“ሞትሰ ለመዋቲ ይደሉ፣ ሞታ ለማርያም የዐጽብ ለኵሉ” (ድጓ ዘአስተርእዮ ማርያም)

በእንዳለ ደምስስ

አስተርእዮ ቃሉ አስተርአየ፤ ታየ፣ ተገለጠ ከሚለው የግዕዝ ግሥ የተገኘ ቃል ሲሆን መታየት፣ መገለጥ ማለት ነው። ጌታችን መድኀኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ከእመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም ከሥጋዋ ሥጋ፣ ከነፍሷ ነፍስን ነሥቶ ዘጠኝ ወር ከአምስት ቀን በማሕፀኗ አድሮ የተወለደበት (በሥጋ የተገለጠበት)፣ አንድነት፣ ሦስትነቱም የተገለጠበት ወቅት በመሆኑ ከልደት በዓል እስከ ጥር መጨረሻ ዘመነ አስተርእዮ በመባል ይታወቃል። የእመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም በዓለ ዕረፍትም በዘመነ አስተርእዮ ውስጥ ስለሚውልና ስለሚከበር “አስተርእዮ ማርያም” ተብሏል።

ታላቁ የቤተ ክርስቲያናችን አባት ቅዱስ ያሬድም በእመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም ሞት እጅግ ተደንቆ “ሞትሰ ለመዋቲ ይደሉ፣ ሞታ ለማርያም የዐጽብ ለኲሉ፤ ሞት ለማንኛውም ሰው ሁሉ የተገባና የማይቀር ነው፣ የማርያም ሞት ግን ሁሉን ያስደንቃል” በማለት ገልጾታል።(ድጓ ዘአስተርእዮ ማርያም)፡፡

የእመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም ሞትና ትንሣኤ እንዴት ነው ቢሉ፤ ቅዱሳን አባቶቻችን ነገረ ማርያም በተሰኘው የምስጋና መጽሐፍ በስፋት ይተርኩታል፡-

እመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም በስልሣ አራት ዓመቷ ከዚህ ዓለም ዐርፋለች፡፡ እንደምን ነው ቢሉ ሦስት ዓመት ከወላጆቿ ከሐና እና ከኢያቄም፣ ዐሥራ ሁለት ዓመት በቤተ መቅደስ ሐርና ወርቅ አስማምታ ስትፈትል ኑራለች፡፡ በዐሥራ አምስት ዓመቷ ከቤተ መቅደስ ወጥታም ጌታችን መድኀኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስን በግብረ መንፈስ ቅዱስ ፀንሳ፣ ዘጠኝ ወር ከአምስት ቀን በማኅፀኗ አድሮ ተወልዷል፡፡ ሠላሳ ሦስት ዓመት ከሦስት ወር ከልጇ ከወዳጇ ከጌታችን መድኀኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ጋር ከሀገር ሀገር፣ ረሃቡንና ጥሙን ታግሳ እስከ ዕለተ ስቅለቱ አብራው ኑራለች፡፡ በስቅለቱ ጊዜም እጅግ ይወደው ከነበረው ከወንጌላዊው ቅዱስ ዮሐንስ ጋር በመስቀሉ ሥር ተገኝታለችና እናቱን ለቅዱስ ዮሐንስ አደራ ሰጥቷታል፡፡ ለቅዱስ ዮሐንስ ብቻ ሳይሆን በእርሱ በኩል ለክርስቲያኖች ሁሉ ተሰጥታናለች፡፡ በቅዱስ ዮሐንስ ቤትም ዐሥራ አምስት ዓመታትን ኖራለች፡፡ እነዚህን ስንደምር ለስልሣ አራት ዓመታት በዚህ ምድር ላይ እንደኖረች እንረዳለን፡፡

ስልሣ አራት ዓመት በዚህ ዓለም ኖራም ጥር ፳፩ ቀን በዕለተ እሑድ ጌታ እልፍ አዕላፋት መላእክቱን አስከትሎ መጥቶ “እናቴ ሆይ ከዚህ ዓለም ድካም ላሳርፍሽ መጣሁ” አላት።  እርሷም “ልጄ ሰማይና ምድር የማይወስኑህ፣ ዘጠኝ ወር ከአምስት ቀን በማኅፀኔ ተሸክሜ፣ በድንግልና ወልጄህ እሞታለሁን?” አለችው። ወደ ሲኦል ወስዶም በሲኦል የሚሠቃዩ ነፍሳትን አሳይቶ “እናቴ ሆይ ሞትሽ ለእነዚህ ሁሉ ነፍሳት ቤዛ ይሆንላቸዋል” አላት። እርሷም በሲኦል ያሉትን ነፍሳት ሥቃይ ከተመለከተች በኋላ አዝና “ይሁን” አለችው። ቅዱስ ሥጋዋን ከቅዱስ ነፍሷ ለይቶ ነፍሷን በመላእክት ዝማሬ በይባቤ ወደ ሰማይ አሳረጋት። ደቀ መዛሙርቱንም ከያሉበት በደመና ጠቅሶ ካለችበት አድርሶ “የእመቤታችሁን ሥጋዋን በክብር አሳርፉ” አላቸው። (ተአምረ ማርያም)፡፡

ሐዋርያት በአጎበር አድርገው ወደ ጌቴ ሰማኒ ይዘው ሲሄዱ አይሁድ በምቀኝነት ተነሣስተው ቀድሞ ልጇ ተነሣ፣ ዐረገ እያሉ ሲያውኩን ይኖራሉ አሁን ደግሞ እርሷን ተነሣች፣ ዐረገች እያሉ ሊያውኩን አይደለምን? በእሳት እናቃጥላታለን ብለው ተነሡ። ታውፋንያ የሚባል አይሁዳዊ በትዕቢት ተራምዶ አጎበሩን ጨበጠው። ጌታችንም መልአኩን ልኮ በሰይፍ እጁን ቆረጠው፣ ከአጎበሩም ተንጠልጥሎ ቀረ። ታውፋንያ የደረሰበትን ተመልከቶ በድያለሁ ማሪኝ ብሎ ቢማጸናት እጁ ተመልሶለታል። ከዚህም በኋላ ጌታችን መድኀኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ከደቀ መዛሙርቱ ቅዱስ ዮሐንስን አስከትሎ በደመና ነጥቆ፣ ከገነት ወስዶ ከዕፀ ሕይወት ሥር አኖራት።

ቅዱስ ዮሐንስ ሲመለስም ደቀ መዛሙርቱ በአንድነት ሆነው “እንደምን ሆነች?” አሉት፡፡ እርሱም “ከገነት ከዕፀ ሕይወት ሥር አለች” አላቸው፡፡ ደቀ መዛሙርቱም ቅዱስ ዮሐንስ የእመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያምን ዕርገት አይቶ እኛ ሳናይ ብለው በነሐሴ መባቻ ጾም ጀመሩ፡፡ ሁለት ሱባኤ ሲፈጸምም እሑድ አምጥቶ ሰጥቷቸው ቀብረዋታል፡፡ በሶስተኛው ቀን ማክሰኞ ከመ ትንሣኤ ወልዳ፣ እንደ ልጇ ተነሥታለች።

በዚህ ጊዜ ቅዱስ ቶማስ አልነበረምና ደመና ጠቅሶ ከሀገረ ስብከቱ ሲመጣ ስታርግ አገኛት “ቀድሞ የልጅሽን ትንሣኤ ሳላይ ቀረሁ፣ ዛሬ ደግሞ የአንቺን ትንሣኤ ሳላይ ቀረሁን?” ብሎ ከሐዘኑ የተነሣ ከደመናው ላይ ወደ መሬት ሊወድቅ ወደደ፡፡ እመቤታችንም “አይዞህ አትዘን እነርሱ ትንሣኤዬንና ዕርገቴን አላዩም አንተ ግን አይተሃልና ተነሣች፣ ዐረገች ብለህ ንገራቸው” ብላ የያዘችውን ሰበን ሰጥታ ሰደደችው። ከዚህ በኋላ ሄዶ ሐዋርያት በተሰበሰቡበት “የእመቤታችን ነገር እንደምን ሆነ?” አላቸው፡፡ “አግኝተን ቀበርናት” አሉት፡፡ “ሞት በጥር፣ በነሐሴ መቃብር? ተዉ ይህ ነገር አይመስለኝም” አላቸው። ቅዱስ ጴጥሮስ “አንተ ሁል ጊዜ ልማድህ ነው፣ አንተ ብቻ ተጠራጥረህ አትቀርም ሰውን ሁሉ ስታጠራጥር ትኖራልህ” ብሎ ተቆጥቶ ወደ መቃብሯ ሄደው ቢከፍቱት የእመቤታችንን ሥጋ አጡት፡፡ ሁሉም ደንግጠው በቆሙበት ሐዋርያው ቶማስም አታምኑኝም ብዬ እንጂ “እመቤታችንስ ተነሣች፣ ዐረገች” አላቸው፡፡ የያዘውንም ሰበን ሰጥቷቸው ለበረከት ተካፍለውታል። በዓመቱ ሐዋርያት “ቅዱስ ቶማስ ትንሣኤሽንና ዕርገትሽን አይቶ እኛ ሳናይ” ብለው ነሐሴ አንድ ቀን ጾም ጀመሩ፡፡ ጌታችን መድኀኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በ፲፮ኛው ቀን እመቤታችንን መንበር አድርጎ፣ ቅዱስ ጴጥሮስን ካህን፣ ሊቀ ዲያቆናት ቅዱስ እስጢፋኖስን ሠራዒ ዲያቆን አድርጎ በዚያው ላይ ቀድሶ አቁርቧቸዋል። ቤተ ክርስቲያንም ይህንን መታሰቢያ አድርጋ በየዓመቱ ታከብረዋለች። ቅዱስ ያሬድ በዚህ ተደንቆም “ሞትሰ ለመዋቲ ይደሉ፣ ሞታ ለማርያም የዐጽብ ለኵሉ፤ ሞት ለማንኛውም ሰው ሁሉ የተገባና የማይቀር ነው፣ የማርያም ሞት ግን ሁሉን ያስደንቃል” በማለት ተናገረ፡፡

እመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም ሞታ እንደማትቀር፣ እንደምትነሣና እንደምታርግ ጠቢቡ ሰሎሞንም ምሥጢር ተገልጦለት ሲናገር “ወዳጄ ሆይ ተነሺ፣ መልካምዋ ርግቤ ሆይ ነዪ” በማለት ተናግሯል፡፡(መኃ.፪. ፲)፡፡ ምንም እንኳን እመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም ንጽሐ ሥጋ፣ ንጽሐ ነፍስ፣ ንጽሐ ልቡናን አስተባብራ የያዘች ብትሆንም የሥጋ ሞት ለማንም እንደማይቀር ሲያስረዳም “ርግብየ ተንሥኢ ወንዒ፣ ርግቤ ሆይ ተነሺ፣ ነዪ” አለ፡፡

