ጉባኤ-ቃና መጽሔት-ነሐሴ-2016-ዓ.ም

ጉባኤ-ቃና መጽሔት-ነሐሴ-2016-ዓ.ም

“የክርስቶስን ሕግ ፈጽሙ” (ገላ. ፮፥፪)

“የክርስቶስን ሕግ ፈጽሙ” (ገላ.፥፪)

የክርስቶስ ሕግ ምንድን ነው? መልሱ ፍቅር ነው፡፡ “ባልንጀራውን የሚወድ በባልንጀራው ላይ ክፉ ሥራ አይሠራም፤ ስለዚህ ፍቅር የሕግ ፍጻሜ ነው፡፡” እንዲል (ሮሜ፲፫፥፲) በፍቅር ሕይወት መመላለስ እንዲገባን መጽሐፍ ቅዱስ ያስተምረናል፡፡ ፍቅር የሕግ ሁሉ መሠረት ነውና “ፍቅራችሁ ያለ ግብዝነት ይሁን፤ ከክፉ ራቁ፤ በጎውንም ያዙ፤ ለጽድቅ አድሉ፤ እርስ በርሳችሁ በወንድማማችነት መዋደድ ተዋደዱ፣ የምትራሩም ሁኑ፤ እርስ በርሳችሁ ተከባበሩ” በማለት እግዚአብሔር በቅዱስ ጳውሎስ ላይ አድሮ ይመክረናል፡፡

አንድ ሰው ከሌላው ጋር በየዕለቱ በሚያደርገው ግንኙነት ሊመራበት የሚገባ፤ በመተሳሰብ ላይ የተመሠረተ ልባዊ መዋደድና ጥልቅ መንፈሳዊ ጸጋ ነው ፍቅር። በሰዎች መካከል በሚኖረው መልካም ግንኙነት የተነሣ አንዱ ለሌላው የሚያደርገው መልካም ነገር ሁሉ ከፍቅር የሚመነጭ ነው። ይህም በእግዚአብሔርና በሰው ዘንድ ትልቅ ዋጋን ያስገኛል፡፡ በዕለት ተዕለት ግንኙነት ለተራበ ማብላት፣ ለተጠማ ማጠጣት፣ ለተቸገረ መርዳት፣ ያዘነን ማጽናናት ይህን የመሰለውን መልካም ምግባር ሁሉ ሰው ለሰው ካለው ፍቅር የተነሣ የሚያደርገው ነው። በዚህ መሰል ተግባር ለሌሎች መልካም ያደረጉትን ሁሉ መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ለፍርድ በሚመጣ ጊዜ በፍጹም ፍቅር የሚወጡ የሚወርዱትን “እናንተ የአባቴ ቡሩካን፤ ዓለም ሳይፈጠር የተዘጋጀላችሁን መንግሥት ትወርሱ ዘንድ ኑ፡፡ … እውነት እላችኋለሁ በእኔ ካመኑ ከእነዚህ ከታናናሾች ወንድሞቼ ለአንዱ ያደረጋችሁትን ከሁሉ ለእኔ አደረጋችሁት” በማለት መንግሥቱን እንደሚያወርሰን በወንጌል ተናግሯል። (ማቴ. ፳፭፥፴፭-፴፮)

ወንጌላዊው ቅዱስ ዮሐንስ ስለ ፍቅር ሲገልጽ “እግዚአብሔር ፍቅር ነው፤ በፍቅር የሚኖርም ከእግዚአብሔር ጋር ይኖራል፤ እግዚአብሔርም ከእርሱ ጋር ይኖራል” ይለናል፡፡ (፩ኛዮሐ. ፬፥፲፮) ሰውን መውደድና ሰውን መርዳትም ፍቅር ነውና ከፍቅር አምላክ ከእግዚአብሔር ዘንድ ሰማያዊ ዋጋን ያስገኛል። ቅዱስ ጳውሎስ “እንግዲያስ ጊዜ ካገኘን ዘንድ ለሰው ሁሉ መልካም እናድርግ” ያለው በፍቅር የሚደረግ መልካም ነገር ሁሉ የሚያስገኘውን መንፈሳዊ ዋጋ በሚገባ ስለተረዳ ነው፡፡ (ገላ. ፮፥፲)። ፍቅር ለሰው መልካም በመሥራት የሰውን ድካሙን ሳይቀር በመሸፈን የሚገለጥ መልካም ተግባር ነው። ከዚህ የሚበልጥ ምንም የለምና በፍቅር እንመላለስ፡፡

መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ሞት የማይስማማው ሲሆን መዋቲ ሥጋን ተዋሕዶ ከጽኑ ፍቅሩ የተነሣ አዳምና ልጆቹን ያድን ዘንድ በመስቀል ላይ ውሎ ሞትን በሞቱ ገድሎ ድኅነትን የሰጠን እስከ መስቀል በተከፈለ ዋጋ ነው፡፡ ለሰው ልጆች ሁሉ በመስቀል ላይ ፍቅሩን ገለጸ፣ እስከ ሞትም አደረሰው፡፡ መቃብር ውጦም አላስቀረውም፤ መግነዝ ፍቱልኝ መቃብር ክፈቱልኝ ሳይል በሥልጣኑ ሞትን ድል አድርጎ ተነሣ፣ ዲያብሎስንም አስወገደው፣ በትንሣኤው ትንሣኤውን አበሠረን፡፡ ከዚህ የሚበልጥ ፍቅር ምን አለ?! ለዚህ ነው ፍቅር የሕግ ሁሉ ፍጻሜ ነው የምንለው፡፡

ቅዱስ ጳውሎስ የፍቅርን ኃያልነት ሲገልጽ “ፍቅር ያስታግሳል፣ ፍቅር ያስተዛዝናል፣ ፍቅር አያቀናናም፣ ፍቅር አያስመካም፣ ፍቅር ልቡናን አያስታብይም፡፡ ብቻዬን ይድላኝ አያሰኝም፣ አያበሳጭም፣ ክፉ ነገርንም አያሳስብም፡፡ …” በማለት ይነግረናል። (፩ኛቆሮ. ፲፫፥፬-፯) በአጠቃላይ ሁሉንም በመውደድ፣ በጎ ምግባርንም በመፈጸም እንደ እግዚአብሔር ቃል በፍቅር መኖር ስንችል የሕሊና ዕረፍትን እናገኛለን፣ በመንፈሳዊ ሕይወታችንም እናድጋለን፡፡

በክርስትና ሕይወት ዕድገት እያመጣን ስንሄድ ዲያብሎስ ደግሞ በእርምጃን ሁሉ ፈተናን በማዘጋጀት ሊጥለን የሚችለውን ሁሉ ያደርጋል፡፡ በተለይም በወጣትነት ዘመናችን ሁሉንም ካልሞከርኩ፣ ካላየሁ፣ ካልዳሰስኩ የምንልበት ጊዜ በመሆኑ ሥጋዊ ፍላጎታችንም ስለሚያይል ኃጢአትን ለመሥራት እንፈጥናለን፡፡ ነገር ግን ይህንን ሥጋዊ ፍላጎትና ስሜት መግታት የምንችለው ወደ እግዚአብሔር በመቅረብና ለሕግጋቱ በመገዛት ዲያብሎስን ድል መንሣት ስንችል ነው፡፡ ጠቢቡ በወጣትነት ዘመን ፈጣሪን ማሰብ ተገቢ መሆኑን ሲያስረዳ “በጉብዝናህ ወራት ፈጣሪህን ዐስብ” ይላል፡፡ (መክ. ፲፪፥፩)

ዲያብሎስ በወጣትነት ድል ሊያደርገን የተለያዩ ማታለያዎችን በማቅረብ ራሳችንን ብቻ እንድንወድ ይፈትነናል፡፡ ነገር ግን በጾም በመጸሎት፣ መልካም ምግባራትን በመፈጸም ልናርቀው ይገባል፡፡ ሌላውን ስንወድ እግዚአብሔርን እንወዳለን፡፡ ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ በሮሜ መልእክቱ “ከክርስቶስ ፍቅር ማን ይለየናል? መከራ ነውን? ሐዘን ነውን? ስደት ነውን? ራብ ነውን? መራቆት ነውን? ጭንቀት ነውን? ሾተል ነውን? … ከክርስቶስ ፍቅር የሚለየን የለም” (ሮሜ ፰፥፴፭-፴፰) በማለት ክርስቲያን ስንሆን እነዚህ ፈተናዎች እንደሚገጥሙን፣ ነገር ግን የፍቅር ሁሉ ምንጭ ከሆነው ክርስቶስ ጋር ተጣብቀናልና በድል እንወጣዋለን፡፡ እግዚአብሔር ያለው ሁለም ነገር አለውና፡፡ 

እግዚአብሔር በአምላክነቱ ቀናተኛ አምላክ ነው፡፡ እርሱን መውደድ፣ እንዲሁም ሰውን ሁሉ መውደድ እንደሚገባን አስተምሮናል፡፡ የክርስትና መሠረትም በዚህ ላይ የተመሠረተ ነው። “አምላክህን እግዚአብሔርን በፍጹም ልብህ፣ በፍጹም ነፍስህ፣ በፍጹም ኃይልህ ውደደው፤ ታላቂቱና የመጀመሪያይቱ ትእዛዝ ይህች ናት፡፡ የምትመስላትም ሁለተኛይቱም ባልንጀራህን እንደ ራስህ ውደድ የምትለው ናት” እንዲል፡፡ (ማቴ፳፪፥፴፯-፴፰) ራሳችንን የምንወደውን ያህል አጠገባችን ያለውን ባልንጀራችንን የምንወድ ከሆነ ከእግዚአብሔር ጋር ሕብረት ይኖረናል፡፡ ይህም ብቻ አይደለም ጠላታችንን እንወድ ዘንድም ታዘናል፡፡ “ባልንጀራህን ውደድ፣ ጠላትህንም ጥላ የተባለውን ሰምታችኋል፡፡ እኔ ግን እላችኋለሁ፤ ጠላታችሁን ውደዱ፤ የሚረግሟችሁንም መርቁ …” ተብለናል፡፡ (ማቴ.፭፥፵፫) ይህንንም ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ አይሁድ በጠላትነት ተነሥተው አሳደውታል፣ ገርፈውታል፣ ምራቅ ተፍተውበታል፣ … ጠላቶቹ ሲሆኑ በጭካኔ በመስቀል ላይ ሰቅለውት እንኳን “አባት ሆይ የሚያደርጉትን አያውቁምና ይቅር በላቸው” ሲል በፍቅር ዐይኖቹ እየተመለከተ ከባሕርይ አባቱ ከአብ፣ ከባሕርይ ሕይወቱ መንፈስ ቅዱስ ይቅርታን ለምኖላቸዋል፡፡ (ሉቃ፳፫፥፴፬)

እኛስ እንኳን ጠላቶቻችን ወዳጆቻችንን እንወድ ይሆን? በአፍ ከመናገር አልፈን ሁሉንም የመውደድ ግዴታ እንዳለብን ካልተረዳን በተግባርም ካልገለጥነው አጠገባችን በአካል የምናየውን ወዳጃችንን ሳንወድ የማናየውን እግዚአብሔርን እንወዳለን ማለት ራስን ማታለል ነው፡፡ “እግዚአብሔርን እወደዋለሁ የሚል ወንድሙን ግን የሚጠላ ሐሰተኛ ነው፤ የሚያየውን ወንድሙን የማይወድ ግን የማያየውን እግዚአብሔርን እንደምን ሊወደው ይችላል?” ይለናል የእግዚአብሔር ቃል፡፡ (፩ኛዮሐ. ፬፥፳) ነገር ግን እርስ በርስ የምንዋደድና በፍቅር የምንኖር ከሆነ እግዚአብሔር አድሮብን ይኖራል፡፡ “ወንድሞች ሆይ እግዚአብሔር ይህን ያህል ከወደደን እኛም እርስ በርሳችን ከተዋደድን እግዚአብሔር አድሮብን ይኖራል፤ ፍቅሩም በእኛ ፍጹም ይሆናል፡፡” (፩ዮሐ.፬፥፲፩-፲፪)

ስለ ኃጢአታችን ከገነት የተባረርነውን አዳምና ልጆቹን ያድነን ዘንድ ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ከእመቤታችን ከቅድስት ዽንግል ማርያም ከሥጋዋ ሥጋ፣ ከነፍሷ ነፍስ ነሥቶ፣ በምድር ላይ ተመላልሶ በመስቀል ላይ ያለ በደሉ የአዳምን በደል ይሽር ዘንድ ተሰቅሎ፣ ሲዖልን በርብሮ ዲያብስን ድል ነሥቶ ያድነን ዘንድ እስከ መስቀል የታመነ አምላክ ነው፡፡ በሞቱ ሞትን ገድሎ በትንሣኤው ትንሣኤአችንን አወጀልን፡፡ ይህ ሁሉ ለሰው ልጆች የተከፈለ ዋጋ ነው፡፡ “ስለ ወዳጆቹ ሕይወቱን አሳልፎ የሚሰጥ ሰው ያለ እንደሆነ ከዚህ የሚበልጥ ፍቅር የለም፡፡” እንዲል፡፡ (ዮሐ. ፲፭፥፲፫)

ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ በገላትያ መልእክቱ ለመንፈሳዊ ነጻነት የተጠራንበት የክርስትና እምነታችንን በተለያዩ የሥጋ ፈቃዳትና ፈተናዎች ተሰናክለን እንዳንወድቅ እና ፍሬ አልባ እንዳንሆን ሲያስጠነቅቀንም “ወንድሞች ሆይ እናንተ ለአርነት ተጠርታችኃልና፤ ብቻ አርነታችሁ ለሥጋ ምክንያት አይስጥ፤ ነገር ግን በፍቅር እርስ በርሳችሁ እንደ ባሪያዎች ሁኑ” በማለት ራስን ዝቅ በማድረግና በፍቅር በመመላለስ የእግዚአብሔርን ሕግ ልንፈጽም ይገባል፡፡ (ገላ. ፭፥፲፫)

የሕግ ሁሉ ፍጻሜው ፍቅር ነውና በፍቅር ተመላለሰን፣ ንስሓ ገብተን፣ የመንግሥቱ ወራሾች ያደርገን ዘንድ የአምላክችን ቅዱስ እግዚአብሔር ስም የተመሰገነ ይሁን፡፡ አሜን፡፡

ሰሙነ ሕማማት

ሰሙነ ሕማማት ከዐቢይ ጾም መጨረሻ ከሆሣዕና ጀምሮ እስከ ቀዳም ስዑር ባሉት ቀናት ውስጥ ያለው ሳምንት ነው፡፡ ሰሙነ ሕማማት እግዚአብሔር ለሰው ልጆች ያለው ፍቅር የተገለጠበት፣ የመሥዋዕትነት ሥራ የተሠራበት፣ የሰው ልጆች ድኅነት የተፈጸመበት፣ መድኀኔዓለም በመስቀል ተሰቅሎ ለእኛ ቤዛ መኾኑ በስፋት የሚነገርበት ሳምንት በመሆኑ ቅዱስ ሳምንት ይባላል፡፡ እንዲሁም የመጨረሻ ሳምንት ተብሎ ይጠራል፡፡ ይኸውም ጌታችን መድኀኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በዚህ ዓለም በመዋዕለ ሥጋዌው ለፈጸማቸው የቤዛነትና የአርአያነት ተግባራት ፍጻሜ በመሆኑ ነው፡፡

ነቢየ እግዚአብሔር ኢሳይያስ ይህንን ወቅት አስመልክቶ በመንፈስ ቅዱስ መሪነት እርሱ ግን በእውነት ደዌያችንን ተቀበለ፤ ሕማማችንንም ተሸከመ፤ ስለ እኛም ታመመ፤ እኛም እንደ ታመመ እንደተገረፈም ቆጠርነው፡፡ እርሱ ግን ስለ ኃጢአታችን ቈሰለ፣ ስለበደላችንም ታመመ፤ የሰላማችን ተግሣጽ በእርሱ ላይ ነበረ፤ በእርሱም ቁስል እኛ ተፈወስን፡፡ በማለት የሕማማቱን ምሥጢር አስቀድሞ ተናግሮአል፡፡ በዚህም መሠረት በኋለኛው ዘመን እግዚአብሔር ወልድ ስለ ሰው ልጆች ድኅነት ሲል ከቅድስት ድንግል ማርያም ከሥጋዋ ሥጋ ከነፍስዋም ነፍስ ነሥቶ በፈቃዱ ሰው ሆኖ በፈቃዱ መከራ መስቀልን ተቀበለ፡፡ በመስቀሉም ላይ ሳለ በፈቃዱ ነፍሱን ለሞት አሳልፎ ሰጠ፡፡ በዚህም መሠረት ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ መከራ መስቀሉን የተቀበለበት ሳምንት ስለሆነ ሳምንቱ ሰሙነ ሕማማት ተብሏል፡፡ (ኢሳ.፶፫፥፬-፭ ፤ ማቴ. ፰፡፲፯ ፤ ዮሐ. ፩፥፳፱)

