‹‹በእግዚአብሔር ትእዛዝ ሦስት መቶ ሰባ ሁለት ዓመት ተኙ››
ከምንባባት ዐውድ
ነሐሴ ፳ ቀን ፳፻፲፫ ዓ.ም
በንጉሥ ዳኪዎስ ዘመን ከጭፍሮቹ መካከል በመዛግብት ላይ የሾማቸው ሰባት ወጣቶች ነበሩ፤ ንጉሡ አምላኮ ጣዖትን ባወጀ ጊዜ ግን እነዚህ ቅዱሳን የአምላኮ ጣዖትን ሥራ ለመሥራት ፈቃደኛ አልነበሩም፤ ለርኩስ ጣዖታትም አልሰገዱም፤ ስለዚህም ንጉሡ አሰራቸው። ነገር ግን ወደ ሌላ ቦታ ለመሄድ በፈለገ ጊዜ ከምክራቸው እንደሚመለሱ በውስጡ አስቦ እስኪመለስ ድረስ ከእስራታቸው ፈትቶ አሰናበታቸው።
ከዚያም ሰባቱ ደቂቅ በተራራው ላይ ወዳለው ዋሻ ሄደው በሩን ዘግተው በውስጡ ተኙ። በመካከላቸውም የንጉሠ ነገሥቱን የዳኪዎስን ስም የታተመባቸው የብር ገንዘቦች ነበሯቸው። ከእነርሱ አንዱ በየዕለቱ ጠዋት ወደ ከተማው በመግባት ምግብ ይገዛላቸው ነበር።
አንድ ቀን ከመካከላቸው አንዱ ስለ ንጉሥ ዳኪዎስ መምጣት ወሬ ሰማ፤ እናም ንጉሡን ወደ ኤፌሶን ከተማ መምጣቱን ዜና ሲነገራቸው በራሳቸው ላይ የዋሻውን በሮች ዘግተው ተኙ። አንድ አማኝ ወታደር ግን ያሉበትን ቦታ ያውቅ ነበር፤ ወደ ከተማው እስኪገቡ ድረስ ይጠብቃቸውም ነበር፤ ነገር ግን ንጉሠ ነገሥቱ ከመጡ በኋላ አልመጡም። ወታደርም ተነሥቶ ሄዶ ወደዚያ ዋሻ መጣና የዋሻውን በሮች ከውስጥ እንደዘጉ በማግኘቱ የሞቱ መሰለው። የናስ ጽላት ወስዶ የርሳቸውን ታሪክ በላዩ ጽፎ በዋሻው ውስጥ አኖረው። በእግዚአብሔር ትእዛዝ ሦስት መቶ ሰባ ሁለት ዓመት ተኙ፡፡
ዳኪዎስም ሞተ፤ ከእርሱ በኋላ ሌሎች ብዙ ነገሥታት ነገሡ፤ የቴዎዶስዮስም ዘመን ደረሰ። በነገሠ በሠላሳ ስምንተኛው ዓመት አንዳንድ ሰዎች ‹‹የሙታን ትንሣኤ የለም›› የሚሉትን ቃል በመካከላቸው ተነጋገሩ። እና ብዙ ሰዎች ተከተሏቸው፤ እግዚአብሔር እውነቱን ሊገልጥ እና የሙታን ትንሣኤ በእርግጠኝነት እንደሚከናወን ሰዎችን ለማሳመን ፈለገ፤ እናም እነዚያን ሰባት ቅዱስ ወጣቶች ከእንቅልፉ አነቃቸው። ከገንዘቦቻቸው ለአንዱ የተወሰነውን ሰጥተው ሄደው የሚበሉትን ምግብ እንዲገዛላቸው አዘዙት፤ ወደ የከተማይቱ ሁኔታ እንደ ተለወጠ አየ፤ በከተማዋ በሮች ላይ መስቀሎችንም ተመለከተ፤ በቅጽሮቿም ላይ ሕዝቡ በጌታችን በኢየሱስ ክርስቶስ ስም ሲምሉ ሰማ። ስለዚህም ከመካከላቸው አንዱን እንዲህ በማለት ጠየቀው ‹‹ይህ የኤፌሶን ከተማ አይደለችምን?