በተአምረ ማርያም መግቢያ ስለ እመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም ክብርና ቅድስና የተጠቀሰውን በማስከተል ጽሑፋችንን እናጠቃልል፡- “እንደ እመቤታችን እንደ ማርያም የአብ ማረፊያ የሆነ ማነው? እንደ እመቤታችን እንደ ማርያም የወልድስ ማደሪያ የሆነ ማነው? እንደ እመቤታችን ማርያም የመንፈስ ቅዱስ ቤት የሆነ ማነው? ለሰው ኃጢአት ሳይሠራ መኖር ይቻለዋልን? ከአራቱ ባሕሪያት ከተፈጠረ ሰው ከእመቤታችን በቀር እሳትን የተሸከመ፣ ኃጢአትንም ያልሠራ የለም፤ እመቤታችን ማርያም ከመላእክት ይልቅ ንጽሕት ናት፣ እመቤታችን ማርያም ከሴቶች ሁሉ ትበልጣለች፡፡ የእመቤታችን ማርያም ሐሳብ እንደ አምላክ ሐሳብ ነው፡፡ የእመቤታችን ማርያም መልኳ እንደ አምላክ መልክ ነው፣ የአምላክን መልክ ይመስላል፡፡ እመቤታችን ማርያም ንጽሕት በመሆንዋ አምላክን እንዲያድርባት አደረገችው፡፡ እመቤታችን ማርያም ለአምላክ የደስታ ማደሪያ ሆነችው፡፡ እመቤታችን ማርያም አምላክን በድንግልና ወለደችው፡፡ እመቤታችን ማርያም በነቢያት ትነገር ነበር፡፡ እመቤታችን ማርያም በሐዋርያትም ትነገር ነበር፡፡ እመቤታችን ማርያም በፍጥረት አንደበት ትመሰገናለች፣ የቤተ ክርስቲያን ልጆች አክብሯት ለእኛ ለኃጥኣን መድኃኒታችን ስለሆነች፡፡ በጎ አገልግሎትም ለሚያገለግሉት ዋጋውን ትሰጠዋለች፣ ሳትጠራጠሩ በፍጹም ልቡናችሁ እመኑባት እሷ መድኃኒታችን ናትና፡፡ በሥዕሏ ፊት ስገዱ ለሥዕሏም ያልሰገደ ግን ከቆመበት ቦታ ይጥፋ፣ ስም አጠራሩም አይታወቅ፡፡ (ተአምረ ማርያም መግቢያ)፡፡

ከእመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም በረከት ረድኤት ያሳትፈን፡፡ አሜን፡፡

ወስብሐት ለእግዚአብሔር፡፡

ቃና ዘገሊላ

እንደ ኢትዮጵያ ኦርቶዶክስ ተዋሕዶ ቤተ ክርስቲያን አስተምህሮ በጥምቀት በዓል ማግስት ጥር ፲፪ ቀን የቃና ዘገሊላ በዓል ይከበራል፡፡ ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በቃና ዘገሊላ በተደረገ ሠርግ ቤት ያደረገውን ተአምር በማሰብ በዓልን ታደርጋለች፡፡ በዓሉ ቃና ዘገሊላ የሚል ስያሜ ያገኘው ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ከገሊላ ክፍል ቃና በተባለችው ቦታ በፈፀመው ተአምር መነሻነት ነው፡፡

ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በቃና በዶኪማስ ቤተ በተደረገ ሠርግ እመቤታችን ለሠርገኞቹ ዘመድ ነበረችና ከእናቱ ከድንግል ማርያም እንዲሁም መምህርን ጠርቶ ደቀ መዛሙርቱን መተው ሥርዓት ስላልሆነ ከደቀ መዛሙርቱ ጋር ተገኝቷል፡፡ በሠርጉ ቤትም ሥርዓቱ እየተከናወነ ሳለ የተዘጋጀው የወይን ጠጅ አለቀባቸው፡፡ ይህን የተገነዘቡት ዶኪማስና አስተናባሪዎቹ ተደናግጠው ሳለ እመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም የወይን ጠጁ ማለቁን ተረድታ ጭንቀታቸውን ወደሚያቀልለው ልጇ ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ዘንድ ቀርባ “ልጄ የወይን ጠጅ አልቆባቸዋል” አለችው፡፡ እርሱም መልሶ አንቺ ሴት ከአንቺ ጋር ምን አለኝ? ጊዜዬ ገና አልደረሰም አላት፡፡ ይህም ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በመስቀል ላይ የሚውልበትና ቅዱስ ሥጋውንና ክቡር ደሙን ለሰው ልጆች ሁሉ ለዘለዓለም ድኅነት ያድል ዘንድ ጊዜው አለመድረሱን ሲያመለክት ነው፡፡ እመቤታችንም ለአገልጋዮቹ የሚላችሁን ሁሉ አድርጉ አለቻቸው፡፡ በቦታው የነበሩትን ስድስት ጋኖች ውኃ ሞልተው እንዲያመጡ አዘዘቻቸው፡፡ እያንዳንዱም ጋን ሁለት ወይም ሦስት እንስራ ይይዙ ነበር፡፡ አስተናባሪዎቹም ውኃውን በጋኖቹ ሞልተው አቀረቡለት፣ ውኃውንም ወደ ወይን ለወጠው፡፡  እነርሱም እየቀዱ ለታዳሚዎች አቀረቡ፡፡

ታዳሚዎቹም በወይን ጠጁ ልዩ ጣዕም ተደንቀው ሙሽራውን ጠርተው ሰው ሁሉ መልካሙን የወይን ጠጅ አስቀድሞ ያጠጣል፤ ከጠገቡ በኋላም ተርታውንም ያመጣል፤ አንተ ግን መልካሙን የወይን ጠጅ እስከአሁን አቆየህ አሉት፡፡ ጌታችን ኢየሱስም በቃና ዘገሊላ ያደረገው የተአምራት መጀመሪያ ይህ ነው፤ ክብሩንም ገለጠ፤ ደቀ መዛሙርትም አመኑበት፡፡ (ዮሐ.፪፥፩፲፩)

የቃና ዘገሊላ ጥንተ ነገሩ ወይም ታሪኩ የተፈፀመው በሌላ ጊዜ ቢሆንም አባቶቻችን የውኃን በዓል ከውኃ በዓል ጋር ለማክበር ብለው ወደ ጥር ፲፪ አምጥተውታል፡፡ ይህም ውኃ ወደ ወይን የተለወጠበትን በዓል ከጌታ ጥምቀት በዓል ጋር ለማስተሣሠር በማሰብ ነው፡፡ በመሆኑም የቃና ዘገሊላ በዓል ጥር ፲፪ ቀን ቅድስት ቤተ ክርስቲያናችን በድምቀት ታከብረዋለች፡፡

እናታችን ቅድስት ድንግል ማርያም ሣይነግሯት በልብ ያለውን የምታውቅ እናት ናትና የሠርጉ አስተናባሪዎች ይህ ጎደለ ሳይሏት የልቡናቸውን ሐዘን ተመልክታ ከልጇ ከወዳጇ አማልዳ የጎደላቸውን ሞልታለች፤ ያስጨነቃቸውንም አርቃለች፤ ለችግራቸውም ደርሳላቸዋለች፡፡ ሳይነግሯት የልቡናን አይታ ካማለደች ስሟን ጠርተው ለሚለምኗት ሁሉ እመቤታችን ትደርሳለችና ዘወትር ወደ እርሷ እንጸልይ ዘንድ ይገባል፡፡   

ከእናታችን ከቅድስት ድንግል ማርያም ረድኤት በረከት ያሳትፈን፡፡ አሜን!

“ባሕር አየች፣ ሸሸችም” (መዝ. ፻፲፫፥፫)

በዲ/ን አሻግሬ አምጤ

ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ከገሊላ ተነሥቶ ወደ ዮርዳኖስ ሄዶ፣ በዮሐንስ እጅ በተጠመቀ ጊዜ ባሕር ሸሸች፣ ዮረዳስም ወደ ኋላ ተመልሷል፡፡ ጌታችን ወደ ዮርዳኖስ ወንዝ የወረደው በጥምቀቱ ክብር ሊያገኝበት፣ የጎደለው ነገር ኖሮ ሊመላበት ሳይሆን እኛም ከውኃ እና ከመንፈስ ቅዱስ ተወልደን ልጅነትን እንድናገኝ፣ በኃጢአት ምክንያት ጎድሎብን የነበረው እንዲሞላልን፣ አጥተነው የነበረው ልጅነት እንዲመለስልን ነው፡፡

ሊቁ ቅዱስ ያሬድ በድጓው “አጥምቀኒ በማይ ከመ ይትቀደስ ማይ በማእከለ ሰማይ” በማለት የዘመረው ጌታችን ወደ ዮርዳኖስ የወረደው በአንጻረ ዮርዳኖስ ውኃዎችን ሁሉ ለመባረክ መሆኑን ያስገነዝባል፡፡ ረግቶ የሚኖር ውኃ በማዕበል ሲመታ እንደሚጠራ ሁሉ የሰው ልጅ ከአምላኩ በመጣላቱ ውኃ የሞት ምክንያት ሆኖ ስለነበር ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በውኃ በመጠመቁ የሕይወት መድኅን አድርጎ ባሕርይውን ሳይሆን ግብሩን ለወጠው፡፡

የጌታችን ጥምቀት ልጅነት ያገኘንበት ቢሆንም በየዓመቱ ወንዝ ዳር ወርደን የምንጠመቀው ግን   ልጅነትን ለማግኘት ሳይሆን የተከፈለልንን ዋጋ ለማስታወስ ነው፡፡ በየዓመቱ የሚከበረው የጥምቀት በዓል እና በውኃ መረጨታችን በረከት ለማግኘት፣ ትውፊቱን ለማስቀጠል እና የተከፈለልንን ውለታ ለማስታወስ የምንፈጽመው ነው፡፡

