Archive for category: Uncategorized

ክፍል አንድ

በእንዳለ ደምስስ

ባልንጀራ የሚለውን ቃል ደስታ ተክለ ወልድ በመዝገበ ቃላት መጽሐፋቸው፡- “እኩያ፣ ባልደረባ፣ አቻ፣ አብሮ አደግ ጓደኛ፣ እንጀራ አቋራሽ” በ ማለት ሲተረጉሙት ባልንጀርነትን ደግሞ “እኩያነት፣ ባልደረብነት” በማለት ይፈቱታል፡፡

ባልንጀራ ክፉም ሆነ መልካም ነገር ሲገጥመን አብሮ የሚያዝንና የሚደሰት የልብ ወዳጅ፣ መልካሙን መንገድ የሚያሳይ፣ … ማለታችን ነው፡፡ ባልንጀርነት አብሮ በማደግ፣ አብሮ በመማር፣ አብሮ በመሥራት እንዲሁም በሙያ አጋርነት በመሳሰሉት ሁኔታዎች ሊፈጠር ይችላል፡፡ ይህ የባልንጀርነት ቁርኝት እየዳበረ የሚመጣ እንደመሆኑ መጠን በተለያዩ ምክንያቶችም ሊፈርስ ወይም ሊከስም ይችላል፡፡

ክፉ ባልንጀራ የሌላውን ሕይወት ያጨልማል፣ መልካምን ከማሰብና ከማድረግ ክፉ ሐሳቦችን ያመነጫል፣ ተግባራዊም ያደርጋል፡፡ አባቶችቻን ለዚህ ነው “ክፉ ባልንጀራ አይግጠምህ፤ ከክፉ ባልንጀራ ራቅ” እያሉ የሚመክሩት፡፡ ክፉ ባልንጀራ መልካም የሆነውን ወዳጁን ጠባይ ቀስ በቀስ በመለወጥ በሄደበት እንዲሄድ፣ በዋለበት እንዲውል፣ ከመልካም ቦታዎች ይልቅ ኃጢአትን ወደሚሠራባቸው ስፍራዎች ማለትም መንፈሳዊ ቦታዎችን አስጥሎ ወደ ጭፈራ ቤቶች፣ ዝሙት ወደሚሠራባቸውና ልዩ ልዩ ያልተገቡና በማኅበረሰቡም በእግዚአብሔርም የተጠሉ ተግባራት ወደሚከናወንባቸው ቦታዎች በመሄድ ጠፍተው እንዲቀሩ ምክንያት ይሆናል፡፡

ለዚህ እንደ ምሳሌ የሔዋንና የዲያብሎስ ወዳጅነት ማየት ይቻላል፡፡ ሰይጣን ከነበረው ክብር አምላክነትን በመሻቱ ምክንያት ከተጣለ በኋላ ለክፉ ሥራው ተባባሪ ለማግኘት በእባብ ላይ አድሮ ወደ ሔዋን ቀረበ፡፡ የአዳምና ሔዋን በገነት ውስጥ በተድላ በደስታ መኖር አበሳጭቶታል፡፡ እኔ ወድቄ ሌላው ለምን ይኖራል? በሚል በእባብ ላይ አድሮ ከሔዋን ጋር ባልንጀርነትን መሠረተ፡፡ እባብም ሴቲቱን “እግዚአብሔር በገነት ካለው ዛፍ ሁሉ አትብሉ ያላችሁ ለምንድነው?” አላት፡፡ ሴቲቱም “በገነት መካከል ካለው ከሚያፈራው ዛፍ ፍሬ እንበላለን፤ ነገር ግን በገነት መካከል ካለው ከዛፉ ፍሬ፤ እግዚአብሔር አለ “እንዳትሞቱ ከእርሱ አትብሉ፣ አትንኩትም” አለን በማለት አስረዳችው፡፡ (ዘፍ.፫፥፫)

በእባብ ላይ ያደረው ሰይጣንም “ሞትን አትሞቱም፤ ከእርሱ በበላችሁ ቀን ዐይኖቻችሁ እንዲከፈቱ እንደ እግዚአብሔር ስለሚያውቅ ነው እንጂ፡፡” አላት፡፡ ሔዋንም እጅግ ለመብላት ጓጓች፤ ከዕፀ በለሱ ቀጥፋም ለአዳም ሰጠችው፤ ሁለቱም በመብላታቸው ዐይኞቻቸው ተከፈቱ፤ እግዚአብሔርንም አስቆጡት፤ ከገነት ወደ ምደረ ፋይድ ተጣሉ፡፡ ይህ ሁሉ ከክፉ ባልንጀራ ጋር ወዳጅነት መመሠረት ያስከተለው ጥፋት ነው፡፡

ባልንጀርነትን ከሚያበላሹ ነገሮች መካከል ጥቂቶቹን ብንመለከት፡-

በመንፈሳዊ ሕይወት መዛል፡- በመንፈሳዊ ሕይወት ስንዝል ለሥጋዊ ፍላጎት ተላልፈን እንሰጣለን፡፡ ነፍሳችን በሥጋችን ላይ ትሠለጥናለች፡፡ በተለይ በወጣትነት ዘመናችን ስሜታዊነት ስለሚያይልብን ይህንንም ያንንም ለመሞከር በምናደረግው ጥረት ውስጥ መንፈሳዊ ሕይወታችን ይጎዳል፡፡ በዚህ ወቅት መንፈሳውያን ወንድሞቻችንና አኅቶቻችንን ትተን ከማይመስሉን ጋር የሥጋን ሥራ ለመሥራት እንፈጥናል፡፡ ይህ ደግሞ በሕወታችን ውስጥ ከእግዚአብሔር ጋር እንኖራለን፣ እናሳካዋለንም ብለን ያሰብናቸው ነገሮች ሁሉ ከንቱ ሆነው ይቀራሉ፡፡ ቀድሞ የነበረንን ማንነት እያጣን መንፈሳዊነትን እርግፍ አድርገን እንድንተው ያደርገናል፡፡

ነገር ግን ከዚህ ይልቅ መንፈሳዊ ሕይወታችንን ሊያጠናክሩልን፣ ብንወድቅ የሚያነሡንን፣ ብንደክም የሚያበረቱንን መልካም ወንድሞችና እኅቶችን መጠጋት ይገባል፡፡

