Archive for category: Uncategorized

ክፍል አንድ

በኃይለ ኢየሱስ ዘጼዴንያ

ጾም የሥጋን ምኞት እስከ መሻቱ ቆርጦ የሚጥል፣ ለመንፈስ ልዕልና የሚያበቃውን መሣሪያ የሚያስታጥቅ ነው፡፡ ክርስቲያን ይህን መሰል መንፈሳዊ የጦር ዕቃ እንዳይለየው አጥብቆ ይለምናል፡፡ የጦር ልምድ እንደሌለው ወታደር ጠላቱን የሚቋቋምበት የጦር ትጥቅ ሳይዝ አውላላ ሜዳ ላይ ባዶውን አይቆምም፡፡ መንፈሳዊ ውጊያን በሥጋዊ ጥበብ ማሸነፍ ስለማንችል ነው አበው አጽዋማትን በአስተምህሮአቸውና በሕይወታቸው የሰበኩልን፡፡

አጽዋማት ሲደርሱ ክርስቲያኖች የሚደሰቱት ጾም የሥጋ ፈቃድ እንዳይሰለጥንባቸው፣ ቁስለ ሥጋን በማከም፣ ቁስለ ነፍስን ስለሚፈውስላቸው ነው፡፡ ጾም የቁስል መፈወሻ ኃይለ መዊዕም (ድል ማድረጊያ) ይሆናል፡፡ ከሥጋም ከመንፈስም ተቆራኝቶ ሰውን ወደ ጥፋት የሚወስድን ክፉ መንፈስ ለማራቅም ይጠቅማል፡፡

ጾም እነዚህንና መሰል መንፈሳዊ በረከትን ስለሚያስገኝ ክርስቲያኖች ይመጣላቸው ዘንድ ይናፍቁታል፡፡ ቅድስት ቤተ ክርስቲያናችንም መጽሐፍ ቅዱስን መሠረት አድርጋ በዓመት ውስጥ የሚጾሙ አጽዋማትን ደንግጋ ኦርቶዶክሳውያን ክርስቲያኖች ከዲያብሎስ ፈተናና ወጥመድ ያመልጡ ዘንድ አበርክታለች፡፡ እነዚህም ሰባቱ አጽዋማት በመባል ይታወቃሉ፡፡ ጾመ ነቢያት (የገና ጾም)፣ ጾመ ገሀድ(ጋድ)፣ ጾመ ነነዌ፣ ዐቢይ ጾም፣ ጾመ ሐዋርያት፣ ጾመ ድኅነት (ረቡዕ እና ዐርብ) እና ጾመ ፍልሰታ ናቸው፡፡

በዚህ ዝግጅታችን ከእነዚህ የዐዋጅ አጽዋማት መካከል አንዱ የሆነውን ጾመ ነቢያትን በተከታታይ በሁለት ክፍል እናቀርብላችኋለን፡፡

ጾመ ነቢያት (የገና ጾም)  

ጾመ ነቢያት ለአዳም የተነገረው ትንቢት ማለትም፡- አዳም ስለ በደሉ በማልቀሱና ንስሓ በመግባቱ ምሕረቱ ወሰን የሌለው አምላካችን ቅዱስ እግዚአብሔር “አምስት ሺህ አምስት መቶ ዘመን ሲፈጸም ከልጅ ልጅህ ተወልጄ አድንሃለሁ” ተብሎ የተናገረውን የተስፋ ቃል በማሰብ ነቢያት የጾሙት ጾም ነው፡፡ በየዘመናቱ የተነሡ ነቢያት የእግዚአብሔር ወልድ መውረድ፣ መወለድ በትንቢት መነጽርነት እየተመለከቱ፣ እንዲሁም እግዚአብሔር ወደፊት ሊያደርግ ያሰበው ምሥጢር ተገልጦላቸው የራቀው ቀርቦ፣ የረቀቀው ገዝፎ እየተመለከቱ፤ ምሥጢረ ሥጋዌ እውን ሊሆን መቃረቡን በማሰብ ነቢያት ጾመውታል፡፡

ይህንንም ቅዱሳን ነቢያት የተስፋው ቃል በዘመናቸው ተፈጽሞ በዓይነ ሥጋ ለማየት ባይችሉም እግዚአብሔር “የማያደርገውን አይናገር፣ የተናገረውንም አያስቀርም” ብለው አምነው ከወዲሁ ተደሰቱ፡፡ (ኢሳ. ፶፰÷፫-፲፬)

