Archive for category: Uncategorized

በማኅበረ ቅዱሳን በግቢ ጉባኤያት አገልግሎት ማስተባበሪያ አዘጋጅነት ለማእከላት ግቢ ጉባኤያት አገልግሎት ዋና ክፍል ኃላፊዎች፣ ለመደበኛ አስተባባሪዎች እና በዋናው ማእከል ለግቢ ጉባኤያት አገልግሎት ማስተባሪያ አባላት የአቅም ማጎልበቻ ሥልጠና እና የምክክር መርሐ ግብር ከኅዳር ፫-፬ ቀን ፳፻፲፭ ዓ.ም ተካሄደ፡፡

በማኅበሩ መሰብሰቢያ አዳራሽ ለሁለት ቀናት በተካሄደው ሥልጠናም አዲሱን የማኅበሩን ተቋማዊ ለውጥ በተመለከተ በመጋቤ ሀብታት ታደሰ አሰፋ እና አቶ ግዛቸው ሲሳይ ለአንድ ቀን የቆየ የግንዛቤ ማስጨበጫ የዳሰሳ ጥናት ቀርቧል፡፡ በዚህም የግንዛቤ ማስጨበጫ መርሐ ግብር ውጫዊና ውስጣዊ ከባቢያዊ ሁኔታን መሠረት አድርጎ አሁን ቤተ ክርስቲያን ያለችበትን ነባራዊ ሁኔታ በማጤን ተቋማዊ ለውጡ እንደተዘጋጀ ተገልጿል፡፡ የማኅበሩ ለውጥ ከየት ወደ የት ትንተና የቀረበ ሲሆን አዲሱ የማኅበሩ ርእይ፣ ተልእኮ፣ ዕሴት እና ዓላማም በተመለከተ ማብራሪያ ተሰጥቷል፡፡

በቀረበው ገለጻ መነሻነትም ከተሳታፊዎች የተለያዩ ጥያቄዎች ቀርበው ምላሽ የተሰጣቸው ሲሆን፤ የቡድን ውይይት፣ እንዲሁም ከአገልግሎት ጋር ተያይዞ የልምድ ልውውጥ እና የምክክር መርሐ ግብር ተካሂዷል፡፡

እሑድ በነበረው መርሐ ግብርም “ውጤታማ መሪነት እና የመሪነት ችሎታ፤ Effective leadership & leadership skill” በሚል ርእስ በመጋቤ ሀብታት ታደሰ አሰፋ እንዲሁም “ተግባቦት፤ Communication” በሚል ርእስ በዶ/ር ወርቁ ሥልጠና ተሰጥቷል፡፡ በተሰጡት ሥልጠናዎች ላይ ከተሳታፊዎች ጥያቄዎች ቀርበው በጥናት አቅራቢዎቹ ሰፊ ማብራሪያ ተሰጥቶባቸዋል፡፡

በሥልጠናው ላይ ተሳታፊዎች ከነበሩት አባላት መካከል ቆይታቸውን በተመለከተ ሲገልጹ “ከአቀባበሉ ጀምሮ እስከ ፍጻሜው መልካም ጊዜን አሳልፈናል፡፡ ተቋማዊ ለውጡ ላይ ያለንን ብዥታ ያጠራንበት፣ በሌሎቹም በተሰጡን ሥልጠናዎች በቂ ዕውቀት መጨበጥ ችለናል፡፡ በተለይም ያካሄድናቸው የልምድ ልውውጦች ለአገልግሎት እንድሣሣ እና እንድንበረታ የሚያደርጉን ናቸው” በማለት ገልጸዋል፡፡

በዚህ መርሐ ግብር ከ፴፩ ማእከላትና ግቢ ጉባኤያት የተውጣጡ ፵፫ ተሳታፊዎች የተካፍለዋል፡፡

ዲ/ን ኢያሱ መስፍን

የግቢ ጉባኤያት አገልግሎት ወጣቱን ወደ መንፈሳዊ ልዕልና ለማድረስ የሚደረግ ውጣ ውረድ የበዛበት ጉዞ ነው። ለዚህም የጉዞው ተሳታፊዎች እና ጉዞውን የተቃና ለማድረግ ከፊት የሚቀድሙ መሪዎች የአገልግሎት ተነሳሽነትና ቁርጠኝነት ለውጤቱ ማማር ትልቁን ድርሻ ይወስዳሉ፡፡

በየጊዜው የግቢ ጉባኤያትን አገልግሎት የሚረከቡ ወጣቶች በሚኖራቸው ዕውቀት፣ መረዳት እና ትጋት ልክ አገልግሎቱን ለማስኬድ እንዲሁም ከታለመለት ግብ ለማድረስ መጣራቸው አያጠራጥርም። እነዚህ ወጣቶች ዕቅዶቻቸውን ለማስፈጸም ከሚደረግላቸው መዋቅራዊ ድጋፍ ባለፈ ጽኑ የሆነ መንፈሳዊ እገዛ ያስፈልጋቸዋል። ይህንን እገዛ ደግሞ መስጠት የሚችሉት የንስሓ አባቶች ናቸው

ወደ አንድ ተራራ የሚወጣ ሰው መውጫ መንገዱን በሚገባ የሚያውቅ መሪ ማግኘት ግድ ይለዋል። የንስሓ አባቶችም ድርሻ ይህን የመሪነት እና የመንገድ ጠቋሚነት ሚና መጫወት ነው፡፡ ከዚህ ማስተዋል እንደሚቻለው በንስሓ አባትነት የሚሾሙ ካህናት ኑዛዜ ተቀብለው የኃጢአት ሥርየትን ከማሰጠት ባለፈ የመንፈስ ልጆቻቸውን በምግባር እና በሃይማኖት ወደ ድኅነት ጎዳና የመምራት ሥራን ይሠራሉ።

ማንኛውም መንፈሳዊ ሥራ በዕውቀትና በችሎታ ላይ በተመሠረተ የራስ መተማመን መነሻነት ብቻ ሊከወን አይችልም፡፡ “እግዚአብሔር ቢፈቅድ ብንኖርም ያን ወይም ይህን እናደርጋለን” ተብሎ የታቀደን ዕቅድ ለመፈጸም በሚደረግ ጥረት ውስጥ የእግዚአብሔርን እገዛ ትልቅ መሣሪያ አድርጎ መጠቀም ግድ ይላል። (ያዕ. ፬፥፲፭)

የንስሓ አባቶችም ይህ አገልግሎት ከእግዚአብሔር ፈቃድ ውጪ የሚፈጸም እንዳይሆን የመምራትና የማስፈጸም ትልቅ ድርሻ አላቸው። ከእነዚህም ውስጥ ጥቂቶቹን ለመቃኘት ያህል፦

፩. ከመንፈሳዊ ዝለት ማንቃት

የግቢ ጉባኤያት አገልግሎት ኦርቶዶክሳውያን ተማሪዎች ከትምህርታቸው ጎን ለጎን በሚኖራቸው ጊዜ በጋራ የሚፈጽሙት አገልግሎት እንደመሆኑ ትዕግሥትን እና ብዙ ጥረትን ይጠይቃል። ነገሮች በተፈለገው ልክ እና ሁኔታ ያለመሄድ ዕድላቸው ሰፊ ከመሆኑ የተነሣ በግለሰቦች ላይ በሚኖር የአገልግሎት ጫና፣ በመርሐ ግብሮች አለመሳካት፣ በቦታ፣ በጊዜ እና በመሳሰሉ ሁኔታዎች አለመመቻቸት ምክንያት በግቢ ጉባኤ አገልግሎት ተሳታፊ በሆኑ ተማሪዎች ዘንድ መባከንን ልናስተውል እንችላለን፡፡ ይህም እንደ አልዓዛር እኅት ማርታ ከአገልግሎት መብዛት የተነሣ መባከን (ሉቃ.፲፥፵) እና ከቃለ እግዚአብሔር እንዲሁም ምሥጢራትን ከመካፈል መራቅ ሊያጋጥሙ የሚችሉ ችግሮች ናቸው።