የአቻ ግፊት፡- በብዙ ወጣቶች ዘንድ በተለይም በግቢ ጉባኤት ተማሪዎች ዘንድ ጎልተው ከሚታዩ ችግሮች አንዱ የአቻ ግፊት ነው፡፡ ከመንፈሳዊው ሕይወት እንድንወጣ ብልጭልጩን ዓለም እያሳዩ ከእግዚአብሔር እንድንለይ ከሚያደርጉን አቻዎቻችን መራቅ ተገቢ ነው፡፡ በአቻ ግፊት ምክንያት አዲስ ጠባይ እንድንይዝና ለማይገቡ ክፉ ጠባይት ተላልፈን እንዳንሰጥ ጥንቃቄ ማድረግ ያስፈልጋል፡፡ “ሁሉን መርምሩ፤ መልካም የሆነው ያዙ” ተብለናልና፡፡ (፩ተሰ.፭፥፳፩)

በወጣትነት ዘመናችን በተለይም በግቢ ጉባኤ ሕይወታችን ውስጥ መልካም እየመሰሉን ከእግዚአብሔር አንድነት ከሚለዩን በዙሪያችን ካሉ ባልንጀሮቻችን መራቅ ይጠበቅብናል፡፡   ለመንፈሳዊ ሕይወታችን እንቅፋት የሆኑትን በመራቅ መንፈሳዊ ወንድሞቻችንና እኅቶቻችንን መከተል፣ መንፈሳዊ መጻሕፍትን በማንበብና ከመንፈሳዊ ሕይወታችን ሊያርቁን ከሚችሉ አካባቢዎች መራቅና ጊዜያችንን በአግባቡ በመምራት በአቻ ግፊት እንዳንወድቅ ይረዳናል፡፡

የሚጠቅመንና የሚጎዳንን መለየት፣ አባቶችን ማማከር፣ ወደ መልካም መንገድ ሊመሩን የሚችሉ አርአያ የምናደርጋቸውን ወንድሞችና እኅቶችን መከተል፣ ዘወትር በመንፈሳዊ ሕይወታችን በመትጋት የአቻ ግፊትን ተጽእኖ በመቋቋም በራስ መተማመንን ማጎልበት ይጠበቅብናል፡፡

ከላይ ከተመለከትናቸው ውጪ ክፉ ባልንጀርነት የሚፈጥረብን ተጽእኖ ቀላል አይደለም፡፡ በዚህም ምክንያት ክፉ ባልንጀርነት አለመተማመንን፣ ክፉ ጠባያት እንድንለምድ፣ ራስን ብቻ እንደንወድ፣ … ከመንፈሳዊነት እንድንወጣ ሊያደርገን ይችላል፡፡

ሀ. አለመተማመን፡-  በባልንጀሮች መካከል መልካሙን ግንኙነት ከማጠናከር ፋንታ የግል ጥቅምን በመሻት ወይም በባልንጀራ ላይ በመቅናትና የባልንጀራን የሆነን ሁሉ በመመኘት በሚፈጠሩ ያልተገቡ ጠባያትና ድርጊቶች ምክንያት ጤናማ የባልንጀርነት ግንኙነት ሊበላሽ ይችላል፡፡ ይህም በባልንጀሮች መካከል አለመተማመንን ይፈጥራል፡፡

ራስን ልዩ አድርጎ መቁጠር፣ በባልንጀራ ላይ የበላይ ሆኖ ለመታየት መጣር፣ ራስን ብቻ መውደድ፣ … ወዘተ በሁለቱ አካላት መካከል አለመተማንን ወደ ከፍተኛ ደረጃ ሊያደርስ ይችላል፡፡ ይህም እስከ ጠላትነት ሊያደረስ የሚችል አካሄድ ነው፡፡ ከዚህ ውጪ በሥነ ምግባር ያለመታነጽ፣ ከመንፈሳዊ ሕይወት ማፈንገጥና ለሥጋ ምኞትና ፍላጎት ብቻ ማደር በጎውን መንገድ እንዳናስብ መንገዱን ስለሚዘጋ ባልንጀራን ወደ ሥጋዊ አስተሳሳብና ድርጊት እንዲመራ በር ይከፍታል፡፡

ለ. ክፉ ጠባያትን ማስለመድ፡- በባልንጀሮች መካከል መልካም ጠባያት እንዳለ ሁሉ ክፉ የምንላቸው ጠባያትን ሊንጸባረቁ ይችላሉ፡፡ በተለይም የጓደኛ አመራረጣችንና አያያዛችን ወደማንፈልገው አካሄድ ሊመራን ይችላል።፡ ይህም ሕይወታችንን በመልካም ሥነ ምግባር እንዳንመራ እንቅፋት ይሆንብናል፡፡ ለመሆኑ ባልንጀራችን ማነው? በሕይወት፣ በባህል፣ በእምነት እንመስለዋለን? ውሎውን እንውላለን? በሃይማኖት አንድ ነን? የቅድስት ቤተ ክርስቲያንን ዶግማ፣ ቀኖና፣ ትውፊትና ሥርዓትን ይጠብቃል? እነዚህንና ሌሎችንም መመርመር ያስፈልጋል፡፡

ቤተ ክርስቲያንን አስጥሎ ለሥጋ ብቻ በማድላት ከጸሎት ይልቅ ሙዚቃን፣ ከመንፈሳዊ አገልግሎት ይልቅ ሥጋን ለመስደሰት የሚፈጥን ከሆነ ይህ ክፉ የክፉ ባልንጀራ ጠባይ ነውና መራቅ ያስፈልጋል፡፡ ሁል ጊዜ ከመልካም ይልቅ እግዚአብሔርንና አገልግሎትን የሚያስጥሉ ክፉ ጠባያትን የሚያስለምደን በመሆኑ ከዚህ ጋር ከመተባበር ልንቆጠብ ያስፈልጋል፡፡ ከማይመስሉን ጋር በክፉ መጠመድ አይገባም፡፡ ክፉ ባልንጀርነት መልካሙን አመል ያጠፋልና፡፡ (፩ቆሮ.፲፭፥፴፫)

