Archive for category: Uncategorized

ዲ/ን ስንታየሁ አለማየሁ

ሰው በእግዚአብሔር አርአያና አምሳል የተፈጠረ፣ ነገር ግን ከሁሉ የሚልቅ ዕፁብ ድንቅ ፍጥረት ነው። ከአፈር መፈጠሩ ሲታይ “ታስበው ዘንድ ሰው ምንድነው?” ፤ በእግዚአብሔር አርአያና አምሳል መፈጠሩ ሲታይ ደግሞ “ከመላእክት ይልቅ በጥቂት አሳነስኸው፤ የክብርና የምስጋና ዘውድ ጫንህለት፥ በእጆችህም ሥራ ላይ ሾምኸው” ማለቱ የእግዚአብሔርን ቸርነት ሁሉን በአግባቡና በሥዓቱ ፈጥሮ የሚገዛ አምላክ መሆኑን ያስገነዝበናል፡፡ (ዕብ. ፪፥፮-፯)

እግዚአብሔር ሰውን በዚህ በሚያስደንቅ ሁኔታ ከ፬ቱ ባሕርያተ ሥጋ (ከአፈር፣ ከነፋስ፣ ከእሳትና ከውኃ) እና ከ ፫ቱ ባሕርያተ ነፍስ (ሕያዊት፣ ለባዊት፣ ነባቢት) ፈጥሮ ፍጥረትን ሁሉ እንዲጠብቅ፣ እንዲገዛ አድርጓል። የሥጋ ባሕርያት እርስ በርሳቸው የሚቃረኑ ቢሆኑም እንኳ በሰው ላይ ተስማምተውና ጸንተው የፈጣሪን ከሀሊነት አሳይተዋል ። ስለዚህም የሰው ልጅ ስንል የነፍስ እና የሥጋ ተዋሕዶ ማለታችን ነው። የሥጋንና የነፍስን ሚዛን አስማምቶና ከኃጢአት ርቆ የሚኖር ሰው እርሱ በሁለት በኩል የተሳለ ሰይፍ ነው።

በሁለት በኩል የተሳለ ሰይፍ በሁለቱም በኩል መሥራትና የታለመለትን ውጤት ማስገኘት ይችላል።  ማለትም መቁረጥ ከሆነ መቁረጥ፣ መጥረብ ከሆነ መጥረብ… ፤ እንዲሁ ሰው ነፍሱንና ሥጋውን በእግዚአብሔር ቃል፣ በመልካም ምግባርና ሃይማኖት በመጠበቅ ከገለጠ እርሱ በሁለት በኩል የተሳለ ሰይፍ ነው። ምክንያቱም በእምነት የተገለጠ ክርስትና ነፍሳትን ወደ እግዚአብሔር መንግሥት ያደርሳልና።

ነፍሳችን ከእግዚአብሔር ከተቀበለችው አንዱ ጸጋ ዐዋቂነት ነው። በእምነት በጎ ሥራን ለመሥራት ዕውቀት ያስፈልጋል። በእምነት፣ በዕውቀትና በጥበብ እንደ ባለ አእምሮ ከተመላለስን ለዓለም ምሳሌ ሆነን በክብር በጨለማው ውስጥ እናበራለን። ነገር ግን ዕውቀታችንና ጥበባችን ከእግዚአብሔር ከለየን፤ እግዚአብሔር በሐዋርያው ላይ አድሮ እንደ ነገረን “እግዚአብሔርን ለማወቅ ባልወደዱ መጠን እንዲሁ እግዚአብሔር ይህን የማይገባውን ይሠሩ ዘንድ ሰነፍ አእምሮን ሰጣቸው” እንዲል ይገሥጸናል። (ሮሜ. ፩፥፳፰)

በሁለት በኩል መሳል ለምን ያስፈልጋል?

በሁለት በኩል መሳል የሥጋን ባሕርይ ለነፍስ በማስገዛት የእግዘብሔርን ስም በመቀደስ ክብሩን እንዲወርስ ያደርጋል። ሰዎች በሁለት በኩል መሳላቸው ከራስ አልፈው ለሌሎች ነፍስ መዳን ምክንያት ይሆናሉ። እንዴት ቢሉ፡- የእግዚአብሔርን ቃል በማስተማር፣ በመምከር፣   በማሳመን ብዙዎችን ከገቢረ ኃጢአት ወደ ገቢረ ጽድቅ ይመልሳሉ። ሃይማኖትንና ምግባርን አስተባብረው በርትተው በመሥራትም የተራበ ያበላሉ፣ የተጠማ ያጠጣሉ፣ የታረዘ ያለብሳሉ፣ አልፎ ተርፎም ለብዙዎች አርአያ ይሆናሉ፡፡ ለዚህ ነው ታላቁ አባት ብፁዕ አቡነ ሺኖዳ “ለራሱ ብቻ የኖረ ሰው አልኖረም ማለት ነው” ያሉት። ሰው በሕይወቱ የእግዚአብሔርን ቃል ከመማር በተጨማሪ የዓለምን ፍልስፍናና ዕውቀት ማወቅ ተገቢ ነው። እንዲህ ሲሆን ለሁሉም በሚገባው ቋንቋ ነገረ እግዚአብሔር አስተምሮ ለመንግሥቱ ያቀርባልና።

“እግዚአብሔር የለም” በሚሉ ሰዎች ፊት እግዚአብሔር መኖሩን እነርሱ በደረሱበት የዕውቀት ልክ ገልጦ ሲመሰክር “ስለዚህ በሰው ፊት ለሚመሰክርልኝ ሁሉ እኔ ደግሞ በሰማያት በአባቴ ፊት እመሰክርለታለሁ” የሚለውን ሽልማት ይጎናጸፋል፡፡ (ማቴ. ፲፥፴፪) በመንግሥቱም እንደ ፀሐይ ደምቆ ያበራል። ሰዎች በመንፈሳዊም ሆነ ዓለማዊ ሕይወታቸው በሁለት በኩል የተሳለ ሰይፍ ሲሆኑ ተልእኳቸው በስኬት ይታጀባል፤ ከራሳቸው አልፎ ወደ ሌሎችም ይሻገራል። ለዚህ ነው “እናንተ የምድር ጨው ናችሁ” የተባለው ። (ማቴ. ፭፥፲፫)