የጌታችን የመድኃኒታችን የኢየሱስ ክርስቶስ ጥምቀት የሥላሴ አንድነትና ልዩ ሦስትነት የተገለጠበት ነው፡፡ የእግዚአብሔርን አንድነትና ሦስትነት በተመለከተ በተለያዩ መንገዶችና ሁኔታዎች በመጽሐፍ ቅዱስ ውስጥ ተገልጾ እናገኘዋለን፡፡ ይህም ታላቅ ምሥጢር በይፋ ከተገለጠባቸው መንገዶች አንዱ የጌታችን የመድኃኒታችን የኢየሱስ ክርስቶስ ጥምቀት ነው። ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በእደ ዮሐንስ፣ በማእከለ ዮርዳኖስ በተጠመቀ ጊዜ አብ በደመና ሆኖ ተገልጧል፤ መንፈስ ቅዱስም በርግብ አምሳል ወርዶ በራሱ ላይ ተቀምጧል፡፡ ይህንንም ቅዱስ ወንጌል “ጌታችን ኢየሱስም ወዲያው ከውኃው ወጣ፡፡ እነሆ ሰማይ ተከፈተ፤ የእግዚአብሔርም መንፈስ በርግብ አምሳል ወርዶ በራሱ ላይ ሲቀመጥ አየ፡፡ እነሆም ‘በእርሱ ደስ የሚለኝ የምወደው ልጄ ይህ ነው’ የሚል ድምፅ ከሰማይ መጣ” በማለት የረገልጸዋል፡፡ በዚህም የእግዚአብሔርን አንድነትና ሦስትነት እንረዳለን፡፡ (ማቴ.፫፥፲፮-፲፯)

የዮርዳኖስ ውኃ ፈርታ ወደ ኋላዋ መመለሷ ሰማይና ምድር መሸከም የማይቻላቸውን እኔ እንዴት እችለዋለሁ? ብላ ነው፡፡ በሌላ በኩል ደግሞ ጌታችን ለዚህ ክብር ስለመረጣት ደስታዋን መቋቋም ተስኗት ወደ ኋላዋ ተመልሳ፣ ለዝማሬ አሸብሽባለች፡፡ ነቢዩ ዳዊት “ባሕር አየች ሸሸችም ፤ ዮርዳኖስም ወደ ኋላው ተመለሰ” በማለት የዘመረው ለዚህ ነው፡፡ (መዝ. ፻፲፫፥፫)

የዕዳ ደብዳቤያችንን ለመደምሰስ እንዲሁም ትሕትናንን ለማስተማር (አርአያ ሊሆነን)  በዮርዳሰኖስ ወንዝ ተጠመቀ፡፡  ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ “እግዚአብሔርንም የመምስል ምሥጢር ያለ ጥርጥር ታላቅ ነው፡፡ በሥጋ የተገለጠ፣ በመንፈስ የጸደቀ፣ ለመላእክት የታየ፣ በአሕዛብ የተሰበከ፣ በዓለም የታመነ፣ በክብር ያረገ» (፩ኛ. ጢሞ. ፫፥፲፮) በማለት የተናገረለት ጌታ ወደ ዮርዳኖስ ሄዶ በዮሐንስ እጅ መጠመቁን ትውፊት አድርገው ታቦታት ከመንበራቸው ተነሥተው ወንዝ ዳር አድረው ውኃውን ባርከው ይመለሳሉ፡፡ በዚህም መሠረት “በዓለ ጥምቀት የሚከበረው ከወንዝ ዳር ነው፡፡ ወንዝ ከሌለ ግን ክብ ቅርጽ ባለው ነገር ውስጥ ውኃ ይዘጋጃል፡፡ በከተራ ከማደሪያቸው የሚወጡ ታቦታት በወንዝ ወይም በተዘጋጀ የውኃ አካባቢ ያድራሉ፡፡ ይህም ክርስቶስ ለመጠመቅ ከገሊላ ወደ ዮርዳኖስ የመውረዱ ምሳሌ ነው፡፡ እያንዳንዱ ቤተ ክርስቲያን የሚመሰለው በገሊላ ነው፡፡ ታቦታቱ የሚያድሩባቸው ሁሉ በዮርዳኖስ ይመሰላሉ፡፡

ጌታችን ከገሊላ ወደ ዮርዳኖስ በመሄዱ በአንጻረ ዮርዳኖስ ውኃዎች ሁሉ እንደተባረኩ፣ ታቦታትም መንበረ ክብራቸውን ለቀው ወንዝ ዳር አድረው ውኃውንም፣ አካባቢውንም ባርከው ወደ መጡበት ይመለሳሉ፡፡ በዓሉን የምናከብረውም ይህን ትውፊት አድርገን በረከት እናገኝ ዘንድ ነው፡፡

በዐፄ ገብረ መስቀል ዘመን ታቦታት ጥር ፲፩ ቀን ከመንበራቸው ወጥተው በዕለቱ ተመልሰው እንዲገቡ ሥርዓት ተሠርቶ ነበር፡፡ በቅዱስ ላልይበላ ዘመን ደግሞ በከተራ ዕለት ወይም በዋዜማው ከመንበራቸው ወጥተው ጥምቀተ ባሕር ከሚፈጸምበት ቦታ አድረው በማግስቱ ይመለሱ ነበር፡፡ በዐፄ ዘርዓ ያዕቆብ ዘመን ደግሞ ሁሉም አካባቢ በረከት እንዲያገኝ ወይም እንዲባረክ ታቦታት በሄዱበት መንገድ እንዳይመለሱ የሚል ሥርዓት ተሠራ፡፡ ይህም በዓሉን ለማክበር በመሄዳችን ከመንበራቸው ወጥተው ወንዝ ዳር አድረው በሚመለሱ ታቦታት የምንባረክ መሆኑን ያስረዳል፡፡

ወስብሐት ለእግዚአብሔር

ጾመ ጋድ(ገሃድ)

ቅድስት ቤተ ክርስቲያናችን ካሏት ሰባቱ የአዋጅ አጽዋማት መካከል አንዱ ጾመ ጋድ(ገሃድ) ነው፡፡ ገሃድ ማለት ለውጥ(ምትክ) ወይም ልዋጭ፤ እንዲሁም ግልጥ፣ ተገላጭ በማለት ይተረጎማል፡፡ ይህንንም ደስታ ተክለ ወልድ በመዝገበ ቃላት መጽሐፋቸው ጋድ(ገሃድ) እንዲህ ይተረጉሙታል፡- “ገና፣ የጥምቀት ከተራ (የልደትና የጥምቀት ዋዜማ) እንደ ዐርብ ረቡዕ እና ፍልሰታ፣ እንደ ሑዳዴ የሚጾም፡፡ ትርጓሜው የሚገለጥ፣ ተገላጭ፣ ግልጥ ማለት ነው፡፡ ጌታችን እንደ ሰውነቱ በአጭር ቁመት፣ በጠባብ ደረት ተወስኖ መታየቱን ያስረዳል” (ደስታ ተክለ ወልድ መዝገበ ቃላት፤ ገጽ ፪፻፴፪)፡፡

ጥር ፲ የሚነበበው ስንክሳር በጥምቀት ዋዜማ መጾም እንደሚገባ ሲገልጽ፡- “በዚች ዕለት ምንም መብልን ሳይቀምሱ ምእመናን ሁሉ እስከ ምሽት ይጾሙ ዘንድ ከእኛ አስቀድመው የነበሩ ታላላቅ ሊቃውንተ ቤተ ክርስቲያን መምህራን ሥርዓትን ሠሩ፤ በምሽትም ቢሆን በታላቁ ጾም ከሚበላው በቀር ጥሉላትን አይቅመሱ፡፡ በዚህች ዕለት ምእመናን እስከ ምሽት እንዲጾሙት ያዘዙበት ምክንያት ይህ ነው፡- የልደትና የጥምቀት በዓል በረቡዕ ወይም በዐርብ ቀን ቢውል በበዓለ ሃምሳ የሚበላውን የጥሉላት መብል በጥዋት በመብላት ምእመናን ሁሉ በዓሉን እንዲያከብሩ አባቶቻችን ሐዋርያት አዝዘዋል፡፡ እሊህ ሁለቱ የእግዚአብሔር ታላላቅ በዓሎቹ ናቸውና፡፡”

ይህም ማለት ልደት እና ጥምቀት ረቡዕና ዐርብ ከዋሉ በዋዜማው ማክሰኞና ሐሙስ ይጾማሉ። ረቡዕና ዐርብ ምንም እንኳን የጾም ቀናት ቢሆኑም የፍስክ ቀን ሆነው ይከበራሉ። የልደት እና የጥምቀት በዓል እሑድ ቢውሉ በዋዜማው ቅዳሜ የጥሉላት ምግብ አይበላም። እንዲሁም ልደት እና ጥምቀት ሰኞ ቢውሉ እሑድ ጥሉላት አይበላም። እንደ ሌሎች የአጽማዋት ቀናት እህልና ውኃ ግን አይጾሙም።

ፍትሐ ነገሥት ስለ ጾም ሲገልጽ፡- “ጾምስ በሕግ ውስጥ በታወቀው ጊዜ የሰው ከምግብ መከልከል ነው፤ በደሉን ለማስተሥረይ ዋጋውንም ለማብዛት እርሱን ወዶ ሕግን ለሠራለት እየታዘዘ የፈቲውን ኃይል ያደክም ዘንድ ለነባቢት ነፍሱም ትታዘዝ ዘንድ” በማለት ይተረጉመዋል፡፡ በዚህ ጊዜ መጾም እንደሚገባም ቅድስት ቤተ ክርስቲያናችን ሥርዓት ሠርታለች፡፡ (ፍትሐ ነገሥት ንባቡና ትርጓሜው፣ አንቀጽ ፲፭፥፭፻፷፬)

ጾም ወደ እግዚአብሔር የምታደርስ የነፍስ ምግብ ናትና ሥጋችንን ለነፍሳችን አስገዝተን ጾምን በመቀደስ የበረከቱ ተሳታፊዎች ያደርገን ዘንድ የአምላካችን እግዚአብሔር ፈቃድ ይሁን አሜን፡፡