ቅዱሳን ነቢያት ስለ እግዚአብሔር ወልድ መወለድ፣ ወደ ግብፅ መሰደድ፣ በባሕረ ዮርዳኖስ መጠመቅ፣ በትምህርተ ወንጌል ጨለማውን ዓለም ስለ ማብራቱ፣ ለሰው ልጆች ድኅነት ጸዋትወ መከራ ስለ መቀበሉና ስለ መሰቀሉ፣ ስለ ትንሣኤው፣ ስለ ዕርገቱና ስለ ዳግም ምጽአቱ ትንቢት ተናግረው አላቆሙም፤ ለአዳም የተሰጠው ተስፋ ተገልጦላቸው ለተናገሩት ትንቢትም ፍፃሜ ይደርስላቸው ዘንድ ፈጣሪያቸውን ተማጽነዋል፡፡

 ነቢያት “ይወርዳል ይወለዳል” ብለው ከጾሙ እኛ እርሱ ወርዶ፣ ተወልዶ ተሰቅሎ ካዳነን በኋላ ያለን የሐዲስ ኪዳን ክርስቲያኖች ስለምን የነቢያትን ጾም እንጾማለን? ቢሉ እንደቀደሙት ነቢያት ይወርዳል ይወለዳል እያልን ሳይሆን እነርሱ የጾሙትን ጾም በማሰብ መጾማችን ድኅነተ ሥጋ፣ ድኅነተ ነፍስ፣ በረከተ ሥጋ፣ በረከተ ነፍስ እንድናገኝበት ነው፡፡

ጾመ ነቢያት ከኅዳር ፲፭ ጀምሮ እስከ ታኅሳስ ፳፱ ቀን ድረስ ለ፵፬ ቀናት ይጾማል፡፡ በዘመነ ዮሐንስ ደግሞ እስከ ታኅሳስ ፳፰ ቀን ለ፵፫ ቀናት ይጾማል፡፡ ከእነዚህም መካከል ፵ ቀናት ጾመ ነቢያት፣ ፫ ቀናት ጾመ አብርሃም ሶርያዊ፣ እንዲሁም አርድእተ ፊልጶስ የጾሙት ጾም ሲሆን የቀረው ፩ ቀን ደግሞ የገሃድ ጾም ነው፡፡ (ፍትሐ ነገሥት አንቀጽ ፲፭ ቁጥር ፭፻፷፭፣ ፭፻፷፯)፡፡

የጾመ ነቢያት ስያሜዎች

ጾመ ነቢያት በተለያዩ ስሞች ይጠራል፡፡ እነዚህም።-

ጾመ አዳም፡-  ለአዳም የተነገረው የድኅት ተስፋ ስለ ተፈጸመበት ጾመ አዳም ይባላል፡፡ አዳም በገነት ያለውን ሁሉ ይገዛ ይነዳ ዘንድ እግዚአብሔር ፈቃድ ሲሰጠው አንድ ነገር ግን ከልክሎታል፡፡ በገነት ካሉት ዛፎች ዕፀ በለስን እንዳይበላ አዘዘው፡፡ ይህንንም ተላልፎ ቢገኝ የሞት ሞትን እንደሚሞት ነገርሮታል፡፡ ነገር ግን አዳም የእግዚአብሔርን ትእዛዝ ጠብቆ መኖር የቻለው ለሰባት ዓመታት ከሁለት ወር ከአሥራ ሰባት ቀናት ብቻ ነው፡፡ አትብላ የተባለውንም ዕፀ በለስ በላ፤ ራቁቱንም መሆኑን ተረዳ፣ ጸጋውም ተገፈፈ፡፡ በተድላ በደስታ ከሚኖርበት ገነትም ወደ ምድረ ፋይድ ተባረረ፡፡ (ኩፋ. ፫፥፲፯-፳፬)

አዳም የእግዚአብሔርን ትእዛዝ መተላለፉን የሞት ሞትም እንደሚሞት በተረዳ ጊዜ ከእግዚአብሔር የተነገረውን ቃል አሰበ፤ የፀፀት ዕንባን እያነባ ይቅርታን ከአምላኩ ዘንድ ለመነ፡፡ እግዚአብሔር ቸርነቱ ወሰን የለውምና ለአዳም “አምስት ቀን ተኩል (አምስት ሺህ አምስት መቶ ዘመን) ሲፈጸም ከልጅ ልጅህ ተወልጄ አድንሃለሁ ሲል ቃል ኪዳን ገባለት፡፡ (ቀሌ. ፫፥፲፯-፲፱) አዳምም ቃል ኪዳኑ ይፈጸምለት ዘንድ ጾመ ጸለየ፡፡