ጨው ከራሱ አልፎ ለሌላው ጣዕም ይሰጣል፤ አልጫውንም ያጣፍጣል። በሁለት ወገን የተሳለ ሰውም በምግባሩና በሃይማኖቱ ለሌላው የሕይወት መዓዛ ይሆናል “በሚድኑትና በሚጠፉት ዘንድ ለእግዚአብሔር የክርስቶስ መዓዛ ነንና፤ የሞት መዓዛ የሚገባቸው ለሞት፤ የሕይወት መዓዛ የሚገባቸውም ለሕይወት ናቸው” (፪ኛቆሮ ፪፥፲፭) እንዲል። የምድር ጨው (Nacl) የተገነባው ከሁለት መሠረታዊ ንጥረ ነገሮች ማለትም ከሶዲየም(Na) እና ክሎሪን(Cl) ሲሆን ሁለቱም ለብቻቸው  ለሰው ልጅ ጸር ናቸው። ነገር ግን ሁለቱ አንድ ሲሆኑ ከራስ አልፈው ለሌላ ጣዕም ይሆናሉ። ሰውም መንፈሳዊውን እና ዓለማዊው ሕይወቱን አዋሕዶ ሲገኝ በሁለት በኩል የተሳለ ሰይፍ ይሆናል፡፡ ከራሱ አልፎ በሥጋም በነፍስም ለሌላው ይጠቅማል።  ከሁሉም በላይ እግዚአብሔርን በመፍራት የሕሊናውን ሚዛን ይጠብቃል፡፡ ምክንያቱም “የጥበብ ሁሉ መጀመሪያ እግዚአብሔርን መፍራት ነው”ና፡፡ (መዝ.፻፲፩፥፲)

መንፈሳዊ አገልግሎትን ከትምህርት ጋር እንዴት ማጣጣም ይቻላል?

መንፈሳዊ አገልግሎት በእግዚአብሔር ለተለየ አገልግሎት መመረጥ እንደ መሆኑ መጠን ከትምህርት፣ ከመደበኛ ሥራችን እና ሌሎች ማኅበራዊ ሕይወታችን ጋር አጣጥሞ መጓዝ ያስፈልጋል፡፡ ለአገልግሎት መጠራታችንን ከተረዳን ከሌሎች ተግባራቶቻችን ጋር በጊዜ ለክተንና አስማምተን በዕቅድ ራሳችንን መምራት ይገባል፡፡ “… አሁንም በፊቱ ትቆሙና ታገለግሉት ዘንድ አገልጋዮቹም ትሆኑ ዘንድ እግዚአብሔር መርጧችኋልና ቸል አትበሉ” ሲል እግዚአብሔር በነቢዩ ሕዝቅያስ ላይ አድሮ እንደተናገረ፡፡ (፪ኛ ዜና. ፳፱፥፩-፲፩፤ ማቴ. ፱፥፱) መመረጥ መልካም እንደሆነ ሁሉ ለተመረጡበት አገልግሎት ታምኖ መገኘትና ማገልገል ከአንድ መንፈሳዊ አገልጋይ ይጠበቃል፡፡ ነገር ግን አገልግሎታችን ፍሬ እንዲያፈራ ሌሎች ከምናከናውናቸው ተግባራት ጋር ማስማማት ግድ ይላል፡፡

መንፈሳዊ አገልግሎት የሚከናወነው በእግዚአብሔር ፈቃድ ነው፡፡ አገልግሎቱ የመንፈስ ቅዱስ እንጂ የሰው አለመሆኑን ማመን ተገቢ ነው። በሰው ጥበብ፣ በሳይንስና ቴክኖሎጂ ረዳትነት፣ ዕውቀትና ብቃት ብቻ የሚከናወን አይደለም፡፡ የእግዚአብሔርን ፈቃድ ስንጠይቅ መንፈሳዊው አገልግሎት ብቻ ሳይሆን ለሕይወታችን ለሚያስፈልጉን ነገሮች ሁሉ መቃናት ወሳኝ ነው፡፡ “ካለ እኔ ምንም ልታደርጉ አትችሉም” ብሎናልና፡፡ (ዮሐ. ፲፭፥፭) ስለዚህ የምናከናውናቸውን ተግባራት በጊዜ ለክተንና መድበን ሁሉንም በአግባቡና በሥርዓት ማስኬድ ይጠበቅብናል፡፡ በተለይም ወጣቶች ይህንን ከተረዱ በመልካም አገልግሎታቸው እና ልዩ ልዩ ተግባራት  ለሌሎች አርአያ መሆን እንችላሉ፡፡

ወጣትንነትን ስንመለከት የእሳትነት ዘመን እንደ መሆኑ መጠን ስሜታዊነት ጎልቶ የሚታይበት ጊዜ ነው፡፡ በተለይም በግቢ ጉባኤያት አገልግሎት ውስጥ አገልግሎትን ከመደበኛ ትምህርት ጋር አጣጥሞ መጓዝ ላይ በርካታ ችግሮች ይስተዋላሉ፡፡ ከእነዚህም ውስጥ አንዱ ራስን በዕቅድ አለመምራት ነው፡፡ ዕቅድ ሲታቀድ ደግሞ በጊዜ ተለክቶ በመሆኑ ለተግባራዊነቱ ቁርጠኛ መሆንን ይጠይቃል፡፡ በተለይም በበርካታ ወጣቶች ላይ የሚታየውን ስሜታዊነት ማረቅ የሚቻለውና ለተጠሩለት አገልግሎት እንዲሁም ለመደበኛ ትምህርት አስፈላጊውን ጊዜ ሲሰጡ   ነው፡፡