በዓለ ግዝረት

እግዚአብሔር የግዝረት ሥርዓትን ለአበ ብዙኀን አብርሃም የሰጠው የቃል ኪዳን ምልክት ነው። እግዚአብሔርም አብርሃምን አለው፡- “አንተ ደግሞ ቃል ኪዳኔን ትጠብቃለህ፤ አንተ፣ ከአንተም በኋላ ዘርህ በትውልዳቸው፡፡ በእኔና በአንተ መካከል፣ ከአንተም በኋላ በዘርህ መካከል የምትጠብቋት ቃል ኪዳኔ ይህች ናት፤ ከእናንተ ወንድ ሁሉ ይገረዝ፡፡ የሰውነታችሁን ቊልፈት ትገረዛላችሁ፤ በእኔና በእናንተ መካከል ላለውም ቃል ኪዳን ምልክት ይሆናል” በማለት ቃል ኪዳንን አኖረ፡፡ (ዘፍ.፲፯፥፯-፲፬) በሊቀ ነቢያት ሙሴ ዘመንም ግዝረት የእስራኤል ሕዝብ ምልክት ነበር። እግዚአብሔርም ሙሴንና አሮንን አላቸው፡- ”ይህ የፋሲካ ሕግ ነው፤ ከእርሱ ባዕድ ሰው አይብላ፡፡ አገልጋይ ወይም በብር የተገዛ ቢኖር ከተገረዘ በኋላ ያን ጊዜ ከእርሱ ይብላ” (ዘፀ. ፲፪፥፵፫)

ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ ግዝረትን በተመለከተ “ኦሪትንም ብትፈጽም ግዝረት ትጠቅምሃለች፤ ኦሪትን ባትፈጽም ግን ግዝረትህ አለመገዘርህ ትሆንብሃለች፡፡ አንተ ሳትገዘር ብትኖር ኦሪትንም ብትጠብቅ አለመገዘርህ መገረዝ ትሆንልሃለች፡፡” (ሮሜ. ፪፥፳፭) በማለት ለሮሜ ክርስቲያኖች በላከው መልእክቱ ጽፎላቸዋል፡፡ ይህም የሥጋን ሸለፈት መገረዝ ሳይሆን የልብ መለወጥና በእግዚአብሔር ማመን፣ ሕጉንም መፈጸም እንደሆነ ያመለክተናል፡፡ ይህንንም ሲያጸና “የእግዚአብሔርን ትእዛዝ መጠበቅ ነው እንጂ መገዘርም አይጠቅምም፤ አለመገረዝም አይጎዳም፡፡” (ቆሮ.፪፥፲፱) እንዲል፡፡

ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ “ኦሪትና ነቢያትን ልሽራቸው የመጣሁ አይምሰላችሁ፤ ልፈጽማቸው እንጂ ልሽራቸው አልመጣሁም፡፡” እንዳለ (ማቴ.፭፥፲፯) እርሱ ራሱ ይገረዝ ዘንድ ሥርዓቱንም ለመፈጸም ከእመቤታችን ከቅድስት ድንግል ማርያም በተወለደ በስምንተኛው ቀን ወደ ቤተ መቅደስ በወሰደችው ጊዜ ተገርዞ ተገኝቷል እንጂ በፍጡራን እጅ አልተገረዘም። የገራዡ ምላጭም በገራዡ እጅ እንዳለ ውኃ ሆኖ ተገኝቷል (መጽሐፈ ስንክሳር ጥር ስድስት)። ይህም በመለኮታዊ ኃይሉ ነው።

በዚህም ምክንያት ቅድስት ቤተ ክርስቲያናችን የጌታችን የመድኃኒታችን የኢየሱስ ክርስቶስን የግዝረት በዓል በየዓመቱ ጥር ፮ ቀን ታከብራለች (መጽሐፈ ስንክሳር ጥር ስድስት)። ስሙም ገና በሥጋ ሳይፀነስ የእግዚአብሔር መልአክ ባወጣለት ስም “ኢየሱስ” ተብሎ ተጠራ፡፡ (ሉቃ. ፪፥፳፩-፳፬)

ከእመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም በኅቱም ድንግልና ተጸንሶ በኅቱም ድንግል መወለዱ እንደማይመረመር ሁሉ ግዝረቱም አይመረመርም፡፡ ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በተዘጋ ቤት ሐዋርያት ተሰብስበው ባሉበት ገብቶ እንደወጣ ሁሉ እርሱ በሚያውቀው ረቂቅ ጥበብ ከሥጋው ምንም ምን ሳይቈረጥ፣ ምንም ደም ሳይፈሰው ተገርዞ ተገኝቷል፡፡

ኢየሱስ ማለት መድኃኒት ማለት ሲሆን ይህ ስም የወጣለት በተወለደ በስምንተኛው ቀን ነው፡፡ ይህም በኦሪቱ ሥርዓት መሠረት ወንድ ልጅ በተወለደ በስምንት ቀን ከተገረዘ በኋላ ስም የማውጣት ልማድ አለና የኦሪትን ሕግ ለመፈጽም ይገረዝ ዘንድ ሄደ፡፡ ““ኦሪትና ነቢያትን ልሽራቸው የመጣሁ አይምሰላችሁ፤ ልፈጽማቸው እንጂ ልሽራቸው አልመጣሁም፡፡” እንዲል፡፡

ወስብሐት ለእግዚአብሔር

ባልንጀራ

በእንዳለ ደምስስ

ክፍል ሁለት

መልካም ባልንጀርነት

ሰዎች በሚኖራቸው የእርስ በእርስ መስተጋብር መልካም ባልንጀርነትን ሊመሠርቱ ይችላሉ፡፡ ለምሳሌ ያህል የነቢየ እግዚአብሔር ዳዊት እና የነቢዩ ናታን ግንኙነትን ማንሣት እንችላለን፡፡

ነቢዩ ዳዊት የወዳጁንና የጦር አበጋዙ ኦርዮን ሚስት “የባልንጀራህን ሚስት፣ የባልንጀራህን ቤት አትመኝ” (ዘጸ.፳፥፲፯) የሚለውን የእግዚአብሔርን ትእዛዝ በመተላለፍ ቤርሳቤህን በማስነወሩና እርሷም በማርገዟ ኦርዮንን ማስገደል አማራጭ አድርጎ ወሰደው፡፡ ጦር ሜዳ ሳለም አስገደለው፡፡ እግዚአብሔርም በዝምታ አላለፈውም፡፡ ይገስጸው ዘንድ ባልንጀራውን ነቢዩ ናታንን ላከበት።

ነቢዩ ናታንም እኔ ስለ ባልንጀራዬ ምን አገባኝ ሳይል ብልሃት በተሞላበት መንገድ በምሳሌ አስረድቶ ስለ ጥፋቱ ነግሮ በንስሓ እንዲመለስ የድርሻውን ተወጣ፡፡ ይህ የመልካም ባልንጀርነት ውጤት ነው፡፡ ነቢዩ ዳዊት በመዝሙሩ እንዲህ ይላል፡፡ “ልቡ ንጸህ የሆነ፣ እጆቹም የነጹ፣ በነፍሱ ላይ ከንቱ ያልወሰደ፤ ለባልንጀራውም በሽንገላ ያልማለ፣ እርሱ ከእግዚአብሔር ዘንድ በረከትን ይቀበላል” ይላል፡፡ (መዝ.፳፫፥፬)

መልካም ባልንጀርነትን ሊያጠነክሩ የሚችሉ ዋና ዋና ጉዳዮች መካከል ጥቂቶቹን እንመለከት፡

ሀ.  ማመንና መታመን፡- በቅርባችን ያሉትን እናትና አባታችን፣ ቤተሰቦቻንን፣ ጓደኞቻችንን፣ ወይም በጎ ነገር ያደረጉልንን ልናምን እንችላለን፡፡ ነገር ግን ከሁሉም በፊት እግዚአብሔርን ማመን ቅድሚያ የምንሰጠው ጉዳይ   ነው፡፡ ቅዱስ ጳውሎስ ለፊልጵስዩስ ሰዎች በላከው መልእክቱ “በእርሱም እጸና ዘንድ ዛሬ የኦሪት ጽድቅ ሳይኖረኝ ክርስቶስን በማመን ከእግዚአብሔር የሚገኝ ጽድቅ አለኝ እንጂ፡፡” (ፊልጵ. ፫፥፱) በማለት እግዚአብሔርን ማመን ቅድሚያ ልንሰጠው የሚገባ መሆኑን ይገልጻል፡፡

ቅዱስ ጳውሎስ ማመን ብቻ ሳይሆን መታመንም እንደሚያስፈልግ ሲያመለክት ደግሞ “የተጠራህለትንና በብዙ ምስክሮች ፊት በመልካም መታመን የታመንህለትን የዘለዓለምን ሕይወት ለመቀበል መልካሙን የሃይማኖት ገድል ተጋደል” (ጢሞ. ፮፥፲፪) ሲል ደቀ መዝሙሩ ጢሞቴዎስን እንዳሳሰበው ላመኑት ነገር ታምኖ መገኘትን አስፈላጊነት ያሳየናል፡፡ በዚህም መሠረት መልካም ባልንጀርነትን ለመመሥረት ጓደኛን ማመን፣ እንዲሁም ራስም ታምኖ መገኘት ይገባል፡፡ በዚህ ረገድ የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎችን ችግር ማንሣት ያስፈልጋል፡፡

 የግቢ ጉባኤያት ተማሪዎች ከቤተሰብ መራቃቸው፣ ራሳቸውን እንዲመሩ ነጻነትም ስለሚሰማቸው ጓደኛ ለመያዝ የሚያደርጉት ጥረት ላይ ክፍተቶች ይታያሉ፡፡ ከመንፈሳዊነት ይልቅ ሥጋዊውን በማሰብና በማድረግ ለተጠሩለት ዓላማ ታምነው መገኘት ይሳናቸዋል፡፡ ስለዚህ ጓደኛዬ ማነው? ሊሉ ይገባል፡፡ በሃይማኖት የሚመስላቸውን፣ ለአገልግሎት የሚያበረታቸው፣ ምሳሌም የሚሆናቸው፣ በትምህርታቸውም ሆነ በመንፈሳዊ ሕይወታቸው ሊደጋገፉ የሚችሉ መሳዮቻቸውን መምረጥ ይገባቸዋል፡፡ ብዙዎች ውጤት አልባ ሆነው የሚቀሩት ለሥጋዊ ፍላጎታቸው በማድላት በሚፈጽሙት ያልተጋባ ድርጊት ከዓላማቸው ሲሰናከሉ እንመለከታለንና ጥንቃቄ ማድረግ ይጠበቅባቸዋል፡፡ የሚያምኑትና እነርሱም ሊታመኑለት የሚችሉትን ባልንጀራ መያዝ ያስፈልጋል፡፡

ለ. ራስን አሳልፎ መስጠት፡- መልካም ባልንጀርነት ራስን አሳልፎ እስከ መስጠት የሚደርስ ነው፡፡ ባልንጀራህ በሚደርስበት ችግር ተካፋይ በመሆን ቢወድቅ ማንሣትን፣ ቢቸገር የችግሩ ተካፋይ መሆንን፣ ሁል ጊዜም መልካምን መመኘት ይጠይቃል፡፡