ይህንንም ጾም ከአዳም ጀምሮ እስከ ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ መወለድ ድረስ የነበሩት ነቢያት ጾመውታል፡፡ ነቢያት ለምን ጾሙት ብንል፤- ለአዳም የተገባውን ቃል ኪዳን ይፈጸም ዘንድ እየናፈቁ ከድንግል ማርያም ይወለዳል፣ በሞቱም ሞት የተፈረደበትን የሰው ልጅ ነፃ ያወጣዋል ሲሉ ነው፡፡ ለመጥቀስ ያህል ሊቀ ነቢያት ሙሴ ፵ ቀን ጾሟል (ዘፀ ፴፬÷፳፯)፤  በተጨማሪም ነቢዩ ዕዝራ፣ ሌሎችም ነቢያት ጾመውታል፡፡

ጾመ ማርያም፡- እመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም ወልደ አብን ፀንሼ ምን ሠርቼ እወልደዋለሁ በማለት ጾማዋለችና ጾመ ማርያም ይባላል፡፡ ይህን ያለችው በመደነቅ፣ በትሕትና እና ቀደምት አባቶቿ ነቢያት ሲጾሙት አይታ ጾማዋለች፡፡ እንዴት ፀንሼ እወልደዋለሁ ማለት ጥርጥር ሳይሆን ተደምሞ፣ መደነቅ የነገረ ልደቱን አይመረመሬነት ይገልጻል፡፡ በሌላ በኩል ደግሞ ትሕትና ነው፡፡

እግዚእሔር ወልድ በነቢያት ምሳሌ እየተመሰለ፣ ትንቢት እያናገረ አምስት ሺህ አምስት መቶው ዘመን ሲፈጸም ንጽሕት ቅድስት ከምትሆን ከእመቤታችን ድንግል ማርያም ከሥጋዋ ሥጋ፣ ከነፍሷ ነፍስ ነሥቶ ተወልዷል፡፡ የነቢያትም ትንቢት ተፈጽሟልና የጾሙ መጨረሻ (መፍቻ) በዓለ ልደት በመኾኑም የልደት ጾም ተብሏል፡፡

ዘመነ አስተምሕሮ(አስተምህሮ)

በኢትዮጵያ ኦርቶዶክስ ተዋሕዶ ቤተ ክርስቲያን የዘመን አከፋፈል ሥርዓት መሠረት ከኅዳር ፮ ጀምሮ እስከ ታኅሣሥ ፯ ቀን ድረስ ያለው ወቅት ዘመነ አስተምህሮ ይባላል፡፡

 አስተምህሮ፡- ቃሉ በሀሌታው “ሀ” ሲጻፍ የቃለ እግዚአብሔር ማስተማሪያ (የትምህርተ ወንጌል) ዘመን ማለት ነው፡፡ ሥርወ ቃሉም “መሀረ – አስተማረ፤ ለመምህር ሰጠ፤ መራ፤ አሳየ፤ መከረ፤ አለመደ” ወይም “ተምህረ – ተማረ፤ ለመደ” የሚለው የግእዝ ግስ ሲሆን፣ ይኸውም የእግዚአብሔር ቸርነቱ፣ ርኅራኄው፣ ትዕግሥቱና የማዳን ሥራው በቤተ ክርስቲያን በስፋት የሚሰበክበት ጊዜ ነው፡፡

አስተምሕሮ፡- ስንል ደግሞ ቃሉ በሐመሩ “ሐ” ሲጻፍ ደግሞ የምሕረት፣ የይቅርታ ዘመን ማለት ነው፡፡ ሥርወ ቃሉም “መሐረ – ይቅር አለ፣ ዕዳ በደልን ተወ” ወይም “አምሐረ – አስማረ፤ ይቅር አሰኘ፤ አራራ፤ አሳዘነ” የሚለው የግእዝ ግስ ነው፡፡ ዘመነ አስተምሕሮ ስለ እግዚአብሔር ቸርነትና ርኅራኄ፤ እርሱ በደላችንን ሁሉ ይቅር እንደሚለን እኛ ምእመናንም እርስ በእርስ ይቅር መባባል እንደሚገባን ትምህርት የሚሰጥበት ወቅት ነው፡፡

ይህ ዘመነ አስተምሕሮ ቤተ ክርስቲያን ስለ ልጆቿ ይቅርታ የምትጠይቅበት፤ ምእመናንንም በጾም በጸሎት ተወስነው ስለ በደላቸው ይቅርታ የሚጠይቁበት፣ እግዚአብሔርንም   የሚማጸኑበት ጊዜ ነው፡፡ የእግዚአብሔር ምሕረትና ይቅር ባይነትም በስፋት ትምህርት የሚሰጥበት ዘመን ነው፡፡