›› ሰውየውም መልሶ እንዲህ አለው። እርሱም ‹‹አዎን ናት›› የያዘውንም ብር አውጥቶ የሚበላ ምግብ እንዲሸጥለት ሰጠው፤ ነጋዴውም ገንዘቡጅ ባየ ጊዜ በዚያ ዘመን የሚገዛበት የብር ገንዘብ አልነበረም። የንጉሠ ዳኪዎስ ስምም አግኝቶበታልና ነጋዴውም ያዘውና ካሰረው በኋላ ‹‹አንተ የጥንት ሀብትን ፈላጊ ነህ፤ እናም ይህ በአንተ ላይ ያለው የብር ገንዘብ ማስረጃው ነው›› አለው። እርስ በርሳቸው ሲጣሉ ብዙ ሰዎች በዙሪያቸው ተሰብስበው ‹‹ከወዴት መጣህ?›› ብለው ጠየቁት። እርሱም መልሶ ‹‹እኔ የዚህች ከተማ ነኝ›› አላቸው። እነርሱም ‹‹በዚህች ከተማ ሰዎች መካከል ማንን ታውቃለህ?›› አሉት። እርሱም እንዲህ የሚያውቃቸውን ሰዎች ጠራላቸው። ነገር ግን ከሚያውቃቸው ሰዎች መካከል አንድ እንኳ በሕይወት የለም። እነርሱም በኤጵስቆጵስ በአባ ቴዎድሮስ እና በቴዎዶስዮስ ፊት አቀረቡት፡፡ንጉሠ ነገሥቱ እና በኤጵስቆጵስ ‹‹ምን እንደደረሰብህ እና ከየት አገር እንደመጣህ ንገረን›› ብለው ጠየቁት። እርሱም መልሶ እንዲህ አላቸው፤ ‹‹እኛ ሰባት ሰዎች ነበርን፤ እናም የክፉው ንጉሠ ዳኪዎስ ሠራዊትም ነበርን። ወደ ሌላ ቦታ በሄደ ጊዜ ከኤፌሶን ከተማ ወጥተን ወደ ዋሻ ገባን ፤ የዋሻውንም በሩን ዘጋነ፤ ከዚያም ተኛን። እና እነሆ ስድስት ጓደኞቼ በዋሻው ውስጥ ተኝተዋል።
ንጉሠ ነገሥቱ እና ኤጵስቆጵስ ከእነርሱም ጋር የነበሩት ሰዎች ሁሉ ይዘው ወደ ዋሻው ሄዱ፤ ቅዱሳኑም ተኝተውና የተጻፈውና የተቀረጸው ጽላት በዋሻው ውስጥ አገኙት። በክፉው ዳኪዎስ ዘመን ማለትም ከሦስት መቶ ሰባ ሁለት ዓመታት በፊት ተቀርጾበታል የተባለበትን የድንጋይ ሠሌዳ አነበቡ። ንጉሠ ነገሥቱ ፣ ኤጵስቆጵሱና ሕዝቡ ሁሉ ይህን ባዩ ጊዜ እጅግ ተደነቁ፤ እግዚአብሔርንም እጅግ አከበሩ። በሙታን ትንሣኤ ያላመኑትም ይህን ተአምር ባዩ ጊዜ ወዲያው አመኑ። ሰባቱ ወጣቶች ተጠይቀው የሆነውንም ሁሉ ባወቁ ጊዜ ዳግመኛ ተኝተው ነፍሳቸውን በእግዚአብሔር እጅ ሰጡ። ንጉሠ ነገሥቱ የወርቅ ሣጥን ሠርቶላቸው በሐር ጨርቅ ጠቅልሎ በወርቅ ሣጥኖች ውስጥ አኖራቸው፤ ምልክቶችና ተአምራት በሥጋቸው ተደረገ። አሁን ስማቸው እነዚህ መክሲማኖስ ፣ ታሙኪሮስ ፣ መርዳዲሞስ፣ ዮሐንስ ፣ ቈስጠንጢኖስ ፣ አዝሚና ዲዮናስዮ ነበሩ፤
ክብር በቅዱሳኑ ለከበረ ለእግዚአብሔር ይሁን። አሜን
ምንጭ፤ መጽሐፈ ስንክሳር ዘወርኃ ነሐሴ ፳ ቀን