ባልንጀርነትን ለማጽናት ማመንና መታመን እንደሚገባ ሁሉ ባልንጀራ በተቸገረ ጊዜ ከጎኑ በመሆን ደስታውንም ሆነ   ችግሩን መካፈል ይገባል፡፡ ይህንንም ችግር ለመፍታት በሚደረግ ጥረት ውስጥ ስለ ባልንጀራ/ጓደኛ ራስን አሳልፎ እስከ መስጠት የሚደርስ እንኳ ቢሆን መከፈል ያለበትን መሥዋዕትነት መክፈል የመልካም ባልንጀርነት መገለጫ ነው፡፡

ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በወንጌላዊው ቅዱስ ዮሐንስ ላይ አድሮ “ቸር ጠባቂ እኔ ነኝ፤ ቸር ጠባቂ ስለ በጎቹ ነፍሱ አሳልፎ ይሰጣል” በማለት እንደተናገረው ጌታችን የአዳምና የልጆቹን በደል ተሸክሞ በመስቀል ላይ ራሱን አሳልፎ በመስጠት በመስቀል ላይ ውሏል፡፡ (ዮሐ.፲፥፲፩) የሰውን ልጆች ነጻ ያወጣ ዘንድ ነፍሱን እስከመስጠት ታማነ፤ ቤዛም ሆነ፡፡ ስለ ሌሎች ራስን አሳልፎ መስጠትን ከጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ እንማራለን፡፡ “እንደ ሰውም ሆኖ ራሱን አዋረደ፤ ለሞት እስከ መድረስም ታዘዘ” በማለት ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ ለፊልጵስዩስ ክርስቲያኖች ጽፏል፡፡ (ፊልጵ.፪፥፰)፡፡ መልካም ባልንጀራም ስለ ወዳጁ እስከ ሞት ድረስ እንኳ ቢሆን የታመነ ሊሆን  ይገባዋል፡፡ “ነፍሱን ስለ ወዳጆቹ ከመስጠት ይልቅ ከዚህ የሚበልጥ ፍቅር ለማንም የለውም” (ዮሐ.፲፭፥፲፫) እንዲል፡፡

መልካምን ማድረግ፡- የባልንጀርነት መገለጫ ከሆኑት ውስጥ አንዱ ለባልንጀራ መልካምን ማድረግ ነው፡፡ “መልካም ሰው ከልቡ መዝገብ መልካም ነገርን ያወጣል”ና (ማቴ.፲፪፥፴፭) በማለት እንደገለጸው ሁል ጊዜ ስለ ባልንጀራ መጸለይ፣ በችግሩም ጊዜ አብሮ መቆምን፣ በሰላሙም ጊዜ አለመለየት፣ ከባልንጀራም ጋር መሆን ይገባል፡፡ በዚህም የእግዚአብሔርን በረከት ይገኛል፡፡ “ሰላምን እተውላችኋለሁ፤ ሰላሙንም እሰጣችኋላሁ፣ እኔ የምሰጣችሁ ዓለም እንደሚሰጠው አይደለም፤ ልባችሁ አይደንግጥ፣ አትፍሩም” ይለናል፡፡ (ዮሐ. ፲፬፥፳፯)

ትእዛዛትን መጠበቅ፡- ከስድስቱ ትእዛዛተ ወንጌል አንዱ “ባልንጀራህን እንደ ራስህ ውደድ” የሚል ነው፡፡ ባልንጀራን እንደ ራስ መውደድ ስንል ከልብ በመነጨ ፍቅር ተመሥርተን ውጣ ውረዱን፣ ደሰታም ሆነ ሐዘኑን መጋራትን ያመለክታል፡፡ ከመቀበል ይልቅ መስጠት ላይ ትኩረት ያደረጋል ባልንጀርነት፡፡

ትእዛዛትን መጠበቅ ከቻልን ከእግዚአብሔርም ከሰውም ጋር ያለን ግንኙነት የጠበቀ ይሆናል፡፡ በዚህም ምክንያት ከክፉ እንርቃለን፡፡ “ደግ ሰው ከመልካም ልቡ መልካም ነገርን ያወጣል” እንዲል፡፡ (ማቴ.፲፪፥፴፫) ባልንጀራን ወደ ትክክለኛው መንገድ መምራት የመልካም ባልንጀርነት መገለጫ ነው፡፡ ትእዛዛትን የሚጠብቅ ሰው በባልንጀራው ላይ ክፉ ነገርም አያደርግም፡፡

በአጠቃላይ በሃይማኖት፣ በምግባር ታንጾ የሚኖር ሰው ለባልንጀራው ፍቅር ይኖረዋል፡፡ በባልንጀራው ላይ ክፉም አያደርግም፤ ሁል ጊዜ በባልንጀራው ደስታ እርሱም ይደሰታል እንጂ፡፡ ሌላውን መውደድ ስንችል እንግዚአብሔርን እንወዳለን፤ እርሱም ይወደናል፡፡ “… ባልንጀራህንም እንደ ራስህ መውደድ ከመባና ከመሥዋዕት ሁሉ ይበልጣል” ነው የተባልነው፡፡ ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ ለቆሮንቶስ ክርስቲያኖች በጻፈላቸው መልእከቱ “ክፉ ባልንጀርነት መልካሙን አመል ያጠፋል” (፩ቆሮ. ፲፭፥፴፫) ብሎ እንደተናገረው ከክፉ ባልንጀራ ርቀን፣ ክፉ የሆነውንና ከባልንጀራችን የወረስነው ክፉ ዐመል አስወግደን መልካምን እያደረገን እንኖር ዘንድ ይገባል፡፡

የእግዚአብሔር ቸርነት፣ የድንግል ማርያም አማላጅነት፣ የቅዱሳን ተራዳኢነት አይለየን፡፡ አሜን፡፡

ባልንጀራ

ክፍል አንድ

በእንዳለ ደምስስ

ባልንጀራ የሚለውን ቃል ደስታ ተክለ ወልድ በመዝገበ ቃላት መጽሐፋቸው፡- “እኩያ፣ ባልደረባ፣ አቻ፣ አብሮ አደግ ጓደኛ፣ እንጀራ አቋራሽ” በ ማለት ሲተረጉሙት ባልንጀርነትን ደግሞ “እኩያነት፣ ባልደረብነት” በማለት ይፈቱታል፡፡

ባልንጀራ ክፉም ሆነ መልካም ነገር ሲገጥመን አብሮ የሚያዝንና የሚደሰት የልብ ወዳጅ፣ መልካሙን መንገድ የሚያሳይ፣ … ማለታችን ነው፡፡ ባልንጀርነት አብሮ በማደግ፣ አብሮ በመማር፣ አብሮ በመሥራት እንዲሁም በሙያ አጋርነት በመሳሰሉት ሁኔታዎች ሊፈጠር ይችላል፡፡ ይህ የባልንጀርነት ቁርኝት እየዳበረ የሚመጣ እንደመሆኑ መጠን በተለያዩ ምክንያቶችም ሊፈርስ ወይም ሊከስም ይችላል፡፡

ክፉ ባልንጀራ የሌላውን ሕይወት ያጨልማል፣ መልካምን ከማሰብና ከማድረግ ክፉ ሐሳቦችን ያመነጫል፣ ተግባራዊም ያደርጋል፡፡ አባቶችቻን ለዚህ ነው “ክፉ ባልንጀራ አይግጠምህ፤ ከክፉ ባልንጀራ ራቅ” እያሉ የሚመክሩት፡፡ ክፉ ባልንጀራ መልካም የሆነውን ወዳጁን ጠባይ ቀስ በቀስ በመለወጥ በሄደበት እንዲሄድ፣ በዋለበት እንዲውል፣ ከመልካም ቦታዎች ይልቅ ኃጢአትን ወደሚሠራባቸው ስፍራዎች ማለትም መንፈሳዊ ቦታዎችን አስጥሎ ወደ ጭፈራ ቤቶች፣ ዝሙት ወደሚሠራባቸውና ልዩ ልዩ ያልተገቡና በማኅበረሰቡም በእግዚአብሔርም የተጠሉ ተግባራት ወደሚከናወንባቸው ቦታዎች በመሄድ ጠፍተው እንዲቀሩ ምክንያት ይሆናል፡፡

ለዚህ እንደ ምሳሌ የሔዋንና የዲያብሎስ ወዳጅነት ማየት ይቻላል፡፡ ሰይጣን ከነበረው ክብር አምላክነትን በመሻቱ ምክንያት ከተጣለ በኋላ ለክፉ ሥራው ተባባሪ ለማግኘት በእባብ ላይ አድሮ ወደ ሔዋን ቀረበ፡፡ የአዳምና ሔዋን በገነት ውስጥ በተድላ በደስታ መኖር አበሳጭቶታል፡፡ እኔ ወድቄ ሌላው ለምን ይኖራል? በሚል በእባብ ላይ አድሮ ከሔዋን ጋር ባልንጀርነትን መሠረተ፡፡ እባብም ሴቲቱን “እግዚአብሔር በገነት ካለው ዛፍ ሁሉ አትብሉ ያላችሁ ለምንድነው?” አላት፡፡ ሴቲቱም “በገነት መካከል ካለው ከሚያፈራው ዛፍ ፍሬ እንበላለን፤ ነገር ግን በገነት መካከል ካለው ከዛፉ ፍሬ፤ እግዚአብሔር አለ “እንዳትሞቱ ከእርሱ አትብሉ፣ አትንኩትም” አለን በማለት አስረዳችው፡፡ (ዘፍ.፫፥፫)

በእባብ ላይ ያደረው ሰይጣንም “ሞትን አትሞቱም፤ ከእርሱ በበላችሁ ቀን ዐይኖቻችሁ እንዲከፈቱ እንደ እግዚአብሔር ስለሚያውቅ ነው እንጂ፡፡” አላት፡፡ ሔዋንም እጅግ ለመብላት ጓጓች፤ ከዕፀ በለሱ ቀጥፋም ለአዳም ሰጠችው፤ ሁለቱም በመብላታቸው ዐይኞቻቸው ተከፈቱ፤ እግዚአብሔርንም አስቆጡት፤ ከገነት ወደ ምደረ ፋይድ ተጣሉ፡፡ ይህ ሁሉ ከክፉ ባልንጀራ ጋር ወዳጅነት መመሠረት ያስከተለው ጥፋት ነው፡፡