በዘመነ አስተምሕሮ የሚገኙ ሰንበታት፡- በቅዱስ ያሬድ የዜማ መጻሕፍት እንደተቀመጠው በዘመነ አስተምሕሮ ውስጥ የሚገኙ ሰንበታት (ዕሑዶች) አስተምሕሮ፣ ቅድስት፣ ምኵራብ፣ መጻጉዕ እና ደብረ ዘይት ተብለው ይጠራሉ፡፡ ሳምንታቱን በዚህ መልክ የከፋፈለውም ሊቁ ቅዱስ ያሬድ ነው፡፡ (ድጓ ዘአስተምህሮ)፡፡ ከመጀመሪያው ሳምንት (ከአስተምሕሮ) በቀር የአራቱ እሑዶቹ ስያሜ ከዐቢይ ጾም ሰንበታት ጋር አንድ ዓይነት ነው፡፡

የዘመነ አስተምህሮ ሰንበታት (እሑዶች) ስያሜ ከዐቢይ ጾም ሰንበታት ስያሜ ጋር ተመሳሳይ ይሁን እንጂ በእነዚህ ሳምንታት ሌሊት የሚዘመሩ መዝሙራት፣ በቅዳሴ ጊዜ የሚነበቡ ምንባባትና የሚቀርቡ ትምህርቶች ግን በይዘትና በምሥጢር ይለያያሉ፡፡ ትምህርቶቹ በምስጢር ይለያያሉ ስንልም በዚህ ወቅት የሚነገረው ምስጢርና ይዘት በወቅቱ ላይ የሚያተኩር መሆኑን ለመግለጽ ነው፡፡

ይቆየን

ሚካኤል የሚለው ስም አለቃ ኪዳነ ወልድ ክፍሌ መጽሐፈ ሰዋስው ወግስ ወመዝገበ ቃላት ሐዲስ በተሰኘው መዝገበ ቃላት መጽሐፋቸው ሲገልጹ ቃሉ የዕብራይስጥ ሲሆን፤ ሚ ማለት “መኑ” ፥ ካ ማለት “ከመ” ማለት ሲሆን፥ ኤል ማለት ደግሞ “አምላክ” ማለት ነው። በዚህም መሠረት ቅዱስ ሚካኤል የስሙ ትርጓሜ “መኑ ከመ አምላክ፥ ማን እንደ እግዚአብሔር” ማለት ነው።

በሥነ ፍጥረት ትምህርት እግዚአብሔር ሳጥናኤልን ቅሩበ እግዚአብሔር፣ ለእግዚአብሔር የቀረበ አድርጎ እንደ ሾመው ቅዱሳት መጻሕፍት ይመሰክራሉ፡፡ ነገር ግን ሳጥናኤል ከእግዚአብሔር የተሰጠውን ክብር ትቶ አምላክነትን በመሻቱ በትዕቢቱ ምክንያት ሥልጣኑ ተገፍፎ ወደ ምድር ጥሎታል፡፡ በቦታውም ቅዱስ ሚካኤልን ሾሞታል፡፡ የቅዱስ ሚካልን ሲመት ምክንያት በማድረግም ዕለቱን የኢትዮጵያ ኦርቶዶክስ ተዋሕዶ ቤተ ክርስቲያን ኅዳር ፲፪ ቀን በየዓመቱ በድምቀት ታከብረዋለች፡፡ (መጽሐፈ አክሲማሮስ)

ይህም ብቻ አይደለም፤ እስራኤላውያን በግብፅ በባርነት ቀንበር ተይዘው ለ፪፲፭ በስቃይ ሲኖሩ ያለቀሱት ዕንባ መንበረ ጸባዖት ደርሶ ከግብፅ ወደ ምድረ ርስት ይገቡ ዘንድ እግዚአብሔር ሊቀ ነቢያት ሙሴን አሥነስቶ ባሕረ ኤርትራን ከፍሎ አሻግሮ፣ ለዐርባ ዘመናት ሲጓዙ ቀን በደመና ሌሊቱን በብርሃን እየመራ ያደረሳቸው ቅዱስ ሚካኤል ነው፡፡ ቅድስት ቤተ ክርስቲያንም ይህንን ቀን መታሰቢያ አድርጋ የምታከብርበት ዕለት ነው፡፡

ቅዱስ ሚካኤል ለኢያሱ ወልደ ነዌ በሰው አምሳል ተገልጦ “የተመዘዘ ሰይፍ በእጁ የያዘ ሰው በፊቱ ቆሞ አየ፤ ኢያሱም ወደ እርሱ ቀርቦ ‘ከእኛ ወገን ወይስ ከጠላቶቻችን ወገን ነህ?’ አለው፡፡ እርሱም ‘እኔ የእግዚአብሔር ሠራዊት አለቃ ነኝ፤ አሁንም ወደ አንተ መጥቻለሁ’ አለ፡፡ ኢያሱም ወደ ምድር በግንባሩ ተደፍቶ ሰገደ” በማለት እግዚአብሔር የቅዱስ ሚካኤልን ክብር ገልጧል፡፡ (ኢያ. ፭፥፲፫-፲፬)