በመጀመሪያ የሚያስፈልጉትንና የማያስፈልጉትን መለየት ይገባል። ቀጥሎም አሁን

ከሚያስፈልገው በመነሣት ሁሉንም በቅደም ተከተል መዘርዘር ያስፈልጋል፡፡ ምክንያቱም፡-  ጊዜ የሚባል በጣም ውድ የእግዚአብሔር ስጦታ አለና። ጊዜ በአግባቡ ከተጠቀምንበት ወርቅ ነው፡፡ ለሁሉም ጊዜው አለውና “ለሁሉ ዘመን አለው፤ ከፀሐይ በታችም   ለሆነ ነገር ሁሉ ጊዜ አለው፡፡” (መክ. ፫፥፩) እንዲል ጠቢቡ፡፡ ጊዜ የለኝም! ነገ አገለግላለሁ!  ነገ እሠራለሁ! ማለት ለተጠሩለት አገልግሎት ታማኝ ሆኖ አለመገኘትን ያመለክታልና ምክንያት ከመደርደር ይልቅ በተገቢ ጊዜና ሰዓት ተገቢውን አገልግልሎት መፈጸም ይገባል፡፡ በምንም ጊዜና ሁኔታ ውስጥ ብንሆን እንኳን ሁሉን በተገቢው መንገድ አቀናጅተን እንሠራለን፤ እናገለግላለን፡፡ በሐዋርያው ቃልም እንዲህ እንላለን” … አገልግሎት ስላለን አንታክትም” (፪ቆሮ. ፬፥፩)፡፡

እዚህ ላይ ቆም ብለን ራሳችንን አንድ ነገር እንጠይቅ፡- ጊዜ የሚያንሰኝ ለምንድነው? ለትምህርቴስ? ለአገልግሎቴ ለጓደኞቼ የምሰጠው ጊዜ ምን ያህል ነው? ለቤተሰቦቼስ? ለማኅበራዊ ሚዲያስ? … በአጠቃላይ ምን ምን እያከነወንኩ ነው ጊዜዬን የምጨርሰው? በእውኑ ለአገልግሎት ጊዜ የለኝምን? እነዚህን ጥያቄዎች መመለስ ያስፈልጋል፡፡ ከመለስን

የሚጠቅመንና የሚጎዳንን ከለየን በኋላ ሁሉን በጊዜው እንሥራ፤ “የሚሻለውን ሥራ

እንድትመረምሩና እንድትፈትኑ ክርስቶስ በሚመጣበት ቀን ያለ እንቅፋት ቅዱሳን ትሆኑ   ዘንድ” (ፊል.1፩፥፲) እንዲል፡፡ የሚጠቅመንን ማድረግ ስንጀምር ዕለት ዕለት ያለመታከት

በአግባቡ ካጠናን የሚጠበቅብንን ሁሉ በሰዓቱ ካከናወንን ጊዜ በምንም ሁኔታ ሊያጥረን

አይችልም። በተለይም ደግሞ ተማሪዎች   አንዱ ለእግዚአብሔር የምናቀርበው አሥራታችን

ጊዜ ነው። በዚህ ታምነን ከተገኘን ለነፍሳችን ስንቅ ለሥጋችን ስኬትን እናገኛለን።

በሚገባ ጊዜያችንን ተጠቅመን ትምህርታችንን ከተማርንና እርሱን ካገለገልን በማያልቅ በረከት ይባርከናል፤ በሁለት ወገን የተሳልን ሰይፎች ሆነንም እንወጣለን፡፡

አምላከ ቅዱሳን ለተጠራንበት አገልግሎት ታምነን በሥጋም በነፍስም ተባርከን ስሙን ለመቀደስ መንግሥቱንም ለመውረስ ያብቃን፡፡

ወስብሐት ለእግዚአብሔር

በዲ/ን ኢያሱ መስፍን

 ክፍል ሦስት

የእጮኝነት ጊዜ

ተገቢውን ዝግጅት እና ጥንቃቄ አድርጎ እጮኛውን የመረጠ ሰው እስከሚያገባበት ቀን ድረስ እጮኛ መሆኑ የሚሰጠው ብዙ የተለየ መብት አይኖርም። የትዳር ተስፋ ያላቸው ከመሆኑ ባሻገር ከልብ ጓደኛና፣ የተለየ አካላዊ ግንኙነት እንዲኖራቸው ለእጮኛሞች አይፈቀድም። ከጋብቻ በፊት የሚደረግ ሩካቤ ዝሙት ነው። ሩካቤ ሳይፈጸም ጾታዊ ደስታን ለማግኘት የሚፈጸሙ እንደ መሳሳም፣ መተቃቀፍ፣ መነካካት ያሉ ድርጊቶች መጽሐፍ ቅዱስ መዳራት ብሎ የሚጠራቸውና ያልተፈቀዱ የኃጢአት ሥራዎች ናቸው። መጽሐፍ ቅዱስ ይዞ መማማል፣ በንስሓ አባቶች ፊት ቃል መገባባት፣ ያለ ቤተ ክርስቲያን ዕውቅና አብሮ ሄዶ መቁረብ፣ ያለ ቤተ ክርስቲያን ዕውቅና ቀለበት መተሳሰር እና የመሳሰሉት ድርጊቶች እጮኛሞች አካላዊ ግንኙነት እንዲኖራቸው መብት የሚሰጡ አይደሉም። መሓላ በራሱ ኃጢአት ከመሆኑም በተጨማሪ (ማቴ 5፡34) ጋብቻን ሊተካ የሚችል አይደለም። አንዳንድ ንስሓ አባቶች ልጆቻቸው አንዳቸው ሌላኛውን እንዳይበድሉ በማሰብ እርሳቸው ባሉበት ቃል እንዲገባቡ የሚያደርጉ ሲሆን ይህ የማይበረታታ እና ብዙ ችግር ይዞ ሊመጣ የሚችል ድርጊት ነው። አንደኛ ይህንን ቃል እንደ ጋብቻ ቆጥረው ወደ ሩካቤ የሚገቡ ጥንዶች ይኖራሉ፡፡