ባልንጀርነትን ከሚያበላሹ ነገሮች መካከል ጥቂቶቹን ብንመለከት፡-

መንፈሳዊ ሕይወት መዛል፡- በመንፈሳዊ ሕይወት ስንዝል ለሥጋዊ ፍላጎት ተላልፈን እንሰጣለን፡፡ ነፍሳችን በሥጋችን ላይ ትሠለጥናለች፡፡ በተለይ በወጣትነት ዘመናችን ስሜታዊነት ስለሚያይልብን ይህንንም ያንንም ለመሞከር በምናደረግው ጥረት ውስጥ መንፈሳዊ ሕይወታችን ይጎዳል፡፡ በዚህ ወቅት መንፈሳውያን ወንድሞቻችንና አኅቶቻችንን ትተን ከማይመስሉን ጋር የሥጋን ሥራ ለመሥራት እንፈጥናል፡፡ ይህ ደግሞ በሕወታችን ውስጥ ከእግዚአብሔር ጋር እንኖራለን፣ እናሳካዋለንም ብለን ያሰብናቸው ነገሮች ሁሉ ከንቱ ሆነው ይቀራሉ፡፡ ቀድሞ የነበረንን ማንነት እያጣን መንፈሳዊነትን እርግፍ አድርገን እንድንተው ያደርገናል፡፡

ነገር ግን ከዚህ ይልቅ መንፈሳዊ ሕይወታችንን ሊያጠናክሩልን፣ ብንወድቅ የሚያነሡንን፣ ብንደክም የሚያበረቱንን መልካም ወንድሞችና እኅቶችን መጠጋት ይገባል፡፡

የአቻ ግፊት፡- በብዙ ወጣቶች ዘንድ በተለይም በግቢ ጉባኤት ተማሪዎች ዘንድ ጎልተው ከሚታዩ ችግሮች አንዱ የአቻ ግፊት ነው፡፡ ከመንፈሳዊው ሕይወት እንድንወጣ ብልጭልጩን ዓለም እያሳዩ ከእግዚአብሔር እንድንለይ ከሚያደርጉን አቻዎቻችን መራቅ ተገቢ ነው፡፡ በአቻ ግፊት ምክንያት አዲስ ጠባይ እንድንይዝና ለማይገቡ ክፉ ጠባይት ተላልፈን እንዳንሰጥ ጥንቃቄ ማድረግ ያስፈልጋል፡፡ “ሁሉን መርምሩ፤ መልካም የሆነው ያዙ” ተብለናልና፡፡ (፩ተሰ.፭፥፳፩)

በወጣትነት ዘመናችን በተለይም በግቢ ጉባኤ ሕይወታችን ውስጥ መልካም እየመሰሉን ከእግዚአብሔር አንድነት ከሚለዩን በዙሪያችን ካሉ ባልንጀሮቻችን መራቅ ይጠበቅብናል፡፡   ለመንፈሳዊ ሕይወታችን እንቅፋት የሆኑትን በመራቅ መንፈሳዊ ወንድሞቻችንና እኅቶቻችንን መከተል፣ መንፈሳዊ መጻሕፍትን በማንበብና ከመንፈሳዊ ሕይወታችን ሊያርቁን ከሚችሉ አካባቢዎች መራቅና ጊዜያችንን በአግባቡ በመምራት በአቻ ግፊት እንዳንወድቅ ይረዳናል፡፡

የሚጠቅመንና የሚጎዳንን መለየት፣ አባቶችን ማማከር፣ ወደ መልካም መንገድ ሊመሩን የሚችሉ አርአያ የምናደርጋቸውን ወንድሞችና እኅቶችን መከተል፣ ዘወትር በመንፈሳዊ ሕይወታችን በመትጋት የአቻ ግፊትን ተጽእኖ በመቋቋም በራስ መተማመንን ማጎልበት ይጠበቅብናል፡፡

ከላይ ከተመለከትናቸው ውጪ ክፉ ባልንጀርነት የሚፈጥረብን ተጽእኖ ቀላል አይደለም፡፡ በዚህም ምክንያት ክፉ ባልንጀርነት አለመተማመንን፣ ክፉ ጠባያት እንድንለምድ፣ ራስን ብቻ እንደንወድ፣ … ከመንፈሳዊነት እንድንወጣ ሊያደርገን ይችላል፡፡

ሀ. አለመተማመን፡-  በባልንጀሮች መካከል መልካሙን ግንኙነት ከማጠናከር ፋንታ የግል ጥቅምን በመሻት ወይም በባልንጀራ ላይ በመቅናትና የባልንጀራን የሆነን ሁሉ በመመኘት በሚፈጠሩ ያልተገቡ ጠባያትና ድርጊቶች ምክንያት ጤናማ የባልንጀርነት ግንኙነት ሊበላሽ ይችላል፡፡ ይህም በባልንጀሮች መካከል አለመተማመንን ይፈጥራል፡፡

ራስን ልዩ አድርጎ መቁጠር፣ በባልንጀራ ላይ የበላይ ሆኖ ለመታየት መጣር፣ ራስን ብቻ መውደድ፣ … ወዘተ በሁለቱ አካላት መካከል አለመተማንን ወደ ከፍተኛ ደረጃ ሊያደርስ ይችላል፡፡ ይህም እስከ ጠላትነት ሊያደረስ የሚችል አካሄድ ነው፡፡ ከዚህ ውጪ በሥነ ምግባር ያለመታነጽ፣ ከመንፈሳዊ ሕይወት ማፈንገጥና ለሥጋ ምኞትና ፍላጎት ብቻ ማደር በጎውን መንገድ እንዳናስብ መንገዱን ስለሚዘጋ ባልንጀራን ወደ ሥጋዊ አስተሳሳብና ድርጊት እንዲመራ በር ይከፍታል፡፡

ለ. ክፉ ጠባያትን ማስለመድ፡- በባልንጀሮች መካከል መልካም ጠባያት እንዳለ ሁሉ ክፉ የምንላቸው ጠባያትን ሊንጸባረቁ ይችላሉ፡፡ በተለይም የጓደኛ አመራረጣችንና አያያዛችን ወደማንፈልገው አካሄድ ሊመራን ይችላል።፡ ይህም ሕይወታችንን በመልካም ሥነ ምግባር እንዳንመራ እንቅፋት ይሆንብናል፡፡ ለመሆኑ ባልንጀራችን ማነው? በሕይወት፣ በባህል፣ በእምነት እንመስለዋለን? ውሎውን እንውላለን? በሃይማኖት አንድ ነን? የቅድስት ቤተ ክርስቲያንን ዶግማ፣ ቀኖና፣ ትውፊትና ሥርዓትን ይጠብቃል? እነዚህንና ሌሎችንም መመርመር ያስፈልጋል፡፡

ቤተ ክርስቲያንን አስጥሎ ለሥጋ ብቻ በማድላት ከጸሎት ይልቅ ሙዚቃን፣ ከመንፈሳዊ አገልግሎት ይልቅ ሥጋን ለመስደሰት የሚፈጥን ከሆነ ይህ ክፉ የክፉ ባልንጀራ ጠባይ ነውና መራቅ ያስፈልጋል፡፡ ሁል ጊዜ ከመልካም ይልቅ እግዚአብሔርንና አገልግሎትን የሚያስጥሉ ክፉ ጠባያትን የሚያስለምደን በመሆኑ ከዚህ ጋር ከመተባበር ልንቆጠብ ያስፈልጋል፡፡ ከማይመስሉን ጋር በክፉ መጠመድ አይገባም፡፡ ክፉ ባልንጀርነት መልካሙን አመል ያጠፋልና፡፡ (፩ቆሮ.፲፭፥፴፫)

ሐ. ራስን ብቻ መውደድ፡- ራሳችንን ብቻ የምንወድ ከሆነ ለሌላው ግድ አይኖረንም፡፡ ሁል ጊዜ ራሳችንን በማስቀደማችን ለሌሎች እንዳንኖር፣ ለባንጀሮቻችን ትኩረት እንዳንሰጥና ባልንጀሮቻችን እኛ በቀደድነው መንገድ ብቻ እንዲጓዙ ተጽእኖ እናሳድራለን፡፡ ይህ አካሄድ ደግሞ “እኔ ብቻ” አስተሳሰብን በከፍተኛ ሁኔታ እንዲጎለብት ስለሚያደርግ ከምናመልከው እግዚአብሔር ይለየናል፤ ወደ ክፋትም ይመራናል፡፡ ራሳችንን ብቻ በወደድን ቁጥር ለሌላው ክብር ለመስጠት እንቸገራለን፡፡ ስለዚህ ባልንጀራችን በተቸገረ ጊዜ ከአጠገቡ ከመቆም ይልቅ ውድቀቱ እንዲፋጠን ግፊት እናደርጋለን፡፡ በትምህርትም ይሁን በልዩ ልዩ ዕውቀት፣ በሀብት፣ … የሚበልጠን መስሎ ከተሰማን ከእርሱ ከመማር ይልቅ ለመጣል ጥረት እናደርጋለን፡፡ ይህ አካሄድ ደግሞ ከእግዚአብሔርም ከሰውም ሳንሆን እንድንቀር ያደርግናል፡፡

በግቢ ጉባኤያት ውስጥ የምንሳተፈው እርስ በእርስ ተደረዳድተን ስንሳተፍ አንዱ ያላወቀውን በማሳወቅ፣ በመረዳዳት መጓዝ እንጂ ሊበልጠኝ ይችላል በሚል ሰበብ በባልንጀራ ላይ ክፉ ማድረግን ልንጸየፍ ይገባል፡፡ ግቢ ጉባኤያት እግዚአብሔርን የምናውቅበት፣ በዕውቀት በጥበብ የምንበለጽግበትና መልካም ባልንጀርነትን የምንመሠረትበት ለሌሎችም አርአያ ሆነን የምንገኝበት መልካም አጋጠሚ መሆኑን በመረዳት ራስን ብቻ ከመውደድ አልፈን መንፈሳዊ ፍሬ ልናፈራ ይጠበቅብናል፡፡

ባልንጀራን መውደድ በረከትን ያሰጣል፤ ከእግዚአብሔርም ጋር ሕብረት እንድንፈጠር ይረዳናል፡፡ ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ አምላክ ሲሆን የእኛን ሥጋ ለብሷልና እኛን ያድነን ዘንድ በቀራንዮ አደባባይ በመስቀል ላይ ተሰቅሏል፡፡ ሰውን በመውደዱ እስከ ሞት ድረስም የታመነ ሆነ፡፡ “ስለ ወዳጆቹ ሕይወቱን አሳልፎ የሚሰጥ ሰው ያለ እንደሆነ ከዚህ የሚበልጥ ፍቅር የለም” እንዲል (ዮሐ.፲፭፥፲፫) ቅዱስ ዮሐንስ፡፡