በዚህ ልዩ ሳምንት ካህናትና ምእመናን በነግህ፣ በሠለስት፣ በቀትር፣ በተሰዓትና በሠርክ በቅድስት ቤተ ክርስቲያን ሆነው ስለ ጌታችን መድኃኒታችን ኢየስስ ክርስቶስ ሕማማተ መስቀል የሚያዘክረውን ግብረ ሕማማት መጽሐፍ እንዲሁም ከሌሎች ከቅዱሳት መጻሕፍት በማንበብና በመጸለይና አብዝተው በመስገድ ሕማሙንና ሞቱን ይዘክራሉ፡፡

በሰሙነ ሕማማት ከጸሎተ ሐሙስ በስተቀር ቅዳሴ አይቀደስም፤ ስብሐተ ነግህ አይደረስም፤ ጸሎተ ፍትሐት አይጸለይም፤ ጸሎተ አስተስርዮም አይደረግም፣ ጥምቀተ ክርስትናም አይፈጸምም፡፡ ከላይ የተዘረዘሩት የቤተ ክርስቲያን ሥርዓቶች አስቀድሞ በዕለተ ሆሣዕና ይከናወናሉ፡፡

የሰሙነ ሕማማት ዕለታት

ሰኞ

ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ሰው ሆኖ በዚህ ዓለም ሲመላለስ በሆሣዕና ማግሥት ከቢታንያ ወደ ኢየሩሳሌም ሲገባ አንደኛ፡- ከቅጠል በስተቀር ፍሬ ያልተገኘባትን ዕፀ በለስ ረግሟል፡፡ ሁለተኛ፡- ወደ ቤተ መቅደስ ገብቶ የሚሸጡትንና የሚለውጡትን አስወጥቷል (ማቴ. ፳፩፥፲፪-፲፯፤ ማር. ፲፩፥፲፯፤ ሉቃ. ፲፱፥፵፭-፵፮)፡፡

ፍሬ ያልተገኘባት በለስን ረግሟል፡

በቅዱስ ማቴዎስ አገላለጥ በማግሥቱ ተራበ የሚል ቃል እንመለከታለን፡፡ “በነጋም ጊዜ ጌታችን ኢየሱስ ወደ ከተማ ሲመለስ ተራበ፡፡ በመንገድም አጠገብ የበለስ ዛፍ አይቶ ወደ እርስዋ ሄደ፤ ነገር ግን ከቅጠል ብቻ በቀር ምንም አላገኘባትም፡፡ “ከእንግዲህ ወዲህ ለዘለዓለም ፍሬ አይገኝብሽ” አላት፤ ያን ጊዜም በለሲቱ ደረቀች፡፡ (ማቴ. ፳፩፥፲፰-፲፱) ነቢዩ ኢሳይያስም “እግዚአብሔር ለዘለዓለም አይራብም፤ አይጠማም፤ አይደክምም” ይላል፡፡ (ኢሳ. ፵፮፥፳፭)፡፡ ታዲያ ጌታችን ለምን ተራበ?

ሰማያውያን መላእክት እንዳይራቡ አድርጎ የፈጠረ፤ እስራኤልንን በምድረ በዳ መና ከሰማይ አውርዶ የመገበ፤ በመዋዕለ ሥጋዌው የሚከተሉትን ከአምስት ገበያ የሚበልጡ ሰዎችን በአምስት አንጀራና በሁለት ዓሣ የመገበ ጌታ “ተራበ” ተብሎ ሲነገር እጅግ ይደንቃል፡፡ የክርስቶስ ርኃቡ የበለስ ፍሬ ሳይሆን ከሰው ልጆች ዘንድ የሃይማኖት እና የመልካም ሥነ ምግባር ፍሬ ማጣቱን ለማመልከት “ተራበ”ተባለ፡፡ ከበለሲቱም ፍሬ በማጣቱ ረገማት፡፡ ይህንንም መሠረት አድርጋ ቅድስት ቤተ ክርስቲያናችን የሰሙነ ሕማማት ሳምንት ሰኞን ፍሬ ያልተገኘባትን ዕፀ በለስ የረገመበት ቀን መሆኑን በማሰብ ልጆቿ በሃይማኖት በምግባር ጸንተው ይኖሩ ዘንድ ታስተምራለች፡፡

 

የሚሸጡትንና የሚለውጡትን ከቤተ መቅደስ አስወጥቷል፡

ጌታችን መድኀኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ወደ ቤተ መቅደስ ሲገባ አይሁድ የጸሎት ቤት የሆነውን ቤተ መቅደሱ የገበያ አደባባይ አድርገውት አገኘ፡፡ እርሱም አይሁድ ያደረጉትን የማይገባ ሥራ ያስወግድ ዘንድ ይሸጡ ይለውጡ የነበሩትን ሁሉ ከቤተ መቅደሱ እየገረፈ አስወጣ፡፡ “በቤተ መቅደስ የሚሸጡትንና የሚገዙትን ሁሉ አባረረ፤ የገንዘብ ለዋጮችንም መደርደሪያ፣ የርግብ ሻጮችንም ወንበር ገለበጠ፡፡ ቤቴ የጸሎት ቤት ይባላል፣ ተብሎ ተጽፎአል እናንተ ግን የሌባና የቀማኛ ዋሻ አደረጋችሁት” እንዲል (ማቴ. ፳፩፥፲፪-፲፫)፡፡ ይህም ቤተ መቅደስ የሆነውን ሰውነታችንን ኃጢአት ሰፍኖበት ቢያገኘው ራሱ ተገርፎ፣ ተገፍፎ መከራ መስቀልንም ሁሉ ተቀብሎ ከሰውነታችን ኃጢአትን ሁሉ እንዳራቀልን የሚገልጽ ነው፡፡ (ሉቃ.፲፱፥፵፮)

ይቆየን

 

 

ኒቆዲሞስ

ቤተ ክርስቲያናችን ልጆቿ በምድራዊው ሐሳብ እና ውጣ ውረድ ተጠልፈን እንዳንወድቅ የዲያብሎስን ወጥመድ ሰባብረን  ሰማያዊውን እያሰብን እንኖር ዘንድ ሰባት የዐዋጅ አጽዋማትን ሠርታለች፡፡ ከእነዚህ አጽዋማት አንዱና ዋነኛው ደግሞ የዐቢይ ጾም ነው፡፡ ዐቢይ ጾም የኀምሳ አምስት ቀን ጾም ሲሆን፣ በውስጡም ስምንት ሳምንታት አሉት፡፡ እነዚህ ስምንት ሳምንታት ሁሉም የየራሳቸው መጠሪያ ስም ሲኖራቸው ሰባተኛው ሳምንት ኒቆዲሞስ በመባል ይታወቃል፡፡ (ዮሐ. ፫፤፩)

ኒቆዲሞስ ከፈሪሳውያን ወገን ሲሆን የእስራኤል መምህርና የአይሁድ ሸንጎ አባል ነበር፡፡ የስሙ ትርጓሜም “የሕዝብ ገዢ” እንደ ማለት ሲሆን፣ በትውፊት እንደሚታወቀው ኒቆዲሞስ በአይሁድ ላይ አለቃ ከመሆኑ በተጨማሪ እጅግ ባለጸጋም ነበር፡፡

ጌታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በፋሲካ በዓል በኢየሩሳሌም ሳለ ያደረገውን ተአምራት አይተው ብዙዎች አምነውበት ነበር፡፡ ኒቆዲሞስም ከእነዚህ ምልክትን አይተው ካመኑ አማኞች ውስጥ አንዱ ነው፡፡ (ዮሐ. ፪፥፳፫)፡፡ ኒቆዲሞስ በሌሊት ወደ ኢየሱስ ሄዶ “መምህር ሆይ እግዚአብሔር ከእርሱ ጋር ከሆነ በቀር አንተ የምታደርጋቸውን እነዚህን ምልክቶች ሊያደርግ የሚችል የለምና መምህር ሆነህ ከእግዚአብሔር ዘንድ እንደመጣህ እናውቃለን” እንዳለውም ተጽፏል፡፡ (ዮሐ.፫፡፪)፡፡

ኒቆዲሞስ በሌሊት ወደ ጌታ መምጣቱ (ዮሐ. ፩-)

ኒቆዲሞስ በመጀመሪያ ወደ ኢየሱስ ክርስቶስ የመጣው በቀን ሳይሆን በሌሊት ነበር፡፡ ለዚህም የቤተ ክርሰቲያን አባቶች በዋናነት ሁለት ምክንያቶችን ያስቀምጣሉ፡፡ የመጀመሪያው የአይሁድ መምህር ሆኖ ሳለ በቀን በሕዝብ ፊት ከጌታችን ከኢየሱስ ክርስቶስ መማር ስላፈረ ነው የሚል ሲሆን፣ ሁለተኛው ደግሞ አይሁድ “ከእኛ ወገን በክርስቶስ ያመነ ቢኖር ከምኩራብ ይሰደድ” የሚል አዋጅ አውጀው ነበርና ያንን ፈርቶ ነው ይላሉ፡፡ ነገር ግን እነዚህ ፍራቻዎች ኒቆዲሞስን ወደ ክርስቶስ ከመምጣት አላገዱትም፡፡

ኒቆዲሞስ በርቀት በአደባባይ ድንቅ ተአምራትን ሲያደርግ ያየውን ኢየሱስ ክርስቶስን ቀርቦ መጠየቅ መማር ፈልጓል፡፡ ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ካደረጋቸው ተአምራት የተረዳው ነገር ቢኖርም ቀርቦ ደግሞ ከእርሱ ከራሱ ስለማንነቱ መስማት ፈልጓል፡፡ ወደ ክርስቶስም ቀርቦ “መምህር ሆይ እግዚአብሔር ከእርሱ ጋር ከሆነ በቀር አንተ የምታደርጋቸውን እነዚህን ምልክቶች ሊያደርግ የሚችል የለምና መምህር ሆነህ ከእግዚአብሔር ዘንድ እንደመጣህ እናውቃለን” አለው፡፡ (ዮሐ.፫፥፪)

ኒቆዲሞስ መጀመሪያ ወደ ክርስቶስ ሲመጣ ልክ እንደ ናትናኤል “መምህር ሆይ አንተ የእግዚአብሔር ልጅ ነህ” (ዮሐ.፩፥፶) ብሎ አምላክነቱን አምኖና መስክሮ አልነበረም፡፡ በኒቆዲሞስ ዕይታ ጌታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ከእግዚአብሔር ተልኮ የመጣ መምህር መሰለው እንጂ አምላክነቱን አልተረዳም ነበር፡፡ የክርስቶስ አምላክነት እና የዓለም መድኃኒትነት ገና አልተገለጠለትም፡፡ ጌታችን ኢየሱስ ክርስቶስም ይህንን ስላወቀ ለኒቆዲሞስ የሚድንበትን እና ስለ እርሱ ማንነት የሚያውቅበትን ትምህርት አስተምሮታል(ዮሐ.፫፥፲፫)፡፡ ቅዱስ ዮሐንስ አፈወርቅ ጌታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ለኒቆዲሞስ ያስተማረውን ሲያብራራ “ሰው ከውኃና ከመንፈስ ድጋሚ ካልተወለደ በስተቀር የእግዚአብሔርን መንግሥት ማየት አይችልም፡፡ አንተ ገና ከእግዚአብሔር አልተወለድክምና ስለ እኔ ያለህ ዕውቀት መንፈሳዊ ሳይሆን ሥጋዊና ሰዋዊ ነው፤ ግን እልሃለሁ ማንም ሰው ከእግዚአብሔር ድጋሚ ካልተወለደ በስተቀር ክብሬን ማየት አይችልም ከመንግሥቴም ውጪ ነው” እንዳለ፡፡

ኒቆዲሞስ ፈሪሳዊ ነው፡፡ ፈሪሳውያን ደግሞ የአብርሃም ልጆች በመሆናቸው እጅግ የሚመኩና ዳግም ስለመወለድ ቢነገራቸው ፈጽመው የማይቀበሉ ነበሩ (ዮሐ. ፰፥፴፫)፡፡ ኒቆዲሞስ ግን ምንም እንኳን ከፈሪሳውያን ወገን ቢሆንም ክርስቶስ ዳግም መወለድ እንዳለበት ሲነግረውና የአይሁድ መምህር ሆኖ ሳለ ክርስቶስ እየነገረው ያለውን ነገር ባለመረዳቱ ምክንያት “አንተ የእስራኤል መምህራቸው ነህ፣ ነገር ግን ይህን እንዴት አታውቅም?” ብሎ ሲገሥጸው በእምነት ተቀብሎ ተጨማሪ ጥያቄ ወደ መጠየቅ አለፈ እንጂ “የአብርሃም ዘር ሆኜ ሳለ እንዴት ድጋሚ መወለድ አለብህ ትለኛለህ?” አላለም፡፡ ከዚህም በተጨማሪ የአይሁድ መምህር ሆኖ በቀን በሰዎች ፊት ሊያደርገው ባይደፍርም የራሱን ኩራት (ትዕቢት) አሸንፎት ከጌታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ጠይቆ ከመማር ወደ ኋላ አላለም፡፡

ጌታችን ኢየሱስ ክርስቶስም ይህን ፍላጎቱ በማየቱ ታላቁን ምሥጢር አስተምሮታል፡፡ “ለተቀበሉት ሁሉ ግን በስሙ ለሚያምኑ የእግዚአብሔር ልጆች እንዲሆኑ ሥልጣንን ሰጣቸው” (ዮሐ. ፩፥፲፪) ተብሎ እንደተጻፈ፡፡ ይህ ልጅነት እንዴት እንደሚሰጥ በግልጥ የተነገረውም ለኒቆዲሞስ ነው (ዮሐ፫፥፭)፡፡ ይህን ታላቅ ምሥጢር የገለጸለትም ስለ ትሕትናውና ራሱን ዝቅ ስለ ማድረጉ ነው፡፡

ሰው በማንነቱና ባለው ነገር ለራሱ ከፍተኛ ግምት ሲኖረው በትዕቢት ኃጢአት ይወድቃል፡፡ ሰው በሀብቱ፣ በሥልጣኑ፣ በዘሩ፣ በዘመዶቹ፣ በዕውቀቱ፣ በመልኩ …ወዘተ ምክንያት የትዕቢት ስሜት ሊያድርበት ይችላል፡፡ ክርስቲያን የሆነ ሰው ግን እነዚህ ሁሉ አላፊና ጠፊ መሆናቸውን ዐውቆ ትምክህቱን ሊያድኑት ከማይችሉ ምድራዊ ነገሮች ላይ አንሥቶ በእግዚአብሔር ላይ ማድረግ አለበት፡፡ (መዝ. ፻፵፭፥፫፤ መዝ ፫፥፰)፡፡ ከእነዚህም በተጨማሪ ትዕቢት በትሩፋት ሕይወት ላይ ያሉትን ሳይቀር ሊያጠምድ ይችላል፡፡ የሚጾመው ከማይጾመው፣ የሚጸልየው ከማይጸልየው፣ የሚያስቀድሰው ከማያስቀድሰው፣ የሚመጸውተው ከማይመጸውተው፣ ትሑቱ ከትዕቢተኛው፣ መነኩሴው ከሕጋዊው፣ ገዳማዊው ከዓለማዊው፣ ክርስቲያኑ ከአሕዛቡ … ወዘተ እሻላለሁ በሚል የትዕቢት ስሜት እንዳይወድቅ መጠንቀቅ አለበት፡፡