እነዚህን ችግሮች በመፍታት በኩል ከንስሓ አባት የተሻለ አቅም ያለው አካል ማግኘት አይቻልም። በግቢ ጉባኤው ውስጥ አገልግሎት በመስጠት ላይ ያሉ አባቶች የንስሓ ልጆቻቸው ያሉባቸውን ፈተናዎች ከማንም በተሻለ ያውቃሉና ችግሮቹ ላይ ያተኮሩ የመፍትሔ ሥራዎችን ለመሥራት ትልቁን ድርሻ የመወጣት አቅም አላቸው። በአገልግሎት ላይ ያሉ ተማሪዎች ተስፋ እንዳይቆርጡ በማጽናት፣ በአገልግሎት በመባከን ከሚመጣ መንፈሳዊ ዝለት ከምሥጢራት ሲርቁ እግዚአብሔርን አብነት አድርገው ‘ወዴት አለህ’ (ዘፍ. ፫፥፱) ብሎ መጥራት፣ መፈለግና ማጽናት ይጠበቅባቸዋል፡፡

፪. ከእግዚአብሔር ዘንድ ተቀባይነት ያለው አገልግሎት እንዲፈጽሙ ማስቻል

ቃየን ወንድሙን በመግደል በደል በፈጸመ ጊዜ ፈታሔ በጽድቅ ከሆነ እግዚአብሔር የተፈረደበት ፍርድ ተቅበዝባዥ መሆን ነው። (ዘፍ. ፬፥፲፪) ሊቃውንት አባቶቻችን “ምድርንም ባረስክ ጊዜ እንግዲህ ኃይሏን አትሰጥህም” የሚለውን ኃይለ ቃል መነሻ አድርገው   ተቅበዝባዥነትን በከንቱ መድከም፣ ጀምሮ አለመፈጸም፣ ዘርቶ ፍሬ ማጣት መሆኑን በትርጓሜአቸው አስረድተውናል። የግቢ ጉባኤ አገልጋዮች ድካማቸው ከንቱ አገልግሎታቸውም ፍሬ አልባ እንዳይሆን ዘወትር ራሳቸውን በጸሎት በማነጽ፣ በንስሓ ማንጻት እና ማዘጋጀት ግድ ይላቸዋል።

የንስሓ አባቶች ንስሓን የመቀበል እና የመናዘዝ አገልግሎት ደግሞ በሌላ በማንም ሊተካ የማይችል ነው። በመሆኑም በግቢ ጉባኤ አገልግሎት ተሳታፊ የሆኑ ተማሪዎችን በመናዘዝ እና ከኃጢአት እንዲነጹ በማድረግ ለአገልግሎቱ መሳካት የበኩላቸውን አባታዊ ኃላፊነት ሊወጡ  ይገባቸዋል።

፫. የአገልግሎቱን ቀጣይነት ማረጋገጥ

የግቢ ጉባኤ አገልጋዮች በእያንዳንዱ የአገልግሎት እርምጃቸው የንስሓ አባቶቻቸውን ተሳታፊዎች ቢያደረጓቸው ከአገልግሎታቸው መሳካት ባለፈ ከእነርሱ በተጨማሪ ሌሎች አገልጋዮች በሚመጡበት ጊዜ የግቢ ጉባኤን አገልግሎት የተረዱ እና አዲሶቹን አገልጋዮች በተሻለ ጎዳና መምራት የሚችሉ አባቶችን ማፍራት ይቻላል። ይህም የማእከላትን ጫና ከመቀነስ ባሻገር አዳዲስ አገልጋዮች አገልግሎቱን ከታች ከመጀመር ይልቅ በየአጥቢያቸው ያሉ የንስሓ አባቶቻቸውን በማማከር ከነበረበት የማስቀጠል እና የማሳደግ ዕድል እንዲያገኙ ያደርጋል።

ተግዳሮቶች

የግቢ ጉባኤያትን አገልግሎት መረዳት የሚችሉ እና ወርደው ከተማሪዎች ጋር ለመሥራት የመንፈስ ዝግጁነት ያላቸው የንስሓ አባቶች ያስፈልጉናል። የንስሓ አባቶች እና የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች ቁጥር አለመመጣጠን፣ እስከ አለመግባባት የሚያደርስ ሰፊ የዕድሜ ልዩነት መኖር፣ ለረጅም ጊዜ በገዳማዊ ሕይወት ያለፉ መነኮሳት ለግቢ ጉባኤ ተማሪዎች አባት ሆነው መመደባቸው፣ የቋንቋ ክፍተት መኖሩ፣ ዘመኑን ዋጅቶ በሚገባው ልክ ወጣቱን ለማስተማር እና ወደ ቤተ ክርስቲያን ለማቅረብ የሚያስችል የትምህርት ዝግጅት የሌላቸው አባቶች በንስሓ አባትነት መመደባቸው እና የመሳሰሉት ምክንያቶች የንስሓ አባቶች በሚፈለገው መጠን በግቢ ጉባኤያት አገልግሎት ውስጥ የሚጠበቅባቸውን በጎ አስተዋጽኦ እንዳያበረክቱ እንቅፋት ሆነዋል።

ቅዱስ ዮሐንስ አፈወርቅ የእረኝነት ሥራን የሚሠሩ እነዚህ ካህናት ትሩፋትን እና ትጋትን ገንዘብ ያደረጉ፣ በመንፈስ ብርታት፣ በትምህርተ ሃይማኖት ብስለት እና በተቀደሰ ሕይወት ይጠብቋቸው ዘንድ ከተሾሙላቸው ሰዎች እጅግ ተሽለው መገኘት እንዳለባቸው ሲያስረዳ “በካህኑና በምእመናኑ መካከል ሊኖር የሚገባው ልዩነት አእምሮ ባለው ሰው እና ደመ ነፍሳዊ በኾኑ እንስሳት መካከል ያለውን ያህል የሰፋ ሊሆን ይገባል። የጉዳዩ ክብደት እና አሳሳቢነት እጅግ ታላቅ ነውና” ይላል። የዚህ ዓይነት ጥንቃቄ በተለይ ዘመን በወለዳቸው አምላክ የለሽ እሳቤዎች እና ፍልስፍናዎች፣ በምንፍቅና ትምህርቶች፣ በሰፋፊ የኃጢአት ልምምዶች እና በመሳሰሉት ለመነጠቅ የሰፋ ዕድል ላላቸው የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች አባት ሆነው የሚሾሙ ካህናትን በተመለከተ ሲሆን ይበልጥ ምክንያታዊ ይሆናል።