የቅዱስ ሚካኤል ሹመት በነገደ መላእክት ላይ ብቻ አይደለም፤ ነገር ግን የእግዚአብሔር ሕዝብ በሆኑት ላይ ጭምር ነው፡፡ ሊቀ መላእክት ቅዱስ ሚካኤል፣ ለእኛ ለሰዎች አማላጅ ሲሆን ለቅዱሳን፣ ፃድቃን ሰማዕታት ደግሞ አጋዣቸው ነው፤ በሕይወታቸውና በተጋድሏቸውም እስከ መጨረሻው ይረዳቸዋል፡፡

ይህንንም በቤተ ክርስቲያናችን በመጽሐፈ ስንክሳር እና ድርሳነ ሚካኤል ኅዳር ፲፪ ቀን እንደተጻፈው መልአኩ ቅዱስ ሚካኤል ዱራታዎስንና ሚስቱ ቴዎብስታን ከዲያብሎስ ፈተና የታደገበት ዕለት ነው፡፡

ዱራታዎስና ቴዎብስታ ሁልጊዜ ያለማቋረጥ የዚህን የከበረ መልአክ የቅዱስ ሚካኤልን የበዓሉን መታሰቢያ ያደርጉ ነበር፡፡ ነገር ግን በሀገር ውስጥ ችግር በሆነ ጊዜ ገንዘባቸው አለቀ፡፡ ለቅዱስ ሚካኤልም ለበዓሉ መታሰቢያ የሚያደርጉትን እስኪያጡ ድረስ ቸገራቸው፡፡ ዱራታዎስም የእርሱንና የሚስቱን ልብስ ሸጦ ለመልአኩ በዓል መታሰቢያ ያደርገው ዘንድ ይዞ ወጥቶ ሄደ፡፡ የመላእክት አለቃ ቅዱስ ሚካኤልም በታላቅ መኮንን አምሳል ለዱራታዎስ ተገለጠለትና ወደ ባለ ጸጎች ሄዶ በእርሱ ዋስትና በአንድ ዲናር አንድ በግ፣ ሁለተኛም ወደ ባለ ስንዴ ዘንድ ሄዶ በእርሱ ዋስትና ስንዴን እንዲወስድ፣ ዳግመኛም ወደ ዓሣ አጥማጅ ዘንድ ሄዶ አንድ ዓሣ እንዲወስድ፣ ነገር ግን ወደ ቤቱ ሳይርስ የዓሣውን ሆድ እንዳይቀድ አዘዘው፡፡ ዱራታዎስም እንደታዘዘው አደረገ፡፡ ወደ ቤቱም በተመለሰ ጊዜ ቤቱ ሁሉ በበረከት ተመልቶ አገኘው፡፡ እርሱም እጅግ ተደስቶ የዚህን የክቡር መልአክ የመታሰቢያውን በዓል አደረገ፡፡ ጦም አዳሪዎችንና ድኆችንም ጠርቶ አጠገባቸው፡፡

ከዚህም በኋላ ለዱራታዎስና ለሚስቱ ቴዎብስታ ቅዱስ ሚካኤል ለሁለተኛ ጊዜ ተገለጠላቸው፡፡ ዱራታዎስንም የዓሣውን ሆድ እንዲሰነጥቅ አዘዘው፡፡ በሰነጠቀውም ጊዜ ፫፻ (ሦስት መቶ) የወርቅ ዲናር በዓሣው ሆድ ውስጥ ተገኘ፡፡ ቅዱስ ሚካኤል ዱራታዎስንና ሚስቱን ቴዎብስታን እንዲህ አላቸው፡- “ከዚህ ዲናር ወስዳችሁ ለባለ በጉ፣ ለባለ ዓሣውና ለባለ ስንዴው ዕዳችሁን ክፈሉ፡፡ የቀረውም ለፍላጎታችሁ ይሁናችሁ እግዚአብሔር አስቧችኋልና በጎ ሥራችሁን፣ መሥዋዕታችሁንና ምጽዋታችሁን አስቦ በዚህ ዓለም አሳመረላችሁ፣ በኋለኛውም መንግሥተ ሰማያትን አዘጋጅቶላችኋል” አላቸው፡፡