እንዲሁም እጮኝነት የትውውቅ ጊዜ እንደመሆኑ የእጮኞቻቸውን ክፉ አልያም ሊሻሻል የማይችል እና ከነርሱ ፈቃድ ጋር የማይሄድ ነገር ያዩ ሰዎች ሐሳባቸውን እንዳይቀይሩና ተገቢውን ጥንቃቄ እንዳያደርጉ የገቡት ቃል የሚያስጨንቅ እስራት ይሆንባቸዋል። ይህን እና ይህን የመሰለውን ፈተና ይዞ ስለሚመጣ ቤተ ክርስቲያን በሠርጋችን ዕለት ቃል እስክታስገባን ድረስ እንደዚህ ዓይነት ቃል ኪዳኖች ውስጥ ላለመግባት መጠንቀቅ ያስፈልጋል። በንስሓ አባቶች ግፊት የምንገባ ከሆነ ያ ቃል ኪዳን አጋራችንን ላለመበደል እና ክፉ ላለማድረግ የገባነው እንጂ የጋብቻ እንዳልሆነ ማወቅ ያስፈልጋል። ከትዳር በፊት ሩካቤን እና አብሮ መኖርን የሚያበረታቱ ንስሓ አባቶችንም እንቢ ማለት ነውር አይደለም። ቤተ ክርስቲያን በሰው እና በእግዚአብሔር ፊት ዐውጃ፣ ተገቢውን ጸሎት አድርጋ በጋራ እስካላቆረበችን ድረስ ተስማምቶ መቁረብ፣ በአንድ ቀን መቁረብ እንጂ አብሮ መቁረብ ሊባል አይችልም። የዚያን ቀን ከእኛ ጋር ተሰልፈው ከቆረቡት ሰዎች የተለየ አንዳንች ኅብረት አይኖረንም ስለዚህ ይህም ጋብቻን የሚተካ ድርጊት አይደለም።  ቅድስት ቤተ ክርስቲያን በሰርጉ ቀን በቅብዓ ሜሮን አክብራ ከምታደርገው ቀለበት ውጪ  ሌላ የቀለበት ሥርዓት የላትም፡፡ ስለዚህ በግል አልያም ቤተሰብ ባለበት የሚደረግ ቀለበት የመደራረግ ሥርዓት መንፈሳዊውን ጋብቻ የሚተካ ስላልሆነ የተለየ መብት አይሰጥም።

ስለዚህ ኦርቶዶክሳውያን ወጣቶች በዝሙት ፈተና ወድቀው እግዚአብሔርን እንዳያሳዝኑ ለዚህ ፈተና ከሚዳርጉ ሁኔታዎች ራሳቸውን አርቀው ከዝሙት በመሸሸ (1ቆሮ 6፣18) አካላቸውን እና ሐሳባቸውን በመቀደስ፣ በጋራ ቃለ እግዚአብሔርን በመማር፣ ምክረ ካህን በመቀበል፣ የንስሓ እና የቅዱስ ቁርባን ሕይወትን በመለማመድ የእጮኝነት ጊዜያቸውን ሊያሳልፉ ይገባል።

ወስብሐት ለእግዚአብሔር

በዲ/ን ኢያሱ መስፍን

ክፍል አንድ

ይህ ርእሰ ጉዳይ በጥንታውያን እንዲሁም በዘመናችን ባሉ መምህራነ ቤተ ክርስቲያን ብዙ የተባለለት እና በጥልቀት ማብራሪያ የተሰጠበት ነው። በዚህ አጭር ጽሑፍ ጠለቅ ያሉትን ትምህርቶች አቆይተን ግቢ ጉባኤያት ከዚህ ጉዳይ ጋር በተገናኘ በብዛት የሚፈተኑባቸውን ለመዳሰስ እንሞክራለን።

የግቢ ጉባኤ ተማሪዎች የሚገኙበት ዕድሜ ትኩስ የወጣትነት ዘመን እንደ መሆኑ ተፈልጎም ይሁን ሳይፈለግ ዕድሜን ተከትሎ የሚመጣ ሁሉም ሰው የግድ የሚያልፍበትን አንድ ጥያቄ ያስተናግዳሉ። ይህም ለክርስቲያኖች ከተፈቀዱልን ከሁለቱ የሕይወት መንገዶች የእኔ ምርጫ የትኛው ነው? የሚል ነው። እነዚህ ሁለቱ መንገዶች የድንግልና ሕይወት እና የጋብቻ ሕይወት መሆናቸው ለአንድ ኦርቶዶክሳዊ ወጣት አዲስ መረጃ ላይሆን ይችላል። (1ቆሮ 7፤1-2) ጌታችን እንዳለ እስከ ሕይወት ፍጻሜ ሳያገቡ ድንግልናን ጠብቆ መኖር ተከትሎት የሚመጣውን ፈተና መቋቋም የሚችሉበት ጸጋ ለተሰጣቸው ሰዎች ብቻ የሚሆን ተጋድሎ ነው (ማቴ 19፤11)። በዚህ የተጋድሎ ሕይወት ያጌጠ ቅዱስ ጳውሎስም ስለ ጋብቻ እና የድንግልና ሕይወት በስፋት ባስተማረበት መልእክቱ ክፍል ደጋግሞ እንደተናገረው ሰው ሁሉ በዚህ የተጋድሎ ሕይወት ቢኖር መልካም እንደሆነ ጠቅሶ ይህንን መቋቋም የማይችሉ ግን ቢጋቡ የሚያስመሰግን እንጂ ነውር የሌለበት መሆኑን አስተምሯል። (፩ቆሮ. ፯፥፩) እኛ ባለንበት በዚህ ዘመን ወደ ጋብቻ ለመሄድ የወሰነ ሰው ቀድሞ የሚያልፍበት የእጮኝነት ጊዜ የሚባል እጅግ ወሳኝ ደረጃ አለ።

የእጮኝነት ጊዜ

የእጮኝነት ጊዜ በቅርቡ ለመጋባት ዝግጁ የሆኑ አንድ ወንድ እና አንዲት ሴት ወደ ትዳር ሕይወት ከመግባታቸው በፊት አንዳቸው ለሌላኛው የሚመቹ አጋር መሆናቸውን እና ቢጋቡ በጋራ የትዳርን ዓላማዎች ያሳካ ትዳር ሊኖራቸው መቻሉን የሚያጠኑበት ጊዜ ነው። ይህ ጊዜ አካሄዳቸውን ከእግዚአብሔር ጋር ላደረጉ እና ዓላማውን ለተረዱ እጅግ ጠቃሚ የመሆኑን ያህል፥ ፈተና የበዛበት እና ላልተጠነቀቁ ሰዎች ደግሞ መሰናከያ ወጥመድ ሊሆን የሚችል ነው። ቤተ ክርስቲያን ‘የእጮኝነት ጊዜ’ ብላ የምትጠራው ሁለቱ ሰዎች የፍቅር ግንኙነት ከጀመሩበት አንሥቶ እስኪጋቡ ያለውን የመጠናናት ጊዜ ሲሆን ከጋብቻ እና ከእጮኝነት ውጪ የሆነ ቤተ ክርስቲያን ዕውቅና የሰጠችው ሌላ የጾታዊ ግንኙነት ሂደት የለም።

እጮኝነት መቼ?