ጌታችን መድኃታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ራሳቸውን ለሚያመጻድቁና ባልንጀራቸውን ለሚንቁ እንዲህ ብሎ መለሰላቸው “ሁለት ሰዎች ሊጸልዩ ወደ ቤተ መቅደስ ወጡ አንዱ ፈሪሳዊ ሁለተኛውም ቀራጭ ነበር፡፡ ፈሪሳዊውም ቆመና እንዲህ ብሎ ጸለየ “አቤቱ እንደ ሌሎች ሰዎች እንደ ቀማኞችና እንደ ዐመፀኞች እንደ አመንዝሮችም ወይም እንደዚህ ቀራጭ ያላደረግከኝ አመሰግንሃለሁ፡፡ እኔ በየሳምንቱ ሁለት ቀን እጾማለሁ፣ ከማገኘውም ሁሉ ከዐሥር አንድ እሰጣለሁ፡፡” ቀራጩ ግን ራቅ ብሎ ቆመ፤ ዓይኖቹንም ወደ ላይ ወደ ሰማይ ሊያነሣ አልወደደም፤ ደረቱን እየመታ “አቤቱ እኔን ኃጢአተኛውን ይቅር በለኝ” አለ፡፡ እላችኋለሁ ከዚያኛው ይልቅ ይህ ጻድቅ ሆኖ ወደ ቤቱ ተመለሰ፡፡ ራሱን ከፍ ከፍ የሚያደርግ ሁሉ ይዋረዳልና፤ ራሱንም የሚያዋርድ ይከብራልና፡፡” (ሉቃ.፲፰፥፲-፲፬)፡፡ ስለዚህ ትዕቢት ወደ ኃጢአት የማይቀይረው ምንም ትሩፋት እንደሌለ ማስተዋልና እርምጃችንን ሁሉ በጥንቃቄ ማድረግ ያስፈልጋል፡፡

ኒቆዲሞስ ባለ ሀብት፣ የአይሁድ መምህር እና አለቃ ሆኖ ሳለ በትዕቢት ሳይያዝ ራሱን በመንፈስ ድኃ አድርጎ ስለቀረበ “በመንፈስ ድኆች የሆኑ ብፁዓን ናቸው መንግሥተ ሰማያት የእነርሱ ናትና” በሚለው ቃል መሠረት መንግሥተ ሰማያትን ገንዘብ ማድረግ የሚችልበትን ትምህርት እንዲማር ሆኗል፤ ምሥጢሩንም ገልጾለታል፡፡ (ማቴ ፭፥፫)፡፡

ዳግም መወለድ ማለት ሥጋዊ፣ ምድራዊና ጊዜያዊ የሆነውን የድሮ ማንነታችንን ትተን መንፈሳዊ፣ ሰማያዊና ዘለዓለማዊ የሆነውን አዲስ ማንነት ገንዘብ ማድረግ ማለት ነው፡፡ ይህ አዲስ ማንነትም ከውኃና ከመንፈስ ቅዱስ ከመወለድ የሚገኝ ነው፡፡ ያጣነውንና የተወሰደብንን ጸጋ እርሱም የእግዚአብሔር ልጅነት የምናገኘው በጥምቀት ነው፡፡ “ጌታችን ከመንፈስ ቅዱስ እንድንወለድ ያዘዘን ሥጋዊው ልደት በሥጋ የወለዱንን የእናት የአባታችንን ርስት ያወርሰናል እንጂ ሰማያዊውን ርስት ሊያወርሰን አይችልምና ነው፡፡ ሰማያዊውን ርስት ልንወርስ የምንችለው መንፈሳዊውን ልደት ስንወለድ ነው፡፡ “እንኪያስ እናንተ ልጆች ናችሁ እንጂ ባሮች አይደላችሁም፤ ልጆች ከሆናችሁም በኢየሱስ ክርስቶስ የእግዚአብሔር ወራሾች ናችሁ፡፡” (ገላ. ፬፥፯) እንዲል፡፡ መንፈሳዊውን ልደት የምንወለድ ደግሞ ከመንፈስ ቅዱስ ስለሆነ ዳግመኛ ከውኃና ከመንፈስ ቅዱስ ያልተወለደ የእግዚአብሔርን መንግሥት ሊያይ አይችልም በማለት አስተማረው፡፡

ጥምቀት ዳግመኛ ተወልደን ክርስቶስን የምንመስልበት ነው፡፡ “እኔ ክርስቶስን እንደምመስል እኔን ምሰሉ” (፩ኛቆሮ. ፲፩፥፩) እንዳለ ሐዋርያው፡፡ ጌታችን መድኃነኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስም ይህንን ለኒቆዲሞስ ሲያብራራ “ከሥጋ የተወለደ ሥጋ ነውና ከመንፈስም የተወለደ መንፈስ ነውና፡፡” ብሎታል፡፡ (ዮሐ. ፫፥፮)

ኒቆዲሞስ በሌሊት ገስግሶ ወደ ጌታችን የመጣው በፊቱ ቀርቦም “መምህር ሆይ” ብሎ የእርሱን አላዋቂነት፣ የክርስቶስን ሁሉን አዋቂነት መሰከረ፡፡ ጌታችንም አመጣጡ ከልብ መሆኑን ዐውቆ ምሥጢረ ጥምቀትን (ዳግም ልደትን) ገለጸለት፡፡ ምሥጢሩም የኦሪት ምሁር ለነበረው ኒቆዲሞስ ለጆሮ የከበደ፣ ለመቀበል የሚቸግር ሆነበት፡፡ የከበደውን የሚያቀል፣ የጠበበውን የሚያሰፋ አምላክ ምሥጢሩ ለኒቆዲሞስ እንደ ከበደው ስላወቀ ቀለል አደረገለት፡፡ ዳግም ልደት ከእናት ማኅፀን ሳይሆን ከውኃ እና ከመንፈስ ቅዱስ እንደ ሆነ አብራራለት፡፡

ኒቆዲሞስም ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ያስተማረውን ትምህርት ተቀብሎ በሃይማኖት ጸንቶ፣ በምግባር ታንጾ ተከትሎታልና  ጌታችን በመስቀል ላይ ነፍሱን በገዛ ፈቃዱ አሳልፎ ከሰጠ በኋላ የጌታችን የኢየሱስ ክርስቶስን ሥጋ በአዲስ መቃብር ከቀበሩት ሁለት ሰዎች ውስጥ አንዱ ኒቆዲሞስ ነው፡፡ ወንጌላዊው ቅዱስ ዮሐንስም ይህንን ሲመሰክር “ቀድሞ ሌሊት ወደ ጌታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ሄዶ የነበረው ኒቆዲሞስም መጣ፤ ቀብተውም የሚቀብሩበትን መቶ ወቄት የከርቤና የሬት ቅልቅል ሽቶ አመጣ፡፡ እንደ አይሁድ አገናነዝ ሥርዓትም የጌታችን የኢየሱስምን ሥጋ ወስደው ከሽቱ ጋር በበፍታ ገነዙት፡፡” (ዮሐ. ፲፱፥፴፱-፵) እንዲል፡፡

ዮሴፍና ኒቆዲሞስ በዚህ ብቻ አላበቁም ጌታን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስን በአዲስ መቃብር ቀበሩት፡፡ “በዚያም በተሰቀለበት ቦታ የአትክልት ስፍራ ነበር፤ በዚያ የአትክልት ስፍራ ውስጥም በውስጡ ሰው ያልተቀበረበት አዲስ መቃብር ነበር፡፡ ጌታችን ኢየሱስ ክርስቶስንም በዚያ ቀበሩት” እንዲል፡፡

ከኒቆዲሞስ ምን እንማር?

ራስን ዝቅ ማድረግ

ብዙዎቻችን ባለን የኑሮ፣ የዕውቀት እና የሥልጣን ደረጃ ራሳችንን ከፍ ከፍ አድርገን የመማር ዐቅም ያጣን፤ ቁጭ ብሎ መማር ለደረጃችን የማይመጥን የሚመስለን ስንቶቻችን እንሆን? ኒቆዲሞስ ፈሪሳዊ፣ የአይሁድ አለቃ፣ መምህረ እስራኤል፣ ምሁረ ኦሪት ቢሆንም ሕዝብን ከመምራትና ከማስተማር ይልቅ ራሱን ዝቅ አድርጎ ከጌታ እግር ሥር ቁጭ ብሎ መማርን መረጠ፡፡

የጎደለንን ማወቅ

ቤተ ክርስቲያናችንና አገልግሎታችንን እየተፈታተነ ያለው ጎደሎዎቻችንን አለማወቃችን ነው፡፡ ኒቆዲሞስ ያለውን ሳይሆን ያጣውን፤ የሞላለትን ሳይሆን የጎደለውን ፍለጋ ወደ ክርስቶስ መጣ፡፡ ዕውቀት ብቻውን ምሉዕ አያደርግም፤ አለቅነትም ቢሆን ገደብ አለው፡፡ ኒቆዲሞስ ምሁረ ኦሪት እንጂ የሐዲስ ኪዳን መምህር አይደለም፤ መምህረ እስራኤል ዘሥጋ እንጂ መምህረ እስራኤል ዘነፍስ አይደለም፡፡ የሕይወቱን ክፍተት ሊሞላ የሚችል አንድ ክርስቶስ ብቻ ነውና ኒቆዲሞስ ጉድለቱን አምኖ ጎደሎውን ሊያስሞላ ወደ ክርስቶስ መጣ፡፡ “የሚጎድለኝ ምንድን ነው?” ብሎ ጠየቀ፡፡

ልቡናን ከፍ ማድረግ

ኒቆዲሞስ ይዞ የመጣው ሥጋዊ ሕዋሳቱን ነበር፡፡ ጌታችንም የኒቆዲሞስ አመጣጥ ለመልካም እንደ ሆነ ዐውቆ ለሥጋዊ ዕውቀት እጅግ የሚከብደውን ምሥጢረ ጥምቀትን ገለጸለት፡፡ “እውነት እውነት እልሃለሁ ዳግመኛ ያልተወለደ ሰው የእግዚአብሔርን መንግሥት ሊያይ አይችልም“ አለው፡፡ ነገር ግን ኒቆዲሞስ አልገባውም፡፡ እንዲህም ብሎ ጠየቀው፡- “ሰው ከሸመገለ በኋላ ዳግመኛ መወለድ እንደምን ይችላል? ዳግመኛ ይወለድ ዘንድ ወደ እናቱ ማኅፀን ተመልሶ መግባት ይችላልን?” አለ፡፡ ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስም መልሶ እንዲህ አለው፡- “እውነት እውነት እልሃለሁ፤ ዳግመኛ ከውኃ እና ከመንፈስ ቅዱስ ያልተወለደ ሰው ወደ እግዚአብሔር መንገሥት ሊገባ አይችልም፡፡ ከሥጋ የተወለደ ሥጋ ነውና፤ ከመንፈስም የተወለደ መንፈስ ነውና፡፡ ስለዚህ ዳግመኛ ልትወለዱ ይገባችኋል” በማለት አስረዳው፡፡

ኒቆዲሞስ መጀመሪያ ምሥጢሩን መረዳት አልተቻለውም ነበር፡፡ ነገር ግን ጌታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ምሥጢሩን ፍንትው አድርጎ ሲያብራራለት ልቡናው ምሥጢሩን ለመቀበል ተዘጋጀ፡፡ ምሥጢራትን ለመቀበል ልቡናውንም ከፍ ከፍ አደረገ፡፡ እኛም ሰማያዊው ምስጢር ይገለጥልን ዘንድ ከኒቆዲሞስ መማር ይገባናል፡፡

በሌሊት ለአገልግሎት መትጋት

እንደ ሌሊት ለመንፈሳዊ ሕሊና፣ ለተመስጦ የሚመች ጊዜ የለም፡፡ ቀን ለሥጋ ሲራወጥ የነበረ አካልና መንፈስ ሌሊቱን ለነፍስ በመገዛት ሥጋውን ማድከም አለበት፡፡ ለዚህም ነው ቅድስት ቤተ ክርስቲያን ቀኑን በቅዳሴ፤ ሌሊቱን ደግሞ በማኅሌት፣ በሰዓታት፣ በኪዳን እግዚአብሔርን ስታምሰግን የምታድረው፡፡ ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስም ሐዋርያቱን “ወደ ፈተና

እንዳትገቡ ትጉና ጸልዩ” ማለቱን ማስተዋል ይገባል፡፡ (ማቴ. ፳፮፥፵፩)፡፡ አሁንም ቤተ ክርስቲያን

እንደ ኒቆዲሞስ ለኪዳን፣ ለማኅሌት፣ ለጸሎት በሌሊት የሚገሰግስ ምእመንን ትፈልጋለች፡፡

 እስከ መጨረሻ መጽናት

ክርስትና ለጀመሩት ሳይሆን ለጨረሱት፤ ለወጠኑት ሳይሆን ለፈጸሙት የድል አክሊል የምታቀዳጅ ናት፡፡ የመሮጫው መም ጠበበን፤ ሩጫው ረዘመብን ብለው ከመስመሯ ለሚወጡ ዴማሶች ቦታ የላትም (፪ኛጢሞ. ፬፥፲)፡፡ ጌታችንን በመዋዕለ ስብከቱ ብዙ ሺሕ ሕዝብ ቢከተለውም እስከ መስቀሉ አብረውት የነበሩ ጥቂቶች ናቸው፡፡ ኒቆዲሞስ አንድ ጊዜ ከአምላኩ የረቀቀው ተገልጾለት፣ የራቀው ቀርቦለት በሚገባ ተምሯልና ክርስቶስ በፈቃዱ ነፍሱን ከሥጋው በለየበት ሰዓት ከአርማትያሱ ዮሴፍ ጋር ሆኖ የክርስቶስን ክቡር ሥጋ ከመስቀል አውርዶ፣ ገንዞ በሐዲስ መቃብር ለመቅበር ታድሏል፡፡

በዚህ የመከራ ሰዓት ከዮሐንስና ከእናቱ ከቅድስት ድንግል ማርያም ውጭ ማንም በሥፍራው አልነበረም፡፡ በመጨረሻው ሰዓት ከመስቀሉ ሥር የተገኙት የቁርጥ ቀን ልጆች ዮሴፍና ኒቆዲሞስ ናቸው፡፡ ይህም ኒቆዲሞስ ፈተናውን ሁሉ ተቋቁሞ እስከ መጨረሻው ለመጽናቱ ምስክር ነው፡፡ በክርስትና ሕይወታችን በምቹ ጊዜ የምናገለግል፣ ፈተና ሲመጣ ግን አገልግሎታችንን ጥለን የምንሸሽ፣ ሰበብ አስባብ ፈልገን የምናፈገፍግ መሆን አይገባም፡፡ “እስከ መጨረሻው የሚታገሥ ግን እርሱ ይድናል፡፡” እንደተባለ እስከ መጨረሻው መጽናት ይገባል፡፡ (ማቴ.፳፬፥፬፫)

በወንጌልና በትውፊት ከሚታወቀው የኒቆዲሞስ ታሪክ የመንፈሳዊ ሕይወት ዕድገቱን በማስተዋል እኛም የክርስትና ጉዞአችን ምን እንደሚመስል መመልከት ይገባናል፡፡ ክርስትና ጉዞ ነው፤ ዕለት ዕለት በእምነት እየጠነከርን በትሩፋት እየበረታን እስከ ዕለተ ሞታችን ድረስ በጽናት መቆየት ያስፈልጋል፡፡

ወስብሐት ለእግዚአብሔር

 

የእግዚአብሔር ፈቃድ

ክፍል ሁለት

በመ/ር ተርቢኖስ ቶሎሳ

ሰው ወደ ክርስትናው ዓለም ሲገባ የራሱን ፈቃድ ያወርድና የጌታውን ፈቃድ ተሸክሞ ወደ ቀራንዮ ሲጓዝ ይኖራል።  እንደ ሰውኛ የግል ስሜትና የግል ፈቃድ ቀራንዮ አያደርስም። መድኅነ ዓለም ክርስቶስ ያን ወጣት “ወደ ሕይወት መግባት ብትወድ ትእዛዛትን ጠብቅ … ያለህን ሸጠህ ለድሆች ስጥ” ማለቱ ለምን ይመስላችኋል? ሰው በእግዚአብሔር ፈቃድ እንጂ በሰውነቱ ፈቃድ መንግሥቱን እንደማይወርስ ለማጠየቅ ነው።

ቀሬናዊው ስምዖን የጌታውን መስቀል ተሸክሞ ያንን አስቸጋሪ ጎዳና የተጓዘው ቤተ ክርስቲያኒቱ በጌታዋ ፈቃድ ትኖር ዘንድ እንዳላት ለማሳየት እንጂ ጌታውን ደክሞት ሊያሳርፍ አልነበረም። ስለዚህ የክርስትና ጉዟችን እንደ ሰው ፈቃድ ሰውን እናስደስት ዘንድ ሳይሆን እንደ እግዚአብሔር ፈቃድ መንግሥቱን እንወረስ ዘንድ ነው።  ለዚህም ነው ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ እንዲህ ብሎ የሚመክረን፦ “የእግዚአብሔርን ፈቃድ እንደሚያደርጉ እንደ ክርስቶስ ባሪያዎች እንጂ ለሰው ደስ እንደምታሰኙ ለታይታ የምትገዙ አትሁኑ!” በማለት። (ኤፌ. ፮፥፮)