እነርሱም ይህን ነገር ሲሰሙ ደነገጡ፤ የከበረ ገናናው መልአክም “ከመከራችሁ ሁሉ ያዳንኳችሁ የመላእክት አለቃ እኔ ሚካኤል ነኝ፤ መሥዋዕታችሁንና ምጽዋታችሁን ወደ እግዚአብሔር ፊት ያሳረግሁ እኔ ነኝ፡፡ አሁንም በዚህ ዓለም ከበጎ ነገር እንድታጡ አላደርጋችሁም” አላቸው፡፡ ይህንንም ከነገራቸው በኋላ ወደ ሰማያት ወጣ፤ እነርሱም በፍርሃትና በክብር ሰገዱለት፡፡”

የመላእክት አለቃ ቅዱስ ሚካኤል ከበዓሉ በረከት ረድኤት ይክፈለን፤ ጥበቃውና አማላጅነቱ አይለየን፡፡ አሜን፡፡

ምንጭ፡– ድርሳነ ቅዱስ ሚካኤል፣ ስንክሳር ዘወርኃ ኅዳር፣ መጽሐፈ አክሲማሮስ፣ መጽሐፈ ሰዋስው ወግስ ወመዝገበ ቃላት ሐዲስ

አሸናፊ ሰውነት

ግቢ ጉባኤያት ኦርቶዶክሳውያን ወጣቶች በዓለማዊና በመንፈሳዊ ሕይወታቸው በሁለት ወገን የተሳለ ሰይፍ ሆነው ሀገርንና ቅድስት ቤተ ክርስቲያንን በታማኝነት ያገለግሉ ዘንድ ራሳቸውን የሚያዘጋጁበትና ክርስትናን በተግባር የሚገልጹበት ቦታ ነው።

ወጣትነት የምንለው ደግሞ በቅድስት ቤተ ክርስቲያናችን አስተምህሮ መሠረት ከሃያ እስከ ዐርባ ዓመት ያለው ዕድሜ ነው፡፡ይህ የዕድሜ ክልል የእሳትነት ባሕርይ ጎልቶ የሚታይበት ጊዜ ሲሆን በአግባቡ ከተጠቀምንበት ከራስ አልፎ ለቤተ ክርስቲያንና ለሀገር ዘርፈ ብዙ ተግባራትን በማከናውን መልካም ፍሬን ማፍራት የሚቻልበት ወርቃማ ጊዜ ነው። ነገር ግን በተቃራኒው የወጣትነት ዕድሜን በመልካም መንገድ መምራት ካልተቻለ ከራስ አልፎ ሀገርንና ቤተ ክርስቲያንን መጉዳትን ያስከትላል፡፡

የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች ግን የመንፈሳዊ ሕይወትን ጉዞ ጀምረዋልና ከራሳቸው አልፈው ለሌላው በመኖር እነርሱ የጀመሩትን መንፈሳዊ ሕይወት ጓደኞቻቸውም እንዲጀምሩና የክርስቶስ የፍቅሩን ጣዕም እንዲቀምሱ በማድረግ ኦርቶዶክሳዊና ማኅበራዊ ግዴታቸውን መወጣት ይገባቸዋል። እነዚህ የሩቅ መንገደኞች በክረምት ወቅት መደበኛ ትምህርታቸው ለዕረፍት በመዘጋቱ በዚህ ወቅት ምን ማድረግ ይጠበቅባቸዋል? ስንል ከሚጠበቅባቸው ተግባራት ውስጥ ሁለቱን እንመለከታለን።

፩. መማር፡- እግዚአብሔር የሰውን ልጅ ዐዋቂ አድርጎ ፈጥሮታል፡፡ ዕለት ዕለት በሚያደርገው እንቅስቃሴም አዳዲስ ነገሮችን የማወቅ፣ ክፉውንና ደጉን የመለየት ነፃነት ተሰጥቶታል፡፡ ነገር ግን ይህንን ስጦታ የሚጠቀሙበት ጥቂቶች ናቸው፡፡ በዚህም ምክንያት በጎውን በመተው ክፋትንም በማድረግ ኃጢአትን በራስ ላይ በማንገሥ እግዚአብሔርን የሚያሳዝኑ ብዙዎች ናቸው፡፡ መጽሐፍ ቅዱስ “ሕዝቤ ዕውቀት ከማጣቱ የተነሣ ጠፍቷል” እንዲል እስራኤላውያን ለተለያዩ የኃጢአት ሥራዎች ራሳቸውን አሳልፈው በመስጠታቸው እግዚአብሔር በነቢዩ ሆሴዕ ላይ አድሮ ገሥጿቸዋል፡፡ (ሆሴ.፬፥፮) አባቶቻችንም “ከመጠምጠም መማር ይቅደም” በማለት እንደሚናገሩት በዘመናችን ቅድስት ቤተ ክርስቲያናችን ከሚፈትናት ነገር አንዱ የምእመናን ስለ ሃይማኖታቸው ለመማር የሚያደርጉት ጥረት አነስተኛ መሆን ነው፡፡