ሐ. ራስን ብቻ መውደድ፡- ራሳችንን ብቻ የምንወድ ከሆነ ለሌላው ግድ አይኖረንም፡፡ ሁል ጊዜ ራሳችንን በማስቀደማችን ለሌሎች እንዳንኖር፣ ለባንጀሮቻችን ትኩረት እንዳንሰጥና ባልንጀሮቻችን እኛ በቀደድነው መንገድ ብቻ እንዲጓዙ ተጽእኖ እናሳድራለን፡፡ ይህ አካሄድ ደግሞ “እኔ ብቻ” አስተሳሰብን በከፍተኛ ሁኔታ እንዲጎለብት ስለሚያደርግ ከምናመልከው እግዚአብሔር ይለየናል፤ ወደ ክፋትም ይመራናል፡፡ ራሳችንን ብቻ በወደድን ቁጥር ለሌላው ክብር ለመስጠት እንቸገራለን፡፡ ስለዚህ ባልንጀራችን በተቸገረ ጊዜ ከአጠገቡ ከመቆም ይልቅ ውድቀቱ እንዲፋጠን ግፊት እናደርጋለን፡፡ በትምህርትም ይሁን በልዩ ልዩ ዕውቀት፣ በሀብት፣ … የሚበልጠን መስሎ ከተሰማን ከእርሱ ከመማር ይልቅ ለመጣል ጥረት እናደርጋለን፡፡ ይህ አካሄድ ደግሞ ከእግዚአብሔርም ከሰውም ሳንሆን እንድንቀር ያደርግናል፡፡

በግቢ ጉባኤያት ውስጥ የምንሳተፈው እርስ በእርስ ተደረዳድተን ስንሳተፍ አንዱ ያላወቀውን በማሳወቅ፣ በመረዳዳት መጓዝ እንጂ ሊበልጠኝ ይችላል በሚል ሰበብ በባልንጀራ ላይ ክፉ ማድረግን ልንጸየፍ ይገባል፡፡ ግቢ ጉባኤያት እግዚአብሔርን የምናውቅበት፣ በዕውቀት በጥበብ የምንበለጽግበትና መልካም ባልንጀርነትን የምንመሠረትበት ለሌሎችም አርአያ ሆነን የምንገኝበት መልካም አጋጠሚ መሆኑን በመረዳት ራስን ብቻ ከመውደድ አልፈን መንፈሳዊ ፍሬ ልናፈራ ይጠበቅብናል፡፡

ባልንጀራን መውደድ በረከትን ያሰጣል፤ ከእግዚአብሔርም ጋር ሕብረት እንድንፈጠር ይረዳናል፡፡ ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ አምላክ ሲሆን የእኛን ሥጋ ለብሷልና እኛን ያድነን ዘንድ በቀራንዮ አደባባይ በመስቀል ላይ ተሰቅሏል፡፡ ሰውን በመውደዱ እስከ ሞት ድረስም የታመነ ሆነ፡፡ “ስለ ወዳጆቹ ሕይወቱን አሳልፎ የሚሰጥ ሰው ያለ እንደሆነ ከዚህ የሚበልጥ ፍቅር የለም” እንዲል (ዮሐ.፲፭፥፲፫) ቅዱስ ዮሐንስ፡፡

ክፉ ባልንጀርነት በተመለከተ እነዚህን ከላይ የጠቀስናቸውን ነጥቦች አነሣን እንጂ ሌሎችንም ማንሣት ይቻላል፡፡

በተቃራኒው ራስን ከክፉ ባልንጀራ በማራቅ መልካም ባልንጀርነትን መመሥረትና በምግባር በሃይማኖት ታንጾ መኖር ከእግዚአብሔር ጋር ያለንን ግንኙነት እንድናጠናክር ያደርገናል፡፡

ይቆየን

በስመ አብ ወወልድ ወመንፈስ ቅዱስ አሐዱ አምላክ አሜን!

በሀገራችን በኢትዮጵያ በገጠርና በከተማ የምትኖሩ፣

ከሀገር ውጭ በተለያዩ አህጉር የምትገኙ፣

የሀገራችንን ዳር ድንበር ለመጠበቅና ለማስከበር በየጠረፉ የቆማችሁ፣

በሕመም ምክንያት በየፀበሉና በየሆስፒታሉ ያላችሁ፤

እንዲሁም የሕግ ታራሚዎች ሆናችሁ በየማረሚያ ቤቱ የምትገኙ ኢትዮጵያውያንና ኢትዮጵያውያት ሁሉ፡-

በፍጹም ፍቅሩ እኛን ወደ ሰላም ለማምጣት በእኛ ሰውነት በዚህ ዓለም የተወለደው ጌታችን አምላካችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ እንኳን ለብርሃነ ልደቱ በደኅና አደረሳችሁ!

“ትእምርተ ሰላምነ ወልድ ተወልደ ለነ፡ የሰላማችን ሰንደቅ ዓላማ የሆነው ወልድ ወይም ወልደ እግዚአብሔር ኢየሱስ ክርስቶስ ለኛ ተወለደልን” (ድጓ ዘቅዱስ ያሬድ)

ዓለም ሁሉ በተለይም የክርስቲያኑ ዓለም በትክክል እንደሚያውቀው ቅዱስ መጽሐፍ በሰዎች የቋንቋ ዘይቤ የተጻፈ የእግዚአብሔር ቃል ነው፤ በመንፈሳዊም ሆነ በዓለማዊ ርእዮት ቋንቋ የመልእክት ማስተላለፊያና መግባቢ መሳሪያ እንደሆነ ይታወቃል፤ እግዚአብሔርም ከጥንት ጀምሮ መልእክቱን በዚህ መንገድ ለሰዎች ሲያስተላል ኖሮአል፤ የሚያስተላልፈውም መልእክት እንዲሁ ተሰምቶ እንዲቀር ሳይሆን እንዲታወቅ፣ እንዲታመን እንዲተገበርና ሰዎች እንዲጠቀሙበት ነው፤ ከሚፈለገው ጥቅም ለመድረስም ሰዎች መልእክቱን በሚገባ መረዳት የግድ ይሆናል፤ ሰዎች እንዲረዱት ደግሞ በቋንቋቸውና በባህላቸው ዘይቤ ሊነገራቸው ይገባል፤