አንድ ኦርቶዶክሳዊ ወጣት ወደ ጋብቻ የሚመራውን የእጮኝነት ሕይወት መች መጀመር አለበት የሚለውን መረዳት ወደ ሕይወታችን ሊመጡ የሚችሉ ብዙ ፈተናዎችን ለማስቀረት አልያም ለመሻገር እጅግ ጠቃሚ ነው። የእድሜ እና የአካል ጉልምስና ብቻውን ወደዚህ ሕይወት ለመግባት በቂ አይደለም። የእጮኝነት እንዲሁም የጋብቻ ሕይወት ከእድሜ ባሻገር መንፈሳዊ፣ አእምሮአዊ እና ኢኮኖሚያዊ ዝግጅትን የሚጠይቅ ነው።

ሀ. መንፈሳዊ ዝግጅት

መንፈሳዊ ዝግጁነት ማለት አንድ ወጣት ሕይወቱን ከሌላ ሰው ጋር ከመጋራቱ በፊት ከአምላኩ ጋር የሚሆንበት ጊዜ ያስፈልገዋል ማለት ነው። ከእግዚአብሔር ጋር መሆን ማለት እያንዳንዱ ክርስቲያን ከአምላኩ ጋር ያለውን ጥብቅ ትስስር የሚመለከት ነው። ከእጮኝነት በፊት ያለው የወጣትነት የብቸኝነት ጊዜ በመንፈሳዊ ሕይወት ለማደግ ለሚደረግ ተጋድሎ እጅግ የተመቸ ነው። መምህራችን ቅዱስ ጳውሎስ “ያላገባ ጌታውን እንዴት ደስ እንደሚያሰኝ የጌታን ነገር ያስባል፣ ያገባ ግን ሚስቱን እንዴት ደስ እንደሚያሰኝ የሚስቱን ነገር ያስባል፤ ልቡም ተከፍሏል” (1ቆሮ 7፡32-33) እንዳለ በትዳር ሐሳብ ሳንያዝ እግዚአብሔር አምላካችንን ደስ የምናሰኝበትን ምግባር ገንዘብ ለማድረግ መታገል ያስፈልጋል። ጾም፣ ጸሎት እና ስግደትን ማዘውተር እንዲሁም ሕይወትን ንስሓ እና የቅዱስ ቁርባን ሕይወትን መምራት ለብቻችን በሆንበት ጊዜ ሊደረጉ የሚገባቸው ናቸው። እንደዚህ ዓይነት መንፈሳዊ ልምምዶች ከትዳር በኋላ የምንሞክራቸው ሳይሆን የትዳር ኃላፊነቶችን ከመቀበላችን በፊት ገንዘብ ልናደርጋቸው የሚገቡ ናቸው። ለዚህም ነው ፈረንጆቹ ‘your relationship is as good as your singleness’ የሚሉት። በብቸኝነት ጊዜ ያልነበሩንን ምግባራት ከሌላ ሰው ጋር ከሆንን በኋላ መላመድ አስቸጋሪ መሆኑን መረዳት ያስፈልጋል።

በተጨማሪም ልቡናችን ሳይከፈል ከእግዚአብሔር በተቀበልነው ጸጋማ ዓቅማችን የፈቀደውን ያህል በእግዚአብሔር ቤት አገልግሎት በመጠመድ ከዕድሜአችን አሠራት መክፈል ያስፈልጋል። ከትዳር በኋላ አገልግሎት የሚቋረጥ ባይሆንም እንኳ እንደ ልብ ለማገልገል የሚመቸው የብቸኝነት ጊዜ መሆኑ የሚያጠራጥር አይደለም።

ሐሳቡን ስንጠቀልለው የእጮኝነት ጊዜ ይዞት የሚመጣውን ኃላፊነት ከመቀበላችን በፊት መንፈሳዊ ምግባራትን በመለማመድ በመንፈሳዊ ሕይወታችን በኩል ራስን ዝግጁ ማድረግ ያስፈልጋል። ሁሉም ኦርቶዶክሳዊ ወጣት ይህ መንፈሳዊ ዝግጁነት ሳይኖረው ወደ እጮኝነት ሕይወት ባለመግባት ራሱን ከፈተና ሊጠብቅ ይገባዋል።

ለ. አእምሮአዊ ዝግጅት

አእምሮአዊ ዝግጁነት ወጣቶች ወደ እጮኝነት ሕይወት ከመግባታቸው በፊት ከራሳቸው ጋር የሚያደርጉት ውይይት ነው። ከራስ ጋር መሆን ማለትም ራስን ማወቅ፣ ፍላጎትን መለየት፣ ደካማ ጎኖችን ማሻሻል፣ ጥንካሬን ማስቀጠል እና በአጠቃላይ “ሰው ሆኖ” ለመገኘት መሥራት ማለት ነው። ይህ ከራስ ጋር የሚደረግ ውይይት ከትዳር እና ከድንግልና ሕይወት የትኛውን እንደምንፈልግ፣ ለምን ያንን ሕይወት እንደ መረጥን አጥርቶ ከመለየት ይጀምራል። በመቀጠልም ለመረጥነው ሕይወት የተገባን እንድንሆን ራስን ማዘጋጀት ይገባል። ሁሉም ሰው የሚፈልገው የትዳር አጋር ‘ጥሩ ሰው’ ተብሎ ሊገለጽ የሚችል መሆኑ እሙን ነው። ጥሩ ሰዎችን የምንፈልገውን ያህል እኛም ለአጋሮቻችን ጥሩ ሰዎች ሆነን ልንገኝ እንደሚገባን ማሰብ ያስፈልጋል። የመጽሐፉም ትእዛዝ ‘ባልንጀራህን እንደ ራስህ ወደድ’ (ዘሌ ፲፱፥፲፰) እንደመሆኑ ሰው ራሱን ሳይወድ ባልንጀራውን ሊወድድ አይችልም። ስለሆነም የራሳችንን ሰብእና ዐውቀን እና ተረድተን፣ ደካማ አርመን እና አሻሽለን መገኘት ይኖርብናል። ያን ጊዜ ጥሩ ሰው እንዲሰጠን እግዚአብሔርን ለመጠየቅም የሞራል ብቃቱ ይኖረናል።