የመፍትሔ ሐሳቦች

የንስሓ አባቶች ኑዛዜን ተቀብሎ ከኃጢአት እሥራት ከመፍታት ባለፈ በግቢ ጉባኤ አግልግሎት ውስጥ ጠለቅ ያለ ተሳትፎ እና የእረኝነት ድርሻ እንዳላቸው መረዳት ይገባቸዋል፡፡ በግቢ ጉባኤያት አገልግሎት ላይ ያሉ ወጣቶችም ዝግጅት ያላቸውን የንስሓ አባቶች የመንፈስ ልጆቻቸውን በተመለከተ በሚወሰኑ ውሳኔዎች እና በሚሠሩ ሥራዎች ላይ ንቁ ተሳታፊዎች እንዲሆኑ ሁኔታዎችን ማመቻቸት ያስፈልጋል። በመሆኑም በንስሓ አባቶችና በልጆቻቸው መካከል ያለውን ግንኙነት የተከሳሽ እና የዳኛ አስመስሎ የሚያሳየውን ምዕራባዊ ነጽሮት በማራቅ ኦርቶዶክሳዊ በሆነው የሐኪም እና ታካሚ ዓይነት ግንኙነት እሳቤ መነሻነት ጥብቅ የሆነ መረዳዳት እና መግባባት ላይ የተመሠረተ ግንኙነት መፍጠር መቻል ያስፈልጋል፡

ማእከላት እና የሚመለከታቸው የቤተ ክርስቲያን አካላትም ግቢ ጉባኤያቱ በያሉባቸው አካባቢዎች የሚነገሩ ቋንቋዎችን እና የአካባቢውን ባህል የተረዱ ካህናትን ከዚያው አካባቢ እንዲገኙ በማድረግ በየደረጃው ያሉ መሠረታዊ ችግሮችን ለመቅረፍ ሊሠሩ ይገባል። በተጨማሪም አገልግሎታቸው ንስሓን ከመቀበል ያለፈ እና ሁለንተናዊ የመንፈሳዊ አባትነት አገልግሎት መሆኑን ተረድተው በግቢ ጉባኤያት አገልግሎቶች ውስጥ የበኩላቸውን እንዲወጡ ማንቃትና ይህንን ማድረግ እንዲችሉ ሥልጠናዎችን እንዲያገኙ ማድረግ ተገቢ ነው፡፡

በጥበበ ሲሎንዲስ

ቅዱስ ዮሐንስ “ጐልማሶች ሆይ፥ ክፉውን ድል ነሥታችሁታልና እጽፍላችኋለሁ” በማለት ክፉውን ዓለም ድል የነሡትን ጐልማሶች ያሞግሳቸዋል፡፡ ይህም በክፉ ዓለም እየኖሩ ክፉውን ማሸነፍ መንፈሳዊ ጥንካሬንና ድል መንሣትን ያመለክታል፡፡ አንዳንድ ወጣቶች ‘በወጣትነት ዘመን ላይ እየኖሩ ቅዱስ መሆን እንዴት ይታሰባል? በዓለም እየኖሩ ጻድቅ መሆን እንዴት ይሞከራል?’ ይላሉ፡፡ ነገር ግን በክፉው ዓለም ኖረው ዓለምን ድል መንሣት እንደሚቻል ከጐልማሳው (ወጣቱ) ዮሴፍ ታሪክ እንማራለን፡፡

ዮሴፍ በገዛ ወንድሞቹ ተሸጦ፣ ከሀገሩ ከነዓን ርቆ በግብፅ ባርነት ሲኖር የመጣበትን ፈተና በመቋቋም ክፉን ድል ነሥቷል፡፡ መጽሐፍ ቅዱስ “የጌታው ሚስት ዐይኗን ጣለችበት፤ አፍ አውጥታም፣ ‘አብረኸኝ ተኛ’ አለችው”(ዘፍ. ፴፱፥፯)፡፡  ልትይዘውም በሞከረች ጊዜ ዮሴፍ  “እንዴት ይህን ትልቅ ክፉ ነገር አደርጋለሁ? በእግዚአብሔር ፊት እንዴት ኃጢአትን እሠራለሁ?” በማለት ልብሱን ጥሎላት እንደሸሸ መጽሐፍ ቅዱስ ይነግረናል፡፡ /ዘፍ. ፴፱፥፰-፱/፡፡

ዮሴፍ እንዲህ ዓይነት እርምጃ መውሰዱ ከፍተኛ ዋጋ አስከፍሎታል። የጲጥፋራ ሚስት ልትበቀለው ፈለገች። በመሆኑም ወዲያውኑ እየጮኸች አገልጋዮቹን መጣራት ጀመረች። ዮሴፍ ሊደፍራት እንደሞከረና እርሷ ስትጮኽ ሸሽቶ እንዳመለጠ ነገረቻቸው። ዮሴፍን ለመወንጀል ባሏ እስኪመለስ ድረስ ልብሱን ይዛ ቆየች። ጲጥፋራ ወደ ቤት ተመልሶ ሲመጣ ያንኑ ውሸት ደግማ ተናገረች፤ ጲጥፋራ ይህን ባዕድ ሰው ወደ ቤት በማምጣቱ ለደረሰባት ነገር ተጠያቂው እርሱ እንደሆነ በተዘዋዋሪ ገለጸች። ጲጥፋራም ተቆጣ፡፡ ዮሴፍም ወደ ወኅኒ ተጣለ፡፡ የጲጥፋራ ሚስት አሳዛኝ ታሪክ እንዲህ ያለውን ክፋት አስከትሎአል፡፡

ዮሴፍ ግን ለራሱም፣ ለአለቃውም፣ ለፈጣሪውም የታመነ መሆኑን በተግባር አስመሠከረ፡፡ የዛሬ ወጣቶች ለምንሠራበት ተቋም፣ ለአለቃችን፣ ለጓደኛችን ታማኞች ነን? የአደራ ጥብቅነት ከሰማይ ርቀት ጋር ተነጻጽሮ በሚነገርበት ማኅበረሰብ መካከል አድገን ታማኞች መሆን አለመቻላችን ምክንያቱ ምን ይሆን? ዮሴፍ ዓለም በኃጢአት ስትፈትነው በወጥመዷ ላለመያዝ እግዚአብሔርን አስቧልና በሐሰት ወንጅለውና ወደ ወህኒ እንዲጣል አድርገው ለመከራ በዳረጉት ጊዜ እግዚአብሔር እርሱን አሰበው፡፡ ስደተኛው ዮሴፍ የግብፅ ሹመኛ ሆነ፡፡ እኛም “መንገዴንና አካሄዴን እንደ ቃልህ አቅና፤ ኀጢአትም ሁሉ ድል አይንሳኝ፡፡” ብለን እንጸልይ /መዝ.፻፲፰፥፻፴፫/፡፡

የወጣትነት ዘመን የብርታት ዘመን ነው፡፡ አባቶቻችን ‘በወጣትነት የለቀሙትን እንጨት በስተርጅና ይሞቁታል’ ይላሉ፡፡ የወጣትነት ዕድሜ ሰው ሠርቶ ማግኘት፣ ወድቆ መነሣት የሚችልበት ወቅት ነው፡፡ “አንተ ጐበዝ፥ በጒብዝናህ ደስ ይበልህ፥ በጒብዝናህም ወራት ልብህን ደስ ይበለው፥ በልብህም መንገድ፥ ዐይኖችህም በሚያዩት ሂድ፤ ዳሩ ግን ስለዚህ ነገር ሁሉ እግዚአብሔር ወደ ፍርድ እንዲያመጣህ ዕወቅ፡፡ ሕፃንነትና ጒብዝና፥ አለማወቅም ከንቱ ናቸውና ከልብህ ቊጣን አርቅ፥ ከሰውነትህም ክፉ ነገርን አስወግድ፡፡” እንዲል (መክ. ፲፩፥፱-፲)፡፡