በመሆኑም እግዚአብሔር ቃሉን በሰዎች ቋንቋ ባህላዊ ዘይቤ መልእክቱን ለዓለም ሲያስተላልፍ ኖሮአል ቤተክርስቲያንም ይህንን መሠረት አድርጋ የእግዚአብሔርን ቃል በሰው ቋንቋ ዘይቤ ታስተምራለች፤ ከዚህ አንጻር በሰው ልማዳዊ የዘይቤ ቋንቋ ለጌታችን ኢየሱስ ክርስቶስም “የሰላም ሰንደቅ ዓላማ” የሚል ቅፅል ተሰጥቶታል፡ ምክንያቱም ንጉሥም ወታደርም ተራው ሕዝብም የሀገሩ ነጻነትና ክብር፤ አንድነትና ሉዓላዊነት ምልክት የሆነውን ሰንደቅ ዓላማ ተከትሎ ስራ ይሰራል ክብሩንም ይገልፃልና ነው፤ ተከተል አለቃህን ተመልከት ዓላማህን የሚለው ብሂልም ይህንን ያንፀባርቃል፡፡

የተወደዳችሁ የመንፈስ ቅዱስ ልጆቻችን

ምእመናንና ምእመናት!

ጌታችን በመድኅንነቱ የሁላችን የሰላም ሰንደቅ ዓላማ በመሆኑ መምህራችን ቅዱስ ያሬድ የሰላማችን ሰንደቅ ዓላማ የሆነ ልጅ ተወለደልን ብሎ ይገልፀዋል፤ ጌታችን በዛሬው ዕለት በቤተልሔም ሰውነታችንን ሰውነት አድርጎ መወለዱ ራሱ የሰላም ማሳያ ምልክት ነው፤ ምክንያቱም ሳይወደን አይቀርበንም፤ አይዋሐደንምና ነው፤ በልደቱ ዕለት “ለዕጓለ እመሕያው ሠምሮ የሰው ልጅን ወደደው” ተብሎ በቅዱሳን መላእክት የተዘመረበትም ምክንያት ይኸው ነው፡፡

እንደ እውነቱ ከሆነ ጌታችን የተዋሐደው ሰውነት የወዳጁ አልነበረም የጠላቱ እንጂ፤ ቅዱስ መጽሐፍ ይህንን ሲገልፅ “ጠላቶቹ ሳለን እግዚአብሔር በልጁ ሞት ታረቀን” ይላልና ነው፡ በዚህ ዓለም የኖረውም ከሚያሳድዱት፣ ከሚከሱት፤ ስሙን ከሚያጠፉና ሊገዱሉት ከሚከጅሉ ጋር እንጂ ከወዳጆቹ ጋር ብቻ አልነበረም፤ እሱ ግን ሁሉንም በፍቅር ይቀበል ነበረ፤ ይፈውስና ያድን ነበረ፤ ያስተምርም ነበረ፤ ለሁሉም ስርየተ ኃጢአትን ሰጠ ለጠላቶቹም ጸለየ፤ ጌታችን በዚህ ሁሉ ለኛ አርእያና የተግባር መምህር በመሆኑ የሰላም ሰንደቅ ዓላማችን ነው፡፡

ምእመናንና ምእመናት

ዓለም በጌታችን ዕለተ ልደት የተዘመረውን ሰማያዊውን የሰላም መዝሙር መዘመር ከጀመረች እነሆ ዛሬ ድፍን ሁለት ሺሕ ዐሥራ ስድስት ዓመት ሆነ፤ የሰላሙ መዝሙር ዛሬም በመላው ዓለም በሚገኙ ክርስቲያኖች ይዘመራል፤ ይሁን እንጂ በዚህ ዓለም ሰላም ሰፍኖ እየታየ አይደለም፤ ይህ ለምን ሆነ ቢባል ደምበኛ መልስ ሊሆን የሚችለው እግዚአብሔርን አለማመንና አለመፍራት ያመጣው ችግር ነው የሚል ነው፤ ምክንያቱም ሃይማኖትና ፈሪሐ እግዚአብሔር ከሌለ ፍትሕ ይጐድላል፣ ፍትሕ ከጐደለ ብሶት ይፈጠራል፣ ብሶት ካለ ሰላም ሊኖር አይችልም፤ በሁሉም

የዓለማችን ክፍል ሃይማኖትና ፈሪሐ እግዚብሔር እየተዘነጋ በመሄዱ ቀውሱ ተባብሶ ይታያል፤ የሰው ልጅ ኑሮ በየትም ይሁን በየት በስጋት የተሞላ ሆኖአል፤ የሚወራው ሁሉ ስለ ግጭት ስለአየር ብክለት ስለ ረኃብና እልቂት ሆኖአል፤ ዓለም የጉልበተኞችና የባለ ሀብቶች ብቻ እንድትሆን የተፈጠረች እስክትመስል ድረስ ከባድ የፍትሕ መዛባት አጋጥሞአታል፤ የዝቅተኛው ማኅበረሰብ ሰብአዊ መብት ተዘንግቶአል፣ ከዚህ አኳያ ዓለም በዚህ እስከ ቀጠለች ድረስ ሰላም የማግኘቷ ዕድል በጣም አጠራጣሪ ነው፡ የክርስቶስ ልደት ያስተማረን ግን እንደዚህ አልነበረም፡፡

ጌታችን የተወለደው በተዋበና ምቹ በሆነ የሀብታም ቤት ሳይሆን በከብቶች በረት ነበረ፤ የተገለጠውም ለባለሥልጣኖች ሳይሆን ዝቅተኞች ለሚባሉ እረኞች ነበረ፤ ልዑላኑ ሰማያውያንና ትሑታኑ ምድራውያን በአንድነት አገናኝቶ ስለ ሰላም በጋራ እንዲዘምሩ አደረገ፤ አሳዳጅ ሳይሆን ተሳዳጅ ሆኖ በግብጽ አገር በመንከራተት አደገ፤ ይህን ሁሉ ያደረገው እኛ እሱን እያየን እንደ ሰንደቅ ዓላማ እንድንከተለው ነበር፤ ጌታችን ከባለሥልጣናቱና ከባለሀብቶቹ ይልቅ በድሆቹ ደረጃ የተወለደው ለድሆቹና ለዝቅተኞቹ ትኩረት እንድንሰጥ ለማስተማር ነው፤ የእኛ ድርጊት ግን ግልባጩ ሆኖ እየተስተዋለ ነው፡፡

እጅግ የሚያሳዝነው ደግሞ ክርስቲያን ነኝ ብሎ፤ በስመ እግዚአብሔር ተሰይሞ፤ መስቀልን በአንገቱ ተሸክሞ የእሱ መሰል በሆነው ወይም መስቀል በተሸከመው ወንድሙ እና እኅቱ እንዲሁም በመሰል ፍጡር ላይ ያለ ርኅራኄ ሲጨክን መታየቱ ነው፡ እንዲህ እየሆነ እንዴት ሰላም ይምጣ? እግዚአብሔርስ እንዴት በረከቱ ይሰጣል? ይህ እጅግ በጣም ሊታሰብበት የሚገባ ጉዳይ ነው፡፡

የተወደዳችሁ የመንፈስ ቅዱስ ልጆቻችን

ምእመናንና ምእመናት!