ብዙዎች በሚጀምሯቸው ጾታዊ ግንኙነቶች መጽናት ሳይችሉ የሚቀሩት እና ከብዙ ሰዎች ጋር በእንደዚህ ያሉ ግንኙነቶች ውስጥ እየገቡ የሚወጡት ከአጋሮቻቸው የሚፈልጉትን ነገር አስቀድመው ባለማወቃቸው ነው። ፍላጎትን መለየት መቻል ከምን ዓይነት ሰው ጋር መሆን እንደምንፈልግ እና እንደምንችል ለማወቅ እና ለመወሰን ይረዳል። ፍላጎቱን ሳይለይ ወደዚህ ሕይወት የሚገባ ሰው ግን የማያስደስቱትን እና ሊቋቋማቸው የማይችላቸውን ጠባያት እና ድርጊቶች በአጋሩ ላይ ሲያገኝ ለመለያየት ይገደዳል። የሰዎችን ጠባይ ከውጭ አይተን በአንዴ ማወቅ ባይቻልም እኛ የምንፈልገው ጠባይ ያለቸው ሰዎችን በመጠኑ መረዳት ግን ይቻላል፡፡  ስለሆነም መለያየትን ለመቀነስና ተያይዞ የሚመጣውን ጉዳት ለማስቀረት ወደ እጮኝነት ከመግባት አስቀድሞ ከራስ መክሮ፣ ስሜትን አድምጦ የራስን ፍላጎት መለየት ይገባል።

ሐ. ኢኮኖሚያዊ ዝግጁነት

ይህ በዋናነት ከገንዘብ እና ራስን እንዲሁም ቤተሰብን ለማስተዳደር ካለን ዓቅም ጋር የሚገናኝ ዝግጅት ነው። አንድ ኦርቶዶክሳዊ ወጣት ወደ እጮኝነት ሲገባ በአጭር ጊዜ ውስጥ ወደ ትዳር ለመግባት ዝግጁ መሆኑን እና የሚመሠርተውን ቤተሰብ ለማስተዳደር ዓቅም ያለው መሆኑን አስቀድሞ ማረጋገጥ ይኖርበታል። ይህም ሌሎች ዝግጅቶች ሁሉ ወደ እጮኝነት እና ትዳር ኃላፊነት ከመገባቱ በፊት አስቀድሞ የሚታሰብበት እንጂ ከገቡበት በኋላ የሚነሣ ጉዳይ አለመሆኑን የሚያመለክት ነው፡፡ በኢኮኖሚ ዝግጁ መሆን ማለት ከትዳር በፊት ባለጸጋ መሆን አልያም ቤት እና መኪና መግዛት የሚል ዝርዝር መሥፈርትን ማስቀመጥ ማለት ሳይሆን ራስን እና ቤተሰብን ማስተዳደር መቻላችንን እርግጠኞች መሆን ማለት ነው። ይህም ብዙዎች እንደሚያስቡት ወንዶችን ብቻ የሚመለከት ሳይሆን እኅቶችም ሊያስቡበት የሚገባ ጉዳይ ነው።

ከእነዚህ እንጠበቅ!

የእጮኝነት ሕይወት ከላይ ያነሣናቸውን እና የመሳሰሉትን መንገዶች ተጠቅሞ ዝግጁነትን ካረጋገጡ በኋላ ብቻ ሊገባበት የሚገባ ሕይወት ነው። ከዚህ ባለፈ ብዙዎች ወደዚህ ከሚገቡባቸው የተሳሳቱ ምክንያቶች ራስን መጠበቅ ያስፈልጋል። እነዚህም ሁሉም ጓደኞቼ የፍቅር አጋር አላቸው፣ እድሜዬ ገፍቷል፣ ብቸኝነት ይሰማኛል  እና የመሳሰሉት ምክንያቶች ሊሆኑ ይችላሉ።

በአንድ ዓይነት ዕድሜ ወይም አካባቢ ያሉ ሰዎች ሁሉ አንድ ዓይነት ዝግጁነት አላቸው ማለት ስላልሆነ እና ሁሉም ወደዚህ ሕይወት የገቡ ሰዎች አስበውበት እና ተገቢውን ዝግጅት አድርገው ስለማይገቡ የሌሎች ይህንን ሕይወት መጀመር እኛም እንድንገባበት በቂ ምክንያት ነው ማለት አይደለም። ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ “አትሳቱ! ክፉ ባልንጀራ መልካሙን አመል ያበላሻል” (፩ቆሮ ፲፭፥፴፫) እንዳለ ተገቢውን ዝግጅት ሳናደርግ ከጓደኞቻችን ያነስን እና የተበለጥን መስሎን አልያም በእነርሱ ግፊት ወደ እንደዚህ ዓይነት ግንኙነት እንዳንገባ መጠንቀቅ ያስፈልጋል።

እንኳን ሳንዘጋጅ ዝግጁ በሆንበት ጊዜ ላይ እንኳ ተገቢው ሰው ወደ ሕይወታችን ካልመጣ በትዕግሥት እና በእምነት ሆኖ የእግዚአብሔርን ፈቃድ መጠበቅ ይገባል እንጂ ዕድሜን ምክንያት አድርጎ ወደ እጮኝነት አልያም ወደ ትዳር ሕይወት መግባት አይገባም። “ለእናንተ የማስባትን አሳብ እኔ ዐውቃለሁ” (ኤር.፳፱፥፲፩) እንዳለ እግዚአብሔር በጎውን ነገር እንዲያደርግልን ምልጃ እና ጸሎታችንን ከምስጋና ጋር ለእርሱ ማሳወቅ እንጂ በአንዳች መጨነቅ አይገባንም። (ፊል. ፬፥፮)።