ለመማር ጥረት የሚያደርግ ትውልድ ያውቃል፣ የሚያውቅ ደግሞ በቀላሉ ለክፉ ሥራ አይጋለጥም፤ ዘወትር ለመልካም ሥራ ይተጋል እንጂ፡፡ ስለዚህ የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች በዚህ ዘመን በፍጥነት እየተለዋወጠች ባለች ዓለም ላይ እንደ አንድ ኦርቶዶክሳዊ የድርሻን ለመወጣት በሚደረግ እንቅስቃሴ ውስጥ በመሳተፍ ከራሳቸው አልፈው ለሌሎች መንገዱን ማሳየትና ማሳወቅ  እንደ ግዴታ ሊቆጥሩት ይገባል። የማወቂያ አንዱ መንገድ ደግሞ መማር ሲሆን ዕውቀት ደግሞ ስለ አንድ ነገር ያለን መረዳት ወይም ግንዛቤ ነው፤ ዕውቀት ሥጋዊና መንፈሳዊ ተብሎ በሁለት ይከፈላል።

መንፈሳዊ ዕውቀትን ስንመለከት ለማገልገልም ሆነ ለመገልገል አስፈላጊ ነው። ከሐዋርያትም ታሪክ የምንማረው ይህንኑ ነው። በቅድሚያ ከጌታችን እግር ሥር ተማሩ፤ የተማሩትን ደግሞ   በቃልና በተግባር ፈጸሙት። የግቢ ጉባኤ ተማሪዎችም በግቢ ቆይታቸው የተማሩትን መንፈሳዊ   ትምህርት ለማጠናከር በደረጃቸውና እንደ አካባቢያቸው ምቹ ሁኔታ በቤተ ክርስቲያንም ሆነ በአብነት ትምህርት ቤቶች የሚሰጡ ትምህርቶችን ጊዜ ሰጥቶ መማር ይጠበቅባቸዋል። ይህ ከሆነ በመነሻችን ላይ እንደ ጠቀስነው በግቢ ጉባኤ ቆይታቸው በሁለት በኩል የተሳለ ሰይፍ ሆነው ለመውጣት የሚያደርጉትን ሩጫ ያቀልላቸዋል።

የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች ወጣቶች እንደመሆናቸው መጠን ከስሜታዊነት ርቀው ዕውቀትን ፍለጋ በሚያደርጉት ጥረት ውስጥ ከሐሰተኛ ትርክቶችና የምዕራባውያን አእምሮ በራዥ ትምህርቶች በመራቅ በኦርቶዶክሳዊ አስተምህሮ ላይ ሊገነቡ ይገባል፡፡ የቀደምት ኦርቶዶክሳውያን አባቶቻችን ታሪክ የሚነግረን ዕውቀትና ጥበብን አጥብቆ ፈላጊዎች መሆናቸውን ስለሆነ እነርሱን አርአያ በማድረግ የወደፊት የሕይወት አቅጣጫቸውን በኦርቶዶክሳዊ አስተምህሮ ላይ መገንባት ይጠበቅባቸዋል፡፡

ከላይ የተነሡት መሠረታዊ ጉዳዮችን ወደ ተግባር ለመቀየር በሚደረግ ጥረት ውስጥ ችግሮች አይኖሩም ማለት አይደለም፡፡ ለምሳሌ፡- ስሜታዊነት፣ የዓላማ አለመኖር፣ የሚያስፈልጋቸውን   አለማወቅ፣ ቁርጥ ውሳኔ አለመወሰን፣ ነገሮችን በሥጋዊ ዓይን ብቻ ማየት፣ የአብነት ትምህርትን ለቤተ መቅደስ አገልግሎት ብቻ ነው ብሎ ማሰብና ሌላ ጊዜ እደርስበታለሁ ብሎ መዘናጋት፣ …  ተጠቃሾች ናቸው። የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች በዚህ ክረምት እነዚህንና ሌሎችም ከመንፈሳዊ ጉዟቸው ሊያደናቅፉ ከሚችሉ ነገሮች በመራቅ ለዕውቀት ልዩ ትኩረት በመስጠት መንፈሳዊ ሕይወታቸውን ሊያንጹ ይገባል፡፡