እኛ ኢትዮጵያውያን ከእንዲህ ዓይነቱ የሃይማኖትና የሞራል ዝቅጠት በአስቸኳይ መውጣት አለብን፤ ጠቡ፤ መለያየቱ፣ መጨካከኑ፤ ለኔ ለኔ መባባሉ ከረምንበት፤ ሆኖም ያመጣልን ነገር ቢኖር ሁለንተናዊ ውድመት ብቻ ነው፡ ያስገኘልን ትርፍ ይህ መሆኑ እያወቅን በዚሁ ልንቀጥል አይገባም፡ ሰው ችግሩን በልቡ እያወቀ በዓይኑ እያየ እንዴት ገደል ውስጥ ይገባል? ዕርቅና ይቅርታ ማንን ጐዳ? ሰላምና አንድነት ማንን አከሰረ? ሰበብ አስባብ እየተፈለገ በሆነውም ባልሆነውም ከመተላለቅ ለምን ኢትዮጵያ የሁላችን ናት ብለን በእኩልነትና በስምምነት መኖር አቃተን?

ሦስት ሺሕ ዘመናት አብረው የኖሩ ሕዝቦች እንዴት ችግራቸውን በጠባይና በብልሐት ማስወገድ አቃታቸው? ይህ ከቶ ሊሆን አይገባም፤ ሁላችንም ሰክን ብለን እናስብ፤ ለሁሉም የማሰቢያና የመመካከሪያ ጊዜ ፈጥረን ችግሩን በስፍሐ አእምሮ እንፍታው፡ ችግርን በምክክርና በይቅርታ መፍታት አማራጭ የሌለው ጥበብ ነው፤ የሃይማኖት መሪዎች፤ የሀገር ሽማግሌዎች፤ ምሁራንና ልኂቃን በዚህ ተግተን ልንሰራ ይገባል፤ መንግሥትና የፓለቲካ ፓርቲዎችም ለዚህ የበኩላቸውን ድጋፍ ያድርጉ፤ በዚህም ሰላማችንን እንመልስ፡፡

በመጨረሻም

በአሁኑ ጊዜ በሀገራችን በተከሠተው የድርቅና የሰው ሰራሽ ምክንያት በችግር ላይ የወደቁ ወገኖች በርካታ ናቸው በመሆኑም የወገን ደራሽ ወገን ነውና ሁሉም ካለው ብቻ ሳይሆን የቀን ቍርሱን ለተቸገሩ ወገኖች እንዲለግስና በመተጋገዝ ረኃቡን እንድንከላከለው ጥሪያችንን በእግዚአብሔር ስም እናስተላልፋለን፡፡

መልካም የልደት በዓል ያድርግልን

እግዚአብሔር አምላክ ኢትዮጵያንና ሕዝቦችዋን ይባርክ!! ወስብሐት ለእግዚአብሔር!!! አሜን።

አባ ማትያስ ቀዳማዊ ፓትርያርክ ርእሰ ሊቃነ ጳጳሳት ዘኢትዮጵያ ሊቀ ጳጳስ ዘአኵስም ወዕጨጌ ዘመንበረ ተክለ ሃይማኖት አዲስ አበባ – ኢትዮጵያ

ዲ/ን ስንታየሁ አለማየሁ

ሰው በእግዚአብሔር አርአያና አምሳል የተፈጠረ፣ ነገር ግን ከሁሉ የሚልቅ ዕፁብ ድንቅ ፍጥረት ነው። ከአፈር መፈጠሩ ሲታይ “ታስበው ዘንድ ሰው ምንድነው?” ፤ በእግዚአብሔር አርአያና አምሳል መፈጠሩ ሲታይ ደግሞ “ከመላእክት ይልቅ በጥቂት አሳነስኸው፤ የክብርና የምስጋና ዘውድ ጫንህለት፥ በእጆችህም ሥራ ላይ ሾምኸው” ማለቱ የእግዚአብሔርን ቸርነት ሁሉን በአግባቡና በሥዓቱ ፈጥሮ የሚገዛ አምላክ መሆኑን ያስገነዝበናል፡፡ (ዕብ. ፪፥፮-፯)

እግዚአብሔር ሰውን በዚህ በሚያስደንቅ ሁኔታ ከ፬ቱ ባሕርያተ ሥጋ (ከአፈር፣ ከነፋስ፣ ከእሳትና ከውኃ) እና ከ ፫ቱ ባሕርያተ ነፍስ (ሕያዊት፣ ለባዊት፣ ነባቢት) ፈጥሮ ፍጥረትን ሁሉ እንዲጠብቅ፣ እንዲገዛ አድርጓል። የሥጋ ባሕርያት እርስ በርሳቸው የሚቃረኑ ቢሆኑም እንኳ በሰው ላይ ተስማምተውና ጸንተው የፈጣሪን ከሀሊነት አሳይተዋል ። ስለዚህም የሰው ልጅ ስንል የነፍስ እና የሥጋ ተዋሕዶ ማለታችን ነው። የሥጋንና የነፍስን ሚዛን አስማምቶና ከኃጢአት ርቆ የሚኖር ሰው እርሱ በሁለት በኩል የተሳለ ሰይፍ ነው።