ባሪያ ለራሱ ፈቃድ የለውም፤ ፈቃዱ ሁሉ ለጌታው ነው። የቆመን ቁረጥ፣ የወደቀን ፍለጥ ቢል ለጌታ ይገባዋል፤ ባሪያ በጌታው ሥር ይኖራልና። ሐዋርያውም “እንደ ክርስቶስ ባሪያዎች” ማለቱ በፈቃዱ ጥላ ሥር የሚኖሩትን ለመጠቆም ነበር። ስለዚህ በበጎ ፈቃዱ ውስጥ የሰው ልጅ ታላቅ ድርሻ አለው። ድርሻውም የጌታውን ፈቃድ በጸሎት መጠየቅ ነው። በክርስትና አስተምህሮ ፈቃደ እግዚአብሔርን ጸሎት አብዝቶ ይገልጠዋል። “ለምኑ ይሰጣችኋል” እንደተባለ። ስለዚህ ጸሎት የፈቃዱ መገለጫ እንደሆነ በዚህ እናውቃለን።

የሰውን ጉድለትና ምልዓት ይነግሩት ዘንድ የማይሻ ጌታ ሆኖ ሳለ ነገር ግን በጸሎት እንጠይቀው ዘንድ ይወዳል። ምክንያቱ ደግሞ ጸሎት የፈቃዱ መገለጫ ስለሆነ ነው። ለመከሩ ሠራተኛ እንደሚያስፈልገው ያወቀው ፍጥረት አመልክቶት አይደለም። በባሕርይው ዕውቀት እንጂ። “እንግዲህ የመከሩን ጌታ ወደ መከሩ ሠራተኞችን እንዲልክ ለምኑት” ብሎ የሚናገር ራሱ የመከሩ ጌታ ነው። (ዮሐ. ፪፥፳፭) ለገዛ መከሩ ግን በጸሎት እንዲጠየቅ ሐዋርያትን ያነሣሣል።  ይህም የሆነው በፈቃዱ ውስጥ የሰው ልጅ ድርሻ እንዳለው ለማስረዳት ነው።

ስለ ደቀ መዝሙሩ ኤጳፍራ ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ በተናገረበት ክፍል “በእግዚአብሔር ፈቃድ ሁሉ ተረድታችሁና ፍጹማን ሆናችሁ እንድትቆሙ ስለ እናንተ በጸሎቱ ይጋደላል።” ይላል። (ቆላ. ፬፥፳፪) የእግዚአብሔር ፈቃድ በረድኤትነት የሚገለጠው ኤጳፍራ በጸሎት ሲጋደል እንደሆነ መመዝገቡ በፈቃደ እግዚአብሔር ዘንድ ያለውን የሰውን ልጅ ድርሻ ጠንቅቆ የሚያስረዳ ዐውድ ነው። ድርሻ አለው ማለት ግን ፈቃድን ይወስናል፣ ፈቃድን ይሰጣል፣ ያስረዝማል፣ ያሳጥራል ማለት ሳይሆን ይህ ፈቃዱ እንዲሰጠው በጸሎት ለእግዚአብሔር ምሕረት ምክንያት ይሆናል ማለት ነው። “ስለዚህ እኛ ደግሞ ይህን ከሰማንበት ቀን ጀምረን የፈቃዱ ዕውቀት መንፈሳዊ ጥበብንና አእምሮን ሁሉ እንዲሞላባችሁ እየለመንን ስለ እናንተ ጸሎትን አልተውንም።”  እንዲል (ቆላ. ፩፥፱) ፈቃዱ የነገሮች ሁሉ በር ነውና ለዚህ ነው ጸሎት ያስፈለገው።

በክርስትና ሕይወት መኖር ማለት እንደ ፈቃዱ እንኖር ዘንድ ተጠርተናልና በተፈጸመው ፈቃድ እርሱን እያመሰገንን ባልተፈጸመው ፈቃድ የቀረንን እየጠየቅን መኖር ማለት ነው።  ይህ ሲሆን የእግዚአብሔርን ፈቃድ እንዴት እናውቃለን? ቢሉ እግዚአብሔር የቀደመ ፈቃዱን በነቢያት፣ በካህናት፣ በራእይ፣ በትንቢት፣ በምሳሌ፣ በሱባኤ ገልጧል።

በአዲስ ኪዳን ደግሞ የማይፈጸም ፈቃዱን በአንድ ልጁ በኢየሱስ ክርስቶስ በኩል ገልጦልናል። እርሱም እንዲህ ብሎ ነገረን። “ዓለምን ላድን እንጂ በዓለም ልፈርድ አልመጣሁም…” ። (ዮሐ. ፲፪፥፵፯) ክርስቶስ አስቀድሞ መጾሙ መጾማችን ፈቃዱ እንደሆነ ሊያስረዳን ነበር።  ወደ ገዳም መግባቱም ገዳማውያኑ በግብር ይመስሉት ዘንድ ፈቃዱን እየሰጣቸው ነበር። ወደ ዶኪማስ ቤት መሄዱም በትዳር ተወስነው፣ ልጅ ወልደው፣ ጎጆ ቀልሰው ለሚኖሩ ሰዎች ኑሯቸውን ባርኮ ለመስጠት ነበር። ሥጋውና ደሙ፣ እናቱና መስቀሉ ፈቃዱን ያወቅንባቸው መገለጫዎቹ ናቸው።  ይበልጥ ደግሞ ፈቃዱን ለማወቅም ሆነ ለመጠየቅ እግዚአብሔርን በጾምና በጸሎት አብዝቶ መቅረብ፣ በበጎ ምግባር መጽናት፣ ሰውነትን ከኃጢአት አንጽቶ በፊቱ ለምሕረት መቆም፣ ወደ ቤተ ክርስቲያን በተሰበረ ልቡና፣ በቀና ሕሊና መመላለስ ፈቃዱን የምናውቅባቸውና ፈቃዱን የምንፈጽምባቸው መንገዶች ናቸው፡፡

ስለ ፈቃደ እግዚአብሔር ስናጠና ልናድርጋቸው የሚገቡን ጥንቃቄዎች

ፈቃደ እግዚአብሔርን ስንጠይቅ ኃጢአታችንን ተናዝዘን ከኃጢአት ነጻ ልንሆን ይገባል። ከዚያም ቀጥሎ ስሜቶቻችን ሁሉ ሊያሳስቱን ስለሚችሉ ጥንቃቄ ልናድርግ ይገባል። የምንፈጽመው ድርጊት ሁሉ “እግዚአብሔርን ያስደስተዋልን?” ብለን ልንጠይቅ ይገባል። መልካምና ክፉ ነገሮችም ወደ እግዚአብሔር ፈቃድ ሊመሩን ስለሚችሉ ቶሎ ከመማረርና ቶሎ ከመደሰት ልንቆጠብ ይገባል። “ወያመጽእ እግዚአብሔር ደዌ በእንተ ጥኢናሃ ለነፍስ፤ ስለ ነፍስ ድኅነት እግዚአብሔር በሥጋ ላይ ደዌን ያመጣል” እንደተባለ (ማር ይስ. ፪) ሁኔታዎችም ሁሉ ከእግዚአብሔር ፈቃድ ሊያወጡን ይችላሉ። “በእስያ ስለ ደረሰብን መከራ ወንድሞቻችን ሆይ ታውቁ ዘንድ እንዳለንና ስለ ሕይወታችን እንኳ ተስፋ እስክንቆርጥ ድረስ ከዐቅማችን በላይ ያለ ልክ ከብዶን ነበር። ”፪ኛ ቆሮ. ፩፥፰-፱)።

ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ በዚህ ብቻ ሳያበቃ “አይሁድ አንድ ሲጓድል አርባ ግርፋት አምስት ጊዜ ገረፉኝ፣ ሦስት ጊዜ በበትር ተመታሁ፣ አንድ ጊዜ በድንጋይ ተወገርኩ፣ መርከቤ ሦስት ጊዜ ተሰበረ፤ ሌሊትና ቀን በባሕር ውስጥ ኖርኩ፣ ብዙ ጊዜ በመንገድ ሄድኩ፡፡ በወንዝ ፍርሃት፣ በወንበዴዎች ፍርሃት፣ በወገኔ በኩል ፍርሃት፣ በአሕዛብ በኩል ፍርሃት፣ በከተማ ፍርሃት፣ በምድረ በዳ ፍርሃት፣ በውሸተኞች ወንድሞች በኩል ፍርሃት ነበረብኝ። በድካምና በጥረት ብዙ ጊዜም እንቅልፍ በማጣት በረሃብና በጥም በብርድና በራቁትነት ነበርኩ።” ይላል። (፪ኛቆሮ. ፲፩፥፳፬)

ስለዚህ ቅዱስ ጳውሎስ ይህ ሁሉ መከራና እንግልት በፈቃደ እግዚአብሔር መሆኑን ስለ ዐወቀና ስለተረዳ መከራውን ሳይሰቀቅ ጸንቷል። መከራም ሆነ ደስታ በፈቃደ እግዚአብሔር ሊሆን ስለሚችል በሁሉ ልንታገሥ እና በጸሎት ልንጸና ይገባል። በጥቅሉ የእግዚአብሔር ፈቃዱ በምልዐት ባይታወቅም ባወቅነውና በተረዳነው መጠን የሰው ልጅ ስሙን ጠርቶ ክብሩን ወርሶ እንዲኖር ነው።

የእግዚአብሔርን ፈቃድ ዐውቀን፣ በፈቃዱም ኖረን፣ ስሙን ጠርተን፣ ክብሩን ወርሰን እንድንኖር መልካም ፈቃዱ ይሁንልን። አሜን።

ስብሐት ለእግዚአብሔር ለዘገብረ ሰማየ ወምድረ!

የእግዚአብሔር ፈቃድ

ክፍል አንድ

በመ/ር ተርቢኖስ ቶሎሳ

የሰው ልጅ በአንድ ጸጋ ብቻ አይወሰንም። አንድ ጸጋ ብቻውን የእግዚአብሔርን ሰጭነት የሰውን ልጅ ተቀባይነት ቢገልጥ እንጂ ወደ መንግሥተ ሰማያት ለሚደረገው ጉዞ ዋና አይሆንም።

ይህን ለማየት በብሉይ ኪዳን ዘመን እስራኤላውያን ወደ ተስፋይቱ ምድር ያደረጉትን ጉዞ በቀላሉ መመልከት በቂ ነው። እግዚአብሔር አምላካችን “ባርነት ይብቃ” ብሎ ሙሴን በመሪነት ወደ ግብፅ ላከ።  ሙሴም ብቻውን በቂ አይደለምና “አሮን እኁከ ይኩንከ አፈ፤ አሮን ወንድምህ አፍ ይሁንህ” ብሎ ሰጠው። ከሚገጥመውም ፈተና ይታደገውና ይጠብቀው ዘንድም መልአኩን ላከለት።

ለዚህ መንገደኛ ሕዝብ ከደመና ላይ የሚወርደው መና፣ ከዐለት የሚፈልቀው ውኃ፣ ከላይ፣ ግራና ቀኝ የሚጋርደው ደመና፣ ሕዝቡን የሚያጽናኑ ሌዋውያን፣ የሚያስታርቁ ካህናት፣ ምስጋናው የማይታጣባት ደብተራ ኦሪት፣ ለኃጢአት ስርየት የሚሆነው መሥዋዕቱና የመሳሰሉት ሁሉ ከላይ የተሰጡት ጸጋዎቹ ናቸው።

በፍጻሜው ምድረ ርስትን ብቻ በሚያስገኝ በዚህ አስጨናቂ ጉዞ ውስጥ እግዚአብሔር ሙሴን ብቻ ጸጋ አድርጎ አለመስጠቱ በብዙ ሀብታት ተውባና ደምቃ ወደ ዘለዓለማዊት መንግሥቱ የምትጓዘዋ ቤተ ክርስቲያን በብዙ ጸጋ የምታገኘውን ሀብት ለማሳየት ነው።  “ያመነ የተጠመቀ ይድናል” ስለተባለች በጥምቀት ጸጋነት ብቻ ለጽድቁ እበቃለሁ አትልም። (ማር. ፲፮÷፲፮) እንዲሁም “ሥዬን የበላ፣ ደሜንም የጠጣ፣ የዘለዓለም ሕይወት አለው” ስለተባለም በሥጋውና በደሙ ብቻ እጸድቃለሁ አትልም። “በእምነት ጽደቁ” ስለተባለ ምግባር ለምኔ አትልም። ለጽድቋ እምነት፣ ክህነት(የሚናዝዝ፣ የሚያጠምቅ፣ የሚያቆርብ)፣ ጥምቀት፣ ሜሮን፣ ቁርባንና ምግባር ጸጋዎቿ እንደሆኑ ታምናለች።

በጉዞዋ ፈርዖን ይነሣባታል፤ ከኋላዋ አእላፍ ፈታኞች ይከተሏታል። ነገር ግን አይቀድሟትም። መከተላቸውም እስከ ኤርትራ ባሕር ድረስ ነውና ለተሻገረ ሕዝብ ጭንቅ አይሆኑም። በእርግጥ ከግብፅ እስከ ኤርትራ ድረስ ያለው ጉዞ ከኤርትራ እስከ ምድረ ርስት ድረስ ካለው ጉዞ ጋር ሲነጻጸር እጅጉን አስጨናቂ ነው። በዚህ ጉዞ የሙሴ ፍጹም መሪነት ጎልቶ አልተገለጠም፤ የምድሪቱም ዓቅም ገና አልተስተዋለም፣ የግብፃውያን ፉከራና ግርግርታም እስከ ባሕረ ኤርትራ ድረስ ፈጽሞ አልታጣም። የጠላት ኮቴም በቅርብ ይከተል ነበር። የፈርዖንም ተስፋ ገና አልተቋጨም፣ ከኤርትራ በኋላ ግን አዲስ ታሪክ ይጀመራል። ፈርዖንም አይጨብጥም፣ ኤርትራም፤ አታሰጥምም።

በዚህ ዐውድ ፈርዖን ዲያብሎስ ነው፡፡ ኤርትራም ሲኦል ናት።  ከኤርትራ ማዶ ማርያም እኅተ ሙሴ ለምስጋና ተሰልፋለች። እውነትም አመስጋኟ ማርያም የምትገኘው ከኤርትራ በኋላ ነውና እንደ እመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም “ተዐብዮ ነፍስየ ለእግዚአብሔር፤ ነፍሴ እግዚአብሔርን ታከብረዋለች” አለች። ከግብፅ እስከ ኤርትራ የተደረገው ጉዞም ከጓዳ በተዘጋጀ ስንቅ ነበር።  ከኤርትራ በኋላ ግን ውኃው ከዐለት ይፈልቃል፤ መናውም ከደመና ይወርዳል።

ነገር ግን ቤተ ክርስቲያኒቱን ክርስቶስ በቤዛነቱ ከተቤዣት በኋላ ለመንገዷ ስንቅ ይሆኗት ዘንድ ቤት ያፈራቸውን ኮርማውንና ጠቦቱን መሥዋዕት አድርጋ አታቀርብም።  ከሰማይ የወረደላትን መና (ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በመስቀል ላይ የቆረሰላትን ሥጋውንና ያፈሰሰላትን ደሙን) መሥዋዕት አድርጋ ታቀርባለች አንጂ።

ተናዳፊውን እባብ አልፈው፣ የበለዓምን ርግማን ተራምደው፣ ዮርዳኖስን ተሻግረው፣ ግንቡን አፈራርሰው፣ ጠላት ደምስሰው ርስታቸውን ገንዘብ ማድረግ እንደ ሥጋ ሲታይ ለአእላፈ እስራኤል አይወጡት ተራራ ነው። በብሉይ ኪዳኑ ለነበረው ምድረ ርስት መውረስ ምክንያቱ የእግዚአብሔር ፈቃድ ነው። ሆኖም ቤተ ክርስቲያኒቱ ይህን ሁሉ ውጣ ውረድ የምታልፍ ናትና የእስራኤል ጉዞ ምድረ ርስትን በመውረስ ይደማደማል።

እግዚአብሔር አምላካችን ገዥ እና መጋቢ አምላክ ስለሆነ በባሕርይ ለሚገዛው ፍጥረት ፈቃዱን ያለ ወሰን ሰጥቷል። የምድር ወሰን ስፋት፣ የሰማይ ምጡቅ ጽናት ያለ መናወጽ የሚኖረው በፈቃዱ ተራዳኢነት ነው። የኦሪት ዘፍጥረት ጸሐፊው ሙሴ “በቀዳሚ ገብረ እግዚአብሔር ሰማየ ወምድረ፤ በመጀመሪያ እግዚአብሔር ሰማይና ምድርን ፈጠረ” ሲል የሰማይና የምድር መፈጠር የእግዚአብሔር ፈቃዱም እንደሆነ ለማጠየቅ ነው። (ዘፍ. ፩፥፩) ለዚህም ነው በፈቃዱ በስድስት ቀን የፈጠረውን ፍጥረት እስከ ዓለም ፍጻሜ በፈቃዱ ሲመግብ የሚኖረው።

