በብዙ ኅብረ አምሳል አምላካችን እግዚአብሔር የሰውን ልጅ አስተምሯል። ነቢያቱን በብዙ ቋንቋና ምሳሌ አናግሯል። የሰው ልጅ በልቡናው መርምሮ የተወደደ ሕይወት መኖር ሲሳነው በሊቀ ነቢያት ሙሴ በኩል ሕገ ኦሪትን ሰጥቶታል። በሕገ ልቡና “እግዚአብሔርንም ለሚወዱት እንደ አሳቡም ለተጠሩት ነገር ሁሉ ለበጎ እንዲደረግ እናውቃለን” እንደሚል ቀደምት አበው የተጻፈ ነገር ሳይኖር እንደ እግዚአብሔር አሳብ መኖር ችለዋል። (ሮሜ.፰፥፳፰) እንደ አሳቡ መኖር ላልቻሉት ደሞ ጽሕፈቱን እያዩ በንጽሕና እንዲኖሩ ኦሪት ተጽፋ በሙሴ በኩል ተሰጠች። በኋላም ራሱ ጌታችን ሰው ሁኖ ፻፳ ቤተሰብ መርጦ በቃልና በገቢር አስተምሯል። ይህን ትምህርትም ወንጌላውያን ጽፈው ደጉሰው እንዲያስቀምጡት የጌታችን ፈቃድ ሁኖ ለትውልድ ተላልፏል።

በከበረና ድንቅ ሥራው ሰውን ሕያው አድርጎ ሲፈጥረው እግዚአብሔር አምላክ እስትንፋስና ሕይወትን ሰጥቶ ካለመኖር ወደ መኖር ባመጣው ጊዜ የሕይወቱን ዘመናት አሐዱ ብሎ እንደጀመረ መጽሐፈ ኦሪት ያወሳናል፡፡ ወደ አፈር እስኪመለስ ድረስም ሞትን አልቀመሳትም ነበር፡፡ ጊዜው ሆነና ግን ሞተ፤ ተቀበረ፤ አፈርም ሆነ፤ በምድር ላይም ታሪኩ እንጂ ሥጋው አልቀረለትም፤ እናስ መቼ ይሆን የቀደመ ክብሩና ጸጋውን አግኝቶ፣ ሥጋውም ከነፍሱ ጋር ተዋሕዳ በሰማያዊት ቤቱ የሚኖረው?

የጌታችን የመድኃኒታችን የኢየሱስ ክርስቶስ ትንሣኤ ከሚከበርበት ዕለተ እሑድ አንሥቶ እስከ የሚቀጥለው እሑድ ያሉት ቀናት ለእያንዳንዳቸው ዕለታት ስያሜ ተሰጥቷቸው ፍቅሩን እያሰብን ውለታውን እያስታወስን እናዘክራቸዋለን፡፡

ሰባት የጾምና የጸሎት ሳምንታትን አሳልፈን፣ “ሆሣዕና በአርያም” ብለን አምላካችን በመቀበል፣ የጌታችን የመድኃኒታችን የኢየሱስ ክርስቶስ ሕማሙን፣ መገረፍ መገፈፉን፣ መሰቀልና መሞቱን እንዲሁም የድኅነታችንን ዕለት ትንሣኤን በተስፋ ለምንጠብቅበት ለሰሙነ ሕማማት ደርሰናልና አምላካችን እንኳን ለዚህ አበቃን!