በሁለት በኩል የተሳለ ሰይፍ በሁለቱም በኩል መሥራትና የታለመለትን ውጤት ማስገኘት ይችላል።  ማለትም መቁረጥ ከሆነ መቁረጥ፣ መጥረብ ከሆነ መጥረብ… ፤ እንዲሁ ሰው ነፍሱንና ሥጋውን በእግዚአብሔር ቃል፣ በመልካም ምግባርና ሃይማኖት በመጠበቅ ከገለጠ እርሱ በሁለት በኩል የተሳለ ሰይፍ ነው። ምክንያቱም በእምነት የተገለጠ ክርስትና ነፍሳትን ወደ እግዚአብሔር መንግሥት ያደርሳልና።

ነፍሳችን ከእግዚአብሔር ከተቀበለችው አንዱ ጸጋ ዐዋቂነት ነው። በእምነት በጎ ሥራን ለመሥራት ዕውቀት ያስፈልጋል። በእምነት፣ በዕውቀትና በጥበብ እንደ ባለ አእምሮ ከተመላለስን ለዓለም ምሳሌ ሆነን በክብር በጨለማው ውስጥ እናበራለን። ነገር ግን ዕውቀታችንና ጥበባችን ከእግዚአብሔር ከለየን፤ እግዚአብሔር በሐዋርያው ላይ አድሮ እንደ ነገረን “እግዚአብሔርን ለማወቅ ባልወደዱ መጠን እንዲሁ እግዚአብሔር ይህን የማይገባውን ይሠሩ ዘንድ ሰነፍ አእምሮን ሰጣቸው” እንዲል ይገሥጸናል። (ሮሜ. ፩፥፳፰)

በሁለት በኩል መሳል ለምን ያስፈልጋል?

በሁለት በኩል መሳል የሥጋን ባሕርይ ለነፍስ በማስገዛት የእግዘብሔርን ስም በመቀደስ ክብሩን እንዲወርስ ያደርጋል። ሰዎች በሁለት በኩል መሳላቸው ከራስ አልፈው ለሌሎች ነፍስ መዳን ምክንያት ይሆናሉ። እንዴት ቢሉ፡- የእግዚአብሔርን ቃል በማስተማር፣ በመምከር፣   በማሳመን ብዙዎችን ከገቢረ ኃጢአት ወደ ገቢረ ጽድቅ ይመልሳሉ። ሃይማኖትንና ምግባርን አስተባብረው በርትተው በመሥራትም የተራበ ያበላሉ፣ የተጠማ ያጠጣሉ፣ የታረዘ ያለብሳሉ፣ አልፎ ተርፎም ለብዙዎች አርአያ ይሆናሉ፡፡ ለዚህ ነው ታላቁ አባት ብፁዕ አቡነ ሺኖዳ “ለራሱ ብቻ የኖረ ሰው አልኖረም ማለት ነው” ያሉት። ሰው በሕይወቱ የእግዚአብሔርን ቃል ከመማር በተጨማሪ የዓለምን ፍልስፍናና ዕውቀት ማወቅ ተገቢ ነው። እንዲህ ሲሆን ለሁሉም በሚገባው ቋንቋ ነገረ እግዚአብሔር አስተምሮ ለመንግሥቱ ያቀርባልና።

“እግዚአብሔር የለም” በሚሉ ሰዎች ፊት እግዚአብሔር መኖሩን እነርሱ በደረሱበት የዕውቀት ልክ ገልጦ ሲመሰክር “ስለዚህ በሰው ፊት ለሚመሰክርልኝ ሁሉ እኔ ደግሞ በሰማያት በአባቴ ፊት እመሰክርለታለሁ” የሚለውን ሽልማት ይጎናጸፋል፡፡ (ማቴ. ፲፥፴፪) በመንግሥቱም እንደ ፀሐይ ደምቆ ያበራል። ሰዎች በመንፈሳዊም ሆነ ዓለማዊ ሕይወታቸው በሁለት በኩል የተሳለ ሰይፍ ሲሆኑ ተልእኳቸው በስኬት ይታጀባል፤ ከራሳቸው አልፎ ወደ ሌሎችም ይሻገራል። ለዚህ ነው “እናንተ የምድር ጨው ናችሁ” የተባለው ። (ማቴ. ፭፥፲፫)

ጨው ከራሱ አልፎ ለሌላው ጣዕም ይሰጣል፤ አልጫውንም ያጣፍጣል። በሁለት ወገን የተሳለ ሰውም በምግባሩና በሃይማኖቱ ለሌላው የሕይወት መዓዛ ይሆናል “በሚድኑትና በሚጠፉት ዘንድ ለእግዚአብሔር የክርስቶስ መዓዛ ነንና፤ የሞት መዓዛ የሚገባቸው ለሞት፤ የሕይወት መዓዛ የሚገባቸውም ለሕይወት ናቸው” (፪ኛቆሮ ፪፥፲፭) እንዲል። የምድር ጨው (Nacl) የተገነባው ከሁለት መሠረታዊ ንጥረ ነገሮች ማለትም ከሶዲየም(Na) እና ክሎሪን(Cl) ሲሆን ሁለቱም ለብቻቸው  ለሰው ልጅ ጸር ናቸው። ነገር ግን ሁለቱ አንድ ሲሆኑ ከራስ አልፈው ለሌላ ጣዕም ይሆናሉ። ሰውም መንፈሳዊውን እና ዓለማዊው ሕይወቱን አዋሕዶ ሲገኝ በሁለት በኩል የተሳለ ሰይፍ ይሆናል፡፡ ከራሱ አልፎ በሥጋም በነፍስም ለሌላው ይጠቅማል።  ከሁሉም በላይ እግዚአብሔርን በመፍራት የሕሊናውን ሚዛን ይጠብቃል፡፡ ምክንያቱም “የጥበብ ሁሉ መጀመሪያ እግዚአብሔርን መፍራት ነው”ና፡፡ (መዝ.፻፲፩፥፲)

መንፈሳዊ አገልግሎትን ከትምህርት ጋር እንዴት ማጣጣም ይቻላል?