የእግዚአብሔር ፈቃድ የሰው ልጅ በአዳም የሕይወት ጉዞ በኩል በገነት ይኖርለት ዘንድ ነው። “… ከእርሱ በበላህ ቀን ሞትን ትሞታለህ” ብሎ አዳምን ማስጠንቀቁ በሕይወት ይኖርለት ዘንድ እንጂ አስጨናቂ ስለሆነ አይደለም። (ዘፍ. ፪÷፲፯)

ቃኤልን “ለምንት ቀተልኮ ለአቤል እኍከ፤ አቤል ወንድምህን ለምን ገደልኸው” ብሎ እግዚአብሔር መጠየቁ አቤል ይሞትበት ዘንድ ስለማይሻ ነው። አቤል በአባቱ በኩል የሞት ሞትን ትሞታለህ የሚል የሞት ዕዳ ቢተላለፍበትም ይህ ፍርድ ግን ቃኤልን ከባለ ዕዳነት አልታደገውም። በአጠቃላይ የሰው ልጅ እንደጠፋ ይቀር ዘንድ የእግዚአብሔር ፈቃድ አልነበረም። (ዘፍ. ፬፧፱)

ፈቃዱ ወደ ቀደመ ርስቱ ገነት ወደ ነበረበት ሕይወት ይመለስለት ዘንድ ነውና፣ ብዙ ምሳሌያትን አስመሰለ፤ ቁጥራቸው የበዙ ነቢያትን በኢየሩሳሌምና በሰማርያ አሰማራ፤ ሱባኤ አስቆጠረ፤ ተስፋውን አስነገረ፤ ለኦሪታውያኑ ምልክት አድርጎ ግዝረትን ሰጠ፣ አድርግ አታድርግ ብሎ ትእዛዙን አጸና፤ ኦሪትን በሕግነት፣ ካህናትን በአባትነት ሰጠ።

ይህ ሁሉ በአዲስ ኪዳን፣ ለሚፈጸመው ድኅነት ጥላ ይሆን ዘንድ እና የማዳኑን ተስፋ በልቡና ለማጽናት ነበር። የዘመኑ ፍጻሜም ሲደርስ የአዳም መዳን ፈቃዱ ነውና መጥቶ አዳነን። ” እስመ በፈቃዱ ወበሥምረተ አቡሁ መጽአ ወአድኃነነ” እንዲል ቅዱስ ኤፍሬም በውዳሴ ማርያም ድርሰቱ።  አስቀድሞም “ኃጢአታችሁ እንደ አለላ ብትሆን እንደ አመዳይ ትነጻለች፤ እንደ ደምም ብትቀላ እንደ ባዘቶ ትጠራለች” እያለ በተስፋ ማጽናናቱ ይመጣ ዘንድ ያለውን ድኅነት ከደጅ እንዳለ ለማጠየቅ ነበር። (ኢሳ. ፩፧፲፰)

የሰው ልጅ መዳን አቻ የለሽ ፈቃዱ ነውና አዳምን የመሰለ ሌላ ልፍጠር ሳይል በደለኛውን አዳም የንስሓ ጊዜ ሰጥቶ ወደ ራሱ መለሰው። አድንሃለሁ እንዳለውም ሰው በመሆን ፈቃዱን ፈጸመ።  የእግዚአብሔር ፈቃድ እንደ ንጉሥ ትእዛዝ ነው፤ ረዘመ ብለው አያሳጥሩትም፤ አጠረ ብለውም አያስረዝሙትም። ፈቃዱም “ድንገት የወለደው፣ ዘመን ያወረደው” አይደለም። መታመን የእግዚአብሔር ፈቃድ ነውና።

እርሱን እኛ ባናምነውም፣ ብናምነውም መታመኑ አይለወጥም፤ አይናወጥም። “ባናምነውም እርሱ የታመነ ሆኖ ይኖራል” መባሉ ለዚህ ነው። (፪ኛጢሞ. ፪÷፲፫) ስለዚህ ፈቃዱ የጸና ነው የሚባለው ከዚህ የተነሣ ነው። የጸና ነው ማለትም ምክንያት ሳይከለክለው ይፈጽማል ማለት ነው። “እኔ አምላክ ነኝና፣ ሌላም የለምና የቀድሞውንና የጥንቱን ነገር አስቡ፡፡ እኔ እግዚአብሔር ነኝ እንደ እኔም ያለ ማንም የለም፡፡ በመጀመሪያ መጨረሻውን፣ ከጥንትም ያልተደረገውን እናገራለሁ፤ ምክሬ ትጸናለች፣ የመከርሁትንም ሁሉ አደርጋለሁ።” እንዲል (ኢሳ.  ፵፮፥፱-፲)

ከመጀመሪያ መጨረሻውን የሚናገር እርሱና ከእርሱ የሆነ ብቻ ነው። የፈቃዱ ጥንቱ መጀመሪያ ቢሆንም ፈጻሜ ፈቃድነቱ ግን የሚታወቀው መጨረሻ ነው። ስለዚህ የእግዚአብሔር ፈቃድ በፍጥረት ፈቃድና ዓላማ አይለካምና ከመጀመሪያ የመጨረሻውን የሚናገር እርሱ ነው። አንዳች ሕጸጽ የሌለበትና ምክንያት የሚከለክለው ፈቃድ የለውምና “ፈቃዴን ሁሉ እፈጽማለሁ” አለ። በፈታሒነቱ ቀዳማዊ አዳም የሞት ሞትን ጽዋዕ ይጎነጭ ዘንድ ፈቃዱ ነበርና ከአዳም ጀምሮ እስከ ሙሴ ድረስ ሞት ነገሠ።  (ሮሜ. ፭፥፲፬) አዳም ይድንም ዘንድ ፈቃዱ ነውና አንድያ ልጁን አብ ለሞት አሳልፎ ሰጠ። (ዮሐ. ፫፥፲፮)

በሰብአ ትካት ዘመን እግዚአብሔር ያን አመጸኛ ትውልድ ማጥፋት፣ ኖኅንም እስከ ልጆቹ ማዳን   ፈቃዱ ነበርና ኖኅንና ቤተሰቡን በምሕረቱ አተረፈ፤ ሰብአ ትካትን በመዓቱ ቀሰፈ። (ዘፍ. ፯፥፳፩) አብርሃምን እንደ ሰማይ ከዋክብት፣ እንደ ባሕር አሸዋ ማብዛት የማይለወጥ ፈቃዱ ነውና ይህንንም አደረገለት። ስለዚህ የእግዚአብሔር ፈቃድ ተከፍሎ የሚፈጸም፣ ተከፍሎም የማይፈጸም ነው ልንለው አንችልም።

የሰው ልጅ ፈቃድ አለው። ይህን ፈቃዱን “ነጻ ፈቃድ” ልንለው እንችላለን። ባለፈቃዱ ሰውም ፈቃዱን ይፈጽምበት ዘንድ ጊዜና ሁኔታ ያጣል።  በዚህም ተከፍሎ ያለበት ፈቃድ ሕልም ብቻ ሆኖ ይመክናል። ምክንያቱም ተፈጥሮው የምክንያት ጥገኛ ስለሆነ። ለመገለጡ እንጂ ለመኖሩ ምክንያት የሌለው እግዚአብሔር ግን የወደደውን ያደርግ ዘንድ ይቻለዋል።

“በከመ ፈቀደ ይገብር ወበከመ ሐለየ ይፌጽም፤ እንደ አሰበው ያደርጋል፣ እንደ ፈቃዱም ይፈጽማል” እንደተባለ። በሌላም ስፍራ “በምድርም የሚኖሩ ሁሉ እንደ ኢምንት ይቆጠራሉ፤ በሰማይም ሠራዊት በምድርም ላይ በሚኖሩ መካከል እንደ ፈቃዱ ያደርጋል፤ እጁንም የሚቃወማት ወይም ‘ምን ታደርጋለህ?’ የሚለው የለም” ተብሏል።  (ዳን. ፬፥፴፭) ይህን ወሰን የለሽና እንዲህ ነው ተብሎ የማይደረስበትን በጎ ፈቃዱን ነው “አባታችን ሆይ በሰማያት የምትኖር ስምህ ይቀደስ መንግሥትህ ትምጣ፣ ፈቃድህ በሰማይ እንደሆነች እንዲሁም በምድር ትሁን!”  እያልን በጸሎታችን የምንጠይቀው። (ማቴ. ፮፥፱-፲፩)

እንጀራችንን በማዕድ አቅርበን የዕለት እንጀራችንን ዛሬ ስጠን ብለን መጠየቃችን የእንጀራችን ቁልፉ በበጎ ፈቃዱ በኩል ስለሆነ ነው። እናም ያለ እርሱ ፈቃድ እንኖር ዘንድ አይቻለንምና ይህንን በጎ ፈቃዱን መነኮሳት በምናኔ ይማጸኑታል፡ ባህታውያን በበረሃ ደጅ ይጠኑታ፤ ካህናቱ በመቅደስ ይጠይቁታል፤ ምእመናንም ይናፍቁታል።  ምክንያቱም “ያለ እኔ ምንም ማድረግ አትችሉም” ተብሎ ተነግሯልና ነው። (ዮሐ. ፲፭፥፭) ስለዚህ ያለ እርሱ ፈቃድ የምንፈጽመው ጉዳይ የለንምና ሁል ጊዜ እንደ ፈቃዱ ልንኖር ተገባን። ክርስቲያን ማለት የበጎ ፈቃዱ ባለሟል ነውና፡፡

ይቆየን

ስደትና ምሥጢሩ

በመ/ር ተመስገን ዘገየ

የኢትዮጵያ ኦርቶዶክስ ተዋሕዶ ቤተ ክርስቲያን ከመስከረም ፳፮ እስከ ኅዳር ፮ ቀን ያለውን ወቅት ዘመነ ጸጌ በማለት ሰይማ ወቅቱ ላይ ያተኮረ አገልግሎት ትፈጽማለች፡፡ ጽጌ ማለት አበባ ማለት ነው። ጠቢቡ ሰሎሞን “እስመ ናሁ ክረምት ኀለፈ ወዝናም ገብአ ድኀሬሁ ጽጌ አስተርአየ በውስተ ምድርነ፤ እነሆ ክረምት አለፈ፣ ዝናቡም አልፎ ሄደ፣ አበቦችም በምድር ላይ ተገለጡ፣ የዜማም ጊዜ ደረሰ፣ የቁርዬም ቃል በምድራችን ተሰማ” እንዲል (መኃ. ፪÷፲፩-፲፪)

“እነሆ ክረምት አለፈ” በማለት ጠቢቡ ሰሎሞን የተናገረው የእስራኤል የመከራ ዘመን ማለፉን ለማመልክት ሲሆን መከራን በክረምት መስሎ ተናግሮታል፡፡ ሊቃውንተ ቤተ ክርስቲያንም በምሥጢር ሲተረጉሙት የአዳም የመከራ ዘመን አለፈ ማለት እንደሆነ ያብራራሉ፡፡

ይህንን ወቅት ቅድስት ቤተ ክርስቲያን እመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም ከጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ጋር ወደ ምድረ ግብፅ የተሰደደችበትን ጊዜ ታስባለች፡፡ በጌታችን ልደት ሰብአ ሰገል የሕፃኑን መወለድ ተረድተው ሊሰግዱለትና ግብር ሊያገቡለት በኮከብ እየተመሩ ወደ ቤተ ልሔም ለመድረስ ፍለጋቸውን ባጠናከሩበት ወቅት “ኮከቡን በምሥራቅ አይተን እንሰግድለት ዘንድ መጥተናልና የተወለደው የአይሁድ ንጉሥ ወዴት ነው?” ብለው ጠየቁ፡፡ ሄሮድስም በሰማ ጊዜ ደነገጠ፤ የካህናት አለቆችንና የሕዝቡን ጻፎች ሁሉ ሰብስቦ ክርስቶስ በየት እንደሚወለድ ጠየቃቸው፡፡ እነርሱም በይሁዳ ክፍል በቤተ ልሔም እንደሆነ ነገሩት፡፡ ሰብአ ሰገልን በምሥጢር አስጠርቶም በቤተ ልሔም መሆኑን ነግሮ ሲመለሱ በእርሱ በኩል እንዲመጡ ዜናውንም እንዲያበስሩት አሰናበታቸው፡፡ (ማቴ. ፪፥፩-፰)

ሰብአ ሰገል በኮከቡ ተመርተው ቤተ ልሔም ደርሰው ለጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ሰግደው የሚገባውን ወርቅ፣ ከርቤ እና ዕጣን አቅርበው፣ ወደ ሀገራቸው ሊመለሱ በተነሡ ጊዜም የጌታ መልአክ ወደ ሄሮድስ እንዳይገቡ ስለ ነገራቸው በሌላ መንገድ ወደ ሀገራቸው ሄዱ፡፡ ይህን የተረዳው ሄሮድስ በሰብአ ሰገል ማታለል ተበሳጨ “…ወአዘዘ ሐራሁ ወፈነወ ይቅትሎ ኩሉ ሕጻናተ ዘቤተ ልሔም ወዘኩሉ አድያሚሃ፤ ወታደሮቹን በቤተ ልሔምና በአውራጃዋ ያሉ ሕፃናትን ሁሉ ግደሉ ብሎ አዝዞ ሰደደ፡፡” (ማቴ.፪÷፲፮)

ወንጌላዊው ቅዱስ ዮሐንስ ይህንን የቤተ ልሔም ሕፃናትን እልቂት በተመለከተ “… አየሁም እነሆም በጉ በጽዮን ተራራ ቆሞ ነበር፡፡ ከእርሱም ጋር ስሙና የአባቱ ስም በግምባራቸው የተጻፈላቸው መቶ አርባ አራት ሺህ ነበሩ” በማለት ገልጾታል፡፡ (ራዕ. ፲፬÷፩-፫) በዚህም ምክንያት እመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም ከልጇ ጋር ተሰደደች፤ ዲያብሎም አሳደዳት፡፡ ቅዱስ ዮሐንስ የእመቤታችን ስደት በተመለከተ ሲገልጽ “…ታላቅ ምልክትም በሰማይ ታየ፤ ፀሐይን ተጎናጽፋ ጨረቃ ከእግሮችዋ በታች ያላት በራስዋም ላይ የ፲፪ ከዋክብት አክሊል የሆነላት አንዲት ሴት ነበረች፡፡ እርሰዋም ጸንሳ ነበር፤ ምጥም ተይዛ ልትወልድ ተጨንቃ ጮኸች። ሌላም ምልክት በሰማይ ታየ፤ እነሆም ታላቅ ቀይ ዘንዶ ሰባት ራሶችና አሥር ቀንዶችም ነበሩት፣ በራሶቹም ላይ ሰባት ዘውዶች ነበሩት …” (ራዕ. ፩፥፩-፬)

ሴት የተባለች ቅድስት ቤተ ክርስቲያን ናት፡፡ ቤተ ክርስቲያን ረቂቅ ናት፣ የክርስቶስም አካል ናት፡፡ የምትታየው ቤተ ክርስቲያን በተጋድሎ ላይ ያለች ስትሆን የማትታየው ቤተ ክርስቲያን ደግሞ ድል ያደረገችው ናት፡፡ ፀሐይ የተባለው ኢየሱስ ክርስቶስ ሲሆን በቀንም በሌሊትም የሚያበራ እውነተኛ ብርሃን ነው፡፡ ጨረቃ የተባሉ ቅዱሳን፣ ፲፪ ከዋክብት የተባሉት ፲፪ቱ ቅዱሳን ሐዋርያት ናቸው፡፡