ክፉ ባልንጀርነት በተመለከተ እነዚህን ከላይ የጠቀስናቸውን ነጥቦች አነሣን እንጂ ሌሎችንም ማንሣት ይቻላል፡፡

በተቃራኒው ራስን ከክፉ ባልንጀራ በማራቅ መልካም ባልንጀርነትን መመሥረትና በምግባር በሃይማኖት ታንጾ መኖር ከእግዚአብሔር ጋር ያለንን ግንኙነት እንድናጠናክር ያደርገናል፡፡

ይቆየን

መጻሕፍት ክርስቶስ ሰው እንደሆነ እንደሚነግሩን አምላክ እንደሆነም ይነግሩናል

 

  • የማይመረመር፣ የማይለወጥ ቃል ሥጋን ተዋሐደ፤ መለወጥ ይስማማው የነበረ ሥጋን የማይለወጥ አደረገው፡፡ ስለዚህም በተዋሐደው በመዋቲ አዳም ሥጋ ተገለጠ፡፡ (እልመስጦአግያ)
  • ከእመቤታችን ከቅድስት ደንግል ማርያም የተወለደው የእግዚአብሔር የባሕርይ ልጅ ነው፤ እርሱም የባሕርይ አምላክ ነው፤ መለኮት ቢያድርበት በጸጋ የከበረ አይደለም፡፡ ሥጋን በመንሣት ሰው የሆነ እርሱ ብቻ ነው፤ በመለኮት የእግዚአብሔር ልጅ ነው፣ አምላክ ነው፡፡ ወልድ አንድ ብቻ ነው፡፡ (ቅዱስ አትናቴዎስ)
  • በሰው ባሕርይ ሰው የሆነ እርሱ ነው፤ ከአብ የተወለደ፣ ከባሕር አምላክ የተገኘ የባሕርይ አምላክ የዘለዓለም ንጉሥ እርሱ ነው፡፡ (ሐዋርያት)
  • ከሦስቱ አካላት አንዱ አካል በእመቤታችን በንጽሕት ድንግል ማርያም ማኅፀን አደረ፤ ስለ መለኮት ተዋሕዶ በዚህ በምንናገርም በወልድ ያለውን ነው፡፡ ስለ አብ ስለ መንፈስ ቅዱስ ሰው ለመሆን በድንግል ማኅፀን አደሩ አንልም፡፡ ከሦስቱ አካላት አንዱ አካል ወልድ ብቻ ከእርሷ ተወለደ እንላለን፡፡ (ቅዱስ አግናጥዮስ)
  • በቤተልሔም ተወለደ፣ በጨርቅ ተጠቀለለ፣ በበረት ተጣለ፤ ከብት ጠባቆች አዩት፣ መላእክት አመሰገኑት፣ ሰብአ ሰገል ሰገዱለት፡፡ (ቅዱስ ሄሬኔዎስ)
  • ከእመቤታችን ከንጽሕት ድንግል ማርያም ሥጋችንን ነሥቶ የተዋሐደው እርሱ ነው፤ ሥጋ ከመሆን በቀር ያለ መለየት ያለ መለወጥ ከአብ ጋር አንድ ነው፤ በሥጋም ያለመለይት ከእኛ ጋር አንድ ነው፡፡ (ቅዱስ ጎርጎርዮስ)
  • ከአብ የተወለደ፣ ከአብ ከመንፈስ ቅዱስ ጋር አንድ የሚሆን የእግዚአብሔር ቃል ሰው ሆነ፤ በመለኮቱ መዋረድ ሳይኖርበት በፈቃዱ ተዋርዶ የተገዥ ባሕርይን ተዋሐደ፡፡ ሰው ሆይ ሥጋ ያልነበረው እርሱ ለአንተ ብሎ ሥጋን ተዋሐደ፤ ሰው ሆይ በመለኮቱ የማይዳሠሥ የነበረ ነፍስና ሥጋን የተዋሐደ ቃል ለአንተ ብሎ ተዳሠሠ፤ በመለኮቱ ጥንት የሌለው እርሱ ጥንት ያለውን ፍጹም ሥጋን ተዋሐደ፡፡ (ቅዱስ አጢፎስ)
  • የከበሩ መጻሕፍት ክርስቶስ ሰው እንደሆነ እንደሚነግሩን አምላክም እንደሆነ እነርሱ እንዲሁ ይነግሩናል፡፡ ግዙፍ እንደሆነ እንደሚነግሩን ረቂቅም እንደሆነ፡፡ የእግዚአብሔር ቃልም እንደሆነ እርሱ ራሱም እግዚአብሔር እንደሆነ እንዲሁ ይነግሩናል፡፡ ከንጽሕት ድንግል ማርያም በኋላ ዘመን እንደተወለደ እንደሚነግሩን ቀድሞም ከአብ እንደተወለደ እንዲሁ ከአባት ያለ እናት፣ ከእናት ያለ አባት ለመወለድ መዠመሪያ እርሱ እንደሆነ ይነግሩናል፡፡ (ሄሬኔዎስ)
  • ከብርሃን የተገኘ ብርሃን፣ ከሕይወት የተገኘ ሕይወት ተቀዳሚ ተከታይ የሌለው ልጁን ወደዚህ ዓለም ላከው፤ ከእመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም የእኛን ባሕርይ ይዋሐድ ዘንድ ጌትነቱንም ወደ ማወቅ ያደርሰን ዘንድ ነው፡፡ (ቅዱስ ጎርጎርዮስ)
  • እግዚአብሔር ቃል ወደዚህ ዓለም ይመጣ ዘንድ ከንጽሕት ድንግል ማርያም ሥጋን ይዋሐድ ዘንድ ምን አተጋው? በጨርቅ ይጠቀለል፣ በበረት ይጣል ዘንድ ከሴት(ከድንግል) ጡት ወተትን ይጠባ ዘንድ በዮርዳኖስ ይጠመቅ ዘንድ ምን አተጋው? (ቅዱስ እለእስክንድሮስ)
  • ለመወለዱ ጥንት በሌለው አስቀድሞ ዓለም ሳይፈጠር በመለኮቱ ከአብ በተወለደ፣ ዳግመኛም እኛን ለመዳን በኋላ ዘመን ከቅድስት ድንግል ማርያም በተወለደ በእግዚአብሔር ልጅ እናምናለን፤ የቀኑ ቀጠሮ ሲደርስ እግዚአብሔር ልጁን ላከ፣ ከድንግልም ተወለደ፡፡ (ቅዱስ አትናቴዎስ)
  • ከሰው ባሕርይ ጋር አይመሳሰልም፣ ልደቱም እንደ ሰው ልደት አይደለምና ረቂቅ ምሥጢር ነው፤ አይመረመርም፡፡ (ቅዱስ ጎርጎርዮስ)

ምንጭ፡- ሃይማኖተ አበው

ይቆየን

እሰይ እሰይ እሰይ

በትዕግሥት ባሳዝነው

በድቅድቁ ሌሊት፣

በዕንባ ጸሎት ተጠምጄ፣

በአታላዩ ምላሶቹ ፤

በጠላቴ ተከድቼ።

ነጋ ጠባ ማዳንህን ስጠባበቅ፣

የመምጣትህን ዜና መውረጃህን ስናፍቅ።

ተወለድክልኝ የኔ ጌታ ፣

ሞቴን አንተ ልትሞት፣

መጣህልኝ የኔ ተስፋ ፣

ልታድነኝ ከዳግም ሞት፣

ወረድክልኝ የኔ አለኝታ።

ልትፈታኝ ከባርነት፣

የአብርሃም ደግነት፣

ላያነጣኝ ከኃጢአቴ፣

የሙሴ የዋህነት፤

ላያስፈታኝ ከእሥራቴ፣

የዳዊት ንግሥና ፤

ላይጠብቀኝ ከጠላቴ፣

የሰለሞን ጥበብ፤

ላያጥናናኝ ከሐዘኔ፣

የመልከ ጼዲቅ ክህነት፤

ላያስፈታኝ ከእሥራቴ፣

የአስቴር ጸሎት፤

ላያስጥለኝ ከገዳዬ፣

የመርዶኪዎስ ታማኝነት፤

ላያሰርዝ የአዋጅ ደብዳቤዬን፣

የኤሊያስ ግሳፄ፤

ላይመልሰው ክፉ ልቤን፣

የዮናስ ስብከት፤

ላያሽረው ሕመም ቁስሌን።

በአክአብ ደም ተለውሰው እጆቼ፣

የአቤል ደሙ በፊትህ ሁነውብኝ ከሳሾቼ፣

ነበር እኮ ሰዶምነት አመል ግብሬ፣

ቂም በቀልም መልክ ግንባሬ።

አመንዝራ፣ ሴሰኝነት መለያዬ፣

መለያየት፣ አድመኝነት መድመቂያዬ።

አልነበረም መልክህ መልኬ፤

ግብርህ ግብሬ፤

ስምህ መጠራዬ።

እና መጣህልኝ የኔ ጌታ፤

ልትፈታኝ ከእሥራቴ፤

ወረድክልኝ የኔ አለኝታ፣

ልታድነኝ ከዳግም ሞት፣

ተወለድክልኝ የኔ ተስፋ።

በሞቴ አንተ ልትሞት፣

ክፋት በደል ቢያቆሽሸኝ፣

ሕግን መሻር ባሪያ አድርጎኝ።

ጽድቄም ቢሆን የመርገም ጨርቅ፣

መሥዋቴ እዚሁ ቢደርቅ፣

ጾም ጸሎቴ በደል ባይፍቅ።

ዕንባ ሐዘኔ ባያስጥለኝ ከባርነት፤

ግብሬ ሆኖ መለያዬ፣

መውጫ አጥቼ ከመከራ፣

ስሜ ጠፍቶ በስምህ ላልጠራ።

መምጣትህን እየናፈኩ፣

ማዳንህን እየጠበኩ።

መጣህልኝ የኔ ጌታ፣

በሞቴ አንተ ልትሞት፣

ወረድክልኝ የኔ ተስፋ።

ልታድነኝ ከዳግም ሞት፣

ተወለድክልኝ የኔ አለኝታ፣

ልታወጣኝ ከባርነት።

እሰይ እሰይ እሰይ፤

ተወለደ የኔ ጌታ፣

ተጠመቀ የኔ አለኝታ።

እሰይ እሰይ እሰይ!!!

 

እንኳን ለጌታችን ለመድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በዓለ ልደት በሰላም አደረሳችሁ!

መልካም በዓል ይሁንላችሁ!!!