ዕድሜአችንን ተከትለው በሚመጡ የሆርሞን ለውጦች እንዲሁም ባለን ማኅበራዊ መስተጋብር ምክንያት በየጊዜው የሚሰሙን እንደ ብቸኝነት፣ ያለመወደድ እና ያለመፈለግ ስሜት፣ ፍትወት እና የመሳሰሉት ወደ እጮኝነት እና ትዳር እንዳይገፋፉን ትልቅ ጥንቃቄ ማድረግ ያስፈልጋል። እጮኛ መያዝ ለጊዜው ችግሮቹን የፈታ መስሎ ቢሰማንም የችግሩ ምንጭ ከእግዚአብሔር እና ከራስ ጋር አለመሆን እንጂ እጮኛ ማጣት አይደለምና ጊዜውን ጠብቆ ማገርሸቱ አይቀርም። በዚህ ጊዜ ራሳችንን ብቻ ሳይሆን አብሮን የሆነውን ያንን ሰውም እንጎዳለን። ክርስቲያን አዘውትሮ በሚቀበለው ቅዱስ ቁርባን ምክንያት እግዚአብሔር ሁሌም አብሮት አለ። ዕለት ዕለት በሚሳተፍበት የማኅበር ጸሎት (ቅዳሴ) አማካኝነት ከቅዱሳኑ ጋር ኅብረት አለውና አንዳች ጓደኛ ባይኖረው እንኳ መቼም ብቸኛ አይሆንም። የራበው ሰው ምግብ እንደማይመርጥ ሁሉ አንዳች ጉድለት በተሰማው ጊዜ የፍቅር ጓደኛ የሚመርጥ ሰውም ተገቢውን ጥንቃቄ ሊያደርግ አይቻለውም። ጎዶሎአችንን ለመሙላት ብቻ ብለን ወደ እጮኝነት መግባት እጅግ የከፋ ስሕተት ነው።

ፍትወትን ለማስታገስ፣ ሌሎች ሲያወሩ የሰማናቸውን፣ በየፊልሙ ያየናቸውን፣ በመጻሕፍት ያነበብናቸውን ድርጊቶች ለመሞከር እና ለማወቅ ወደ እጮኝነት መግባት በእግዚአብሔር ዘንድ የሚያስንቀን፣ ከመንግሥቱም የሚያርቀን ከመሆኑም በላይ እኛንም ሆነ ለዚህ ርኩሰት ተባባሪ ያደረግናቸውን ወዳጆቻችንን ለልብ ስብራት ለሚዳርግ መጠላላት ያጋልጣልና ለእንደዚህ ዓይነት የኃጢአት ግቦች ወደ እጮኝነት መግባት ነውር ነው።

ይቆየን፡፡

“እግዚአብሔር ጽዮንን መርጦአታልና፥ ማደሪያውም ትሆነው ዘንድ ወድዶአታልና፥ ይህች ለዘለዓለም ማረፊያዬ ናት መርጫታለሁና በዚህች አድራለሁ።” (መዝ. ፻፴፩፥፲፫-፲፬) እንዲል ነቢየ እግዚአብሔር ዳዊት በመዝሙሩ ቅድስት ኦርቶዶክሳዊት ተዋሕዶ ቤተ ክርስቲያን አማናዊት የእግዚአብሔር ማደሪያ የሆነችውን የእናታችን ቅድስት ድንግል ማርያምን ዓመታዊ በዓል ኅዳር ፳፩ ቀን በድምቀት ታከብራለች፡፡

“ጽዮን” ማለት “አምባ፣ መጠጊያ” ማለት ነው፡፡ “ሰው እናታችን ጽዮን ይላል፤ በውስጥዋም ሰው ተወለደ” (መዝ. ፹፮፥፭) በማለት መዝሙረኛው ዳዊት እንደተናገረ አዳምና ልጆቹ በበደል ምክንያት ለአምስት ሺህ አምስት መቶ ዘመን ከተፈረደባቸው የሲኦል እሥራት ነጻ ይወጡ ዘንድ እግዚአብሔር ወልድ ከዳዊት ዘር በተገኘችው ቅድስት ድንግል ማርያም ማኅፀን አደረ፡፡ ዘጠኝ ወር ከአምስት ቀን ማኅፀኗን ዙፋን አድርጎ ተወለደ፡፡ እኛም ኦርቶዶክሳውያን የእግዚአብሔር ማደሪያ፣ አምባ መጠጊያ የሆነችውን ድንግል ማርያምን የድኅነታችን መሠረት ናትና እናከብራታለን፣ እናመሰግናታለን፣ ከፍ ከፍም እናደርጋታለን፣ በዓሏንም እናከብራለን፡፡

ታቦተ ጽዮን በእመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም ትመሰላለች፡፡ ኅዳር ፳፩ ቀን የእመቤታችን የቅድስት ድንግል ማርያም ዓመታዊ በዓል በተለየ መልኩ የምናከብርበት ምክንያት በርካታ ቢሆኑም በዋነኛነት ታቦተ ጽዮን በፍልስጤማውያን ተማርካ በነበረበት ወቅት ዳጎን የተባለውን ጣኦት የሰባበረችበትና ልዩ ልዩ ተአምራት የፈጸመችበትን መሠረት አድርገን ነው፡፡

ሊቀ ነቢያት ሙሴ ከእግዚአብሔር በታዘዘው መሠረት ሁለት ጽላት ቀርጾ፣ የእንጨት ታቦትንም ሠርቶ ወደ ተራራ ወጣ፤ “ከማይነቅዝ እንጨትም ታቦትን ሠራሁ፤ እንደ ፊተኞቹም ሁለት የድንጋይ ጽላት ቀረጽሁ፤ ወደ ተራራም ወጣሁ፤ ሁለቱም ጽላት በእጄ ነበሩ፤ እግዚአብሔርም በተራራው ላይ በእሳት መካከል የተናገራችሁን ዐሥርቱን ቃላት ቀድሞ ተጽፈው እንደነበረ በጽላቱ ላይ ጻፈ፤ እግዚአብሔርም እነርሱን ለእኔ ሰጠኝ፡፡” (ዘዳ. ፲፥፩-፬) በማለት እንደተናገረው የቃል ኪዳኑን ታቦት ይዘው ወደ ምድረ ርስት ተጉዘዋል፡፡