በመጽሐፍ ቅዱስ “ምጥ” ስንል በተለያየ ዘይቤ እንደ አገባቡ ይተረጎማል፡፡ ቅዱስ ዮሐንስ “ምጥ” ያለው የድንግል ማርያምን መንገላታት፣ የግብፅ በረሃ ስደትና ጭንቀትን ለማመልከት ነው፡፡ ለምሳሌ፦ ቅዱስ ጳውሎስ፣ ኢሳይያስ እና ሙሴ ምጥን እንደሚከተለው ገልጸውታል፡፡ ቅዱስ ጳውሎስ “ልጆች ሆይ ክርስቶስ በእናንተ እስኪሣል ድረስ ዳግመኛ ስለ እናንተ ምጥ ይዞኛል” ይላል (ገላ. ፬፥÷፲፱) ሙሴ “አሕዛብ ሰሙ፣ ተንቀጠቀጡም፤ በፍልስጥኤም የሚኖሩትን ምጥ ያዛቸው” ይላል፡፡ (ዘጸ. ፲፭፥÷፲፬) እንዲሁም ነቢዩ ኢሳይያስ “ስለዚህ ወገቤ ሕመም ተሞላ፣ እንደምትወልድ ሴት ምጥ ያዘኝ፣ ከሕመሜ የተነሣ አልሰማም ከድንጋጤም የተነሣ አላይም” ብሏል፡፡ በተጨማሪም ነቢየ እግዚአብሔር ኢሳይያስ “ወሬዋ ወደ ግብጽ በደረሰ ጊዜ በጢሮስ ወሬ ምጥ ይይዛቸዋል” እንዲል፡፡ (ኢሳ. ፳፫፥÷፭)

የስደት ምክንያቶች  

ስደት በተለያዩ ምክንያቶች ሊከሰት ይችላል፡፡ ከእነዚህም ውስጥ በጦርነት፣ በወረርሽኝ፣ እና በሌሎችም ሰው ሠራሽና ተፈጥሯዊ ክስተቶች መነሻነት ሰዎች ከአንድ ቦታ ወደ ሌላ ቦታ ሊሰደዱ ይችላሉ፡፡ አድካሚ ጉዞ፣ መራብ፣ መጠማት እና ሌሎች ችግሮችም ያጋጥማሉ፡፡

በሕግ የተከለከሉ ሥራዎችን በመሥራት ለስደት የሚዳረጉም ብዙዎች ናቸው፡፡ እንደ አዳም   “…እነርሱም ቀኑ በመሸ ጊዜ የእግዚአብሔር አምላክን ድምጽ ከገነት ውስጥ ሲመላለስ ሰሙ አዳምና ሚስቱ ከእግዚአብሔር ከአምላክ ፊት በገነት ዛፎች መካከል ተሸሸጉ” በማለት እንደተገለጸው፡፡ (ዘፍ.፫÷፰) እንደ እስራኤል ሀገራቸው በጠላት በተወረረ ጊዜ ተማርከው ለስደት የሚዳረጉ “… በውኑ ይህ  ሰው ኢኮንያን የተናቀና የተሰበረ የሸክላ ዕቃ  ነውና?  እርሱና ዘሩስ   በማያውቁት ምድር ስለምን ተጥለው ወደቁ?” እንደተባለ (ኤር. ፳፪÷፳፰) የሰው ሕይወት ጠፍቶባቸው የሚሰደዱም አሉ፡፡ “… ፈርዖንም ይህን ነገር በሰማ ጊዜ ሙሴን ሊገድለው ፈለገ፡፡ ሙሴ ግን ከፈርዖን ፊት ኮበለለ፤ በምድያም ምድርም ተቀመጠ፡፡ (ዘፍ. ፪÷፲፩-፲፮) እንደ ሄሮድስ በሥጋዊ ቅንዓት ተነሳሥቶም አንዱ መንግሥት ሌላውን መንግሥት ሊያጠፋው ሲነሣ ሕዝብ ለስደት ይዳረጋል፡፡

እግዚአብሔር ለምን ወደ ግብፅ መሰደድን መረጠ?

የእመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም ከልጇ ከጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ጋር ወደ ግብፅ መሰደድ ምክንያት አንዱ ቀደምት አበው ወደ ግብፅ ተሰደው ስለነበር ነው፡፡ ለምሳሌ፡-

፩. አብርሃም ከሚስቱ ከሣራ ጋር በምድር ሁሉ ላይ ረሃብ በሆነ ጊዜ ወደ ግብፅ ተሰዶ ነበር፡፡ ግብፅም በደረሱ ጊዜ አብርሃም እንዳይገድሉት ስለፈራ ሣራን ስለ አንቺ ነፍሴ ትድን ዘንድ ወንድሜ ነው በዪ ብሏት ነበር፡፡ (ዘፍ. ፲፪÷፲-፳)

፪. ዮሴፍ በወንድሞቹ ተሽጦ ወደ ግብፅ ተሰዷል፡፡ ፲፯ ዓመት በሆነው ጊዜ ከአባቱ ልጆች ከባላና ከዘለፋ ልጆች ጋር በግ ይጠብቅ ነበር፡፡ ያየውንም ሕልም ለወንድሞቹ ነገራቸው፡፡ እነርሱም በቅንዓት ተነሣስተው ወንድማቸውን ከሚገድሉት ለእስማኤላውያን ሊሸጡት ተስማሙ፡፡ “እነዚያ እስማኤላውያን ነጋዴዎችም ሲያልፉ ወንድሞቹ የሴፍን ጎትተው አወጡት፤ ለእስማኤላውያንም በሃያ ብር ሸጡት፡፡ እነርሱም ዮሴፍን ወደ ግብጽ ወሰዱት” እንዲል፡፡ (ዘፍ. ፴፯፥፳፰)

ጌታችን ለምን ተሰደደ?

፩. ስደትን ለቅዱሳን ባርኮ ለመስጠት፣

፪. ትንቢተ ነቢያትን ለመፈጸም፣ (ኢሳ.19÷1፤ (ሆሴ. ፲፩÷፩))

፫. ገዳማተ ግብጽን እና ገዳማተ ኢትዮጵያን ለመባረክ፣

፬. ሰይጣንን ከሰው ልቡና አስወጥቶ ለመስደድ፡፡

የስደት ቆይታቸውን በተመለከተ

ቅዱስ ዮሐንስ የስደት ቆይታ ጊዜያቸውን በዕለት በወርና በዓመት ገልጾታል፡፡ “ከመ ትትዐቀብ   በህየ በኩሉ መዋዕል ዐሠርተ ወክልዔተ ምዕተ ወተሰዓ ዕለተ፤ ሴቲቱም በዘመኑ ሁሉ አንድ ሺህ ሁለት መቶ ስሳ ቀን በዚያ ትጠበቅ ዘንድ እግዚአብሔር ወደ አዘጋጀላት ቦታ ወደ በረሃ ሸሸች (ራዕ. ፲፪÷፮)፤ አርባዓ ወክልዔተ አውራኀ፤ ለአርባ ሁለት ወር ሥልጣን ተሰጠው (ራዕ.፲፫÷፭)፤ ዘመን፣ ወአዝማን፣ ወመንፈቀ ዘመን፤ ዘመን ያለው ፩ ዓመት፣ ወአዝማን ሲል ፪ ዓመት፣ ወመንፈቅ ሲል ስድስት ወርን ለማመልከት ነው፡፡ ስንደምረው ሦስት ዓመት ከስድስት ወር ይሆናል፡፡(ራዕ.፲፪÷፲፬)

ልዩ ልዩ መከራን በመቀበል ለሦስት ዓመት ከስድስት ወር በግብፅ ከቆዩ በኋላ ሄሮድስ መሞቱን የእግዚአብሔር መልአክ ለአረጋዊው ዮሴፍ ተገልጦ “የሕፃኑን ነፍስ የሚሹ ሞተዋልና ተነሥተህ ሕፃኑንና እናቱን ይዘህ ወደ እስራኤል ሀገር ሂድ” በማለት ተናገረው፡፡ አረጋዊው የሴፍም ሕፃኑንና እናቱን ይዞ ወደ እስራኤል ምድር ገባ፡፡ (ማቴ. ፪፥፳፩) ይህም የሚያመለክተን ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ስደትን ባርኮና ቀድሶ ለሰው ልጆች መስጠቱንና ስለ ስሙ የሚሰደዱ ብፁዓን እንደሚሰኙ ሲያስተምረን ነው፡፡ “ስለ ጽድቅ የሚሰደዱ ብፁዓን ናቸው” በማለት እንደገለጸው፡፡ (ማቴ. ፭፥፲)

ስደትን ከላይ እንደተመለከትነው እጅግ አስከፊ ነው፡፡ ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ እንደተሰደደ ሁሉ በየዘመናቱ በተለያዩ ምክንያቶች ልንሰደድ እንችላለን፤ በርካታ ጸዋትወ መከራንም ልንቀበል እንችላለን፡፡ ነገር ግን እግዚአብሔርን ተስፋ አድርጎ በጽናት መከራውን ተቋቁሞ ማለፍ ከሰው ልጆች ይጠበቃል፡፡

አበ ብዙኀን አብርሃም ከዘመዶቹ ተለይቶ ወደማያውቀው ምድር ሲሰደድ እግዚአብሔርን ተስፋ አድርጎ ነው፡፡ “እግዚአብሔርም አብርሃምን አለው፤ ከሀገርህ፣ ከዘመዶችህም፣ ከአባትህም ቤት ተለይተህ ውጣ፤ እኔ ወደማሳይህ ምድር ሂድ” በመባሉ በእምነት፣ በተስፋ ወጥቷልና ዘሩን እንደ ሰማይ ከዋክብትና እንደ ምድር አሸዋ እንዳበዛለት ቅዱሳት መጻሕፍት ይመሰክራሉ፡፡ (ዘፍ. ፲፪፥፩) እኛም በተለያዩ ምክንያቶች ስደት በገጠመን ጊዜ እግዚአብሔርን ተስፋ አድርገን ከመከራው ሁሉ ሸሽጎ የበረከቱ ተሳታፊዎች እንዲያደረገን አምላከችን ይርዳን፡፡ አሜን፡፡

ወስብሐት ለእግዚአብሔር

“እንድታገኙ ፈጽማችሁ ሩጡ” (፩ኛቆሮ. ፱÷፳፬)

በዲ/ን ግርማ ተከተለው

ቃሉን የተናገረው ብርሃነ ዓለም ቅዱስ ጳውሎስ ነው። ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ ሁለት የሕይወት ገጽታ እንደ ነበረው ይታወቃል። የመጀመሪያው በክርስቶስ ከማመኑ በፊት ምሁረ ኦሪት፣ ኋላ ደግሞ የሐዲስ ኪዳን ሐዋርያነትን የተጎናጸፈ ቅዱስና ታማኝ አገልጋይ ነው። ከአሳዳጅነት ተጠርቶ ሰዎችን ለመንግሥተ ሰማይ ይበቁ ዘንድ በጽናት ያስተማረ፣ ለክርስቶስ ፍቅር ሲል ልዩ ልዩ ፀዋትወ መከራዎችን በመቀበል በሰማዕትነት ያረፈ ታላቅ የቤተ ክርስቲያናችን ሐዋርያ ነው።

ቅዱስ ጳውሎስ በጻፋቸው ፲፬ መልእክታት በሁለት ሥፍራዎች ስለ ሩጫ አስተምሯል። የመጀመሪያው፡- “መልካሙን ገድል ተጋድዬአለሁ፥ ሩጫዬን ጨርሼአለሁ፥ ሃይማኖቴን ጠብቄአለሁ…” በማለት ለመንፈስ ልጁ ለጢሞቴዎስ ጽፎለታል። (፪ኛጢሞ. ፬÷፯) በዚህ አንቀጽ ከእርሱ የሚለይበት ጊዜ መድረሱን፣ የሚያስጨንቅ ጊዜ /ዘመን/ መምጣቱንና በዚህ ጊዜም ልጁ ጢሞቴዎስ እንዴት መኖርና እንዴት ማገልገል እንዳለበት ያስረዳበት ነው፡፡ ከዚህ በተጨማሪም ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ ሁሉን ታግሦ አገልግሎቱን በታማኝነት፣ በትጋት እንዲሁም የተጠራበትን ዓላማ ተረድቶ በማገልገሉም ምን ዓይነት ሽልማት እንደሚጠብቀው ነግሮታል።

ሁለተኛው፡- “በእሽቅድምድም ሥፍራ የሚሽቀዳደሙ ሁሉ እንደሚፋጠኑ አታውቁምን? ለቀደመው የሚደረግለት ዋጋ አለ፤ እንዲሁ እናንተም እንድታገኙ ፈጽማችሁ ሩጡ።” በማለት በሩጫ መስሎ መንፈሳዊ ቁም ነገርን አስተምሯል። (፩ኛቆሮ. ፱÷፳፬) ሩጫ በጥንቷ ግሪክ በስፋት ይታወቅና ይዘወተር የነበረ፤ ታላላቅ ሽልማቶችንም ያስገኝ የነበረ የስፖርት ዓይነት ነው። ከዚህ መረዳት እንደሚቻለው ሩጫ በዚህ ዘመን የተጀመረ ሳይሆን በጥንት ዘመንም የነበረ ስፖርት መሆኑንና የቆሮንቶስ ክርስቲያኖችንም በሚያውቁትና በሚገባቸው መልኩ እንዳስተማራቸው እንረዳለን። ጌታችንም በመዋዕለ ሥጋዌው የተለያዩ ምሳሌዎችን በመጠቀም በሰሚዎቹ የአኗኗር ዘይቤ አንጻር ሲያስተምር እንደነበር ይታወቃል። ለምሳሌ በዘር በመንገድ በእርሾ፤ በበግና በፍየል እየመሰለ አስተምሯል። (ማቴ. ፲፫፥፲፮፤ ፳፭፥፴፩-፴፬፤ሉቃ. ፲፪፥፲፫)

በሩጫ ውድድር እናሸንፋለን ብለው የሚሮጡ ብዙዎች ቢሆኑም የሮጠ ሁሉ ግን ሽልማት (ሜዳልያ) አያገኝም። ለምሳሌ በአንድ ጊዜ የሚሮጡ መቶ ሰዎች ቢሆኑ፣ ሦስቱ ሰዎች የሜዳልያ ተሸላሚዎች ሲሆኑ፣ ሌሎቹ ደግሞ ተሸናፊ ይሆናሉ። ሁሉም ይሮጣሉ፣ ሁሉ ግን ተሸላሚ አይሆኑም ማለት ነው። እንደዚሁ ሁሉ የክርስትናን ሕይወት ለመኖር መንፈሳዊ ሩጫን የሚጀምር ብዙ ነው፤ ነገር ግን በአግባቡና በትጋት እየወደቁና እየተነሡ ሩጠው የሚጨርሱ ጥቂቶች ናቸው፡፡ “የተጠሩ ብዙዎች፥ የተመረጡ ግን ጥቂቶች ናቸውና” እንዲል። (ማቴ. ፳÷፲፮)

በክርስትና ሕይወት መንፈሳዊውን ፍሬ ለማፍራትና ለሽልማት ለመብቃት ያሉትን ውጣ ውረዶች ሁሉ ታግሦና በዓላማ ሩጦ መጨረስን ይጠይቃል። በሩጫ ውጤት የሚያስመዘግቡ አትሌቶችን ስንመለከት፣ ለዚህ ስኬት የሚበቁት በብዙ ትዕግሥትና ድካም አሰልቺውን ልምምድ አልፈው ነው። ያሰኛቸውን ሁሉ አይበሉም፣ አይጠጡም። መርጠው ይበላሉ፣ መርጠው ይጠጣሉ ማለት ነው። መተኛት ቢያስፈልጋቸውም የሞቀ አልጋቸውን ትተው በጠዋት ማልደው በመነሣት ልምምድ ያደርጋሉ። ከዚህ የምንረዳው ለመሮጥ የሚያስፈልጉ ነገሮች መኖራቸውን ነው። ምግብና መጠጥ አመራረጥ፣ እንቅልፍ መተው፣ ተግቶ ልምምድ ማድረግ፣ ለሩጫ ሕግ መገዛት አስፈላጊ ከሆኑ ነገሮች ጥቂቶቹ ናቸው። በክርስትና ሕይወትም እንዲሁ ነው። የተገኘውን ሁሉ ከመብላት ይልቅ ንቆ ትቶ በመጾም፤ እንቅልፍን በመተው ተግቶ በመጸለይ፤ ከራስ ቀንሶ ለሌላ በመስጠት፤ ዓለማዊውን ሽልማት ንቆ ለእውነት በመቆም እንዲሁም ለሥጋችን ዕረፍት የሚሆኑ ጊዜን፣ ገንዘብን፣ ጉልበትን ለመንፈሳዊ አገልግሎት በማዋል ለሽልማት መብቃት ያስፈልጋል።