መንፈሳዊ አገልግሎት በእግዚአብሔር ለተለየ አገልግሎት መመረጥ እንደ መሆኑ መጠን ከትምህርት፣ ከመደበኛ ሥራችን እና ሌሎች ማኅበራዊ ሕይወታችን ጋር አጣጥሞ መጓዝ ያስፈልጋል፡፡ ለአገልግሎት መጠራታችንን ከተረዳን ከሌሎች ተግባራቶቻችን ጋር በጊዜ ለክተንና አስማምተን በዕቅድ ራሳችንን መምራት ይገባል፡፡ “… አሁንም በፊቱ ትቆሙና ታገለግሉት ዘንድ አገልጋዮቹም ትሆኑ ዘንድ እግዚአብሔር መርጧችኋልና ቸል አትበሉ” ሲል እግዚአብሔር በነቢዩ ሕዝቅያስ ላይ አድሮ እንደተናገረ፡፡ (፪ኛ ዜና. ፳፱፥፩-፲፩፤ ማቴ. ፱፥፱) መመረጥ መልካም እንደሆነ ሁሉ ለተመረጡበት አገልግሎት ታምኖ መገኘትና ማገልገል ከአንድ መንፈሳዊ አገልጋይ ይጠበቃል፡፡ ነገር ግን አገልግሎታችን ፍሬ እንዲያፈራ ሌሎች ከምናከናውናቸው ተግባራት ጋር ማስማማት ግድ ይላል፡፡

መንፈሳዊ አገልግሎት የሚከናወነው በእግዚአብሔር ፈቃድ ነው፡፡ አገልግሎቱ የመንፈስ ቅዱስ እንጂ የሰው አለመሆኑን ማመን ተገቢ ነው። በሰው ጥበብ፣ በሳይንስና ቴክኖሎጂ ረዳትነት፣ ዕውቀትና ብቃት ብቻ የሚከናወን አይደለም፡፡ የእግዚአብሔርን ፈቃድ ስንጠይቅ መንፈሳዊው አገልግሎት ብቻ ሳይሆን ለሕይወታችን ለሚያስፈልጉን ነገሮች ሁሉ መቃናት ወሳኝ ነው፡፡ “ካለ እኔ ምንም ልታደርጉ አትችሉም” ብሎናልና፡፡ (ዮሐ. ፲፭፥፭) ስለዚህ የምናከናውናቸውን ተግባራት በጊዜ ለክተንና መድበን ሁሉንም በአግባቡና በሥርዓት ማስኬድ ይጠበቅብናል፡፡ በተለይም ወጣቶች ይህንን ከተረዱ በመልካም አገልግሎታቸው እና ልዩ ልዩ ተግባራት  ለሌሎች አርአያ መሆን እንችላሉ፡፡

ወጣትንነትን ስንመለከት የእሳትነት ዘመን እንደ መሆኑ መጠን ስሜታዊነት ጎልቶ የሚታይበት ጊዜ ነው፡፡ በተለይም በግቢ ጉባኤያት አገልግሎት ውስጥ አገልግሎትን ከመደበኛ ትምህርት ጋር አጣጥሞ መጓዝ ላይ በርካታ ችግሮች ይስተዋላሉ፡፡ ከእነዚህም ውስጥ አንዱ ራስን በዕቅድ አለመምራት ነው፡፡ ዕቅድ ሲታቀድ ደግሞ በጊዜ ተለክቶ በመሆኑ ለተግባራዊነቱ ቁርጠኛ መሆንን ይጠይቃል፡፡ በተለይም በበርካታ ወጣቶች ላይ የሚታየውን ስሜታዊነት ማረቅ የሚቻለውና ለተጠሩለት አገልግሎት እንዲሁም ለመደበኛ ትምህርት አስፈላጊውን ጊዜ ሲሰጡ   ነው፡፡

በመጀመሪያ የሚያስፈልጉትንና የማያስፈልጉትን መለየት ይገባል። ቀጥሎም አሁን

ከሚያስፈልገው በመነሣት ሁሉንም በቅደም ተከተል መዘርዘር ያስፈልጋል፡፡ ምክንያቱም፡-  ጊዜ የሚባል በጣም ውድ የእግዚአብሔር ስጦታ አለና። ጊዜ በአግባቡ ከተጠቀምንበት ወርቅ ነው፡፡ ለሁሉም ጊዜው አለውና “ለሁሉ ዘመን አለው፤ ከፀሐይ በታችም   ለሆነ ነገር ሁሉ ጊዜ አለው፡፡” (መክ. ፫፥፩) እንዲል ጠቢቡ፡፡ ጊዜ የለኝም! ነገ አገለግላለሁ!  ነገ እሠራለሁ! ማለት ለተጠሩለት አገልግሎት ታማኝ ሆኖ አለመገኘትን ያመለክታልና ምክንያት ከመደርደር ይልቅ በተገቢ ጊዜና ሰዓት ተገቢውን አገልግልሎት መፈጸም ይገባል፡፡ በምንም ጊዜና ሁኔታ ውስጥ ብንሆን እንኳን ሁሉን በተገቢው መንገድ አቀናጅተን እንሠራለን፤ እናገለግላለን፡፡ በሐዋርያው ቃልም እንዲህ እንላለን” … አገልግሎት ስላለን አንታክትም” (፪ቆሮ. ፬፥፩)፡፡

እዚህ ላይ ቆም ብለን ራሳችንን አንድ ነገር እንጠይቅ፡- ጊዜ የሚያንሰኝ ለምንድነው? ለትምህርቴስ? ለአገልግሎቴ ለጓደኞቼ የምሰጠው ጊዜ ምን ያህል ነው? ለቤተሰቦቼስ? ለማኅበራዊ ሚዲያስ? … በአጠቃላይ ምን ምን እያከነወንኩ ነው ጊዜዬን የምጨርሰው? በእውኑ ለአገልግሎት ጊዜ የለኝምን? እነዚህን ጥያቄዎች መመለስ ያስፈልጋል፡፡ ከመለስን

የሚጠቅመንና የሚጎዳንን ከለየን በኋላ ሁሉን በጊዜው እንሥራ፤ “የሚሻለውን ሥራ

እንድትመረምሩና እንድትፈትኑ ክርስቶስ በሚመጣበት ቀን ያለ እንቅፋት ቅዱሳን ትሆኑ   ዘንድ” (ፊል.1፩፥፲) እንዲል፡፡ የሚጠቅመንን ማድረግ ስንጀምር ዕለት ዕለት ያለመታከት