ወጣትነት ብዙ ተስፋ ያለው የሕይወት ክፍል ነው፡፡ በአንድ ዕድል አለመሳካት እንደገና ከመሞከር አይቆጠብም፡፡ ወጣትነት ደስ ይላል፤ ሲያዩት ያምራል፡፡ ምንም ዓይነት ሰው ሠራሽ መዋቢያዎችን ባይጠቀሙም ወጣትነት ውበት ነው፡፡ ደግነትና ክፋት ግን ምርጫ ነው፡፡ ኃጢአትን የሚያስጥለን ዕድሜ ሳይሆን የእግዚአብሔር ፍቅር ነው፡፡ ራስን፣ ታሪክን፣ ሀገርን፣ ሕዝብን ለመለወጥ የሚያስፈልገው ትልቅ ዕድሜ ሳይሆን ትልቅ ልብ ነው፡፡ ዋናው ብዙ ዘመን መቆየታችን ሳይሆን እንደ እግዚአብሔር ፈቃድ መኖራችን ነው፡፡ ባለን ጥቂት ዘመን ለዘመን የሚተርፍ፣ ለትውልድ የሚነገር ነገር መሥራት ይቻላል፡፡

ወጣትነት እንደ እሳት ብርቱ ነው፡፡ ይህ እሳት በአዎንታዊ መንገድ ሲገለጥ ተነሣሽነትን፣ ትኩስነትን፣ ባለ ራእይነትን ያመለክታል፡፡ ይህ እሳት በአሉታዊ መንገድ ሲገለጥ ደግሞ ቍጣን፣ ችኩልነትን፣ አለመታገሥን፣ ስሜታዊነትን፣ ንዴትን ማለትን ያመለክታል፡፡

እሳት በረከት እንደሆነ ጥፋትም ሊሆን ይችላል፡፡ የሚጠቅሙ ነገሮች በአግባቡ ካልተያዙ የሚያጠፉት የጥቅማቸውን ያህል ነው፡፡ እሳት ሆነው ለመጡብን ውኃ ሆነን ማብረድ ይገባል፡፡ በሥጋ መሻት፣ በፍትወት ልብ ሲመጡብን በቅድስና፣ በፈሪሃ እግዚአብሔር ማብረድና ወደ ንስሓ መጋበዝ ይገባናል፡፡ እሳትነታችን የሚያበስል እንጂ የሚያሳርር እንዳይሆን ውኃነታችንም የሚያመጣጥን እንጂ የሚያጠፋ እንዳይሆን መገምገም አለብን፡፡ “እንግዲህ እንደ ባለ አእምሮ አስቡ ትጸልዩም ዘንድ በመጠን ኑሩ” እንዲል (፩ኛ ጴጥ. ፬፥፯)፡፡

በመጠን መኖር የኦርቶዶክሳውያን ወጣቶች ጠባይ ነው፡፡ ይኸውም “የጭንቀት ቀን ሳይመጣ በጉብዝናህ ወራት ፈጣህን ዐስብ” የሚለውን መመሪያ ለመጠበቅ ይጠቅማል (መክ.፲፪፥፩)፡፡ ፈጣሪው እግዚአብሔርን የሚያስብ ኦርቶዶክሳዊ ወጣት ሰው የሚከፋበትን አይናገርም፣ በሰዎች መካከል መለያየትን አይፈጥርም፣ ወላጆቹን አያሳዝንም፣ ጎረቤቶቹን አያውክም፣ ምስኪኖችን አያሳቅቅም፣ የሰዎችንም ክብር አይነካም፡፡

ልበ አምላክ ዳዊት “ጐልማሳ መንገዱን በምን ያቀናል? ቃልህን በመጠበቅ ነው፡፡” በማለት እንደተናገረ (መዝ. ፻፲፰፥፱) ጐልማሶችን በቃለ እግዚአብሔር እንዲበረቱ ማስተማርና መንገድ መምራት ያስፈልጋል፡፡ ወጣቶች ንግግር ስለተማሩ፣ ገንዘብ አያያዝ ስላወቁ፣ የምስክር ወረቀት ስለያዙ ብቻ የሕይወት ብስለት አላቸው ማለት አይደለም፡፡ በታላላቅ ተቋማት ስለሠሩም ታላቅ ሆኑ ማለት አይደለም፡፡ ስለዚህ ታዋቂዎች ብቻ እንዲሆኑ ጥረት ከማድረግ ይልቅ አዋቂዎች እንዲሆኑ ማገዝ ይገባል፡፡ ለዚህም ሐዋርያው ቅዱስ ዮሐንስ “የእግዚአብሔር ቃልም በእናንተ ዘንድ ጸንቶ ይኖራልና” በማለት እንደተናገረው ከሥጋዊ አስተሳሰብና ድርጊት ርቀው የእግዚአብሔርን ቃል የሕይወት መመሪያቸው አድርገው እንዲጓዙ መርዳት ያስፈልጋል፡፡

በልጅነታችን ጭቃ አቡክተን እንጫወት ነበር፡፡ በዚያም ደስ ይለን ነበር፡፡ ካደግን በኋላ ግን ጭቃን እንኳን በእጃችን ልንነካው በእግራችን ልንረግጠው እንጸየፈዋለን፡፡ ምክንያቱም ማደግ ያስገኘልን ዕውቀት ከጭቃ ከመቆሸሽ በቀር ምንም አይገኝም የሚል ነው፡፡ እንዲሁም በአእምሮ ሕፃን በነበርንበት ዘመን በኃጢአት ለመደሰት ሞክረናል፡፡ ተደልለንም አልፈናል፡፡ ለመንፈሳዊ አካለ መጠን ስንደርስ ግን ከኃጢአት ከመርከስ በቀር ምንም እንደማይገኝ ይገባናል፡፡ ደግሞም ኃጢአትን ልንተው የሚገባን ቅጣቱን ማለትም በሥጋ እስር ቤትን፣ በነፍስ ገሀነመ እሳትን ፈርተን ብቻ ሳይሆን የንጹሐ ባሕርይ እግዚአብሔር ክቡር ፍጥረት ነኝ፣ የክርስቶስ ተከታይ ክርስቲያን ነኝ፣ የመንፈስ ቅዱስ ማደሪያ ቤተ መቅደስ ነኝ ብለን መሆን አለበት፡፡

በተረፈ ወጣቶች ሆይ! እናንተ ያወቃችሁት በዓለም ላይ ያለው ብቸኛ ዕውቀት አይደለምና፣ ደግሞም ዕውቀት በየዘመኑ ያድጋልና ሌሎችን ለመስማት ፈቃደኛ ሁኑ፡፡ እስከ ዘለዓለም የምንማር ነንና በሃያና በሠላሳ ዓመት ዕውቀትን ጠነቀቅናት ብላችሁ አታስቡ፡፡ በኃይል ሁሉን እቀይራለሁ ከሚል አስተሳሰብ ውጡ፡፡ ይህች ዓለም የወጣቶች ብቻ ሳትሆን የሕፃናትም፣ የጎልማሶችም፣ የአረጋውያንም ዓለም ናትና ለሌላው ዕድል ስጡ፡፡ ሕይወት ረጅም መንገድ እንጂ በአንድ ትንፋሽ የምትጠናቀቅ አይደለችምና በእርጋታና በማስተዋል መጓዝን አትርሱ፡፡ ያን ጊዜ “ጐልማሶች ሆይ፥ ክፉውን ድል ነሥታችሁታልና እጽፍላችኋለሁ” የሚለው መልእክተ ጽድቅ ይደርሳችኋል፤ የድል አክሊል ይዘጋጅላችኋል፤ የመንግሥተ ሰማያት በር ክፍት ይሆንላችኋል፡፡