ቅዱስ ዮሐንስ አፈ ወርቅ ይህንን የቅዱስ ጳውሎስን ትምህርት አብራርቶ ባስተማረበት ድርሳኑ፤ ለሩጫ ሦስት ነገሮች ያስፈልጋሉ ይላል። አንደኛው፡- በሩጫ ጊዜ ብዙ ተመልካቾች ከመኖራቸው የተነሣ በተለይ ዙሩን በመምራት ላይ ላሉት በማጨብጨብና በመጮህ ድጋፍ ይሰጣሉ። በዚህ ጊዜ ይላል ሊቁ፣ ሯጮቹ ዘወር ብለው አጨብጫቢዎቹን መመልከት የለባቸውም። ሁለተኛ፡- ሯጮቹ መመልከትና መከተል ያለባቸው ከፊታቸው ያሉትን የቀደሟቸውን እንጂ ከኋላቸው ያሉትን መሆን የለበትም። በሦስተኛ ደረጃ፡- በዚያን ዘመን እንደ አሁኑ የሩጫ ሜዳ ኖሮ ሳይሆን ሩጫ የሚከናወነው በአትክልት ሥፍራ ነው። በዚህ ሥፍራ ደግሞ የተለያዩ ለመብላት የሚያስጎመጁ ፍራፍሬዎች አሉ። ስለዚህ ሯጩ ፍራፍሬውን ለመብላት ሩጫውን ማቆም የለበትም። ምንም እንኳ ፍራፍሬዎቹ ለመብላት የሚያስጎመጁ ቢሆኑም ለዓላማው ሲል ሽልማቱን ላለማጣት ታግሦ መሮጥ ያስፈልጋል። ሊቁ በክርስትና ሕይወትም እንዲህ ነው ይላል።

አንድ ክርስቲያን በመንፈሳዊ ሕይወቱ ብዙ ሩጫዎች አሉበት። ጾም፣ ጸሎት፣ ስግደት፣ ቅዳሴ፣ ምጽዋት፣ ዘወትር ቃለ እግዚአብሔርን መስማት፣ በአጠቃላይ ክርስቲያናዊ ሕይወትና ሥነ ምግባር በክርስቲያኖች ሕይወት ውስጥ ሊኖሩ የሚገቡ ሩጫዎች ናቸው። እነዚህን ተግባራት ለመፈጸም ደግሞ የምንተዋቸው ብዙ ሥጋዊ ፍላጎቶች አሉን፡፡ ነገር ግን በዚህ ሕይወት ውስጥ ያለፉ፣ ሩጫቸውን በድል ያጠናቀቁትን አብነት አድርገን የምንከተላቸው ቅዱሳን አባቶቻችንና እናቶቻችን አሉ። ለምሳሌ ጾምን ለመጾም ርኀብን መታስ ያስፈልጋል፣ በተለያዩ የሥራ ቦታዎች የሚቀርቡልንን ሥጋዊ ፍላጎቶቻችንን የሚቀሰቅሱና ለሥጋ ድሎት ብቻ የሚሆኑ ጥቅማ ጥቅሞችን መናቅ፣ መተው ያስፈልጋል። ጸሎትን ለማቅረብ ጊዜን መሥዋዕት ማድረግን፣ እንቅልፍን መተውን፣ ዘወትር ደጅ መጥናትን ይጠይቃል። ሌሎችንም መንፈሳዊ ተግባራት ለመፈጸም ብዙ ንቀን የምንተዋቸው ነገሮች መኖር አለባቸው። ካልሆነ ከጀመርነው ሩጫ ያሰናክሉንና ሽልማትን ለማግኘት፣ ገነት መንግሥተ ሰማያትየመግትን ዕድል ያሳጡናል።

በሩጫ ጊዜ ደጋፊዎችም ነቃፊዎችም እንዳሉ ሁሉ፣ የክርስትናውን ሕይወት ጉዞ ስንጀምርም እንዲሁ የሚነቅፉንና በውዳሴ ከንቱ ሊጥሉን የሚፈልጉ አያሌ አካላት ሊኖሩ ይችላሉ። በዚህ ጊዜም ጊዜያችንን በአግባቡ ለመጠቀምና ላለመውደቅ /ላለመሸነፍ/ ትኩረታችንን ማድረግ ያለብን በሩጫችን (በመንፈሳዊ ሕይወታችን) ላይ መሆን አለበት። በሐዋርያት ሕይወትም ይህ ዓይነቱ ፈተና አጋጥሞ እንደ ነበር መረዳት ይቻላል። ቅዱስ ጳውሎስና በርናባስ መንፈሳዊውን አገልግሎት (ያመኑትን ላላመኑት በሚያስተምሩበት ጊዜ) ካላመኑት አይሁዳውያን ተቃውሞ ደርሶባቸው ነበር። በሌላ ቦታ ደግሞ የሚያደርጉትን ተአምራት በመመልከት ሊያወድሷቸው /ሊያመልኳቸው/ ፈልገውም ነበር። ሁለቱም ሐዋርያት ለሁለቱም ሁኔታዎች ቦታ አልሰጡም። ምክንያቱም በደረሰባቸው ተቃውሞው ተስፋ ቢቆርጡ፤ የቀረበላቸውን ከንቱ ውዳሴና የተሰጣቸውን የማይገባቸውን ቦታ ተቀብለው ቢሆን ኖሮ ከጀመሩት ሩጫ ይሰናከሉ ነበር፤ የቀረበላቸውንም አክሊል ያሳጣቸው ነበር። ስለዚህ ሩጫችንን /መንፈሳዊ ሕይወታችንን/ ከሚያደናቅፉ ነገሮች ራሳችን መቆጠብ እና በመንፈሳዊ ሩጫችን መትጋት ያስፈልጋል፡፡

ሐዋርያው “እንድታገኙ ፈጽማችሁ ሩጡ” እንዳለን፤ ክርስቲያን ሁል ጊዜም በዓላማ የሚጓዝ፣ የጀመረውን ሩጫም /መንፈሳዊ ሕይወት/ ምንነትና የሚያስገኘውን ዋጋ በሚገባ መረዳት ይጠበቅበታል። ምንም እንኳን በዚህ ምድር መንፈሳዊ በመሆናችንና በእግዚአብሔር በመታመናችን የምናገኛቸው ብዙ ነገሮች ቢኖሩም፤ ለእኛ ለክርቲያኖች የመጨረሻ ሽልማት ዓለም ሳይፈጠር የተዘጋጀልንን መንግሥቱን መውረስ ነውና ለዚህ የሚያበቃንን ሩጫችንን በአግባቡና በትጋት መሮጥ ይገባል።

የእግዚአብሔር ቸርነት፣ የድንግል ማርያም አማላጅነት፣ የቅዱሳን ሁሉ ተራዳኢነት አይለየን፤ አሜን!

ክርስቲያናዊ ሕይወት ከግቢ ጉባኤያት በኋላ

በመ/ር ተመስገን ዘገዬ

የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች ከብዙ ውጣ ውረድ ማለትም ዓለማዊና መንፈሳዊ ትምህርታቸውን በአግባቡ ከተማሩ በኋላ ተመርቀው ሲወጡ እንዴት መኖር እንደለባቸውና ምን ማድረግ እንደሚገባቸው በዚህ ጽሑፍ ለማሳየት እንሞክራለን፦

፩. ከወንድሞች ጋር በኅብረት መኖር 

የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች ከምረቃ በኋላ በተሰማሩበት ሁሉ ከማኅበረሰቡ ጋር በኅብረት መኖሩ መልካም ነው፡፡ ክርስትና የኅብረት እንጂ የብቸኝነት ሩጫ አይደለችም፡፡ መጽሐፍም «ወንድሞች በሕብረት ቢቀመጡ እነሆ መልካም ነው፤ እነሆም ያማረ ነው» ሲል መናገሩም ይህንን ያስረዳል፡፡ (መዝ.፻፴፫፥፩)

ጠቢቡ ሰሎሞንም «ድካማቸው መልካም ዋጋ አለውና አንድ ብቻ ከመሆን ሁለት መሆን ይሻላል፡፡ አንዱ ቢወድቅ ሁለተኛው ያነሣዋልና፤ አንድ ብቻውን ሆኖ በወደቀ ጊዜ ግን የሚያነሣው ሁለተኛ የለውምና ወዮለት፡፡» ብሎ እንደተናገረው የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች ከምረቃ በኋላ በዚህ ዓለም ሲኖሩ በብዙ መንገድ መደጋገፍ ያሻቸዋል፡፡ (መክ.፬፦፱) አንዱ ለሌላው መሥዋዕት  እስከ መሆን ድረስ  አብሮ በፍቅር  መኖር ይገባል፤  የክርስትና ትርጉሙ ይህን  ነውና፡፡ የሞላለትና በሁሉ  ምሉዕ  የሆነ ሰው በዚህ ዓለም ማግኘቱ አስቸጋሪ ሊሆን ስለሚችል መደጋገፍ፣ መረጃ መለዋወጥ  ያስፈልጋል፡፡

በአንድነት መኖር በኢኮኖሚም ለመደጋገፍ፣ እንዲሁም ከተለያዩ የውስጥና የውጭ ፈተናዎች ለመከላከል፣ እንዲሁም ለመጠበቅ ይረዳል፡፡ ጠቢቡ ሰሎሞን «ብረት ብረትን ያስለዋል፤ ሰው ባልንጀራውን ይስለዋል፡፡» በማለት መልካም ጓደኛ ሌላውን ጥሩና የተስተካከለ ሰው እንዲሆን እንደሚረዳው ተናግሯል፡፡ (ምሳ.፳፯፥፲፮) መተራረም የሚቻለው በመከባበርና መልካሙን መንገድ በመከተል፤ አንተ ከእኔ ትሻላለህ በመባባል የተሰጠውን አስተያየት በመጠቀም የሕይወት ለውጥ ማምጣት ሲቻል ብቻ ነው፡፡ ቅዱስ ዳዊት «ከቸር ሰው ጋር ቸር ሆነህ ትገኛለህ፤   ከቅን ሰው ጋር ቅን ሆነህ ትገኛለህ፤ ከንጹሕ  ጋር ንጹሕ  ሆነህ ትገኛለህ» እንዲል፡፡ (መዝ.፲፯፥፳፭)

፪. በምሥጢራተ ቤተ ክርስቲያን ተካፋይ መሆን፡-

ቅድስት ቤተ ክርስቲያን ለልጆቿ የምታድላቸው ሰባት ሀብታት (ምሥጢራተ ቤተ ክርስቲያን) አሏት፡፡ ጠቢቡ ሰሎሞን «ጥበብ ቤትዋን ሠራች፥ ሰባቱንም ምሰሶችዋን አቆመች። ፍሪዳዋን አረደች፥ የወይን ጠጅዋን ደባለቀች፥ ማዕድዋን አዘጋጀች። ባሪያዎችዋን ልካ በከተማዪቱ ከፍተኛ ሥፍራ ላይ ጠራች። አላዋቂ የሆነ ወደዚህ ፈቀቅ ይበል፤ አእምሮ የጐደላቸውንም እንዲህ አለች። ኑ፥ እንጀራዬን ብሉ፥ የደባለቅሁትንም የወይን ጠጅ ጠጡ። አላዋቂነትን ትታችሁ በሕይወት ኑሩ፥ በማስተዋልም መንገድ ሂዱ።» በማለት ይገልጻል፡፡ (ምሳ.፱÷፩-፭) በዚህ ቃለ ትንቢት መሠረት ጥበብ የተባለው ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ነው፤ ቤት የተባለችውም ቅድስት ቤተ ክርስቲያን፣ እንዲሁም የክርስቲያኖች ሰውነት ናት፤ ሰባቱ ምሰሶዎች የሰባቱ ምሥጢራተ ቤተ ክርስቲያን ምሳሌ ናቸው። የታረደው ፍሪዳ ቅዱስ ሥጋው፣ የተደባለቀው ወይን የክቡር ደሙ ምሳሌ ነው።

በቅዱስ ወንጌል «ኢየሱስም፡- ‘ኑ፥ ምሳ ብሉ’ አላቸው። ከደቀ መዛሙርቱ አንተ ማን ነህ? ብሎ ሊጠይቀወ የደፈረ የለም፤ ጌታችን እንደሆነ አውቀዋልና፡፡ ጌታችን ኢየሱስም መጣና ኅብስቱን   አንሥቶ ሰጣቸው፥ ከዓሣወም እንዲሁ።» ተብሎ እንደተጻፈ የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች ከምረቃ በኋላ በምንችውለውና ሥርዓተ ቤተ ክርስቲያን በሚፈቅድልን መሠረት በአገልግሎት መሳተፍ ይጠበቅብናል፡፡ ገና በሥራ ቦታ ተመድበን እንደሄድንም የንስሓ አባት መያዝ፣ በየጊዜው ንስሓ መግባትና እየተገናኘን ቀኖና ተቀብለን ሥጋ ወደሙን መቀበል ያስፈልገናል፡፡ (ዮሐ.፳፩፥፲፪)

በሕይወታችን «የበይ ተመልካች» መሆን አያስፈልግም፡፡ «እውነት እውነት እላችኋለሁ የሰውን ልጅን ሥጋ ካልበላችሁ ደሙንም ካልጠጣችሁ በራሳችሁ ሕይወት የላችሁም፤ … ሥጋዬን   የሚበላ ደሜንም የሚጠጣ በእኔ ይኖራል፤ እኔም በእርሱ እኖራለሁ» እንደተባለ ክርስቲያን  የሆነ ሁሉ  ከዚህ ምሥጢር  በየጊዜው  መሳተፍ  እንዳለበት መረዳት ይገባል፡፡ (ዮሐ.፮፥፶፫-፶፮)

የምንሠራቸው ሥራዎች የሚባረኩት በመንፈሳዊ ሕይወታችን የምናድገው፣ መንግሥቱንም መውረስ የምንችለው ቅዱስ ሥጋውን ስንበላ፣ ክቡር ደሙንም ስንጠጣ ብቻ ነው፡፡ የምሥጢራት ተካፋይ በመሆን ሌሎችም እንዲካፈሉ ማድረግ ይኖርብናል፡፡

፫. ኑሮን በዕቅድ መምራት፡-

ዕቅድ የሌለው ሁሉ መንገዱ ውጣ ውረድ የበዛበት ነው፡፡ ኑሮዬ ይበቃኛል ብለን መኖር የምንችለው በዕቅድ ስንመራ ብቻ ነው፡፡ ቅዱስ ጳውሎስ «ስለ ጉድለት አልልም የምኖርበት ኑሮዬ ይበቃኛል ማለትን ተምሬለሁ» ያለው ክርስቲያን ሕይወቱን እንደዚሁ በዘፈቀደ እንደመጣለት መምራት እንደማይገባው ሲያስገነዝበን ነው፡፡ (ፊል.፬፥፲) ዕድሜያችን በዕቅድ ላይ ተመሥርተን በመምራት ካልተጠቀምንበት ምንም ሳንሠራበት ያልቃል፡፡ እግዚአብሔር ፍጥረቱን ሲፈጥር በአንድ ጊዜ ማከናውን የሚችለውን ስድስት ቀናት የፈጀበት እያንዳንዱን ነገር በዕቅድና በሥርዓት ማከናወን እንደሚገባ ሲያስተምረን ነው፡፡ ሥራ የምንሠራበት፣የምንጸልይበት፣ ትምህርተ ሃይማኖት የምንማርበት፤ ንስሓ ገብተን ቅዱስ ቊርባኑን የምንቀበልበት የራሳችን  ዕቅድ ያስፈልገናል፡፡

የምናገኘው ገንዘብ ያለ ዕቅድና ዓላማ የምናወጣ ከሆነ ከወር ወር መድረስ አንችልም፡፡ ደመወዛችን የተቀበልን ሰሞን ሆቴል የምናማርጥ ከሆነ በወሩ አጋማሽ ጾማችንን ማደራችን የማይቀር ጉዳይ ነው፡፡ ቅዱስ ጳውሎስ «ነገር ግን ሁሉ በአገባብና በሥርዓት ይሁን» ይላል (፩ኛቆሮ.፲፬፥፵) የእግዚአብሔርን ለእግዚአብሔር የቄሣርን ለቄሣር እንደተባለ በእግዚአብሔር ድርሻ ላይ ታማኞች መሆን አለብን፡፡ ስለሆነም በበረከት እንዲያትረፈርፈን ዐሥራት የማውጣት ልምድ  ከመጀመሪያው ደመወዛችን መጀመርና በየወሩ ዐሥራታችንን ማውጣት ይኖርብናል፡፡