በአግባቡ ካጠናን የሚጠበቅብንን ሁሉ በሰዓቱ ካከናወንን ጊዜ በምንም ሁኔታ ሊያጥረን

አይችልም። በተለይም ደግሞ ተማሪዎች   አንዱ ለእግዚአብሔር የምናቀርበው አሥራታችን

ጊዜ ነው። በዚህ ታምነን ከተገኘን ለነፍሳችን ስንቅ ለሥጋችን ስኬትን እናገኛለን።

በሚገባ ጊዜያችንን ተጠቅመን ትምህርታችንን ከተማርንና እርሱን ካገለገልን በማያልቅ በረከት ይባርከናል፤ በሁለት ወገን የተሳልን ሰይፎች ሆነንም እንወጣለን፡፡

አምላከ ቅዱሳን ለተጠራንበት አገልግሎት ታምነን በሥጋም በነፍስም ተባርከን ስሙን ለመቀደስ መንግሥቱንም ለመውረስ ያብቃን፡፡

ወስብሐት ለእግዚአብሔር

በዲ/ን ኢያሱ መስፍን

 ክፍል ሦስት

የእጮኝነት ጊዜ

ተገቢውን ዝግጅት እና ጥንቃቄ አድርጎ እጮኛውን የመረጠ ሰው እስከሚያገባበት ቀን ድረስ እጮኛ መሆኑ የሚሰጠው ብዙ የተለየ መብት አይኖርም። የትዳር ተስፋ ያላቸው ከመሆኑ ባሻገር ከልብ ጓደኛና፣ የተለየ አካላዊ ግንኙነት እንዲኖራቸው ለእጮኛሞች አይፈቀድም። ከጋብቻ በፊት የሚደረግ ሩካቤ ዝሙት ነው። ሩካቤ ሳይፈጸም ጾታዊ ደስታን ለማግኘት የሚፈጸሙ እንደ መሳሳም፣ መተቃቀፍ፣ መነካካት ያሉ ድርጊቶች መጽሐፍ ቅዱስ መዳራት ብሎ የሚጠራቸውና ያልተፈቀዱ የኃጢአት ሥራዎች ናቸው። መጽሐፍ ቅዱስ ይዞ መማማል፣ በንስሓ አባቶች ፊት ቃል መገባባት፣ ያለ ቤተ ክርስቲያን ዕውቅና አብሮ ሄዶ መቁረብ፣ ያለ ቤተ ክርስቲያን ዕውቅና ቀለበት መተሳሰር እና የመሳሰሉት ድርጊቶች እጮኛሞች አካላዊ ግንኙነት እንዲኖራቸው መብት የሚሰጡ አይደሉም። መሓላ በራሱ ኃጢአት ከመሆኑም በተጨማሪ (ማቴ 5፡34) ጋብቻን ሊተካ የሚችል አይደለም። አንዳንድ ንስሓ አባቶች ልጆቻቸው አንዳቸው ሌላኛውን እንዳይበድሉ በማሰብ እርሳቸው ባሉበት ቃል እንዲገባቡ የሚያደርጉ ሲሆን ይህ የማይበረታታ እና ብዙ ችግር ይዞ ሊመጣ የሚችል ድርጊት ነው። አንደኛ ይህንን ቃል እንደ ጋብቻ ቆጥረው ወደ ሩካቤ የሚገቡ ጥንዶች ይኖራሉ፡፡

እንዲሁም እጮኝነት የትውውቅ ጊዜ እንደመሆኑ የእጮኞቻቸውን ክፉ አልያም ሊሻሻል የማይችል እና ከነርሱ ፈቃድ ጋር የማይሄድ ነገር ያዩ ሰዎች ሐሳባቸውን እንዳይቀይሩና ተገቢውን ጥንቃቄ እንዳያደርጉ የገቡት ቃል የሚያስጨንቅ እስራት ይሆንባቸዋል። ይህን እና ይህን የመሰለውን ፈተና ይዞ ስለሚመጣ ቤተ ክርስቲያን በሠርጋችን ዕለት ቃል እስክታስገባን ድረስ እንደዚህ ዓይነት ቃል ኪዳኖች ውስጥ ላለመግባት መጠንቀቅ ያስፈልጋል። በንስሓ አባቶች ግፊት የምንገባ ከሆነ ያ ቃል ኪዳን አጋራችንን ላለመበደል እና ክፉ ላለማድረግ የገባነው እንጂ የጋብቻ እንዳልሆነ ማወቅ ያስፈልጋል። ከትዳር በፊት ሩካቤን እና አብሮ መኖርን የሚያበረታቱ ንስሓ አባቶችንም እንቢ ማለት ነውር አይደለም። ቤተ ክርስቲያን በሰው እና በእግዚአብሔር ፊት ዐውጃ፣ ተገቢውን ጸሎት አድርጋ በጋራ እስካላቆረበችን ድረስ ተስማምቶ መቁረብ፣ በአንድ ቀን መቁረብ እንጂ አብሮ መቁረብ ሊባል አይችልም። የዚያን ቀን ከእኛ ጋር ተሰልፈው ከቆረቡት ሰዎች የተለየ አንዳንች ኅብረት አይኖረንም ስለዚህ ይህም ጋብቻን የሚተካ ድርጊት አይደለም።  ቅድስት ቤተ ክርስቲያን በሰርጉ ቀን በቅብዓ ሜሮን አክብራ ከምታደርገው ቀለበት ውጪ  ሌላ የቀለበት ሥርዓት የላትም፡፡ ስለዚህ በግል አልያም ቤተሰብ ባለበት የሚደረግ ቀለበት የመደራረግ ሥርዓት መንፈሳዊውን ጋብቻ የሚተካ ስላልሆነ የተለየ መብት አይሰጥም።

ስለዚህ ኦርቶዶክሳውያን ወጣቶች በዝሙት ፈተና ወድቀው እግዚአብሔርን እንዳያሳዝኑ ለዚህ ፈተና ከሚዳርጉ ሁኔታዎች ራሳቸውን አርቀው ከዝሙት በመሸሸ (1ቆሮ 6፣18) አካላቸውን እና ሐሳባቸውን በመቀደስ፣ በጋራ ቃለ እግዚአብሔርን በመማር፣ ምክረ ካህን በመቀበል፣ የንስሓ እና የቅዱስ ቁርባን ሕይወትን በመለማመድ የእጮኝነት ጊዜያቸውን ሊያሳልፉ ይገባል።

ወስብሐት ለእግዚአብሔር