ወስብሐት ለእግዚአብሔር

በመጋቤ ሃይማኖት መ/ር  ምትኩ አበራ

ይህንን ኃይለ ቃል የተናገረው ሊቀ ሐዋርያት ቅዱስ ጴጥሮስ ነው፡፡ ኃይለ ቃሉን የምናገኘው ደግሞ በ፪ኛ ጴጥ. ፩፥፭-፲፩ ላይ ነው፡፡ ሙሉው ንባብ እንዲህ ይላል፡- “… ስለዚህ ምክንያት ትጋትን ሁሉ እያሳያችሁ በእምነታችሁ በጎነትን ጨምሩ፤ በበጎነትም ዕውቀትን፤ በዕውቀትም ራስን መግዛት፤ ራስንም በመግዛት መጽናትን፤ በመጽናትም እግዚአብሔርን መምሰል፤ እግዚአብሔርንም በመምሰል የወንድማማችን መዋደድ፤ በወንድማማችም መዋደድ ፍቅርን ጨምሩ፤ እነዚህ ነገሮች ለእናንተ ሆነው ቢበዙ በጌታችን በኢየሱስ ክርስቶስ ዕውቀት ሥራ ፈቶችና ፍሬ ቢሶች እንዳትሆኑ ያድርጉአችኋልና፡፡ እነዚህ ነገሮች የሌሉት ዕውር ነውና በቅርብ ያለውን ብቻ ያያል የቀደመውንም ኃጢአቱን መንጻት ረስቷል፡፡ ስለዚህ ወንድሞች ሆይ መጠራታችሁንና መመረጣችሁን ታጸኑ ዘንድ ከፊት ይልቅ ትጉ …”

ይህንን የመጽሐፍ ቅዱስ ክፍል በጥሞናና በእርጋታ ካነበብን በኋላ መልእክቱን በጥልቀት መረዳት ያስፈልጋል፡፡ ርእሱን እናስተውል “ከፊት ይልቅ ትጉ” ነው የሚለው፡፡ እንደ እግዚአብሔር መልካም ፈቃድ በዚህ ርእስ ሦስት ነገሮችን ብቻ እናያለን፡፡ እነርሱም፡-

፩. ከፊት ይልቅ ትጉ የተባሉት እነማን ናቸው?

፪. ከፊት ይልቅ ትጉ የተባልንባቸው የትጋት አቅጣጫዎች ምንድናቸው?

፫. የተባልነውን በማድረጋችን የምናገኘው ምንድነው? የሚሉት ናቸው፡፡

፩. ከፊት ይልቅ ትጉ የተባሉት እነማን ናቸው?

ኃይለ ቃሉን በአስተውሎት ስንመለከተው ትጉ ብቻ ሳይል “ከፊት ይልቅ ትጉ” ነው የሚለው፡፡ ይህ ማለት ከትጋት በአፍአ ሆነው የሚያንቀላፉትንና በስንፍና ሰንሰለት ታስረው በተስፋ መቁረጥ ምንጣፍ የተኙትን አይመለከትም ማለት ነው፡፡ ይህ ማለት በትጋት ውስጥ ሆነው የአቅማቸውን እያከናወኑ ላሉት ትጉኀን ክርስቲያኖች የተነገረ ነው ማለት ነው፡፡ ሐዋርያው ትጋታቸውን ተቀብሎና አክብሮ ነው የሚጽፍላቸው ትጋታችሁ ጥሩ ነው፣ ግን ብቻውን በቂ አይደለም ይላቸዋል፡፡ አሁን በትጋታቸው ላይ ትጋትን እንዲጨምሩ ቀድሞ ከነበራቸው ትጋት በተጨማሪ የበለጠ እንዲተጉ ሲመክራቸው “ከፊት ይልቅ ትጉ” ይላቸዋል፡፡ ይህም ማለት ቀድሞ ይጾሙ፣ ይጸልዩ፣ ያገለግሉ ከነበረበት ትጋታቸው በተጨማሪ የበለጠ እንዲተጉ ይመክራቸዋል ማለት ነው፡፡

የተወደዳችሁ የእግዚአብሔር ቤተሰቦች እኛስ እንዴት ነን? እየጾምን ነው? በጸሎታችንስ እንዴት ነን? የማያቋርጥ የዕለት ተዕለት ጸሎት ይኖረን ይሆን? እንዲያው ለመሆኑ ከፊት ይልቅ እየተጋን ነው? ወይስ ከነአካቴው በመንፈሳዊ አገልግሎታችን ዝለናል? ምላሹ የራሳችሁ ሆኖ ለራሳችሁ ነው፡፡ ይኼኔ እኮ ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ ከፊት ይልቅ ትጉ እያለ እንኳንስ ከፊት ይልቅ ልንተጋ መደበኛውንና የሚጠበቅብንን ክርስቲናዊ ግዴታችንን እና የአገልግሎት ድርሻችንን በአግባቡ መወጣት የተሳነን ሞልተናል፡፡ ብቻ ፈጣሪ ለሁላችንም ልቡና ይስጠን፡፡

፪. ከፊት ይልቅ ትጉ የተባልንባቸው የትጋት አቅጣጫዎች ምንድናቸው?

እጅግ የተወደዳችሁና የተከበራችሁ አንባብያን እስቲ አንድ ጊዜ ቀና በሉና ወደ መነሻ(መሪ) ምንባባችን ተመለሱ፡፡ ሐዋርያው ቅዱስ ጴጥሮስ በቁጥር ፲ ላይ “…መጠራታችሁንና መመረጣችሁን ተጸኑ ዘንድ ከፊት ይልቅ ትጉ…” ብሎ ከመጀመሩ በፊት ከላይ እንድናነባቸውና እንድንተጋባቸው የሚያስፈልጉ ዋና ዋና ጉዳዮችን በዝርዝር አስቀምጧል፡፡ እነዚህ ጉዳዮች ስምንት ሲሆኑ፤ እነርሱም፡-

፩. እምነት                           ፭. መጽናት

፪.በጎነት                              ፮. እግዚአብሔርን መምሰል

፫. ዕውቀት                           ፯. የወንድማማች መዋደድ

፬. ራስን መግዛት                 ፰. ፍቅር ናቸው፡፡

እያንዳንዱ ክርስቲያን እነዚህን ሰፍሮና ቆጥሮ ዘወትር በሕይወቱ ውስጥ እየፈለገ ምን አለኝ? ምንስ ይቀረኛል? በማለት በትጋት እያሰላ መኖር ይገባዋል፡፡

በአርባና በሰማኒያ ቀን ከሥላሴ የጸጋ ልጅነትን ገንዘብ ያደረገ አንድ ክርስቲያን በቅድሚያ እምነት ሊኖረው ግድ ነውና ሐዋርያው በእምነት ጀመረ፡፡ እምነት ወይም ሃይማኖት ስንል ልክ እንደ አንድ ሳንቲም ሁለት አስፈላጊ ገጽታዎችን የያዘ መሆኑን ማወቅና መረዳት ያስፈልጋል፡፡ እነሱም ማመንና መታመን ይባላሉ፡፡ አንድ ክርስቲያን ሃይማኖት ወይም እምነት አለኝ ሲል በፈጣሪዬ አምናለሁ እታመንማለሁ ማለቱ ነው፡፡ ማመን ማለት ለዚህች ዓለም ሠራዒ ወመጋቢ አላት ብሎ ማመን ሲሆን መታመን ማለት ደግሞ አለ ብለን ለምናምነው አምላክ መገዛት፣ እሺ በጀ ማለት በሕጉና በትእዛዙ መጓዝ ማለት ነው፡፡ በጥቅሉ ሃማኖትና ሥነ ምግባርን ይዞ መገኘት ማለት ነው፡፡