ወደ ትርጓሜው ስንመጣ ታቦተ ጽዮን የእመቤታችን የቅድስት ድንግል ማርያም ምሳሌ ስትሆን፣ በውስጡዋ የያዘችው የሕጉ ጽላት የጌታችን የመድኃኒታችን የኢየሱስ ክርስቶስ ምሳሌ ነው፡፡ ታቦቷ ከማይነቅዝ እንጨት መሠራቷ የጌታን እናት ንጽሕናን የሚያመለክት ሲሆን በውጪም በውስጧም በጥሩ ወርቅ መለበጡዋ የቅድስናዋና ድንግል በሕሊና ወድንግል በሥጋ መሆኗን የሚያስረዳን ነው፡፡ እስራኤላውያንም በፊታቸው ታቦተ ጽዮንን ይዘው የሚገዳደሯቸውን ሁሉ ድል ይነሡ ነበር፡፡

ፍልስጤማውያን ለጦርነት በእስራኤላውያን ተነሡ፤ በአንድነትም ተሰብስበው እስራኤላውያንን ወጉአቸው፣ እስራኤላውያን ያለ ቃል ኪዳኑ ታቦት ተሰልፈዋልና በፍልስጤማውን ድል ተነሡ፡፡ የእስራኤል ሽማግሌዎችም “ዛሬ እግዚአብሔር በፍልስጤማውያን ፊት ስለ ምን ጣለን? በፊታችን እንድትሄድ ከጠላቶቻችንም እንድታድነን የእግዚአብሔርን የቃል ኪዳኑ ታቦት ከሴሎ እናምጣ” አሉ፡፡ ነገር ግን ቀድሞ እስራኤላውያን በድለዋልና ለፍልስጤማውያን አሳልፎ ሰጣቸው፤ ታቦተ ጽዮንም ተማረከች፡፡ (፩ኛ ሳሙ. ፬፥ ፩-፲፩) ፍልስጤማውያን እግዚአብሔርን የቃል ኪዳኑ ታቦት ወስደው ወደ ዳጎን ቤት አስገብተው ከዳጎን አጠገብ አኖሩ፡፡ በነጋም ጊዜ ዳጎን በእግዚአብሔር ፊት በግንባሩ ወድቆ አግኝተውታል፡፡

በሆነው ነገር ግር ቢሰኙም መልሰው ዳጎኑን አንስተው በስፍራው አቁመው በሩንም ዘግተው ሄዱ፡፡ በነጋም ጊዜ ግን ሲገቡ ዳጎን በግንባሩ ወድቆ ራሱ እና ሁለቱ እጆቹ ተቆርጠው ወድቀው አገኙአቸው፡፡ የእግዚአብሔርም እጅ በአዛጦን ሰዎች ላይ ከበደ፤ የአውራጃዎቿ ሰዎችም በእባጭ በሽታ ተመቱ አይጦችም በከተሞቻቸው ፈሰሱ፤ በከተማውም ላይ ታላቅ መቅሰፍት ሆነ፡፡ የቃል ኪዳኑ ታቦትም ጠንክራብናለች በማለት ከከተማቸው አውጥተው ወደ አስቀሎና ላኳት፤ የአስቀሎናም ሰዎች እጅግ ታወኩ፡፡ “እኛንና ሕዝባችንን ልታስገድሉን የእስራኤልን አምላክ ታቦት ለምን አመጣችሁብን?” ብለው ሰደዱአት፡፡ የእግዚአብሔርም ታቦት በፍልስጤማውያን ዘንድ ለሰባት ወር ቆየች፡፡ ምድራቸውም አይጦችን አወጣች፡፡ ከሕዝቡም ብዙዎች ተቀሰፉ፡፡ በመጨረሻም ከከተማቸው አውጥተው በኮረብታው ላይ ወደ አሚናዳብ ቤት ወሰዷት፤ በዚያም ለሃያ ዓመታት ቆየች፡፡

ከሃያ ዓመት በኋላም እግዚአብሔር ለዳዊት ፍልስጤማውያንን በእጁ አሳልፎ ሰጠው ድልም አደረጋቸው፡፡ “አቤቱ ወደ ዕረፍትህ ተነሥ፤ አንተና የመቅደስህ ታቦት” እንዲል ነቢየ እግዚአብሔር ዳዊት የእግዚአብሔር ታቦትን ይዘው በእልልታና በዝማሬ በክብር ወደ እስራኤል ተመለሰች፡፡ ዳዊትም በተከላት ድንኳን ውስጥ አኖራት፡፡

ከዚህ ታሪክ በተጨማሪ ከላይ የኅዳር ጽዮንን በዓል የሚከበርበት ምክንያት፡-

፩. ነቢዩ ዘካርያስ ጽዮንን በተቅዋመ ማኅቶት አምሳል ያየበት፣

፪. ቀዳማዊ ምኒልክ ታቦተ ጽዮንን ይዞ አክሱም የገባበት፣

፫. በዮዲት ጉዲት ዘመን በዝዋይ ደሴት ቆይታ ሰላም ሲሆን ተመልሳ አክሱም የገባችበት፣

፬. አብርሀ እና አጽብሐ በአክሱም ከተማ ከ፫፻፴፫-፫፻፴፱ ዓ.ም ቤተ መቅደሱን ሠርተው ቅዳሴ ቤቱን ያከበሩበት ዕለት ስለሆነ ኅዳር ፳፩ ቀን ቅድስት ኦርቶዶክሳዊት ተዋሕዶ ቤተ ክርስቲያናችን በዓሉን በድምቀት ታከብራለች፡፡ (መድብለ ታሪክ፤ ገጽ ፻፶፪)፡፡  በታቦተ ጽዮን ከተመሰለችው ከእመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም በረከት ያሳትፈን፡፡ አሜን፡፡