፪. ማገልገል፡- አገልግሎት እግዚአብሔርን የመውደዳችን አንዱ መገለጫ ነው። ማገልገል ስንል የግድ ሰንበት ትምህርት ቤት ገብተን አልያም ዐውደ ምሕረት ላይ አትሮንስ ተዘርግቶ ብቻ ላይሆን ይችላል። ቅዱስ ጳውሎስ አገልግሎትን “ስለዚህ ለጋስ ስጦታ ማንም እንዳይነቅፈን እንጠነቀቃለን፤ በእግዚአብሔር ፊት ብቻ ያይደለ ነገር ግን በሰው ፊት መልካምን ነገር እናስባለንና” በማለት ገልጦታል፡፡ (፪ኛቆሮ. ፰፥፳-፳፩) ስለዚህ ጊዜና ቦታ መርጠን ሳይሆን የትም ቢሆን መቼም የምናደርጋቸውን ነገሮች ሁሉ በሥርዓትና በአግባቡ ማድረግ ተገቢ ነው።

ይህም ማለት መንፈሳዊ አገልጋይ በመንፈሳዊና በማኅበራዊ ሕይወቱ ራሱን በመጠበቅ ለሰዎች እንቅፋት ሊሆኑ ከሚችሉ ድርጊቶችም በመራቅ ሊኖር ይገባል፡፡ ምክንያቱም ክርስትና በቃልም፣ በተግባርም የሚገልጥ ነውና፡፡ አገልጋይ ልቡናው በፍቅረ እግዚአብሔር የተሞላ ከእግዚአብሔር ጋር መኖር መልካም እንደሆነ ቀምሶ ያየና ሌሎችንም ወደዚህ ሕይወት እንዲመጡ የሚጋብዝ ነው። ይህንን ለማድረግ ደግሞ ቀጠሮ አያስፈልግም፤ ምክንያቱም የመዳን ቀን አሁን ነውና።

በአገልግሎት ውስጥ ያለ ኦርቶዶክሳዊ ወጣት እንደ እግዚአብሔር ቃል እንዳይመላለስና አገልግሎቱንም በትጋት እንዳይፈጽም ከራሱ፣ ከሰይጣንና ከአካባቢ በሚመነጭ ፈተና ሊፈተን ይችላል፡፡ አንድ ክርስቲያን እነዚህ ሁሉ የግድ ሊጠብቃቸው የሚገቡ ናቸው እንጂ አገልግሎት አልጋ በአልጋ ሊሆን እንደማይችል መረዳት ያስፈልጋል። ያ ቢሆን ኖሮ ቅዱሳን ሐዋርያት በመቀጠልም ሰማዕታት ብሎም ሐዋርያነ አበው ያ ሁሉ መከራና ሥቃይ ባለደረሰባቸውም ነበር።

ስለዚህ የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች ለአገልግሎት ያላቸውን አመለካከት በማስተካከልና ነገ አገለግላለሁ ከማለት ወጥተው በቅንነት ሊያገለግሉ ይገባል። ስለሚበሉት፣ ስለሚጠጡት፣ ስለሚለብሱት፣ ነገ ስለሚኖራቸው መኖሪያ ቤት፣ ስለሚይዙት መኪና፣ ስለ ሥልጣንና መሰል ነገሮች በማሰብ ቁሳዊ ብቻ መሆን ሳይሆን ለራሳቸውና ለሌሎች ድኅነት ሊተጉ ይገባል።

ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ “አገልግሎት ስላለን አንታክትም” በማለት እንዳስተማረው (፪ኛቆሮ.፬፥፩) እንደ አባቶቻችን ዕለት ዕለት መጨነቅ የሚገባው ስለ የአብያተ ክርስቲያናት ጉዳይ መሆን አለበት። ለአንድም ሰው ቢሆን የድኅነትን መንገድ ማሳየትና መምራት ዋጋ ስላለው መድከም፣ የበጎ ፈቃድ አገልግሎት ላይም መሠማራት፤ የእግዚአብሔርን ቃል መናገር ብቻ ሳይሆን በተግባር ማሳየት ያስፈልጋል፡፡ አካሄዳችሁንም አይተው የማን ፍሬ እንደሆናችሁ ያውቃሉና እንደተባለው።

በመጨረሻ የግቢ ጉባኤ ተማሪዎች በክረምት ወቅት ማድረግ ስላለባቸው ጉዳዮች በተመለከተ መማርና ማገልገልን የሚሉትን ነጥቦች አነሣን እንጂ በርካታ መንፈሳዊና ማኅበራዊ አገልግሎቶች ይጠብቋቸዋል፡፡ እነዚህንም በማከናወን ሂደት ውስጥ ዓላማና ግብ ያላቸውን ዕቅዶች በማውጣት ለተግባራዊነቱም ቁርጥ ውሳኔና ጥረት በማድረግ፣ እግዚአብሔርን በጸሎት በመጠየቅና አገልግሎቱም ፍሬ ያፈራ ዘንድ በመትጋት ክረምቱን በመንፈሳዊ አገልግሎት ማሳለፍ ይገባል፡፡

ወስብሐት ለእግዚአብሔር