የአንድ ክርስቲያን እምነቱ በየጊዜው ያድጋል፡፡ ይህ ማለት የማመኑና የመታመኑ ጥበብ እየተረዳው (እየገባው) ሲመጣና ራሱን ለፈጣሪና ለሕጉ ማስገዛት ሲጀምር ማመኑና መታመኑም እየጨመረ ይሄዳል ማለት ነው፡፡ ለዚህ ነው ሐዋርያው ቅዱስ ጴጥሮስ “ስለዚህ ምክንያት ትጋትን ሁሉ እያሳያችሁ በእምነታችሁ በጎነትን ጨምሩ፣ …” ብሎ ከእምነት የጀመረው፡፡ ሰው አማኝ ሆኖ የበጎነት ድርቅ ካጠቃው ደግሞ ዋጋ የለውም፡፡ አንዳንድ ሰዎች ለምሳሌ በአጽዋማት ጊዜ ውሎ ቅዳሴ እያስቀደሱ ቤተ ክርስቲያን ውስጥ ይህ እኔ የምቆምበት ቦታዬ ነው እያሉ በቦታ የሚጣሉ ከሆነ እምነታቸው በውስጡ በጎነትና ቅንነት ይጎድለዋል ማለት ነው፡፡

አንዳንዱ ደግሞ በጎነት ይኖረውና በጎነቱ ግን ያለ ዕውቀት ሆኖ ይጎዳዋል፡፡ ለምሳሌ አንዳንድ ሰዎች በበጎነታቸው ገንዘባቸውንና ዕውቀታቸውን የቤተ ክርስቲያንን እምነትና ሥርዓት ለማፍረስ ለቆሙ መናፍቃንና የውስጥ ጠላቶች ሲያውሉ ይታያል፡፡ ባለማወቅ የረዱ እየመሰላቸው ማለት ነው፡፡ በረከታቸው ይድረሰንና በአንድ ወቅት የድሬዳዋ ሀገረ ስብከት ሊቀ ጳጳስ የነበሩት ብፁዕ አቡነ ዮሴፍ “ሃይማኖት ያለ ዕውቀት ጅልነት ነው፤ ዕውቀት ያለ ሃይማኖት እብደት ነው” ይሉ ነበር፡፡ ስለዚህ ነው ሐዋርያው “በእምነታችሁ ላይ ዕውቀትን ጨምሩበት” ያለው፡፡

በዕውቀት ላይ ደግሞ ራስን መግዛት እንድንጨምር ታዘናል፡፡ ምክንያቱም በራስ መግዛት መሪ ያልተዘወረ ዕውቀት የዲያብሎስ ዕውቀት ነው፤ ያስታብያል፣ ወደ እንጦሮጦስም ያስወርዳል፡፡ በራስ መግዛት ላይ መጽናትን ጨምሩበት ካላ በኋላ እንደገና በመጽናት ላይ እግዚአብሔርን መምሰል ጨምሩበት ይለናል፡፡ አንዳንድ ሰዎች “እኔ እግዚአብሔርን ብሆን ኖሮ እንዲህና እንዲያ አደርግ ነበር” እያሉ ሲዝቱ ይስተዋላል፡፡ እግዚአብሔርን መሆን ለመፍለጥና ለመቁረጥ ወይም ለማጥፋትና ለመቅሰፍ ብቻ የሚመስላቸው ናቸው፡፡ ግን እኮ እግዚአብሔርን መሆን ውስጥ በጥፊ መመታትና መሰቀል መሸከምም አለ፡፡ ኧረ እንደውም “የማያውቁትን ያደርጋሉና ይቅር በላቸው” ማለትም አለበት፡፡ እንግዲህ እግዚአብሔርን መምሰል ማለት ሆደ ሰፊ፣ ነገር አላፊ፣ ይቅር ባይ፣ ቻይና ታጋሽ መሆን ስለ ሌሎች ራስን አሳልፎ መስጠት ማለት መሆኑን ልብ ልንል ያስፈልጋል፡፡ እስኪ ቆም ብለን ራሳችንን እንመርምር፡፡

ሐዋርያው አላበቃም እግዚአብሔርን በመምሰል ላይ የወንድማማች መዋደድን ጨምሩበት ማለትም የሰፈሬ፣ የመንደሬ፣ የእናትና አባቴ … ከሚለው የወጣ የመጀመሪያውን ሰው አዳምን መሠረት ያደረገ ወንድማማችነትን ገንዘብ አድርጉ ማለቱ ነው፡፡ በዚህ የወንድማማች መዋደድ ላይ ፍቅርን ጨምሩ ይለናል፡፡ ፍቅር ምንድነው? ፍቅር እግዚአብሔር ነው፡፡ እግዚአብሔርን ምስክር ያደረገ ከሸፍጥና ከጨለማ ሥራ የጸዳ፣ ፍቅርን ያዙ ሲለን ነው፡፡ አንድም ፍቅር በቅዱስ ጳውሎስ አስተምህሮ (፩ኛቆሮ. ፲፫) የሚታገሰውን፣ የማይቀናውን፣ የማይመካውን፣ የማይታበየውን፣ የማይበሳጨውን፣ ከእውነት ጋር ደስ የሚለውን ቸርነት የሚያደርገውን፣ … ንጹሑን ፍቅር ገንዘብ አድርጉ ይለናል፡፡

የተወደዳችሁ አንባብያን እነዚህን ከላይ የተዘረዘሩትን ስምንቱን ዋና ዋና ቁም ነገሮች ሁል ጊዜ በሕይወታችን ውስጥ እንፈልጋቸው፤ ጨምሩ እየተባልን አንዱን ይዘን ለሌላው እንድንተጋ ታዘናል፡፡ እስኪ ቆም ብለን እናስብ፡፡ በእያንዳንዳችን ሕይወት ከስምንቱ ስንቱ አሉ? ስንቱን ይዘን ስንቱ ይቀረናል? እነዚህ የክርስትናችን ትጋት አቅጣጫዎች ናቸው፡፡ እነዚህ የመንፈሳዊ አገልግሎታችን ማኅቶታት(መብራቶች) ናቸው፡፡ ስለዚህ ዘወትር በትጋት እንፈልጋቸው፡፡ አንዱን በአንዱ ላይ ለመጨመር እንትጋ ፈጣሪያችን መትጋትን ያድለን ዘንድ ቅዱስ ፈቃዱ ይሁንልን፡፡

፫. የተባልነውን በማደረጋችን የምናገኘው ምንድነው?