 

“እነሆ ዛሬ በዳዊት ከተማ መድኅን ተወልዶላችኋል” (ሉቃ. ፪፥፲፩)

አንኳን ለጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ የልደት በዓል በሰላም አደረሳችሁ!

በእንዳለ ደምስስ

አውግስጦስ ቄሳር የሮም ገዥ፣ ሄሮድስ የይሁዳ ንጉሥ፣ በነበሩበት ወቅት በሀገረ እስራኤል በቤተ ልሔም የሰውን ልጅ ሕይወት ወደ ድኅነት ያሸጋገረ ታላቅ ነገር ተከሰተ፡፡ ይህንንም ክስተት ወንጌላዊው ቅዱስ ሉቃስ እንዲህ ይገልጸዋል፡፡ “እነሆ ዛሬ በዳዊት ከተማ መድኅን ተወልዶላችኋል፤ ይኸውም ቡሩክ ጌታ ክርስቶስ ነው፡፡ ለእናንተም ምልክቱ እንዲህ ነው፡- ሕፃን አውራ ጣቱን ታስሮ፣ በጨርቅ ተጠቅልሎ በበረት ውስጥ ተኝቶ ታገኙታላችሁ፡፡” (ሉቃ. ፪፥፲፩)

ወንጌላዊው ቅዱስ ማቴዎስ ወቅቱን በተመለከተ ሲገልጽ “በዚያም ወራት እንዲህ ሆነ፤ ሰው ሁሉ ይቆጠር ዘንድ ከአውግስጦስ ቄሣር ትእዛዝ ወጣ፡፡ … ዮሴፍም ከገሊላ አውራጃ ከናዝሬት ከተማ ወደ ይሁዳ ቤተ ልሔም ወደምትባለው ወደ ዳዊት ከተማ ወጣ፤ እርሱም ከዳዊት ሀገርና ከዘመዶቹ ወገን ነበርና፡፡ ፀንሳ ሳለች ከእጮኛው ከማርያም ጋር ይቆጠር ዘንድ ሄደ፡፡” (ማቴ. ፪፥፩-፭) በማለት ሂደቱን ይገልጻል፡፡

አዳም ትእዛዛትን በማፍረሱ ምክንያት ከገነት ከወጣ አምስት ሺህ አምስት መቶ ዘመን ሲፈፀም፣   በመንፈስ ቅዱስ ግብር በነቢያት ትንቢት፣ በመልአኩ በቅዱስ ገብርኤል ብስራት በኅቱም ድንግልና ተፀንሶ በኅቱም ድንግልና በቤተ ልሔም በከብቶች በረት ተወለዷልና ልደቱ ልዩ ነው፡፡ (ማቴ. ፩፥፲፯)፡፡

በዚያም (በቤተልሔም) የሚያርፉበት ቦታ አልነበረምና በከብቶች በረት እያሉ እመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርም የመውለጃዋ ወራት ደረሰ፡፡ የበኩር ልጅዋንም ወለደችው፤ አውራ ጣቱንም አሰረችው፣ በጨርቅም ጠቀለለችው፡፡ ወቅቱ የብርድ ወራት ነበርና ከብቶች በትንፋሻቸው አሟሟቁት፡፡ በዚህም በነቢይ “ድንግል ትፀንሳለች፣ ወንድ ልጅም ትወልዳለች” የተባለው (ኢሳ. ፯፥፲፬) ተፈፀመ፡፡

የጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ መወለድ በጨለማ የነበርነውን ወደ ብርሃን አወጣን፡፡ “በጨለማ የሄደ ሕዝብ ታላቅ ብርሃን አየ፤ በሞት ጥላና በጨለማ ሀገርም ለነበሩ ብርሃን ወጣላቸው” እንዲል፡፡ (ኢሳ. ፱፥፪) ዘመኑ ሲፈጸም አዳምና ልጆቹን ያድን ዘንድ፣ ሞትንም ይሽረው ዘንድ ወደዚህች ምድር ከእመቤታችን ከሥጋዋ ሥጋ፣ ከነፍሷ ነፍስ ነስቶ ፍጹም ሰው፣ ፍጹም አምላክ በተዋሕዶ ተወለደ፡፡

ነቢየ እግዚአብሔር ኢሳይያስ የተበታተኑትን ሊሰበስብ፣ ተጣልተው የነበሩትን ሰውና እግዚአብሔር፣ ሰውና መላእክትን ያስታርቅ ዘንድ መምጣቱንም ሲገልጽ “ሕፃን ተወልዶልናልና፥ ወንድ ልጅም ተሰጥቶናልና፤ አለቅነትም በጫንቃው ላይ ይሆናል፤ ስሙም ድንቅ መካር፥ ኀያል አምላክ፥ የዘላለም አባት፥ የሰላም አለቃ ተብሎ ይጠራል።” በማለት በትንቢት የተናገረው ደረሰ፡፡ (ኢሳ. ፱፥፮)

መዝሙረኛው ዳዊትም “እነሆ በኤፍራታ ሰማነው፤ ዛፍ በበዛበትም ቦታ አገኘነው፡፡ እንግዲህስ ወደ እግዚአብሔር ማደሪያዎች እንገባለን፤ የጌታችን እግሮቹ በሚቆሙበት ቦታ እንሰግዳለን” በማለት የጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስን ልደት ከአንድ ሺህ ዓመታት በፊት የተነበየው ትንቢት ጊዜው ሲደርስ በቤተ ልሔም በከብቶች በረት ተፈጸመ፡፡ (መዝ. ፻፴፩፥፮)

እመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም በቤተ ልሔም ልጇን (ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ) በወለደች ጊዜ እንስሳት ትንፋሻቸውን ገበሩለት፤ “በሬ ገዢውን አህያም የጌታውን ጋጣ ዐወቀ፤ እስራኤል ግን አላወቁኝም፥ ሕዝቤም አላስተዋሉኝም።” (ኢሳ. ፩፥፫) እንዲል፡፡

የሰማይ መላእክት ልደቱን በቤተ ልሔም በጎችን ይጠብቁ ለነበሩት እረኞች የምሥራች ተናገሩ፡፡   “በዚያ ሀገር እረኞች ነበሩ፤ ሌሊቱንም ተግተው መንጋቸውን ይጠብቁ ነበር፡፡ እነሆም፥ የእግዚአብሔር መልአክ በአጠገባቸው ቆመ፤ የእግዚአብሔርም ብርሃን በዙሪያቸው አበራ፤ ታላቅ ፍርሃትንም ፈሩ፡፡ መልአኩም እንዲህ አላቸው፣ “እነሆ፣ ለእናንተና ለሕዝቡ ሁሉ ደስታ የሚሆን  ታላቅ የምሥራች እነግራችኋለሁና አትፍሩ፡፡ እነሆ ዛሬ በዳዊት ከተማ መድኅን ተወልዶላችኋል፤ ይኽውም ቡሩክ ጌታ ክርስቶስ ነው፡፡ ይህም ምልክት ይሆንላችኋል፤ ሕፃን ተጠቅልሎ በግርግምም ተኝቶ ታገኛላችሁ።” (ሉቃ. ፪፥፰-፲፫) በጌታችን ልደትም መላእክት ከሰው ልጅ ጋር አብረው አመሰገኑ፡፡

መልካም እረኛ የሆነው ጌታ ልደቱ ከዘመኑ ታላላቅ ነገሥታት ይልቅ ቀድሞ ለእረኞች ደረሰ፡፡ (ዮሐ. ፲፥፲፩) እረኞቹ አመስግነውም አልቀሩም፡፡ “እንግዲህ እስከ ቤተ ልሔም ድረስ እንሂድ፤ እግዚአብሔርም የገለጠልንን ይህን የሆነውን ነገር እንይ” ተባባሉ። ፈጥነውም ወደ ቦታው ደርስው እመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያም ከሕፃኑ፣ እንዲሁም ዮሴፍ ጋር በግርግም ተኝቶ አገኙት። አይተውም አደነቁ፤ ያዩትንም ፈጥነው ሄደው የምሥራቹን ለሌሎች ተናገሩ፡፡

ሰብዓ ሰገል (የጥበብ ሰዎች) በኮከብ እየተመሩ ቤተ ልሔም ደርሰው በታላቅ ምስጋና የነገሥታት ንጉሥ ነውና ወርቅ ለመንግሥቱ፣ ዕጣን ለክህነቱ፣ ከርቤንም ለሞቱ ገበሩለት፡፡ በነቢይ “የተርሴስና የደሴቶች ነገሥታት ስጦታን ያመጣሉ፤ የሳባና የዓረብ ነገሥታት እጅ መንሻን ያመጣሉ” እንደተባለ፡፡ (መዝ. ፸፩፥፲)

ሄሮድስና ኢየሩሳሌም ግን “ንጉሥ ተወለደ” ሲባሉ ደነገጡ፡፡ ሄሮድስም የካህናት አለቆችንና የሕዝቡን ጻፎች ሁሉ ሰብስቦ “ክርስቶስ በየት ይወለዳል?” ብሎ ጠየቃቸው፡፡ እነርሱም “በይሁዳ ክፍል ቤተ ልሔም ነው፤ በነቢይ እንዲህ ተብሎ ተጽፏልና፡፡ የይሁዳ ምድር አንቺ ቤተ ልሔም ከይሁዳ አለቆች ከቶ አታንሺም፤ ሕዝቤን እስራኤልን የሚጠብቅ ንጉሥ ከአንቺ ይወጣልና፡፡”  ከዚህም በኋላ ሄሮድስ ሰብአ ሰገልን በስውር ጠራቸው፤ ኮከቡ የታየበትንም ዘመን ከእነርሱ ተረዳ፡፡ “ሂዳችሁ የዚያን ሕፃን ነገር ርግጡን መርምሩ፤ ያገኛችሁትም እንደ ሆነ እኔም መጥቼ እሰግድለት ዘንድ በእኔ በኩል ተመልሳችሁ ንገሩኝ” ብሎ ወደ ቤተ ልሔም ሰደዳቸው። (ማቴ. ፪፥፬-፱) ሄሮድስ ይህን ያለው እንደ ቃሉ ሊሰግድለት ሳይሆን ሊገድለው አስቦ ነበር፡፡ የሩቆቹ ነገሥታት ሰብአ ሰገል ሰሙ፤ ሄሮድስ እና መሰሎቹ ግን ሲሰሙ ተረበሹ፡፡ እነሆ ዛሬ በዳዊት ከተማ መድኅን ተወልዷልና፡፡ (ሉቃ. ፪፥፲፩)

ከልደቱ በረከት ረድኤት ያሳትፈን፡፡ አሜን፡፡