፬. በቅድስት ቤተ ክርስቲያን የአገልግሎት መዋቅር ውስጥ በአገልግሎት መሳተፍ

ልዑል እግዚአብሔርን ማገልገል የምንችለው በቤተ ክርስቲያን ሲሆን በዕውቀታችን፤ በጉልበታችን፤ በገንዘባችንና በጊዜያችን ሁሉ እግዚአብሔርን ማገልገል ይጠበቅብናል፡፡አንዳንዶች ለምን አታገለግሉም ሲባሉ የማይረባ ምክንያት እየደረደሩ ከቤተ ክርስቲያን ይርቃሉ፡፡ ሌሎች ደግሞ እንዲለመኑ፣ «እባካችሁ» እንዲባሉ ይፈልጋሉ፡፡ በማገልገላችን ከኃጢአት እንጠበቃለን፣ ሰላምና ተስፋ የተሞላበት ኑሮ እንኖራለን፡፡ ቅዱስ ጴጥሮስም «ስለዚህ ወንድሞቼ ሆይ መጠራታችሁንና መመረጣችሁን ታፀኑ ዘንድ ከፊት ይልቅ ትጉ፤ እነዚህን ብታደርጉ ከቶ አትሰናከሉም» በማለት በአገልግሎት መትጋት እንደሚገባን ይመክረናል፡፡ (፩ኛጴጥ.፩፥፲)

ብዙዎች ከተመረቅን በኋላ አገልግሎት ያለ አይመሰለንም፡፡ አገልግሎታችንም ግቢ ጉባኤ ላይ ብቻ ይቀራል፡፡ ይህ ደግሞ የክርስትናውን ምሥጢር በአግባቡ አለማወቅ ነው፡፡ ጌታችንም ስለ ለቅዱሳን ሐዋርያት ስለ ነገረ ምጽአቱ ሲያስተምራቸው «እስከ መጨረሻው የሚጸና ግን እርሱ ይድናል» እንዳላቸው ግቢ ጉባኤ ብቻ በማገልገላችን የምንድን አይደለንም፤ እስከ መጨረሻው የሕይወት ፍጻሜ ድረስ ቃሉን በመጠበቅና በማገልገል መጓዝ እንጂ፡፡ (ማቴ.፳፬፥፲፫) የሕይወት አክሊልንም ለመቀበል እስከ መጨረሻው መትጋት ያስፈልጋል፡፡ ወንጌላዊው ቅዱስ ዮሐንስም  «ትቀበለው ዘንድ  ስላለህን መከራ ምንም አትፍራ፤ እነሆ እንድትፈተኑ ሰይጣን ከእናንተ አንዳንዶችን ወደ እሥር ቤት እንዲገቡ ያደርጋል፡፡  ዐሥር ቀንም መከራ ትቀበላላችሁ፤ እስከ ሞት ድረስም የታመንህ ሁን የሕይወት አክሊልንም እሰጥሃለሁ» ይላል፡፡ (ራዕ.፪፥፲)

የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች ከምረቃ በኋላ በቅድስት ቤተ ክርስቲያን ውስጥ በሚገኙ መዋቅሮች ማለትም በሰ/ት/ቤት፣ በሰበካ ጉባኤ በመታቀፍ ማገልገል ይገባል፡፡ በተለይም ለአገልግሎት   የሚመች ሰበካ ጉባኤ እንዲመሠረትና በዚያም ውስጥ የራስን አሻራ በማሳረፍ ቤተ ክርስቲያንን መደገፍ፣ የተሻለና ቀልጣፋ አሠራርን መከተል የሚያስችሉ መንገዶችን በመቀየስ የድርሻን መወጣት ያስፈልጋል፡፡

የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች ከምረቃ በኋላ በተመረቁበት የሙያ መስክ ገብተው አስፈላጊውን ሥራ መሥራት ብቻ በቂ አይደለም፡፡ በታማኝነትና በቅንነት መሥራትንም ይጠይቃል፡፡ ቅድስት ቤተ ክርስቲያናችን ከመቼውም ጊዜ በበለጠ ሁኔታ በአሁኑ ጊዜ የልጆቿችን ሙያ እንደምትሻ ግልጥ ነው፡፡ በተለይም የልማት ተቋማትን በማደራጅት (ለምሳሌ ፕሮጀክት በመቅረጽ) በኩል ያለባትን የመዋዕለ ንዋይ  ችግር ለመቅረፍ የምትወስዳቸው ርምጃዎች ማንነቷን የሚያሳውቁ እንጂ የሚያደበዝዙ እንዳይሆኑ  በውስጧ ሆነው ምሥጢሯንና  ቋንቋዋን የሚያውቁ የራሷ ልጆች ቢያጠኑላት ዛሬ የሚታዩት አስተዳደራዊ ችግሮች ባልተከሠቱ  ነበር፡፡

ተመርቀን ከየግቢ ጉባኤያት ተለይተን ወደ ሥራ ዓለም ስንሠማራ እንደ የአካባቢው ነባራዊ ሁኔታ በተለያዩ ደረጃዎች ላይ ያሉ ሰንበት ትምህርት ቤቶች ያጋጥሙናል፡፡ ተጠናክረው በጥሩ አገልግሎት የሚገኙ፣ ተቋቁመው በአገልጋይ እጥረት ምክንያት አገልግሎት ያቆሙ፣ እንዲሁም ያልተቋቋሙባቸው አካባቢዎች ሊያጋጥሙን ይችላል፡፡ ከጠንካሮቹ ሰ/ት/ቤቶች ልምድ በመውሰድ የሚጠናከሩበትን መንገድ ማሰብ፣ መቀየስና ተግባራዊ እንዲሆን የተቻለውን ጥረት ማድረግ ያስፈልጋል፡፡ በግቢ ጉባኤያት ካገኘናቸው ልምዶችም በመነሣት ስልት መቀየስ ከግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች ከምረቃ በኋላ የሚጠበቅ ተግባር ነው፡፡

በየሄድንባቸው አካባቢዎች ሰ/ት/ ቤት ከማቋቋማችን በፊት አስቀድመን አካባቢውን ሕዝብ ጠባዩን ፍላጎቱን ባህሉንና የኗኗር ዘይቤውን ማጥናት ያስፈልጋል፡፡ ማጥናት፣ ከዚያም በቃለ ዓዋዲው መሠረት ማደራጀት እንዳለብን ማሰብ ተገቢ ነው፡፡ ከዚህ በተጨማሪም ብዙ ከመናገር ብዙ መስማትና ከማገልገልም በፊት ብዙ መገልገልን መምረጥ አስፈላጊ ነው፡፡ ያለውን ሁኔታ ሳናጠና በድፍረት መግባት መውጫችንን ያከብደዋልና፡፡ «እንደ እባብ ብልህ እንደ ርግብ የዋህ» መሆን ያስፈልጋል፡፡(ማቴ.፲፥፲፮) በተቻለ መጠን እኛ እንደ ወንድምና እኅት ቀርበን የሥጋዊ ሕይወታችን አለመሟላት መንፈሳዊና ሕይወታችንን እንደሚያጎድለው ብዙዎችም ወደ መጥፎ ሕይወት እንዳይገቡ ማሰገንዘብ አለብን፡፡

የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች ከምረቃ በኋላ የሚያጋጥሟቸው ፈተናዎች

በመ/ር ተመስገን ዘገየ

ክፍል ፩

ፈተና በቤተ ክርስቲያናችን እምነት፣ ሥርዓት፣ ቀኖናና ትውፊት መሠረት በምናደርገው መንፈሳዊ ጉዞ ውስጥ ዓላማችንን ለማደናቀፍ ከተለያዩ አካላትና አቅጣጫ የሚገጥመን መሰናክል ወይም እንቅፋት ነው፡፡

ፈተና ከየትም አቅጣጫና አካባቢ ወይም ምክንያት ይምጣ በውስጡ ግን ዓላማ ይኖረዋል።ቅዱስ ያዕቆብ “በፈተና የሚጸና ሰው የተባረከ ነው፡፡ ከተፈተነ በኋላ ለሚወዱት ተስፋ ስለ እርሱ የሰጣቸውን የሕይወት አክሊል ይቀበላልና፡፡ ማንም ሲፈተን በእግዚአብሔር እፈተናለሁ አይበል፤ እግዚአብሔር በክፉ አይፈትንምና እርሱ ራሱስ ማንንም አይፈትንም፤ ነገር ግን እያንዳንዱ በራሱ ምኞት ሲሳብና ሲታለል ይፈተናል“ ብሏል (ያዕ. ፩፥፲፪-፲፬)፡፡ ትልቁ ነገር የፈተናው መምጣት ሳይሆን ፈተናውን ለማለፍ መንፈሳዊ ትጥቅን በመታጠቅ ድል መንሣትን እናገኝ ዘንድ ዝግጁና ብቁ ሆኖ መገኘቱ ላይ ነው።

ይህም በቅዱሳት መጻሕፍት “ለሰው ሁሉ ከሚሆነው በቀር ምንም ፈተና አልደረሰባችሁም፤ ነገር ግን ከሚቻላችሁ መጠን ይልቅ ትፈተኑ ዘንድ የማይፈቅድ እግዚአብሔር የታመነ ነው፥ ትታገሡም ዘንድ እንድትችሉ ከፈተናው ጋር መውጫውን ደግሞ ያደርግላችኋል” ተብሎ ተጽፏል፡፡ (፩ኛ ቆሮ. ፲፥፲፫)

በትምህርት ዓለም ሳለን ከሚያጋጥሙን ፈተናዎች ለየት የሚሉ ፈተናዎች የሚያጋጥሙን ገና ከተመረቅን ማግሥት ጀምሮ ነው፡፡ እኛ የሕይወት ለውጥ ባደረግን ቁጥር ፈተናውም እንዲሁ   ይለዋወጣልና ለዚህም ደግሞ ራስን ማዘጋጀት ያስፈልጋል፡፡ ከምረቃ በኋላ ከሚያጋጥሙ ችግሮችና ፈተናዎች መካከል

፩. እንደ ተመረቁ ሥራ አለመያዝ

በዚህ ዘመን አንዱ መሠረታዊ ችግር ከብዙ ድካም የትምህርት ጊዜና ውጣ ውረድ ቀጥሎ ያለው ፈተና ሥራ አለማግኘት ነው፡፡ ሥራ ቶሎ ባለማግኘቱም የተመረቁበትን የትምህርት መስክ ማጥላላትና የሌላውን ማድነቅ ይጀመራል፡፡ ወደ ተስፋ መቁረጥና አልባሌ ተግባራት  የሚሄዱም ብዙዎች  ናቸው፡፡ ሥራ  የፈታ አእምሮ ምን ጊዜም “የሰይጣን  ቤተ ሙከራ“ ነው፡፡]

ብዙዎቻችን ደግሞ ለሥራ ያለን አመለካከት የተሳሳተ ነው፡፡ የተሳሳተ አመለካካት የሚመነጨው ደግሞ ከመንግሥት ተቋማት ተቀጥረን ቢሮ ይዘን ካልሠራን ሥራ የሠራን ስለማይመስለንና ሥራ ፈጥረን ስለማንሠራ ነው፡፡ አንዳንዶችም የአካባቢው ወሬና አሉባልታ በመፍራት ያልሆነ ምርጫ ሲመርጡ ይታያሉ፡፡ “እስከ አሁን ሥራ እንዴት አልያዝክም?” የሚል ጥያቄን ይሸሹታል፡

ጠቢቡ ሰሎሞን “ለሁሉም ዘመን ከሰማይ በታችም ለሆነ ነገር ሁሉ ጊዜ አለው፡፡ ለመወለድ   ጊዜ አለው፣ ለሞሞትም ጊዜ አለው፣ ለመትከል ጊዜ አለው፣ የተተከለውንም ለመንቀል ጊዜ አለው፡፡ … ለሠራተኛ የድካሙ ትርፉ ምንድር ነው?” (መክ. ፫፥፩-፰) ብለን እግዚአብሔርን ተስፋ ማድረግ አለብን፡፡ ሁሉም ነገር ያልፋል ነገር ግን የሚያልፈው ጊዜና ችግር በሕይወታችን ላይ ጥቁር ጠባሳ ጥሎ እንዳይሄድ ልንጠነቀቅ ይገባል፡፡ በዚህም የወጣትነት ጊዜ ለነፍሳችን የሚጠቅም ሥራን ለመሥራት መሽቀዳደም (መሯሯጥ) ብልህነት ነው፡፡

፪. አለመረጋጋት፦

አለመረጋጋት ብዙ ተመራቂዎች ከከፍተኛ የትምህርት ተቋማት እንደተመረቁ የሚያጋጥማቸው ፈተና ነው፡፡ ብዙዎች ከመመረቃቸው በፊት ያስቡት የነበረውን ሁሉ ለማሟላት አቅም ሲያንሳቸው መረጋጋት ይጎድላቸዋል፡፡ እንደ ተመረቁ ሁሉም ነገር በአንድ   ጊዜ እንደማይሟላ ዐውቆ ፍላጎትን መግታት የግድ ነው፡፡

ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ ”… ኑሮዬ ይበቃኛል፤ ለሚለው ግን እግዚአብሔርን መምሰል እጅግ ማትረፊያ ነው፤ ወደ ዓለም ምንም እንኳ አላመጣንምና አንዳችንም ልንወስድ አይቻለንም፡፡   ምግብና ልብስ ከኖረን ግን እርሱ ይበቃናል፤ ዳሩ ግን ባለ ጠጎች ሊሆኑ የሚፈልጉ በጥፋትና በመፍረስ ሰዎችንም በሚያሰጥምና በሚያሰንፍ በሚጎዳም በብዙ ምኞትና በፈተና በወጥመድም ይወድቃሉ፤ ገንዘብን መውድድ የክፋት ሁሉ ሥር ነውና” ይላል (፩ኛ ጢሞ. ፮፥፮-፲) ባገኘነው ነገር ሁሉ እግዚአብሔርን ማመስገን ይኖርብናል፡፡ ኑሮአችንም በመጠን አድርገን መኖር መቻል አለብን፡፡

ሐዋርያው ቅዱስ ጴጥሮስ “… በመጠን ኑሩ፣ ንቁም፤ ባላጋራችሁ ዲያብሎስ የሚውጠውን ፈልጎ እንደሚያገሣ አንበሳ ይዞራልና በዓለም ያሉት ወንድሞቻችሁ ያን መከራ በሙሉ እንዲቀበሉ እያወቃችሁ በእምነት ጸንታችሁ ተቃወሙት፤ በክርስቶስ ኢየሱስ ወደ ዘላለም ክብሩ የጠራችሁ የጸጋ ሁሉ አምላክ ለጥቂት ጊዜ መከራን ከተቀበላችሁ በኋላ ራሱን ፍጹማን ያደርጋችኋል፣ ያጸናችሁማል፣ ያበረታችሁማል …” (፩ኛ ጴጥ. ፮፥፰-፲፩) ሕይወት የሚጣፍጠው ታግለው በብዙ ፈተና ውስጥ አልፈው ሲያገኙት ነው፡፡ ስለዚህ በመጠን ፍላጎትን ቀንሶ መኖር መለማመድ ያስፈልገናል፡፡

የአንድ የከፍተኛ ትምህርት ተቋም ተመራቂ መቼና የትም ቢሆን እግዚአብሔር ከእርሱ ጋር እንደሆነ ካላመነ በሕይወቱ መረጋጋትና ማስተዋል ሊኖረው አይችልም፡፡ የከፍተኛ የትምህርት ተቋማት ተመራቂዎች መሠረታዊ ችግር ይህ ነው፡፡ ሥራ የት ቦታ እንደሚመደቡ እያሰቡ ይጨነቃሉ፡፡

ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ “… እንግዲህ ምን እንበላለን? ምንስ እንጠጣለን?  ምንስ እንለብሳለን? ብላችሁ አትጨነቁ ይህንስ ሁሉ አሕዛብ ይፈልጋሉ፡፡ ይህ ሁሉ እንዲያስፈልጋችሁ የሰማዩ አባታችሁ ያውቃልና፡፡ ነገር ግን አስቀድማችሁ የእግዚአብሔርን መንግሥት ጽድቁንም ፈልጉ ይህ ሁሉ ይጨመርላችኋል፡፡ ነገ ለራሱ ይጨነቃልና ለነገ አትጨነቁ ለቀኑ ክፋቱ ይበቃዋል” ብሎናል፡፡ (ማቴ. ፮፥፴፩-፴፬)

፫. መወሰን፦

ለከፍተኛ የትምህርት ተቋማት ተመራቂዎች ከሚያስፈልጉት ነገሮች ትልቁና ዋነኛው መወሰን መቻል ነው፡፡ በራስ ላይ መወሰን ካልተቻለ ሌሎች (ቤተሰብ፣ ዘመድ) እንዲወስኑ ፈቀድንላቸው ማለት ነው፡፡ ዕቅድ፣ ሂደትና ግብ ሊኖር ይገባናል፡፡ የዕቅድ ዐቀበት የለውም ፈተናው ክንውኑ ስለሆነ የከፍተኛ የትምህርት ተቋማት ተመራቂዎች ውሳኔዎቻቸውን በተረጋጋ ሁኔታ ሊወስኑ ይገባል፡፡

ይቆየን፡፡