የተወደዳችሁና የተከበራችሁ አንባብያን እንግዲህ ከላይ እንዳስቀመጥነው ስምንቱን የትጋት አቅጣጫቻዎቻችንን ተከትለን ባለን የቀድሞ ትጋታችን ላይ እነዚህን ገንዘብ ለማድረግ ዘወትር በትጋት ላይ ትጋት እያሳየን ከቀጠልን ምን እንደምናተርፍ ሐዋርያው በአጭር አገላለጥ አስቀምጦልናል፡፡ እንዲህ ሲል “እነዚህ ነገሮች ለእናንተ ሆነው ቢበዙ በጌታችን በኢየሱስ ክርስቶስ ዕውቀት ሥራ ፈቶችና ፍሬ ቢሶች እንዳትሆኑ ያደርጓችኋልና”(ቁ.፰)፡፡

እነዚህ ከላይ የተጠቀሱትን ስምንቱን ቁም ነገሮች እየጨመርንና እያበዛን ከሄድን ሥራ ፈቶችና ፍሬ ቢሶች እንደማንሆን በግልጽ ቋንቋ ነግሮናል፡፡ ሥራ ፈትና ፍሬ ቢስ የሚሉት ቃላቶች ሁለት ቢሆኑም ግን አንድ ናቸው፡፡ አንዱ አንዱን ይስበዋል፤ ማለትም ሰው ሥራ ፈት ሲሆን ነው ፍሬ ቢስ የሚሆነው፡፡ ፍሬ ያለ ሥራ እንደማይገኝ ሁሉ ፍሬ ቢስነትም ያለ ሥራ ፈትነት አይኖርም፡፡

ሥራ ፈትነት በሁለቱም ዓለማት ከባድ ቢሆንም በተለይ በመንፈሳዊው ዓለም ትንሽ ለየት ይላል፡፡ “ሥራ የፈታ አእምሮ የሰይጣን ቤተ ሙከራ ይሆናል” የሚል አባባል አለ፡፡ በማቴዎስ ወንጌል ምዕ.፲፪ ላይ እርኩስ መንፈስ ከሰው እንደሚወጣ (ማውጣት እንደሚቻል) ይነግረንና በዚያው ምዕራፍ ላይ “ተመልሶ ይመጣል” ይለናል፡፡ ይህንን የሐዲስ ኪዳን መተርጉማን ሲያብራሩት ከወጣ በኋላ ተመልሶ የማደር ሥልጣን የለውም ዳሩ ግን ማሰቡ አይቀርም፡፡ ሲያስብ ግን ያ ሰው ከጾም ከጸሎት በአፉ ሆኖ ከመንፈሳዊ ሕይወቱ ከመልካም ሥራው ተዘናግቶ(ተታሎ) ቢያገኘው፡- እንዲህ ይለናል፡፡ “…ወደወጣሁበት ቤቴ እመለሳለሁ ይላል ቢመጣም ባዶ ሆኖ ተጠርጎና አጊጦ ያገኘዋል፤ ከዚያ ወዲያ ይሄድና ከእርሱ የክፉትን ሰባት ሌሎችን አጋንንት ከእርሱ ጋር ይወሰዳል፤  ገብተው በዚያ ይኖራሉ፡፡ ለዚያ ሰው ከፊተኛው ይልቅ የኋለኛው ይብስበታል …” (ማቴ.፲፪፥፵፬-፵፭)፡፡

እንግዲህ ልብ አድርጉ የሥራ ፈት አእምሮ ለሰይጣን የተጠረገና ያጌጠ ቤቱ መሆኑን እየነገረን ነው፡፡ መጽሐፍ ቅዱስ ስለ ሥራ ፈቶች ብዙ ይነግረናል፡፡ ሥራ ፈቶች የራሳቸውን ነፍስ ከማስኮነን አልፈው ለሌሎች ሰዎችም ጭምር አዋኪዎች ናቸው፡፡ አይሁድ እንኳን በአቅማቸው የሚፈልጉትን ተንኮል ከግብ ለማድረስ ሥራ ፈቶችን ይጠቀሙባቸው ነበር፡፡ ለምሳሌ በአንድ ወቅት ሐዋርያው ጳውሎስን በተቃወሙት ጊዜ እነዚህኑ ሥራ ፈቶች እንደተጠቀሙባቸው መጽሐፍ ቅዱስ ይነግረናል፡፡ “… አይሁድ ግን ቀንተው ከሥራ ፈቶች ክፉ ሰዎችን አመጡ፣ ሕዝቡንም ሰብሰው ከተማውን አወኩ” (ግ.ሐዋ.፲፯፥፭)፡፡

በዚህ በሥጋዊው ዓለም እንኳን ክፉ ሰዎች የክፋታቸውን ጥግ ለመግለጥና ለማሳየት በፈለጉ ጊዜ የሚጠቀሙባቸው እነዚህኑ ሥራ ፈቶችን ነው፡፡ ስለዚህ በዚህ ዓለምም ቢሆን በተቻለን መጠን ሥራ ፈት ላለመሆን መትጋት አለብን፡፡ ሥራ ማለት ከቀጣሪው አካል የምንታደለው ብቻ ግን አይደለም፡፡ ራሳችን ለራሳችን ሥራ ልንሰጠው ይገባል፡፡ ለምሳሌ ቅዱሳት መጻሕፍትን ማነበብ፣ መጠየቅ፣ ለመረዳት መጣር ገዳማትንና አድባራትን እየሄዱ እጅ መንሳት፣ ማስቀደስ፣ በሰርክና በልዩ ልዩ የቤተ ክርስቲያን ታላላቅ የስብከተ ወንጌል መርሐ ግብራት ላይ እየተገኙ መማር በሰንበት ት/ቤትና በመንፈሳዊ ማኅበራት ውስጥ ማገልገል … ወዘተ፡፡

የተወደዳችሁ አንባብያን ሐዋርያው ቅዱስ ጴጥሮስ ከላይ ያስቀመጣቸውን ስምንት ቁም ነገሮች በመሰብሰብ ከተጠመዳችሁ ሥራ ፈቶችና ፍሬ ቢሶች አትሆኑም ብሎናል፡፡ ሥራ ፈቶችና ፍሬ ቢሶች ካልሆንን ደግሞ የሰይጣን መፈንጫ አንሆንም ማለት ነው፡፡ እንዲህ ከሆንን ደግሞ በመጨረሻ ጊዜ በኃጥአን ሊፈርድባቸው፣ ለጻድቃን ሊፈረድላቸው የሚመጣው አምላካችን “ሑሩ እምኔየ ሳይሁን ንዑ ሀቤየ ቡሩካኑ ለአቡዬ፤ እናንት የአባቴ ቡሩካን ኑ ዓለም ከተፈጠረ ጀምሮ ያዘጋጀሁላችሁን መንግሥተ ሰማያትን ውረሱ” ይለናል፡፡ ይህ እንዲሆን ግን ከፊት ይልቅ እንትጋ፡፡

ትጉኁ አምላካችን ትጋቱን ያድለን ዘንድ ቅዱስ ፈቃዱ ይሁንልን፡፡ አሜን፡፡

አዲሱ ዓመትን ለመሸጋገር በነፍስ ወከፍ አሰፍስፈንናል ምኑን ጥለን ምኑን አንጠልጥለን እንደምንሸጋገር ግን ብዙዎቻችን አናውቅም፤ ምናልባት ጥቂቶች ለባውያን (ልባሞች) ያውቁ ይሆናል:: ይህም ሲባል ባለፈው ዘመን ካከናወኑት ተግባር መካከል ወደ ኋላ የጎተታቸውንና ከዘመን ጋር ያጋጫቸውን ክፉ ነገር ትተው ወደ ፊት እንዲራመዱ ያደረጋቸውን፤ ከዘመን ጋር ያፋቀራቸውን ደግ ደጉን ይዘው መሸጋገርን ማለት ነው፡፡  ወይም ባለፈው ዘመን ከክፉ ሥራና ከስንፍና በስተቀር ጥቂት በጎ ሥራ እንኳን ያልሠሩበት ከሆነ ከወዲሁ ከአዲሱ ዘመን ዋዜማ ጀምሮ ንስሓ ገብተው ያንን ክፉ ሥራቸውንና ስንፍናቸውን ርግፍ አድርገው በመተው በጎ ሥራ ለመሥራት አቅደው መሸጋገርን ማለት ነው፡፡

ዘመን ተሸከርካሪ ነው፤ ራሱ ሊሽከረከር አብሮት የሚሽከረከር ይፈልጋል፡፡ “ጊዜና ውኃ ሙላት ሰውን አይጠብቅም” እንደ እንደሚባለው ወደ ኋላ የሚጎተተውን ግን  ቀድሞት ይሄዳል እንጂ ከእሱ ጋር አብሮ በመጎተት አይጠብቀውም። ይህ ደግሞ  የዘመን ጉዳተኛ ሆኖ መቅረትን ያስከትላል። ነቢየ እግዚአብሔር ቅዱስ ዳዊት “ሰነፍ በልቡ እግዚአብሔር የለም ይላል” በማለት እንደተናገረው  ከስንፍናው ብዛት የተነሣ ሃይማኖቱን እስከመካድና እግዚአብሔር የለም እስከ ማለት ይደርሳል(መዝ፲፫፥፩) ይህ እንዳይሆን ግን  ዘመንን ቀድሞ  በመገኘት፣ የክብር አክሊልን መቀዳጀት የሰው ልጆች ግዴታ፤  አምላካዊ ትእዛዝም ነው።

ሩጫችን ከዘመን ጋር መሆኑን  በአግባቡ መረዳት  ዘመንን ቀድመን መገኘት  ሲገባን  በዘመን ተቀድመን  መገኘት የለብንም፡፡ ቅዱስ ጳውሎስ ዘመኑን ዋጁ ሲለንም  መልካም ስበእና መንፈሳዊ ትጋትና ንቃተ ሕሊና የዘመን ተግዳሮቶችን የሚያሻግር መንፈሳዊ ጥበብና ዕውቀት  ያለው ሰው ሆኖ መገኘት እንዳለብን  ሲመክረን ነው። ስለሆነም ዘመኑን በአዲስ የሥራ መንፈስ ልንቀበለው ይገባናል። በዘመኑ የሠራ በዘመን ይደሰታ፤ በዘመን የሰነፈ ደግሞ በዘመን ያዝናል። ያለፈውን ዘመን ያልሠራበትና በእንቅልፍ ወይም በወሬ ብቻ ያሳለፈው ሰነፍ አዲስ ዘመን በመለወጡ ብቻ አዲስ ነገር ሊያገኝ አይችልም። አሮጌውም አዲሱም ነገር ያለው ከራሱ ነው፤ ደስታውም ሆነ ኅዘኑ የሚመነጨው እሱ ራሱ በሠራው ሥራ እንጂ ከዘመን መለወጥ የሚገኝ ምንም ነገር የለም ዝም ብሎ የሚገኝ ድህነት ብቻ ነው።

ዘመንን በዘመናችን እንደታዘብነው የራሱ የሆነ ጫና አለው በአንዱ ዘመን ድርቅና ጦርነት ይበረታል። ለሌላው ዘመን  ዳግመ አዳዲስ የበሽታ ዓይነቶች ሊከሠቱ  ይችላሉ፡፡ ለምሳሌ እንደ ኮቪድ ፲፱ ወረርሽኝ ማለት ነው። በፖለቲካ ቀውስ ምክንያትም ሕዝቦች የችግር ሰለባ የሚሆኑበት ዘመን አለ። ይህም ሁሉ አልፎ በሌላው ዘመን ደግሞ ጦርነትና በሽታም ከምድር ይጠፋና የሰው ልጆች  የሰላምና የጤና ባለቤት የሚሆኑበት፤ ዝናመ ምሕረቱ፣ ጠለ በረከቱ  የሚወርድበት የምድር በረከትም የሚትረፈረፍበት፤ ረኀብ ቸነፈርም ከሰው ልጆች  የራቀበት ዘመን ይመጣል ታዲያ በእንዲህ ያለው ደግ ዘመን ያተረፈበት ብልህ ደግሞ አልፎ አልፎ የሚከሠተውን የመከራ ዘመን በሰላምና በጤና ይሸጋገራል፣ በመልካሙ ዘመን ያገኘው በረከት ለመከራው ዘመን ይረዳዋልና፡፡

በቅድስት ቤተ ክርስቲያናችን ሥርዓተ ዘመን ወይም የዘመን አቆጣጠር ሥርት  መሠረት  ዘመን ጉዞውን የሚገፋባቸው የተለያዩ ስያሜዎች አሉት። ማቴዎስ፣ ማርቆስ ሉቃስና ዮሐንስ አራቱ ወንጌላውያን እየተፈራረቁ የዘመንን ጉዞ ይቆጣጠራሉ፣ ሄልሜል፣ ሜሌክ፣ ብርኤል፣ ምልኤልና ናፔኤል የሚባሉ አራት ከዋክብትም እየተፈራረቁ የዘመንን ጉዞ በየተራ ይመራሉ። ክረምት፣ ሐጋይ፣ መፀውና ፀደይ የሚባሉት ወቅቶች ደግሞ ዓመቱን ለአራት ተከፋፍለው የያዙ የዘመን መረማመጃዎች ናቸው። ሁሉም ተደምረው በየተመደቡበት ወራት የየራሳቸውን ኃላፊነትና ድርሻ ይወጣሉ። በኃጢአታችን ምክንት የእግዚአብሔር መቅሰፍት በእኛ ላይ ካልሆነ በስተቀር የተጠቀሱት ሁሉ የተመደቡበትን ኃላፊነት ቸል ብለውት አያውቁም፤ ሁሉም የየራሳቸውን ተልእኮ በሚገባ ይፈጽማሉ፡፡

የዘመንን ዑደት ተቁጣጥሮ ሥራ ለመሥራት ሥልጣን የተሰጠው የሰው ልጅ ይህን የተሰጠውን ዘመን በሥራ ሊዋጀው ይገባዋል። የተወደዳችሁ ምእመናን ዘመን በወለዳቸው የጥላቻ እና የዘረኝነት ክፋቶች እንዲሁም የመጤ ባሕሎችና አስተሳሰቦች ሰዎች ሳንሆን ዘመንን በመዋጀት ክፉዎቹን ቀኖች  አልፈን መልካም ቀኖችን ለማየት የምንተጋ መሆን ይገባናል፡፡  ሐዋርያው ቅዱስ ጴጥሮስ “ሕይውትን ሊወድ መልካም ቀኖችንም ሊያይ የሚሻ ምላሱን  ከንፈሮችንም ተንኮልን ከመናገር ይከልከል፣ ከክፉ ነገር ፈቀቅ በል  መልካም ያድርግ ሰላምንም ይሻ ይከተለውም“ በማለት እንደተናገረው ዘመንን ቀድመን በቅንነት መትጋት ይኖርብናል (፩ጴጥ፫፥፲) አዲስን ዓመት ስንቀበል ከክፉ ሥራዎች በመራቅ የተጣላነውን ታርቀን የቀማነውንም መልሰን በንስሓ ሳሙና ታጥበን ሥጋውንና ደሙን በመቀበል አዲሱን ዓመት መልካም ዘመን እንዲሆንልን አምላካችን እግዚአብሔርን በጸሎት በመጠየቅ እንጂ በጭፈራ  በዘፈን መሆን የለበትም (፩ጴጥ፬፥፫)

አዲሱን ዓመት እውነተኛ አዲስ ዓመት እንዲያደርግልንና ዘመኑን እንድንዋጀው በሀገራችን ኢትዮጵያ ጦርነት ረኀብ ስድትና በሽታ የሚያበቃበት ሰላም ደስታ የሚበሠርበት ዘመን ይሆንልን ዘንድ  የአምላካችን የልዑል እግዚአብሔር ቅዱስ ፈቃዱ ይሁልን፡፡